Proponowane przez WHO zmiany zwiększą liczbę pandemii wywołanych przez człowieka – dr Meryl Nass

Niniejszy raport ma na celu pomóc czytelnikom zastanowić się nad kilkoma ważnymi tematami: jak naprawdę zapobiegać pandemiom i wojnom biologicznym, jak oceniać propozycje WHO i jej członków dotyczące zapobiegania pandemiom i reagowania na nie oraz czy możemy polegać na naszych urzędnikach ze służby zdrowia w poruszaniu się po tych obszarach w sposób, który ma sens i pomoże ich populacjom. Zaczynamy od historii kontroli broni biologicznej i szybko przechodzimy do pandemii COVID, ostatecznie dochodząc do planów ochrony przyszłości.

 

 

Broń masowego rażenia: Chemiczna/Biologiczna

 

Tradycyjnie broń masowego rażenia (BMR) określa się jako chemiczną, biologiczną, radiologiczną i jądrową (Chemical, Biological, Radiologic, Nuclear – CBRN).

Ludzie na całym świecie nie chcą, aby używano tego rodzaju broni przeciwko nam, ponieważ są to tanie sposoby szybkiego zabijania i okaleczania dużej liczby ludzi. Dlatego też stworzono międzynarodowe traktaty, aby zapobiec rozwojowi tego rodzaju broni (tylko w późniejszych traktatach) i użyciu (we wszystkich traktatach o kontroli broni biologicznej). Pierwszym z nich był Protokół Genewski z 1925 r., po użyciu gazów trujących i ograniczonej broni biologicznej podczas I wojny światowej, zakazujący używania broni biologicznej i chemicznej podczas wojny. Podpisały go Stany Zjednoczone i wiele innych krajów, ale jego ratyfikacja zajęła Stanom Zjednoczonym 50 lat, podczas których USA twierdziły, że nie są związane traktatem.

W ciągu tych 50 lat USA używały zarówno broni biologicznej, jak i chemicznej. Stany Zjednoczone prawie na pewno użyły broni biologicznej w wojnie koreańskiej (zobacz to, to, to i to) i być może użyły obu w Wietnamie, który doświadczył dziwnego wybuchu epidemii dżumy podczas wojny. Użycie napalmu, białego fosforu, czynnika pomarańczowego (z jego dioksynową substancją pomocniczą powodującą ogromną liczbę wad wrodzonych i innych tragedii) i prawdopodobnie innej broni chemicznej, takiej jak BZ (halucynogen / środek znieczulający), doprowadziło do wielu sprzeciwów, zwłaszcza że podpisaliśmy Protokół Genewski i mieliśmy być cywilizowanym narodem.

W 1968 i 1969 roku ukazały się dwie ważne książki, które wywarły ogromny wpływ na amerykańską psychikę w odniesieniu do naszych masowych zapasów i stosowania tych środków. Pierwsza książka, napisana przez młodego Seymoura Hersha o amerykańskim programie wojny chemicznej i biologicznej, nosiła tytuł Chemical and Biological Warfare; America’s Hidden Arsenal [Wojna chemiczna i biologiczna; Ukryty Arsenał Ameryki]. W 1969 roku kongresman Richard D. McCarthy, były dziennikarz z Buffalo w stanie Nowy Jork, napisał książkę The Ultimate Folly: War by Pestilence, Asphyxiation and Defoliation [Ostateczne szaleństwo: wojna wywołana zarazą, uduszeniem i defoliacją] o amerykańskiej produkcji i wykorzystaniu broni chemicznej i biologicznej. Prof. Matthew Meselson w swojej recenzji tej książki zauważył, że:

„Podczas naszej operacji, “Flying Ranch Hand”, rozpylaliśmy chemikalia przeciw roślinom na obszarze prawie wielkości stanu Massachusetts, na ponad 10 procentach jego pól uprawnych. “Ranch Hand” nie ma już wiele wspólnego z oficjalnym uzasadnieniem zapobiegania zasadzkom. To stało się raczej rodzajem wojny środowiskowej, niszczącej rozległe połacie lasów w celu ułatwienia zwiadu lotniczego. Nasze użycie “super gazu łzawiącego” (jest to również silny środek drażniący płuca) eskalowało od pierwotnie ogłoszonego celu ratowania życia w “sytuacjach podobnych do kontroli zamieszek” do pełnego bojowego użycia gazowych pocisków artyleryjskich, rakiet gazowych i bomb gazowych w celu zwiększenia siły zabijania konwencjonalnej broni wybuchowej i palnej. Do tej pory użyto około 6.3 miliona kg, co wystarcza do pokrycia całego Wietnamu skuteczną koncentracją w terenie. Wiele krajów, w tym niektórzy z naszych sojuszników, wyraziło opinię, że ten rodzaj wojny gazowej narusza Protokół Genewski, a McCarthy podziela ten pogląd.”

 

Konwencja o broni biologicznej

 

W obliczu ogromnego sprzeciwu wobec działań USA w Wietnamie i dążąc do wzmocnienia swojej prezydentury, prezydent Nixon ogłosił światu w listopadzie 1969 r., że USA zamierzają zakończyć swój program broni biologicznej (ale nie chemicznej). Po ostrych przypomnieniach, że Nixon nie zrezygnował z użycia toksyn, w lutym 1970 r. Nixon ogłosił, że pozbędziemy się również naszej broni opartej na toksynach, która obejmowała toksyny wężowe, ślimakowe, żabie, rybne, bakteryjne i grzybicze, które mogły być wykorzystywane do zabójstw i innych celów.

Twierdzi się, że deklaracje te wynikały ze starannych obliczeń, że Stany Zjednoczone znacznie wyprzedzały technicznie większość innych krajów w zakresie broni chemicznej i nuklearnej. Jednak broń biologiczna była uważana za “bombę atomową biedaków” i wymagała znacznie mniej zaawansowanej produkcji. Dlatego też Stany Zjednoczone nie były daleko z przodu na arenie broni biologicznej. Zakazując tej klasy broni, Stany Zjednoczone zyskałyby strategicznie.

Nixon powiedział światu, że USA zainicjują międzynarodowy traktat, aby zapobiec ponownemu użyciu tej broni. I tak się stało: Konwencja o zakazie prowadzenia badań, produkcji i gromadzenia zapasów broni bakteriologicznej (biologicznej) i toksycznej oraz o ich zniszczeniu [Convention on the Prohibition of the Development, Production and Stockpiling of Bacteriological (Biological) and Toxin Weapons and on their Destruction] z 1972 r., w skrócie Konwencja o Zakazie Broni Biologicznej (Biological Weapons Convention  – BWC), która weszła w życie w 1975 roku.

Jednak w 1973 roku inżynieria genetyczna (rekombinacja DNA) została odkryta przez Amerykanów Herberta Boyera i Stanleya Cohena, co zmieniło oblicze wojny biologicznej. Teraz Stany Zjednoczone odzyskały przewagę technologiczną w tego typu przedsięwzięciach.

Konwencja o zakazie broni biologicznej ustanowiła konferencje, które miały odbywać się co 5 lat w celu wzmocnienia traktatu. Oczekiwano, że dodadzą one metodę wzywania do ” inspekcji na żądanie”, aby uniemożliwić krajom oszukiwanie i dodadzą sankcje (kary), jeśli kraje nie będą przestrzegać traktatu. Jednak od 1991 roku Stany Zjednoczone konsekwentnie blokowały dodanie protokołów, które miałyby wpływ na oszukiwanie. Obecnie wszyscy akceptują fakt, że oszustwa mają miejsce i prawdopodobnie są szeroko rozpowszechnione.

Wyciek w zakładzie produkcji wąglika w Swierdłowsku w ZSRR w 1979 roku spowodował śmierć około 60 osób. Podczas gdy ZSRR próbował nieudolnie zatuszować sprawę, zrzucając winę na skażone mięso z czarnego rynku, było to oczywiste naruszenie konwencja o zakazie broni biologicznej dla wszystkich osób posiadających wiedzę na temat wąglika.

Eksperymenty USA z produkcją wąglika podczas administracji Clintona, szczegółowo opisane przez Judith Miller i in. w książce Germs [Drobnoustroje] z 2001 r., również zostały uznane przez ekspertów za naruszenie Konwencji o zakazie broni biologicznej [BWC].

Zajęło to ponad 40 lat, ale w 2022 roku wszystkie zadeklarowane zapasy broni chemicznej zostały zniszczone przez USA, Rosję i pozostałych 193 sygnatariuszy. Konwencja o broni chemicznej zawiera postanowienia dotyczące niespodziewanych inspekcji i sankcji.

 

Pandemie i wojna biologiczna są finansowane z tego samego źródła

 

Mamy rok 2023, a w ciągu 48 lat obowiązywania Konwencji o zakazie broni biologicznej mur, który miała ona budować przeciwko rozwojowi, produkcji i stosowaniu broni biologicznej, ulegał ciągłej erozji. W międzyczasie, zwłaszcza od czasu listów z wąglikiem z 2001 r., narody (z USA na czele) budowały swoje zdolności w zakresie “obrony biologicznej” i “gotowości na wypadek pandemii”.

Pod pozorem przygotowywania obrony przed bronią biologiczną i pandemiami, narody prowadziły badania i rozwój “podwójnego zastosowania” (zarówno ofensywnego, jak i defensywnego), co doprowadziło do stworzenia bardziej śmiercionośnych i zaraźliwych mikroorganizmów. Stosując nowe słownictwo, aby ukryć te wysiłki przed kontrolą, badania nad wojną biologiczną zostały przemianowane na badania nad “uzyskiwaniem funkcji”.

Badania typu „uzyskiwanie funkcji [gain-of-function]” to eufemizm dla badań nad wojną biologiczną. Są one tak ryzykowne, że ich finansowanie zostało zakazane przez rząd USA (ale tylko w przypadku koronawirusów SARS i wirusów ptasiej grypy) w 2014 r. po publicznym oburzeniu setek naukowców. Następnie w 2017 r. dr Tony Fauci i Francis Collins znieśli moratorium, nie wprowadzając żadnych realnych zabezpieczeń. A. Fauci i F. Collins mieli nawet czelność opublikować swoją opinię, że ryzyko związane z badaniami nad wzmocnieniem funkcji było “tego warte”.

Anthony Fauci: „Korzyści ze zgromadzonych danych przeważają nad ryzykiem związanym z pandemią” – dr Chris Martenson
Jak się tworzy konsensus „naukowy” – dr Anthony Fauci i dr Francis Collins

Co właściwie termin uzyskanie funkcji oznacza? Oznacza to, że naukowcy są w stanie wykorzystać różne techniki, aby przekształcić zwykłe lub patogenne wirusy i bakterie w broń biologiczną. Badania te są uzasadnione twierdzeniem, że naukowcy mogą wyprzedzić naturę i przewidzieć, co może być przyszłym zagrożeniem pandemicznym lub co inny kraj może wykorzystać jako broń biologiczną. Funkcje uzyskane przez wirusy lub inne mikroorganizmy w celu przekształcenia ich w biologiczne środki bojowe obejmują dwie kategorie: zwiększone przenoszenie [zaraźliwość]  lub zwiększoną patogeniczność (nasilenie choroby).

1) Zwiększona zdolność przenoszenia [zaraźliwość] może wynikać z:
a) potrzeby mniejszej liczby kopii wirusa lub bakterii do wywołania infekcji,
b) generowania wyższych mian wirusa lub bakterii,
c) nowego sposobu rozprzestrzeniania się, takiego jak dodanie przenoszenia drogą powietrzną do wirusa, który wcześniej rozprzestrzeniał się tylko przez płyny ustrojowe,
d) rozszerzony zakres podatnych narządów (inaczej tropizm tkankowy); na przykład nie tylko wydzieliny oddechowe, ale także mocz lub stolec mogą przenosić wirusa, co stwierdzono w przypadku SARS-CoV-2,
e) rozszerzony zakres żywicieli; na przykład, zamiast infekować nietoperze, wirus jest pasażowany przez humanizowane myszy i w ten sposób aklimatyzowany do ludzkiego receptora ACE-2, co stwierdzono w przypadku SARS-CoV-2,
f) ulepszone wejście do komórek; na przykład poprzez dodanie miejsca rozszczepienia furyny, które znaleziono w SARS-CoV-2,

2) zwiększona patogenność, więc zamiast powodować łagodniejszą chorobę, patogen może powodować ciężką chorobę lub śmierć, przy użyciu różnych metod. SARS-CoV-2 miał niezwykłą homologię (identyczne krótkie segmenty) z ludzkimi tkankami i wirusem HIV, co mogło spowodować lub przyczynić się do późnego autoimmunologicznego stadium choroby, upośledzonej odpowiedzi immunologicznej i “długiego COVIDa”.

Zagrożenie pandemią i wycieki z laboratoriów: Samospełniające się przepowiednie – dr Martin Furmanski

 

Finansowanie (naturalnych) pandemii, w tym corocznej grypy, zostało połączone z Finansowaniem Obrony Biologicznej.

 

Być może łączenie funduszy miało na celu utrudnienie Kongresowi i opinii publicznej zrozumienia, co jest finansowane i ile środków podatników przeznaczono na prace związane z badaniami nad uzyskaniem funkcji, co może prowadzić do pytań, dlaczego w ogóle się to robi, biorąc pod uwagę zakaz zawarty w Konwencji o Zakazie Broni Biologicznej i dodatkowe pytania dotyczące jej wartości. Były dyrektor CDC Robert Redfield, lekarz i wirusolog, powiedział Kongresowi w marcu 2023 r., że według jego wiedzy badania nad uzuskiwaniem funkcji [gain-of-function] nie przyniosły ani jednego korzystnego leku, szczepionki ani terapii.

Dr Robert Redfield o laboratoryjnym pochodzeniu SARS-Cov-2
Dr Robert Redfield: Koronawirus uciekł z laboratorium w Wuhan

Organizacje non-profit i uniwersytety, takie jak EcoHealth Alliance i powiązana z nią szkoła weterynaryjna Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis, były wykorzystywane jako pośrednicy w celu ukrycia faktu, że amerykańscy podatnicy wspierali naukowców w dziesiątkach innych krajów, w tym w Chinach, w badaniach obejmujących prace nad koronawirusami.

Być może, aby utrzymać lukratywne finansowanie, obawy przed pandemiami były celowo wzmacniane w ciągu ostatnich kilku dekad. W ciągu ostatnich 20 lat rząd federalny wydawał ogromne sumy na gotowość na wypadek pandemii, kierując je za pośrednictwem wielu instytucji federalnych i stanowych. W zaproponowanym przez prezydenta Bidena budżecie na 2024 r. zażądano “20 miliardów dolarów obowiązkowego finansowania w całym Departamencie Zdrowia i Opieki Społecznej [DHHS] na gotowość na wypadek pandemii”, podczas gdy Departament Bezpieczeństwa Krajowego [DHS], Departament Obrony [DOD] i Departament Stanu dysponują dodatkowymi budżetami na przygotowanie na wypadek pandemii, zarówno w przypadku wydatków krajowych, jak i międzynarodowych.

Chociaż w XX wieku miały miejsce tylko 3 znaczące pandemie (grypa hiszpanka w latach 1918-19 i 2 pandemie grypy w latach 1957 i 1968), środki masowego przekazu prezentują nam pandemie niemal bez przerwy w XXI wieku: SARS-1 (2002-3), ptasia grypa (od 2004), świńska grypa (2009-10), Ebola (2014, 2018-19), Zika (2016), COVID (2020-2023) i małpia ospa (2022-23). Nieustannie mówi się nam, że nadchodzą kolejne i że prawdopodobnie będą gorsze.

Przez ponad 2 dekady byliśmy atakowani ostrzeżeniami i groźbami, aby wywołać głęboki strach przed chorobami zakaźnymi. Wygląda na to, że to zadziałało.

Genomy zarówno wirusa SARS-CoV-2, jak i wirusa ospy małpiej (MPOX) z 2022 r. prowadzą do podejrzeń, że oba były bioinżynieryjnymi patogenami pochodzącymi z laboratoriów. Grupa wirusologów zebrana przez dr A. Fauci i Jeremy Farrara zidentyfikowała 6 nietypowych (prawdopodobnie pochodzących z laboratorium) części genomu SARS-CoV-2 już 1 lutego 2020 r., a później zasugerowano więcej.

Nie wiem, czy wirusy te wyciekły przypadkowo, czy zostały celowo uwolnione, ale skłaniam się ku wnioskowi, że oba zostały celowo uwolnione, w oparciu o lokalizacje, w których pojawiły się po raz pierwszy, dobrze zaaranżowane, ale sfałszowane filmy rozpowszechniane przez środki masowego przekazu na temat COVID oraz nielogiczne i szkodliwe oficjalne reakcje na każdy z nich. W żadnym z tych przypadków opinia publiczna nie otrzymała dokładnych informacji na temat ciężkości infekcji lub metod leczenia, a reakcje zachodnich rządów nigdy nie miały naukowego sensu. Dlaczego nie leczyć przypadków na wczesnym etapie pojawienia się objawów chorobowych, tak jak lekarze leczą wszystko inne? Wydawało się, że nasze rządy handlowały faktem, że niewiele osób wiedziało wystarczająco dużo o wirusach i terapiach, aby dokonać niezależnej oceny informacji, którymi byli karmieni.

Dr Peter McCullough o blokowaniu metod leczenia Covid-19
Witamy w Nierzeczywistości – Ryan Holiday

Jednak do sierpnia 2021 r. nie nastąpiła odpowiednia korekta kursu. Zamiast tego rząd federalny podwoił wysiłki, nakładając we wrześniu 2021 r. obowiązek szczepień na 100 milionów Amerykanów wbrew “nauce”. Żadna instytucja federalna nie wydała jeszcze dokładnego oświadczenia na temat braku użyteczności maskowania się przeciw wirusowi przenoszonemu drogą powietrzną (prawdopodobnie dlatego rząd USA i WHO opóźniały uznanie rozprzestrzeniania się COVID w powietrzu przez 18 miesięcy), braku skuteczności dystansu społecznego w przypadku wirusa przenoszonego drogą powietrzną oraz ryzyka i słabej skuteczności 2 niebezpiecznych leków doustnych (paxlovid i molnupiravir) zakupionych przez rząd USA w celu leczenia COVID, nawet bez recepty lekarskiej.

Maseczki nie działają: Przegląd literatury naukowej w kontekście zasadności polityki społecznej wobec COVID-19 – dr Denis Rancourt
2 metry czy 20 metrów, dystans nie ma większego znaczenia dla Covid-19 – prof. Martin Bazant i prof. John Bush z MIT
Interwencje fizyczne mające na celu przerwanie lub ograniczenie rozprzestrzeniania się wirusów układu oddechowego – Cochrane Library

Nigdy żadna agencja federalna nie uznała prawdy o bezpieczeństwie i skuteczności szczepionek przeciwko COVID. Zamiast tego CDC kręci definicyjnymi i statystycznymi pokrętłami, aby móc nadal twierdzić, że są one “bezpieczne i skuteczne”. Co gorsza, przy tym wszystkim, co wiemy, szczepionka COVID trzeciej generacji ma zostać wprowadzona jesienią tego roku, a FDA ogłosiła, że planowane są coroczne dawki przypominające.

Wszystko to dzieje się nawet rok po tym, jak dowiedzieliśmy się (z ciągłymi potwierdzeniami), że dzieci i dorośli w wieku produkcyjnym umierają w tempie o 25 procent lub więcej powyżej oczekiwanych średnich, a naczyniowe skutki uboczne szczepień są jedynym rozsądnym wyjaśnieniem.

Tajlandia: Wpływ na układ sercowo-naczyniowy szczepionki mRNA BNT162b2 Pfizera na COVID-19 u młodzieży
Szwajcaria: Uszkodzenie komórek mięśnia sercowego po szczepieniu przypominającym na Covid-19

 

Okaleczenia zapaleniem mięśnia sercowego

 

Wiadomo, że obie amerykańskie szczepionki przeciwko ospie małpiej i prawdziwej (Jynneos i ACAM2000) powodują zapalenie mięśnia sercowego, podobnie jak wszystkie 3 szczepionki przeciwko COVID-19 dostępne obecnie w USA: szczepionki mRNA przeciwko COVID-19 firm Pfizer i Moderna oraz szczepionka Novavax. Szczepionka Novavax została po raz pierwszy powiązana z zapaleniem mięśnia sercowego podczas badań klinicznych, ale zostało to zbagatelizowane i tak została zatwierdzona i wprowadzona na rynek, przeznaczona dla osób, które odmówiły szczepionek mRNA ze względu na wykorzystanie linii komórkowej  z tkanki płodowej do ich produkcji.

Oto, co recenzenci FDA napisali o skutkach ubocznych dla serca odnotowanych w badaniach klinicznych szczepionki Jynneos:

„U 18,4% uczestników w 2 badaniach rozwinął soę po szczepieniu podwyższony poziom troponiny [enzymu mięśnia sercowego oznaczającego uszkodzenie serca]. Jednak wszystkie te wzrosty troponiny były bezobjawowe i bez klinicznie powiązanego zdarzenia lub innych objawów zapalenia mięśnia sercowego. str. 198

Wnioskodawca zobowiązał się do przeprowadzenia badania obserwacyjnego po wprowadzeniu produktu do obrotu w ramach rutynowego planu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii. Sponsor będzie gromadził dane dotyczące zdarzeń sercowych, które występują i są oceniane jako rutynowa część opieki medycznej.”- str. 200

W USA rejestruje się mniej niż 1% NOPów – Harvard Pilgrim Health Care

Innymi słowy, podczas gdy jedynym sposobem na spowodowanie podwyższonego poziomu troponiny jest rozbicie komórek mięśnia sercowego, FDA nie wymagała specjalnego badania w celu oceny zakresu uszkodzeń serca, które mogą być spowodowane przez szczepionkę Jynneos, kiedy wydała licencję w 2019 roku. Jak często występuje zapalenie mięśnia sercowego po tych szczepionkach? Jeśli za marker przyjąć podwyższony poziom enzymów sercowych, szczepionka ACAM2000 wywołała je u jednej na trzydzieści osób otrzymujących ją po raz pierwszy. Jeśli użyjesz innych miar, takich jak nieprawidłowy rezonans magnetyczny serca lub echo, według CDC występuje u jednego na 175 szczepionych. Nie widziałam badań dotyczących częstości występowania zapalenia mięśnia sercowego w przypadku szczepionki Jynneos, ale w dwóch niepublikowanych badaniach przed dopuszczeniem do obrotu, dostępnych na stronie internetowej FDA, wystąpiło nieokreślone podwyższenie poziomu enzymów sercowych u 10% i 18% biorców szczepionki Jynneos. Przypuszczam, że szczepionki mRNA przeciwko COVID wywołują zapalenie mięśnia sercowego w tym ogólnym zakresie, z których zdecydowana większość pozostaje niezdiagnozowana i prawdopodobnie bezobjawowa.

Dlaczego nasze rządy miałyby forsować 5 oddzielnych szczepionek, o których wiadomo, że powodują zapalenie mięśnia sercowego u młodych mężczyzn, którzy byli narażeni na wyjątkowo niskie ryzyko COVID i którzy po prostu dostają kilka pryszczy przez 1-4 tygodnie od ospy małpiej, chyba że mają obniżoną odporność? To ważne pytanie. Nie ma to medycznego sensu. Zwłaszcza, że szczepionka prawdopodobnie nie działa – Jynneos nie zapobiegła infekcji u małp, na których była testowana, ani nie działała dobrze u ludzi. CDC nie opublikowało wyników badań szczepionki Jynneos przeprowadzonych u około 1600 kongijskich pracownikach służby zdrowia, na których CDC przetestowało ją pod kątem skuteczności i bezpieczeństwa w 2017 roku. CDC popełniło błąd, ogłaszając badanie i publikując je na stronie clinicaltrials.gov zgodnie z wymogami, ale nie poinformowało komitetu doradczego, który dokonał przeglądu szczepionki, ani opinii publicznej o wynikach badania.

Nie ma co do tego wątpliwości: nasze instytucje ds. zdrowia są winne nadużyć, wprowadzania w błąd i celowego wyrządzania krzywdy swoim własnym populacjom. Agencje zdrowia najpierw podżegały do terroru apokaliptycznymi przepowiedniami, następnie żądały od pacjentów zaniedbania medycznego, a na koniec wymuszały szczepienia i zabiegi, które były równoznaczne z błędami w sztuce lekarskiej.

Raport pt. Śmierć z powodu medycyny – dr Gary Null, dr Carolyn Dean, dr Martin Feldman, dr Debora Rasio i dr Dorothy Smith. [2003]

 

Szczepionki przeciwko COVID: Kura czy jajko?

 

Organy służby zdrowia mogły być po prostu nieświadome – to mogłoby tłumaczyć kilka pierwszych miesięcy wprowadzania szczepionek przeciwko COVID. Ale kiedy już zorientowali się, a nawet ogłosili w sierpniu 2021 r., że szczepionki nie zapobiegają złapaniu COVIDa lub przeniesieniu go, dlaczego nasze władze zdrowotne nadal forsowały szczepionki przeciwko COVID na populacjach niskiego ryzyka, które były wyraźnie bardziej zagrożone skutkami ubocznymi szczepionki niż COVID? Zwłaszcza, że z biegiem czasu nowsze warianty były coraz mniej zjadliwe?

Po przyjęciu do wiadomości tych podstawowych faktów można zdać sobie sprawę, że być może szczepionki nie zostały stworzone z myślą o pandemii, a zamiast tego pandemia została stworzona w celu wprowadzenia szczepionek. Chociaż nie możemy być pewni, powinniśmy przynajmniej być podejrzliwi. A fakt, że Stany Zjednoczone zakontraktowały 10 dawek na osobę (przegląd zakupów tutaj, tutaj, tutaj, tutaj i tutaj), podobnie jak Unia Europejska (tutaj i tutaj) i Kanada, to powinno uczynić nas jeszcze bardziej podejrzliwymi – nie ma uzasadnienia dla zgody na zakup tak wielu dawek szczepionek w czasie, gdy zdolność szczepionek do zapobiegania infekcjom i przenoszeniu była wątpliwa, a ich bezpieczeństwo podejrzane lub niepokojące.

Dlaczego rządy miałyby chcieć dziesięciu dawek na osobę? Może trzy. Ale dziesięć? Nawet jeśli oczekiwano corocznych dawek przypominających, nie było powodu, aby podpisywać umowy na wystarczającą ilość szczepionki na następne dziewięć lat dla szybko mutującego wirusa. Australia kupiła 8 dawek na osobę. Do 20 grudnia 2020 r. Nowa Zelandia zabezpieczyła potrójną ilość potrzebnych szczepionek i zaoferowała, że podzieli się z niektórymi pobliskimi krajami. Nikt nie zgłosił się, aby wyjaśnić powód tych nadmiernych zakupów.

Co więcej, nie potrzebujesz paszportu szczepionkowego (czyli cyfrowego identyfikatora, czyli aplikacji na telefon, która w Europie zawiera mechanizm elektronicznego systemu płatności), chyba że regularnie rozdajesz szczepionki przypominające. Czy szczepionki zostały pomyślane jako sposób na umieszczenie naszych szczepień, dokumentacji medycznej, oficjalnych dokumentów – a co najważniejsze, przeniesienie naszych transakcji finansowych online, zarządzanych przez aplikację na telefon? Byłby to atak na prywatność, a także krok umożliwiający stworzenie systemu kredytu zaufania społecznego na Zachodzie. Co ciekawe, paszporty szczepionkowe były już planowane dla Unii Europejskiej do 2018 roku.

 

Traktat Pandemiczny i Poprawki: Dostarczone przez tych samych ludzi, którzy źle zarządzali przez ostatnie 3 lata, aby ocalić nas przed nimi samymi?

 

Te same rządy USA i innych krajów oraz WHO, które nałożyły drakońskie środki na obywateli, aby zmusić nas do szczepień [terapii genowych] i przyjmowania niebezpiecznych, drogich, eksperymentalnych leków, wstrzymały skuteczne leczenie i odmówiły poinformowania nas, że większość osób, które wymagały opieki na OIOM-ie z powodu COVID, miała niedobór witaminy D i że przyjmowanie witaminy D zmniejszyłoby nasilenie COVID – zdecydowały w 2021 roku, że nagle potrzebujemy międzynarodowego traktatu pandemicznego. Dlaczego? Aby zapobiegać i łagodzić przyszłe pandemie lub wydarzenia związane z wojną biologiczną… abyśmy nie cierpieli ponownie, jak to miało miejsce w przypadku pandemii COVID. WHO będzie tym zarządzać.

Parafrazując Ronalda Reagana, słowa “Jestem z WHO i pojawiłem się tutaj, aby pomóc” powinny być najbardziej przerażającymi słowami w języku angielskim po fiasku COVID.

To, o czym WHO i nasze rządy dogodnie nie wspomniały, to fakt, że cierpieliśmy tak bardzo z powodu ich złego zarządzania medycznego oraz bezlitosnych przestojów gospodarczych i złego zarządzania przez nasze rządy. Według Banku Światowego tylko w 2020 r. dodatkowe 70 milionów ludzi zostało zmuszonych do skrajnego ubóstwa. Wynikało to z polityki prowadzonej przez władców naszych krajów, ich elitarnych doradców i Światową Organizację Zdrowia, która wydała wytyczne dotyczące zamknięcia działalności gospodarczej, które większość krajów przyjęła bez pytania. WHO doskonale zdaje sobie sprawę z konsekwencji blokad gospodarczych, publikując następujące informacje:

„Niedożywienie utrzymywało się we wszystkich swoich formach, a dzieci płaciły za to wysoką cenę: szacuje się, że w 2020 r. ponad 149 milionów dzieci poniżej piątego roku życia było skarłowaciałych lub zbyt niskich w stosunku do swojego wieku; ponad 45 milionów – zmarnowanych lub zbyt chudych w stosunku do swojego wzrostu….”

Głód mógł zabić więcej ludzi niż COVID, a ofiarami byli nieproporcjonalnie najmłodsi, a nie najstarsi. Jednak WHO mówi o równości, różnorodności i solidarności – sama spowodowała najgorszy kryzys żywnościowy w naszym życiu, który nie był spowodowany naturą, ale był spowodowany przez człowieka.

Niedożywienie jest przyczyną ponad połowy wszystkich zgonów dzieci
Ekstremalna Odpowiedzialność – Jocko Willink

Jak ktokolwiek może poważnie traktować twierdzenia tych samych urzędników, którzy źle poradzili sobie z COVID, że chcą nas uchronić przed kolejną katastrofą medyczną i gospodarczą – stosując te same strategie, które zastosowali w przypadku COVID, po tym, jak doprowadzili do ostatniej katastrofy? A fakt, że żaden rząd ani urzędnicy służby zdrowia nie przyznali się do swoich błędów, powinien przekonać nas, abyśmy nigdy więcej nie pozwolili im zarządzać czymkolwiek. Dlaczego mielibyśmy pozwolić im opracować międzynarodowy traktat i nowe poprawki do istniejących Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych (International Health Regulations  – IHR), które na zawsze zobowiążą nasze rządy do przestrzegania dyktatu WHO?

Dyktaty te, nawiasem mówiąc, obejmują rozwój szczepionek w zawrotnym tempie, uprawnienia do egzekwowania, które leki będziemy stosować, a które będą zabronione, oraz wymóg monitorowania mediów pod kątem “dezinformacji” i narzucania cenzury, tak aby tylko narracja WHO dotycząca zdrowia publicznego była przekazywana opinii publicznej.

 

Projekt traktatu pandemicznego WHO wymaga dzielenia się potencjalnymi patogenami pandemicznymi. Jest to eufemizm dla rozprzestrzeniania broni biologicznej.

 

Oczywiście najlepszym sposobem na uchronienie nas przed kolejną pandemią jest natychmiastowe zaprzestanie finansowania badań nad uzyskiwaniem funkcji [gain-of-function  – GOF] i pozbycie się wszystkich istniejących organizmów powstałych podczas badań GOF. Niech wszystkie narody zbudują ogromne ogniska i spalą swoje złe kreacje w tym samym czasie, jednocześnie pozwalając innym narodom na inspekcję ich obiektów biologicznych i rejestrów.

Ale WHO w swoim tekście Prezydium z czerwca 2023 r. Biura Projektu Traktatu Pandemicznego [Bureau Text of the Draft Pandemic Treaty] ma plan, który jest dokładnym przeciwieństwem tego. W projekcie traktatu WHO, w który najwyraźniej uwierzyli władcy większości krajów, wszystkie rządy będą dzielić się wszystkimi wirusami i bakteriami, które uznają za mające “potencjał pandemiczny” – udostępniać je WHO i innym rządom, umieszczając ich sekwencje genomowe w Internecie. Nie, nie zmyślam. (Zobacz zrzuty ekranu z projektu traktatu poniżej.) Wtedy WHO i wszyscy pokroju Fauciego na świecie uzyskaliby dostęp do wszystkich nowo zidentyfikowanych niebezpiecznych wirusów. Czy hakerzy również uzyskaliby dostęp do sekwencji? Ten plan pandemiczny powinien sprawić wiele rzeczy, ale na pewno nie to, że poczujesz się bezpiecznie.

A. Fauci, Tedros Adhanom i im podobni w WHO, a także osoby zarządzające obroną biologiczną i badaniami biomedycznymi dla państw narodowych są po jednej stronie, stronie, która zyskuje dostęp do coraz większej liczby potencjalnych broni biologicznych, a reszta z nas jest po drugiej, na ich łasce.

Ten słabo skonceptualizowany plan był kiedyś nazywany proliferacją broni masowego rażenia – i prawie na pewno jest nielegalny. (Na przykład patrz rezolucja Rady Bezpieczeństwa 1540 przyjęta w 2004 r.) Ale taki jest plan WHO i wielu naszych przywódców. Rządy będą dzielić się bronią.

 

Zagadka sekwencjonowania genomowego

 

Rządy mają zobowiązać się do budowy laboratoriów biologicznych, które muszą obejmować sekwencjonowanie genomu. Nie wyjaśniono, dlaczego każdy kraj musi zainstalować własne laboratoria sekwencjonowania genomu. Oczywiście, zgodnie z projektem traktatu WHO, będą one sekwencjonować wiele wirusów, które zostaną wykryte w wyniku działań związanych z nadzorem patogenów. Ale te same techniki mogą być wykorzystywane do sekwencjonowania ludzkich genomów. Fakt, że UE, Wielka Brytania i USA są obecnie zaangażowane w projekty sekwencjonowania około 2 milionów genomów swoich obywateli, stanowi wskazówkę, że mogą chcieć zebrać dodatkowe genomy Afrykanów, Azjatów i innych.

Może się to wydawać po prostu dzieleniem się najnowocześniejszą nauką z naszymi mniej rozwiniętymi sąsiadami. Ciekawe jest jednak to, że tak duży nacisk kładzie się na genomikę, w porównaniu z brakiem dyskusji na temat opracowywania leków na pandemie w projekcie traktatu lub poprawkach do Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych [IHR].

Nie możemy jednak zapominać, że praktycznie wszystkie kraje rozwinięte, zgodnie ograniczyły stosowanie bezpiecznej generycznej hydroksychlorochiny, iwermektyny i podobnych leków podczas pandemii. Z perspektywy czasu jedynym logicznym wytłumaczeniem tego bezprecedensowego działania było zachowanie rynku dla drogich, opatentowanych leków i szczepionek, a być może także przedłużenie pandemii.

Genomy oferują ogromne potencjalne zyski, a także zapewniają podłoże do transhumanistycznych eksperymentów, które mogą obejmować projektowane dzieci.

Najnowsza wersja (aka projekt Biura WHO) traktatu pandemicznego jest dostępna tutaj. Załączam zrzuty ekranu, aby zilustrować dodatkowe punkty.

Wersje robocze stron 10 i 11:

3. Strony zobowiązują się do ustanowienia lub rozwijania istniejących sieci genomiki, oceny ryzyka i laboratoriów w celu prowadzenia epidemiologicznego nadzoru genomicznego i globalnej wymiany pojawiających się patogenów o potencjale pandemicznym oraz patogenów lekoopornych.

(d) trwałe krajowe i/lub regionalne zdolności laboratoryjne, w tym w zakresie genomiki, a także analizy i wymiany takich informacji;

4. Każda ze Stron, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i przy wsparciu planów wdrożeniowych, przyjmuje polityki, strategie i/lub środki, które mają na celu integrację perspektyw sektora publicznego i prywatnego oraz odpowiednich agencji, zgodnie z odpowiednimi narzędziami lub innymi umowami międzynarodowymi, w tym między innymi Międzynarodowymi przepisami zdrowotnymi (2005), a także pogłebia i wzmacnia funkcje zdrowia publicznego w zakresie

(h) tworzenia i utrzymywania aktualnych, uniwersalnych, wzajemnie połączonych platform i technologii służących wczesnemu wykrywaniu, prognozowaniu i terminowej wymianie informacji, poprzez odpowiednie zdolności, w tym budowanie cyfrowych zdolności w zakresie zdrowia i nauki o danych;

 

Projekt traktatu WHO zachęca do badań typu uzyskiwania funkcji “gain-of-function”

 

Co jeszcze zawiera traktat? Traktat wyraźnie zachęca do prowadzenia badań nad uzyskiwaniem funkcji (mających na celu uczynienie mikroorganizmów bardziej podatnymi na przenoszenie [zarażanie] lub bycie bardziej patogennymi). Traktat wymaga zminimalizowania przeszkód administracyjnych dla takich badań, podczas gdy należy zapobiegać niezamierzonym konsekwencjom (czyli pandemiom). Ale oczywiście podczas prowadzenia tego typu badań nie zawsze można zapobiec wyciekom i utracie czynników. Wspólny program CDC-USDA Federal Select Agent Program (FSAP), który śledzi badania nad potencjalnymi patogenami pandemicznymi, gromadzi raporty o około 200 wypadkach lub ucieczkach rocznie z laboratoriów zlokalizowanych w USA. W raporcie rocznym FSAP za 2021 r. odnotowano:

“W 2021 r. FSAP otrzymał 8 zgłoszeń strat, 177 zgłoszeń uwolnień i żadnych zgłoszeń kradzieży“.

Badania nad śmiertelnymi patogenami nie mogą być prowadzone bez ryzyka zarówno dla naukowców, jak i dla świata zewnętrznego.

Projekt, strona 14:

„5. Każda ze Stron wdroży i będzie stosować odpowiednie międzynarodowe standardy zarządzania bioryzykiem w laboratoriach i placówkach badawczych, które prowadzą badania mające na celu lepsze zrozumienie patogeniczności i zdolności przenoszenia patogenów o potencjale pandemicznym oraz zapobieganie niezamierzonym skutkom takich badań, przy jednoczesnym minimalizowaniu niepotrzebnych przeszkód administracyjnych dla badań.”

 

Szczepionki będą szybko wprowadzane na rynek w ramach skróconych przyszłych protokołów badawczych

 

Opracowanie szczepionek zajmuje zwykle 10-15 lat. Jeśli uważasz, że wprowadzenie szczepionek przeciwko COVID zbyt długo (326 dni od dostępności sekwencji wirusa do autoryzacji pierwszej amerykańskiej szczepionki przeciwko COVID), projekt traktatu WHO ma na celu skrócenie testów. Pojawią się nowe platformy badań klinicznych. Kraje muszą zwiększyć możliwości prowadzenia badań klinicznych. (Czy może to oznaczać zobowiązanie ludzi do bycia podmiotami ludzkimi w odległych miejscach, takich jak na przykład Afryka?). Pojawią się też nowe “mechanizmy ułatwiające szybką interpretację danych z badań klinicznych“, a także “strategie zarządzania ryzykiem odpowiedzialności”.

Przekręty w badaniach klinicznych “szczepionek” na Covid firmy Pfizer-BioNTech – Canadian Covid Care Alliance

Projekt, strona 14:

„7. Strony, zgodnie ze swoimi krajowymi i regionalnymi ramami prawnymi i regulacyjnymi oraz kontekstem, w stosownych przypadkach, zwiększają możliwości w zakresie badań klinicznych i wzmacniają ramy polityki badań klinicznych, w szczególności w krajach rozwijających się, w celu umożliwienia większej liczbie ośrodków badań klinicznych prowadzenia dobrze zaprojektowanych i dobrze wdrożonych badań klinicznych, oraz zapewnienie gotowości do koordynacji badań za pośrednictwem istniejących, nowych lub rozszerzonych sieci badań klinicznych, które spełniają odpowiednie przepisy i zharmonizowane normy międzynarodowe, promując wymianę informacji i najlepszych praktyk w zakresie skutecznego i etycznego projektowania i przeprowadzania badań klinicznych oraz projektowania, przygotowywania i przeprowadzania badań klinicznych, które zapewniają ochronę ludzi.

(b) dalsze wzmacnianie międzynarodowej koordynacji i współpracy w zakresie badań klinicznych poprzez istniejące mechanizmy, tam gdzie zostały ustanowione, w celu wspierania dobrze zaprojektowanych i dobrze wdrożonych badań, w tym nowych platform badań klinicznych działających w wielu krajach, tam gdzie jest to naukowo uzasadnione, w celu zajęcia się priorytetowymi chorobami zakaźnymi i niezakaźnymi, z mechanizmami umożliwiającymi zmianę protokołów w celu wsparcia reakcji na pandemię, tam gdzie jest to konieczne i właściwe;

(c) wspieranie nowych i istniejących mechanizmów ułatwiających szybką interpretację danych z badań klinicznych w celu opracowania lub zmiany, w razie potrzeby, odpowiednich wytycznych klinicznych, w tym podczas pandemii; oraz

(d) zapewnienie, aby badania kliniczne prowadzone podczas stanów zagrożenia zdrowia były odpowiednie, uwzględniały różnice geograficzne, społeczno-ekonomiczne i zdrowotne oraz promowały różnorodność rasową, etniczną i płciową w celu lepszego zrozumienia bezpieczeństwa i skuteczności nowych szczepionek i terapii w podgrupach populacji.

Artykuł 10. Zarządzanie ryzykiem związanym z odpowiedzialnością

1. Strony ustanawiają, nie później niż w dniu XX, wykorzystując istniejące odpowiednie modele jako punkt odniesienia, regionalny lub międzynarodowy system(-y) odszkodowań za urazy spowodowane szczepionkami w wyniku stosowania lub podawania szczepionek opracowanych w odpowiedzi na pandemie, który(-e) jest(są) przejrzysty(-e) i uzupełnia(-ją) wszelkie zabezpieczenia przed odpowiedzialnością lub inne mechanizmy zarządzania ryzykiem odpowiedzialności.”

 

Odpowiedzialność producenta i rządu za obrażenia spowodowane szczepionkami musi być “Zarządzana”

 

Odszkodowania powinny wykorzystywać “istniejące odpowiednie modele” jako punkt odniesienia dla odszkodowań za obrażenia spowodowane szczepionkami pandemicznymi. Oczywiście większość krajów nie ma systemów odszkodowań za obrażenia spowodowane szczepionkami, a jeśli już, to rekompensaty są zwykle minimalne.

Czy program rządu USA ma być wzorem tego, co zostanie wdrożone na arenie międzynarodowej?

Amerykański program rządowy dotyczący urazów spowodowanych produktami pandemicznymi przeciw COVID (Countermeasures Injury Compensation Program lub CICP) zrekompensował dokładnie 4 (tak, cztery) z 12.000 wnioskodawców za urazy związane z produktami przeciw COVID do dnia 1 sierpnia 2023 roku. Wszystkie pandemiczne leki i szczepionki dopuszczone do stosowania w sytuacjach nadzwyczajnych (Emergency Use Authorization  – EUA) zapewniają rządowi i producentom ochronę przed odpowiedzialnością (obejmuje to przeciwciała monoklonalne, remdesiwir przed licencją, paxlovid, molnupiravir, niektóre respiratory i wszystkie szczepionki na COVID), a jedyną drogą do uzyskania odszkodowania za obrażenia jest ten program.

Nieco ponad 1000 z 12.000 roszczeń zostało rozpatrzonych, a 10.887 oczekuje na rozpatrzenie. Dwadzieścia roszczeń zostało uznanych za kwalifikujące się i oczekuje na przegląd świadczeń. Świadczenia są wypłacane tylko za niepokryte wydatki medyczne lub utracony dochód. Łącznie 983 osoby, czyli 98 procent osób, których roszczenia zostały rozpatrzone, otrzymały odmowę, wiele z nich z powodu przekroczenia krótkiego rocznego okresu przedawnienia. Poniżej znajdują się najnowsze dane z tego programu:

Czy w ramach Programu Odszkodowań za Szkody [Countermeasures Injury Compensation Program – CICP] podjęto jakiekolwiek decyzje dotyczące roszczeń z tytułu COVID-19?

Do dnia 1 sierpnia 2023 r. w ramach CICP wydano decyzje w sprawie 1138 roszczeń dotyczących COVID-19. Poniżej przedstawiono więcej danych dotyczących COVID-19 na temat złożonych roszczeń, administracyjnych i medycznych decyzji kwalifikujących oraz ustaleń dotyczących świadczeń.

Dane Program Odszkodowań za Szkody [CICP] dotyczące roszczeń z tytułu COVID-19 (stan na 1 sierpnia 2023 r.)

Łączna liczba złożonych wniosków do CICP dotyczących COVID-19: 12.025
– Oczekujące na rozpatrzenie lub w trakcie rozpatrywania: 10,887
– Decyzje: 1,138
o Roszczenia uznane za kwalifikujące się do odszkodowania: 29
— Roszczenia zrekompensowane: 4
— Roszczenia oczekujące na ustalenie świadczeń: 24
— Roszczenia bez zgłoszonych kwalifikujących się wydatków: 1  

o Odrzucone: 1,109
— Nie przedłożono wymaganej dokumentacji medycznej: 47
— Standard dowodu nie został spełniony i/lub nie doszło do urazu objętego programem: 184
— Przekroczenie terminu składania wniosków: 627
— Produkt nieobjęty CICP/nieokreślony: 251

Projekt traktatu wymaga również osłabienia rygorystycznych przepisów dotyczących leków i szczepionek w sytuacjach kryzysowych, pod hasłem “Wzmocnienia regulacyjnego”. Jak ogłoszono w Wielkiej Brytanii w zeszłym tygodniu, gdzie zatwierdzenia “zaufanych partnerów” będą wykorzystywane do przyspieszenia wydawania licencji, zmierza to w kierunku zatwierdzenia lub autoryzacji przez jedną instytucję regulacyjną, która ma zostać natychmiast przyjęta przez inne kraje (str. 25).

„Artykuł 14. Wzmocnienie regulacyjne

1. Strony dostosowują i, w miarę możliwości, harmonizują wymogi i procedury techniczne i regulacyjne; promują i ułatwiają korzystanie z zależności regulacyjnej i wzajemnego uznawania; korzystają ze wspólnych dokumentów technicznych; oraz wymieniają się istotnymi informacjami i ocenami dotyczącymi jakości, bezpieczeństwa i skuteczności produktów związanych z pandemią, w tym po wydaniu zatwierdzeń regulacyjnych.

2. Strony, do celów regulowania produktów związanych z pandemią, wzmacniają potencjał i wydajność odpowiednich krajowych i regionalnych organów regulacyjnych, w tym poprzez pomoc techniczną, w celu przyspieszenia zatwierdzeń regulacyjnych i pozwoleń oraz zapewnienia jakości, bezpieczeństwa i skuteczności produktów związanych z pandemią.

3. Każda ze Stron udostępni publicznie informacje na temat krajowych i/lub regionalnych procesów, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa, w zakresie wydawania zezwoleń lub zatwierdzania stosowania produktów związanych z pandemią podczas pandemii oraz wszelkich dodatkowych odpowiednich ścieżek regulacyjnych, które mogą zostać uruchomione podczas pandemii w celu zwiększenia skuteczności, a także zapewni terminową aktualizację takich informacji.

4. Strony, w stosownych przypadkach, monitorują, regulują i wzmacniają istniejące systemy szybkiego ostrzegania w państwach sąsiadujących przed produktami niespełniającymi norm i sfałszowanymi produktami związanymi z pandemią, w tym za pośrednictwem istniejących mechanizmów państw członkowskich dotyczących niespełniających norm i sfałszowanych produktów medycznych.

5. Każda ze Stron podejmie kroki w celu zapewnienia, że dysponuje ramami prawnymi, administracyjnymi i finansowymi wspierającymi awaryjne zatwierdzenia regulacyjne w celu skutecznego i terminowego zatwierdzania regulacyjnego produktów związanych z pandemią podczas pandemii.

6. Każda ze Stron, zgodnie z przepisami krajowymi, będzie zachęcać producentów, w stosownych przypadkach, do generowania odpowiednich danych i starannego dążenia do uzyskania zezwoleń regulacyjnych i/lub zatwierdzeń produktów związanych z pandemią przez organy wymienione w wykazie WHO, inne organy priorytetowe i WHO.”

 

 

Następna kwestia: Szczepionki opracowane w 100 dni

 

Plan opracowania szczepionek w ciągu 100 dni i wyprodukowania ich w ciągu dodatkowych 30 dni został szeroko nagłośniony przez organizację non-profit CEPI, założoną w 2017 r. przez Sir dr Jeremy’ego Farrara, który jest obecnie głównym naukowcem WHO. Plan ten został powtórzony przez rządy USA i Wielkiej Brytanii i uzyskał pewne poparcie ze strony G7 w 2021 roku. Te ramy czasowe pozwoliłyby jedynie na bardzo krótkie testy na ludziach lub, co bardziej prawdopodobne, ograniczyłyby testy do zwierząt. Dlaczego jakikolwiek kraj miałby się na to zgodzić? Czy tego chcemy my, ludzie?

Zmiany definicji terminu “szczepionka” przez CDC, a koncept Odporności Stada
Kiedy WHO zmieniła definicję odporności stada? Zmiana treści definicji terminu Odporność Stadna. [listopad 2020]

Plan zależy ponadto od tego, czy szczepionki będą testowane tylko pod kątem ich zdolności do wywoływania przeciwciał, co określa się mianem immunogenności, a nie wykazania, że faktycznie zapobiegają chorobom, przynajmniej w początkowej fazie wdrażania. Moje rozumienie przepisów FDA było takie, że poziomy przeciwciał nie były akceptowalnym surogatem odporności, chyba że wykazano, że faktycznie korelują z ochroną. Jednak ostatnie decyzje FDA dotyczące szczepionek zniosły to wszystko, a szczepionki są obecnie zatwierdzane są wyłącznie na podstawie miana przeciwciał. Komitet doradczy FDA ds. szczepionek poprosił o lepsze wskaźniki skuteczności niż ten, ale doradcy głosowali również za zatwierdzeniem lub autoryzacją szczepionek przy braku jakichkolwiek rzeczywistych środków wykazujących, że działają [tzn. zapobiegają chorobie]. Dowiedziałam się tego, ponieważ oglądam spotkania doradcze FDA dotyczące szczepionek i prowadzę z nich blog na żywo.

Wszyscy wiemy, ile czasu zajęło opinii publicznej uświadomienie sobie, że szczepionki przeciwko COVID nie zapobiegły przeniesieniu [transmisji] wirusa i zapobiegały przypadkom tylko przez okres od kilku tygodni do miesięcy. Rząd USA nadal oficjalnie tego nie przyznał, mimo że dyrektor CDC Rochelle Walensky powiedziała Wolfowi Blitzerowi z CNN prawdę o transmisji 6 sierpnia 2021 roku.

Bardzo ważne jest, aby opinia publiczna zrozumiała, że testy bezpieczeństwa można przeprowadzić tylko na ludziach, ponieważ zwierzęta reagują inaczej na leki i szczepionki niż ludzie. Dlatego też ograniczone testy na zwierzętach oznaczałyby brak faktycznych testów bezpieczeństwa. Ale testowanie szczepionek na ludziach tylko przez krótki czas jest również niedopuszczalne.

Film WIWISEKCJA – Śmiertelna medycyna [1997]

Testowanie szczepionek podczas krótkich badań klinicznych na ludziach (próby Pfizer dotyczyły tylko “bezpiecznego podzbioru” uczestników prób przez medianę dwóch miesięcy pod kątem bezpieczeństwa) pozwoliło na wprowadzenie szczepionek na COVID bez świadomości opinii publicznej, że mogą one powodować zapalenie mięśnia sercowego i nagłe zgony, najczęściej [widoczne] u wysportowanych młodych mężczyzn w wieku kilkunastu i dwudziestu lat, lub niezliczone inne schorzenia.

Wreszcie, zgodnie z tym szybkim planem produkcji, nie można było przeprowadzić dokładnych testów pod kątem potencjalnych błędów w procesie produkcyjnym. Przy obecnym planie rozległych, zdecentralizowanych zakładów produkcyjnych, które są rzekomo niezbędne do osiągnięcia równości w dostępie do szczepionek dla wszystkich, nie ma wystarczającej liczby organów regulacyjnych, które mogłyby je skontrolować i zatwierdzić.

 

Czy WHO będzie szanować prawa człowieka?

 

Potrzeba poszanowania “praw człowieka, godności i wolności osób” jest osadzona w obecnych Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych (IHR), a także w innych traktatach ONZ. Jednak język gwarantujący prawa człowieka, godność i wolność osób został bezwzględnie usunięty z proponowanych poprawek do IHR, bez wyjaśnienia. Usunięcie ochrony praw człowieka nie pozostało niezauważone, a WHO była za to szeroko krytykowana.

WHO najwyraźniej reaguje na tę krytykę, więc język gwarantujący prawa człowieka, który został usunięty z projektów Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych, został wprowadzony do najnowszej wersji traktatu pandemicznego.

Kodeks Norymberski a szczepienia – świadoma i dobrowolna zgoda

 

Wnioski

 

Zgodnie z przewidywaniami science fiction, nasze bio- i cyber-naukowe osiągnięcia w końcu wymknęły się nam spod kontroli. Możemy opracować szczepionki w 100 dni i wyprodukować je w 130 dni – ale nie będzie gwarancji, że produkty będą bezpieczne, skuteczne lub odpowiednio wyprodukowane. Możemy też oczekiwać dużych zysków, ale bez konsekwencji dla producentów.

Nasze geny mogą zostać rozszyfrowane, a owoce spersonalizowanej medycyny udostępnione. A może nasze geny zostaną opatentowane i sprzedane temu, kto zaoferuje najwyższą cenę. Być może będziemy w stanie wybrać specjalne cechy u naszych dzieci, ale jednocześnie może powstać klasa pod ludzi.

Nasza komunikacja elektroniczna może być całkowicie monitorowana i cenzurowana, a jednolite wiadomości [narracje] mogą zostać narzucone wszystkim. Ale dla kogo byłoby to dobre?

Można opracować nową broń biologiczną. Można się nią dzielić. Być może przyspieszy to rozwój szczepionek i środków terapeutycznych. Ale kto tak naprawdę skorzysta na tym systemie? Kto płaci cenę za wypadki lub celowe użycie? Czy nie byłoby lepiej całkowicie zakończyć tak zwane badania nad uzyskiwaniem funkcji [gain-of-function] poprzez ograniczenia finansowania i inne regulacje, zamiast zachęcać do ich rozprzestrzeniania?

Są to ważne kwestie dla ludzkości i zachęcam wszystkich do wzięcia udziału w tej rozmowie.

 

Źródło: The WHO’s Proposed Amendments Will Increase Man-Made Pandemics 

 

Zobacz na: Transkrypt filmu ZAUFAJ WHO [Trust WHO]
Konflikty interesów i grypa pandemiczna [2009] – dr Fiona Godlee
COVID-911: Od wojny z terroryzmem do bezpieczeństwa biologicznego
Dossier na temat Anthony Fauciego/COVID-19 – dr David Martin
Wydarzenie 201 [Event 201] – ćwiczenia symulacyjne [18 październik 2019]
Prof. Susan Michie – komunistka powołana na przewodniczącą grupy doradczej WHO
Pandemia, której nie było – dr Henry I. Miller
Plusy i minusy środków zaradczych przeciw pandemii grypy – dr Thomas Inglesby, prof. Jennifer Nuzzo, prof. Tara O’Toole i prof. Donald Henderson [listopad 2006]