O szczepionkach nowej generacji przeciwko koronawirusom, wirusom grypy i innym wirusom układu oddechowego – dr Anthony Fauci i inni

Ponowne przemyślenie szczepionek nowej generacji przeciwko koronawirusom, wirusom grypy i innym wirusom układu oddechowego – David Morens, Jeffery Taubenberger i Anthony Fauci

Poniżej tłumaczenie fragmentów publikacji z czasopisma Cell Host & Microbe ze stycznia 2023 roku, pod którą podpisał się Anthony Fauci. Tekst o tyle ciekawy, że pada w nim kilka stwierdzeń za które szczepionkowi sceptycy są w internecie tępieni jak wszy.  Do innych interesujących fikołków intelektualnych podałem materiały uzupełniające w postaci linków lub cytatów z innych źródeł.

 

Abstrakt

Wirusy, które namnażają się w błonie śluzowej dróg oddechowych człowieka bez infekowania ogólnoustrojowego, w tym grypa typu A, SARS-CoV-2, endemiczne koronawirusy, RSV i wiele innych wirusów przeziębienia, powodują znaczną śmiertelność i zachorowalność oraz stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Ponieważ wirusy te na ogół same nie wywołują pełnej i trwałej odporności ochronnej, do tej pory nie były one skutecznie kontrolowane za pomocą licencjonowanych lub eksperymentalnych szczepionek. W tym przeglądzie badamy wyzwania, które utrudniały opracowanie skutecznych szczepionek do stosowania przeciw patogenom atakującym błony śluzowe dróg oddechowych, podkreślając, że wszystkie te wirusy replikują się niezwykle szybko w nabłonku powierzchniowym i są szybko przenoszone na innych gospodarzy, w wąskim przedziale czasu, zanim adaptacyjne odpowiedzi immunologiczne zostaną w pełni zmobilizowane. Omawiamy możliwe podejścia do opracowania szczepionek nowej generacji przeciwko tym wirusom, biorąc pod uwagę kilka zmiennych, takich jak konfiguracja antygenu szczepionki, dawka i adiuwentacja, droga i czas szczepienia, przypominająca szczepionka [booster], terapie wspomagające i opcje polityki szczepień w ramach zdrowia publicznego.

 

Wprowadzenie

Skuteczne szczepionki i szczepionkowe strategie przeciwko endemicznym i rozwijającym się wirusom układu oddechowego mają kluczowe znaczenie, ponieważ patogeny te zabijają co roku aż 5 milionów ludzi na całym świecie. Na przykład w ciągu ostatniej dekady grypa zabijała rocznie 12.000–52.000 osób w Stanach Zjednoczonych^[1] i jest jedną z głównych przyczyn utraty lat produktywnego życia (YPLL). Endemiczne wirusy oddechowe, takie jak syncytialny wirus oddechowy (RSV) i wirusy paragrypy, pochłaniają wiele dodatkowych istnień ludzkich, a wcześniej nierozpoznane wirusy oddechowe, takie jak SARS-CoV-2, przyczyna COVID-19, pojawiły się nieoczekiwanie. SARS-CoV-2 do tej pory zabił w Stanach Zjednoczonych ponad milion osób. Rosnąca częstotliwość pojawiania się takich pandemicznych wirusów układu oddechowego może być kluczową cechą nowej ery pandemicznej^[2], zmuszając nas do ponownego rozważenia stanu szczepień przeciwko wirusom układu oddechowego (ryc. 1).^{[2, 3]}

Bliższe spojrzenie na zgony z powodu COVID-19 w USA [Johns Hopkins]
Testy PCR: Po 35 cyklach odcięcia nie wyhodujesz wirusa – dr Anthony Fauci
Nieoczekiwane wykrycie przeciwciał na SARS-CoV-2 w okresie przed pandemicznym we Włoszech. [wrzesień 2019]
Dr Ngozi Ezike o definicji zgonu z powodu COVID-19 – kowidowa metodologia
Jak dokładne są testy na COVID? – dr Sebastian Rushworth
SARS-CoV-2 w kontekście patentów sprzed 20 lat – dr David Martin
Peter Daszak o badaniach nad koronawirusami w Chinach [grudzień 2019]
Dr Peter McCullough o blokowaniu metod leczenia Covid-19
Wszystko co mówi rząd o C-19 i metodach walki z nim, jest kłamstwem – dr Mike Yeadon
SARS-CoV-2 Tożsamość zabójcy – wywiad z prof. Ralphem Baricem
Anthony Fauci kłamał, a ludzie umierali – dr Chris Martenson
Anthony Fauci: „Korzyści ze zgromadzonych danych przeważają nad ryzykiem związanym z pandemią” – dr Chris Martenson

„CDC twierdzi, że każdego roku w USA średnio 36.000 osób ginie z powodu grypy? Ale jest to celowe przekłamanie CDC… Rzeczywista liczba zgonów związanych z grypą z oficjalnych statystyk CDC [Vital Statistics Reports] to 753 na rok 2002. W jaki sposób CDC bierze i z 753 zgonów ogłasza, że 36.000 osób umiera rocznie? Poprzez łączenie liczby zgonów z powodu grypy z zapaleniem płuc, twierdząc że grypa prowadzi do zapalenia płuc. Ale fakty nie wspierają tego częstego kłamstwa wypowiadanego przez biurokratów zajmujących się zdrowiem publicznym. American Lung Association [amerykańskie stowarzyszenie d/s płuc] opisuje zapalenie płuc jako chorobę będącą następstwem ponad 30 różnych możliwych przyczyn. Wiemy, że grypa nie należy do największych z nich… Należy pamiętać, że szczepionka przeciw grypie nie zabezpiecza przed infekcjami bakteryjnymi. A więc naciągają rzeczywistość, aby stwierdzić, że grypa powoduje zapalenie płuc podczas gdy faktycznie, dane wskazują, że powoduje tylko niewielką liczbę przypadków.” – Dr Lorraine Jeanette Day, 12/17/07

 

Rycina 1

Uszkodzenie pęcherzyków płucnych w próbkach z autopsji płuc od klientów którym przypisano jako przyczynę zgonu COVID-19

 

Aż do pojawienia się COVID-19,  grypa była przez wiele dziesięcioleci najbardziej śmiercionośną wirusową chorobą układu oddechowego, której można zapobiegać poprzez szczepienia, i na którą dostępne są tylko mniej niż suboptymalne szczepionki. Co zaskakujące, niewiele zmieniło się w szczepionkach przeciw grypie od 1957 r., kiedy to po raz pierwszy podano je w ramach krajowego programu szczepień w USA. Przez lata szczepionki przeciw grypie nigdy nie były w stanie wywołać trwałej odporności ochronnej przeciwko szczepom wirusa grypy sezonowej, a nawet przeciwko nie zmienionym szczepom.^[4,5,6,7] Chociaż obecne szczepionki przeciw grypie zmniejszają ryzyko ciężkiej choroby, hospitalizacji i śmierci do pewnego stopnia ich skuteczność przeciwko jawnej klinicznie infekcji jest zdecydowanie nieoptymalna i waha się od 14% do 60% w ciągu ostatnich 15 sezonów grypowych.^[1] Ponadto czas trwania odporności wywołanej szczepionką jest mierzony tylko w miesiącach. Obecne szczepionki wymagają corocznego ponownego szczepienia szczepionkami o zaktualizowanej postaci, która często nie jest dokładnie dopasowana do krążących szczepów wirusa.^[8] Chociaż coroczne szczepienia przeciw grypie są zdecydowanie zalecane dla większości ogółu społeczeństwa, a zwłaszcza dla osób z grup wysokiego ryzyka, w tym osób starszych, z chorobami przewlekłymi i kobietami w ciąży, to akceptacja szczepionek przez ogół społeczeństwa nie jest idealna.^[9]

Witamina D i epidemia grypy – John J Cannell
Badania skuteczności szczepień przeciw grypie – dr Joseph Garrett
Cochrane Collaboration: Szczepionki przeciw grypie nie dają żadnych korzyści – Vera Sharav
Przepis na zwiększenie popytu i zainteresowania szczepionkami przeciw grypie – dr Glen Nowak
Szczepienie przeciw grypie zwiększa o 3,65 razy występowanie infekcji dróg oddechowych.

“Wyniki: Dane obejmowały 170 milionów epizodów opieki i 7,6 miliona zgonów. Ukończenie 65 lat wiąże się ze statystycznie i klinicznie istotnym wzrostem częstości szczepień przeciw grypie sezonowej. Jednak żadne dowody nie wskazywały, że szczepienie zmniejszyło liczbę hospitalizacji lub śmiertelność wśród osób starszych. Szacunki były na tyle precyzyjne, że wykluczyły wyniki wielu wcześniejszych badań.
Wniosek: Obecne strategie szczepień, w których priorytetowo traktuje się osoby starsze, mogą być mniej skuteczne, niż się uważa w zmniejszaniu poważnych przypadków zachorowań i śmiertelności w tej populacji, co sugeruje, że konieczne mogą być strategie uzupełniające.” – Ann Intern Med. 2020 Apr 7;172(7):445-452; The Effect of Influenza Vaccination for the Elderly on Hospitalization and Mortality: An Observational Study With a Regression Discontinuity Design https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32120383/

Od 2022 roku, po ponad 60 latach doświadczeń ze szczepionkami przeciw grypie, odnotowano bardzo niewielką poprawę w zapobieganiu zakażeniom szczepionkami. Jak wskazano dziesiątki lat temu i nadal jest to prawdą dzisiaj, wskaźniki skuteczności naszych najlepszych zatwierdzonych szczepionek przeciw grypie byłyby niewystarczające do uzyskania licencji na większość innych chorób, którym można zapobiegać poprzez szczepienia.^[7] Nawet trwające od dziesięcioleci wysiłki na rzecz opracowania lepszych, tak zwanych „uniwersalnych” szczepionek przeciw grypie – szczepionki, które wytworzyłyby szerszy wachlarz przeciwciał, najlepiej utrzymujących się przez dłuższy czas^[8,10] – nie doprowadziły jeszcze do powstania szczepionek nowej generacji, o szerokim zakresie ochronny, chociaż duża liczba szczepionek eksperymentalnych znajduje się w fazie przedklinicznej lub na wczesnym etapie rozwoju klinicznego.^[11]

 

Weź sok z gumijagód aby uratować babcie

Rob Roos: Czy szczepionka Pfizer Covid została przetestowana pod kątem powstrzymania transmisji wirusa przed wejściem na rynek? Jeśli nie, proszę powiedzieć to wyraźnie. Jeśli tak, to proszę udostępnić wszelkie dane tej komisji. Proszę o prostą odpowiedź, tak lub nie.

Janine Small, Pfizer: Jeśli chodzi o to pytanie, czy wiedzieliśmy, że szczepionka zapobiegnie transmisji wirusa zanim trafi na rynek, to moja odpowiedzieć brzmi nie”

 

USA: Dr Deborah Birx chwali samą siebie, jednocześnie ujawniając ignorancję, zdradę i oszustwo
Porównanie zamkniętej Wielkiej Brytanii z otwartą Szwecją. Zapadalność i zgony – Rob Slane

Podczas pandemii COVID-19 szybki rozwój i rozpowszechnienie szczepionek SARS-CoV-2 uratowało niezliczoną liczbę istnień ludzkich i pomogło osiągnąć wczesną częściową kontrolę pandemii.^[12] Jednak wraz z pojawieniem się nowych wariantów szczepów SARS-CoV-2, braki w tych szczepionkach przypominające kłopoty ze szczepionkami przeciw grypie stały się oczywiste. Szczepionki przeciwko tym dwóm bardzo różnym wirusom mają wspólne cechy: wywołują niepełną i krótkotrwałą ochronę przed ewoluującymi wariantami wirusa, które wymykają się odporności populacyjnej.^{[12,13,14,15]}

Kiedy WHO zmieniła definicję odporności stada? Zmiana treści definicji terminu Odporność Stadna. [listopad 2020]
Zmiany definicji terminu “szczepionka” przez CDC, a koncept Odporności Stada
Przekręty w badaniach klinicznych “szczepionek” na Covid firmy Pfizer-BioNTech – Canadian Covid Care Alliance

Biorąc pod uwagę to, że opracowywanie i licencjonowanie szczepionek to długi i złożony proces wymagający lat przedklinicznych i klinicznych danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności, ograniczenia szczepionek przeciw grypie i SARS-CoV-2 przypominają nam, że kandydujące szczepionki przeciwko większości innych wirusów układu oddechowego do tej pory nie zapewniały wystarczającej ochrony, aby rozważyć dopuszczenie do obrotu, w tym szczepionki kandydujące przeciwko RSV, głównemu zabójcy niemowląt i osób starszych,^{[16, 17, 18, 19, 20, 21]} paragrypy, endemicznych koronawirusów,^[22] i wielu innych wirusów „przeziębienia”, które powodują znaczną zachorowalność i straty ekonomiczne.

Odra w prasie i książkach, zanim pojawiła się szczepionka przeciw odrze
Epidemie odry i leczenie odry opisane w czasopiśmie BMJ z 1959 roku
Prognoza zachorowalności na odrę w wysoko wyszczepionej populacji – podejście modelowe – dr D.L. Levy
Odra i szczepionka przeciw odrze: 14 rzeczy do rozważenia – Roman Bystrianyk
Odra mutuje – Ostrzeżenie Andrew Wakefielda
Zanikanie matczynych przeciwciał przeciw odrze, śwince, różyczce i ospie wietrznej w społecznościach o kontrastowym poziomie wyszczepialności – Sandra Waaijenborg i inni.

Ponad 50 lat temu opracowanie udanych szczepionek przeciwko niektórym z najważniejszych wirusów układu oddechowego, w tym odrze, śwince i różyczce, dało nadzieję, że wkrótce zostaną opracowane szczepionki przeciwko wszystkim innym wirusom układu oddechowego. Jednak naturalne infekcje tymi trzema kontrolowanymi przez szczepionki wirusami układu oddechowego, jak również wirusem ospy i półpaśca (VZV), nie są reprezentatywne dla infekcji powodowanych przez większość wirusów układu oddechowego. Różnią się co najmniej trzema niezwykle ważnymi cechami, które są związane z ich skuteczną kontrolą za pomocą szczepionek (Tabela 1):

1.Po pierwszej replikacji w błonie śluzowej wszystkie te ogólnoustrojowe wirusy układu oddechowego powodują znaczną wiremię, która zaszczepia ogromną liczbę zakaźnych wirionów w całym ciele, wystawiając je na kontakt z wieloma elementami układu odpornościowego i typami komórek immunokompetentnych
2. Mają stosunkowo długie okresy inkubacji, które odzwierciedlają początkową replikację błony śluzowej i późniejsze ogólnoustrojowe rozprzestrzenianie się zakaźnych wirionów, co daje czas na indukcję pełnej siły odporności adaptacyjnej, oraz
3. Wywołują długotrwałą lub dożywotnią odporność ochronną (Tabela 1).

 

TABELA 1

Parametry epidemiologiczne i immunologiczne wybranych wirusów układu oddechowego człowieka oraz szczepionek stosowanych do ich zwalczania

Wirus	Okres inkubacjia	Wyraźna wiremia	Zakażenie wywołuje długotrwałą odporność ochronną	Ponowne infekcje są rzadkie	Szczepionki wywołują długotrwałą odporność ochronną	Rodzaj szczepionki
Odra (do objawów prodromalnych)	≈10 dni	tak	tak	tak	tak	replikacja
Świnka	≈16 dni	tak	tak	tak	tak	replikacja
Różyczka	≈16 dni	tak	tak	tak	tak	replikacja
Ospa prawdziwab	≈12 dni	tak	tak	tak	tak	replikacja
VZVc	≈14 dni	tak	tak	tak	tak	replikacja
Koronawirusy endemiczne	≈5 dni	nie	nie	nie	nie	brak
Wirus grypy	≈2 dni	nie	nie	nie	nie	Replikacja, inne
Wirusy paragrypy	≈4 dni	nie	nie	nie	nie	brak
RSV	≈5 dni	nie	nie	nie	nie	brak
SARS-CoV-2	≈4 dni	nie d	nie	nie	nie	nie replikująca

_aOkresy inkubacji wirusów, zwłaszcza krótsze okresy inkubacji, zazwyczaj mają bardzo szeroki zakres; szacunki te pochodzą z przekrojów literatury.
_bOspa prawdziwa została wyeliminowana z naturalnego obiegu w 1978 roku.
_c Nawrót wirusa ospy wietrznej i półpaśca (VZV) (określany jako półpasiec) wynika z uwolnienia utajonych wirusów ze zwojów nerwowych; powtórne egzogenne infekcje dróg oddechowych u zdrowych osób są rzadkie.
_dChociaż antygeny SARS-CoV-2 wykryto w wielu tkankach, wirus nie wydaje się być związany ze znaczną „wolną” wiremią, o czym świadczą trudności w hodowli zakaźnych wirionów z krwi lub tkanek oraz słabe wywoływanie szerokiej i trwałej ochronnej odporności ogólnoustrojowej.

Jak działają szczepionki? W dużej mierze nie mamy pojęcia. – Dr Peter Aaby
Prezentacja dr Toma Macka dla CDC w sprawie ospy prawdziwej, 19 – 20 czerwca 2002 roku

(…)

Chociaż szybka ewolucja antygenowo zmiennych wirusów błony śluzowej, takich jak wirusy grypy A^[35] i SARS-CoV-2, komplikuje projektowanie szczepionek nowej generacji, inne wirusy układu oddechowego działające wyłącznie na błonę śluzową, takie jak RSV, wykazały znacznie mniejszą plastyczność antygenową^[36,37,38]; jednak nadal powoduje powtarzające się infekcje przez całe życie bez rozwoju długoterminowej odporności ochronnej.^[39,40] Tak więc, chociaż genetyczna i antygenowa zmienność wirusów, takich jak grypa i SARS-CoV-2, sprawia, że projektowanie szczepionek jest trudniejsze, czynniki te same w sobie nie mogą w pełni wyjaśnić braku wywołania długoterminowej odporności ochronnej przeciwko innym wirusom błony śluzowej dróg oddechowych, takim jak bardziej stabilny fenotypowo RSV.

Biorąc pod uwagę wszystkie te czynniki, nie jest zaskakujące, że żaden z wirusów układu oddechowego, głównie błon śluzowych, nigdy nie był skutecznie zwalczany przez szczepionki. Ta obserwacja rodzi pytanie o fundamentalnym znaczeniu: jeśli naturalne infekcje wirusowe błony śluzowej dróg oddechowych nie wywołują pełnej i długoterminowej odporności ochronnej przed ponowną infekcją, jak możemy oczekiwać, że szczepionki, zwłaszcza szczepionki podawane ogólnoustrojowo, niereplikujące się, będą w stanie tego dokonać? Jest to główne wyzwanie dla przyszłego rozwoju szczepionek, a przezwyciężenie tego ma kluczowe znaczenie, gdy pracujemy nad opracowaniem szczepionek „nowej generacji”.

Kluczowe wyzwania (podsumowane w Tabeli 2) omówiono poniżej, wraz ze sposobami stawienia im czoła w dążeniu do nowych i ulepszonych szczepionek przeciwko wirusom układu oddechowego.

Tabela 2

Kluczowe wyzwania w opracowywaniu szczepionek nowej generacji przeciwko wirusom atakującym błony śluzowe układu oddechowego, w tym SARS-CoV-2, wirusom grypy A oraz pojawiającym się wirusom pandemicznym i innym ważnym wirusom

(1) Naturalne infekcje wirusami układu oddechowego błony śluzowej mogą nie być w pełni kontrolowane przez reakcje odpornościowe człowieka, ponieważ ludzki układ odpornościowy ewoluował tak, aby je tolerować podczas bardzo krótkich okresów replikacji wirusa błony śluzowej,

(2) Ponieważ odporność błon śluzowych i ogólnoustrojowa tylko częściowo chroni przed zakażeniem wirusami układu oddechowego błony śluzowej, musimy skorzystać z alternatywnych mechanizmów odpornościowych gospodarza,

(3) Korelaty immunologiczne ochrony przed wirusami układu oddechowego błony śluzowej są nie do końca poznane, różnią się między szczepami i podtypami wirusów, z dryfem [ucieczką, mutacją] wirusa i wykazują zmienność międzyosobniczą,

(4) Kwestie związane ze szczepionką, dotyczące drogi podania, konfiguracji antygenu, adiuwentacji i związku z terapią wspomagającą, mają ogromne znaczenie dla obecnych badań,

(5) Zaszczepionych żywicieli oraz tych z grup ryzyka żywiciela jest wielu i są one niejednorodne,

(6) Względy zdrowia publicznego związane ze szczepionkami nowej generacji celującymi w patogeny atakujące układ oddechowy muszą mieć wpływ na kształtowanie projektu szczepionki, w tym harmonogramu szczepień, roli szczepień przypominających, częstotliwości szczepień oraz czasu trwania/kompletności ochrony, skutków ubocznych i akceptacji społecznej.

 

Objawy i oznaki wielu różnych infekcji wirusowych błony śluzowej dróg oddechowych są niezwykle podobne: krótki czas trwania choroby i typowo nieskomplikowany przebieg obejmujący wyciek z nosa, kichanie, ból gardła, zmienny kaszel, złe samopoczucie, a w wielu przypadkach niską lub brak gorączki.^[41] Te podobieństwa zdecydowanie sugerują podobne mechanizmy patogenne dla tych wirusów, obejmujące reakcje zapalne i wrodzone odpowiedzi immunologiczne gospodarza.

Niezdolność wirusów układu oddechowego błony śluzowej do wywołania trwałej odporności ochronnej odzwierciedla, między innymi, ewolucyjną adaptację wirusa do gospodarza i gospodarza do wirusa. W tej ewolucyjnej relacji wirusy mają dwie ważne zalety: (1) ludzki układ odpornościowy układu oddechowego ewoluował, aby wyrazić złożoną regulację tolerancji (patrz poniżej), która może hamować skuteczną eliminację odpornościową wirusa podczas pierwszych 5-7 dni po zaszczepieniu, kiedy wrodzona odpowiedź immunologiczna dominuje; oraz (2) bardzo krótkie okresy inkubacji (Tabela 1) pozwalają na znaczną i niekwestionowaną replikację wirusa i dalsze rozprzestrzenianie się wirusa, zanim adaptacyjne odpowiedzi immunologiczne będą mogły zostać odpowiednio rozpędzone w celu ich wyeliminowania.^[42,43]

Co więcej, kilka elementów układu odpornościowego układu oddechowego funkcjonuje w znacznie inny sposób niż elementy układu odpornościowego w innych układach narządów. W szczególności układ odpornościowy układu oddechowego znajduje się w oddzielnych, specyficznych tkankowo obszarach częściowo zorganizowanych tkanek limfatycznych związanych z błoną śluzową (MALT) tkanki limfatycznej związanej z łzami/spojówkami (TALT), tkanki limfatycznej związanej z nosowo-gardłową (NALT), tkanki limfatycznej związanej z oskrzelami tkanki limfatycznej (BALT)^[44] oraz w oddzielnych elementach płucnych. Każdy z tych elementów niezależnie wyczuwa infekcję wirusową i prezentację antygenu, oddziałuje z innymi elementami i ogólnoustrojowym układem odpornościowym, inicjuje lokalne odpowiedzi efektorowe i utrzymuje stan immunologiczny z różną tolerancją.

Terminy „tolerancja choroby” i „tolerancja immunologiczna” odnoszą się do wciąż nie w pełni scharakteryzowanej, ale odrębnej kategorii mechanizmów obrony immunologicznej ssaków, które pozwalają gospodarzom „zaakceptować” infekcję i inne bodźce antygenowe w celu optymalizacji przeżycia (przegląd w Medzhitov et al.^[42] i Iwasaki i in.^[43]). Ponieważ ludzie wdychają i spożywają ogromne ilości egzogennych białek przy każdym oddechu i kęsie, układ odpornościowy układu oddechowego i żołądkowo-jelitowego ewoluował, aby radzić sobie z ciągłymi i masowymi atakami antygenów ze świata zewnętrznego. (Odpowiedź immunologiczna na wirusowe zakażenie błony śluzowej przewodu pokarmowego została ostatnio omówiona^[54] i nie jest tutaj omawiana). Wdychane i spożywane białka muszą być zidentyfikowane i albo tolerowane, albo atakowane i eliminowane. Wymaga to wysoce rozwiniętej i skomplikowanej strategii „podejmowania decyzji” układu odpornościowego, która jednocześnie akceptuje nieszkodliwe obce białka, jednocześnie zmniejszając reakcje immunologiczne na czynniki zakaźne i alergeny, które w innym przypadku mogłyby spowodować uszkodzenie tkanek u osób postronnych.^{[46,47,48,49,50]}

Słowa Alergia i Anafilaksja zostały utworzone, aby opisać szkody po szczepionkach
Aluminium jest stosowane do tworzenia alergii na modelach zwierzęcych
Immunologiczna rola błony śluzowej jelit
Zapalenie jelit po odrze i śwince w krótkim odstępie czasu – Royal Free Hospital w Londynie

Z teleologicznego punktu widzenia patogenu replikujące się w błonie śluzowej / nieogólnoustrojowe wirusy układu oddechowego przystosowały się przez tysiąclecia do tolerowanych środowisk immunologicznych gospodarza, aby optymalnie infekować, replikować i szybko rozprzestrzeniać się, zanim adaptacyjne odpowiedzi immunologiczne będą mogły zostać w pełni zorganizowane i użyte w celu ich kontrolowania. Między innymi robią to poprzez hamowanie odpowiedzi interferonu gospodarza (IFN) (podobnie jak inne systemowo replikujące się wirusy RNA), ekspresję antygenów wabików i indukowanie nieprawidłowych odpowiedzi immunologicznych, które sprzyjają przetrwaniu wirusa bez powodowania znacznego uszkodzenia tkanki gospodarza.^[16] Mikrobiom oddechowy gospodarza również przyczynia się do tej równowagi, z jednej strony ograniczając infekcję (na przykład poprzez regulację produkcji IFN) lub z drugiej strony promując infekcję (na przykład wywołując przeciwwirusowe stany tolerancji immunologicznej).^{[46,51,52,53]} Mikrobiom jelitowy został również powiązany z indywidualną zmiennością odpowiedzi na szczepionkę, a związek ten również wymaga dalszych dogłębnych badań.^[54,55]

Ludzki wirom – Wirom człowieka
Cudowny MIKROBIOM.

Konieczne jest lepsze zrozumienie aferentnego ramienia tych układów^{[46,49,51,52,56,57,58,59,60,61,62,63]}, w tym roli komórek nabłonka górnych dróg oddechowych (które odgrywają kluczową rolę w wykrywaniu obcych materiałów, w tym patogenów wirusowych). Przeznabłonkowe komórki wykrywające i prezentujące antygen, takie jak komórki M i śródnabłonkowe komórki dendrytyczne, regulację immunologiczną, homeostazę tolerancji, kontrolę IgA oraz ekspresję [and effects of class-switched IgA].^[64]

(…)

Immunologiczny „faustowski układ” między tolerancją a kontrolą infekcji, który pozwala na przejściową, umiarkowaną infekcję czynnikami oddechowymi o niskiej lub średniej zjadliwości w celu powstrzymania destrukcyjnych sił immunologicznej odpowiedzi eliminacyjnej,^{[16, 59]} może być problematyczny dla szczepionkowej kontroli wirusów układu oddechowego, nie tylko w lokalnym i ogólnoustrojowym wykrywaniu antygenów szczepionkowych, ale także w wywoływaniu optymalnych odpowiedzi immunologicznych. Nic dziwnego, że tolerancja immunologiczna jest najbardziej wyraźna w górnych drogach oddechowych, gdzie wirusy oddechowe atakują [inicjują infekcję], w porównaniu z dolnymi częściami dróg oddechowych,^[49,57,76], gdzie niektóre wirusy oddechowe mogą się rozprzestrzeniać, jeśli nie zostaną powstrzymane (patrz poniżej). Stanowi to dodatkowe wyzwanie w sferze opracowywania szczepionek, które idealnie powinny zarówno tłumić inicjację infekcji wirusowej, jak i kontrolować infekcję po zaszczepieniu.

Paradygmat ludzkiej tolerancji/odpowiedzi immunologicznej nie jest unikalny. Bardziej ekstremalną wersję można znaleźć wśród niektórych gatunków nietoperzy: podczas długich hibernacji nietoperze oszczędzają energię w celu przetrwania, tolerując ogromne ciężary infekcji przez długi czas.^77]  Zjawisko to jest więcej niż ulotnym zainteresowaniem, ponieważ może częściowo wyjaśniać, dlaczego nietoperze ważne inkubatory wielu wirusów (koronawirusy, filowirusy, henipawirusy, wirusy wścieklizny itp.) z możliwością przenoszenia na ludzi. Jak na ironię, mechanizmy tolerancji immunologicznej u nietoperzy i innych gatunków żywicieli mogą być ważnymi determinantami pojawiania się ludzkich epidemii i pandemii, podobnie jak ułatwiają rozprzestrzenianie się wirusów przystosowanych do atakowania człowieka.