HoloLens 2 Microsoftu i projekt Życie Mariny Abramović w rzeczywistości mieszanej

 

Współzałożycielem firmy Microsoft jest Bill Gates, po tym jak amerykańska ustawa Antymonopolowa przeszkodziła mu w prowadzeniu swojego przedsięwzięcia, przerzucił się np. na obszar zdrowia publicznego i w nim realizuje swoje ambicje. Wybrane fragmenty z przesłuchań Billa Gatesa [1998]

W artykule z 13 marca na portalu CNBC możemy przeczytać o Billu, że:

„Podjąłem decyzję o ustąpieniu z obu rad publicznych, w których pracuję – Microsoft i Berkshire Hathaway – aby poświęcić więcej czasu na priorytety filantropijne, w tym na zdrowie globalne, rozwój, edukację oraz moje rosnące zaangażowanie w walkę ze zmianami klimatu”, Gates powiedział na LinkedIn. „Przywództwo w firmach Berkshire i Microsoft nigdy nie było silniejsze, więc nadszedł właściwy czas, aby zrobić ten krok. (…) Przedstawiciel Microsoftu powiedział, że Gates pozostanie doradcą technicznym firmy.

W ostatnich latach Gates powoli wychodzi z Microsoftu. Zrezygnował z codziennej pracy w firmie w 2008 roku, jednak był jeszcze prezesem zarządu do 2014 roku. (…)

…chce poświęcić więcej czasu swojej filantropii w Fundacji Billa & Melindy Gates, jednej z największych na świecie organizacji non-profit, która została założona dzięki miliardom dolarów zarobionych w Microsoft.

Bill Gates pozostaje jednym z największych indywidualnych udziałowców Microsoftu. W grudniu posiadał ponad 100 milionów akcji firmy Microsoft, czyli około 1,3 procent akcji firmy. Jego akcje są warte około 16 miliardów dolarów. Powiedział, że pozostanie aktywny w firmie i będzie ściśle współpracował z Satyą Nadellą, dyrektorem generalnym Microsoft.

Przekonał Warrena Buffetta, [dyrektora wykonawczego Berkshire Hathaway] i sąsiada z listy najbogatszych ludzi na świecie, aby przekazał większość swojego majątku na rzecz Fundacji Gatesów”. – Bill Gates Stepping Down From Microsoft’s Board, 15 marzec 2020

Opis niektórych z dokonań Billa Gatesa pomiędzy 2008 a 2020 rokiem, znajdziesz w linkach poniżej:

Krytyka wpływu fundacji Gatesów – dr Arata Kochi
Co zrobiła Fundacja Gatesa na rzecz zdrowia na świecie?
Bill Gates: Moja „najlepsza inwestycja”, z 10 miliardów wyciągnie 200 miliardów dolarów.
Dobroczynny paradoks Billa Gatesa, daje bogatym (w tym samemu sobie) – Tim Schwab
NYT: Bill Gates wielokrotnie spotykał się z Jeffreyem Epsteinem

Część 1: Jak Bill Gates zmonopolizował globalne zdrowie
Część 2: Plan Billa Gatesa na zaszczepienie całego świata
Część 3: Bill Gates i siatka kontroli populacji.
Część 4: Poznaj Billa Gatesa – Eugenika, Transhumanizm

HoloLens 2 Microsoftu i projekt Życie Mariny Abramović

 

Microsoft udostępnił nową technologię do rozwiązywania problemu uwodzenia dzieci online do celów seksualnych, 9 styczeń 2020 [Projekt Artemis]

W Wielki Piątek, najświętszy dzień w kalendarzu chrześcijańskim, firma Microsoft Billa Gatesa opublikowała reklamę promującą współpracę z ulubioną performerką elity: Mariną Abramovic.

Po ogromnej niechęci ze strony internautów oficjalne wideo Microsoftu przedstawiające guru od „Gotowania Dusz” Marinę Abramovic zostało ustawione jako „prywatne” na YT, a wszystkie ślady skazanej na zagładę kampanii zostały usunięte z oficjalnej strony Microsoftu. Film został schowany, tzn. zmieniono jego widoczność na „prywatny” po tym jak otrzymał ogromną ilość łapek w dół. Firma Microsoft nie wydała oświadczenia wyjaśniającego, dlaczego wideo zostało później ustawione w trybie „prywatnym”.

 

Ściągnęli artykuł ze swojej oficjalnej strony microsoft.com (jego kopia została zachowana na portalu Internet Archive) informujący o reklamie w której główną role odgrywała Abramovic, chociaż nagłówek jeszcze przez jakiś czas wyświetlał się w wynikach wyszukiwania Google.

Brytyjski dom aukcyjny Christie o tej kampanii:

„Matka chrzestna sztuki performance” opowiada nam o swoim przełomowym nowym dziele, które czeka na przełomową sprzedaż w 2020 roku. W ciągu sześciu dni lutego 2019 r. Performerka Marina Abramović (ur. 1946) zaprosiła publiczność do londyńskiej Serpentine Gallery, aby byli świadkami czegoś, czego nigdy wcześniej nie zrobiono. Jej projekt The Life – 19-minutowy spektakl zrealizowany w ujęciu wolumetrycznym i przedstawiony w rzeczywistości mieszanej [Mixed Reality] – był pierwszą publiczną wystawą na dużą skalę czegokolwiek w tym nowym medium. Bilety wyprzedały się w nieco ponad dwie godziny.” (…)

Po uwolnieniu się od wszystkich urządzeń (telefonów, zegarków, itp.), uczestnicy The Life zakładają parę okularów MR i są odprowadzani na stanowiska obserwacyjne przez pracowników w fartuchach laboratoryjnych. Na tle rzeczywistych ścian galerii i innych gości, Abramović jak w prawdziwym filmie – ze związanymi włosami i ubrana szkarłatną sukienkę – występuje w pięciometrowym kole ze sznura.

Wydarzenie jest choreografowane pod kątem konkretnych możliwości technologii – i wydaje się absolutnie realne. To całość artysty, przedstawiona jakby w pokoju z publicznością. Rozmawiając z Christie’s w powyższym krótkim filmie, Abramović wyjaśnia, że ​​praca dotyczy nieśmiertelności: „Ponieważ jesteś tam, zachowany na zawsze”.

„Sto lat później, kiedy [będzie żył jeszcze] ktokolwiek, kto kiedykolwiek znał [Marinę], będą ludzie, którzy zobaczą, jak wchodzi do pokoju i poczują poczucie połączenia, ludzkiego doświadczenia” – dodaje Todd Eckert, założyciel Tin Drum, z zespołu produkcyjnego Mixed Reality stojącego za tym projektem „The Life”.  – Marina Abramović’s ‘The Life’ — The World’s First Mixed Reality Performance Artwork | Christie’s

 

Marina Abramović: Sztuka przyszłości to sztuka bez obiektów fizycznych. Wyłącznie czysta transmisja energii pomiędzy odbiorcą a artystą. Mieszana rzeczywistość to dla mnie medium sztuki przyszłości.

Marina prezentuje swoje pierwsze dzieło sztuki w rzeczywistości mieszanej pt. “Życie”, stworzone przy użyciu technologii Microsoft HoloLens 2.

Todd Eckert, dyrektor projektu “Życie”, założyciel studia Tin Drum: To była unikalna szansa, by zaprosić do współpracy legendarną artystkę i uchwycić ją w taki sposób, by stała się uniwersalnie odtwarzalna… na zawsze.

Alex Marshall, wicedyrektor Christie’s, West Coast: Jako kolekcjoner starasz się wyszukiwać dzieła przełomowe. My w Christie’s wierzymy, że to jest takie właśnie dzieło. Będzie to pierwsze dzieło sztuki zrealizowane w rzeczywistości mieszanej, które zostanie sprzedane na aukcji.

Marina Abramović: To odwieczne pytanie, a mianowicie co otrzymujesz nabywając dzieło w formie performansu. Kupujesz nagranie czy dodatkowe zdjęcia. W tym przypadku sam artysta staje się przedmiotem twojej kolekcji.

Todd Eckert: Pierwszym problemem, który musieliśmy rozwiązać, to wywołanie poczucia obcowania z Mariną tak, jakby znajdowała się w tym samym pomieszczeniu jako osoba, a nie zarejestrowana obecność.

Technologia HoloLens 2 została stworzona przez ludzi, których celem była pełna immersja odbiorcy przy zatraceniu świadomości, że korzysta on z technologii w taki sposób, aby obcować z najczystszej formy ekspresją artystyczną.

Marina Abramović:  Pragnę, aby widz był ze mną, w tej samej przestrzeni, tu i teraz. Projekt “Życie” eksploruje problem tego, co zostanie po mnie, gdy odejdę z tego świata. Mogę stanąć twarzą w twarz z samą sobą, a to jest przerażające uczucie. To tak, jakby się obcowało z własnym duchem. Wielka idea nieśmiertelności, gdzie chodź ty odejdziesz, twoje dzieło pozostanie nadal żywe. W przypadku sztuki performansu pamięć o dziele żyje wyłącznie w odbiorcach, nigdzie indziej. A tutaj jestem już na zawsze.

 

HoloLens 2 Microsoftu i projekt Życie Mariny Abramović w rzeczywistości mieszanej – napisy PL

 

 

O co chodzi z Mariną Abramović?

 

Marina Abramović znana jest np. z czegoś co nazywane jest Gotowaniem Dusz [Spirit Cooking]. Na stronie Muzeum Sztuki Nowoczesnej piszą tak o tym:

„Gotowanie Dusz [Spirit Cooking] to pierwszy projekt, który Jacob Samuel zrealizował ze swoim przenośnym pudełkiem akwatintowym, pracując z Mariną Abramović – performerką z niewielkim doświadczeniem graficznym – w jej studiu w Amsterdamie. Artysta zdecydował się stworzyć książkę kucharską, pisząc serię „przepisów na afrodyzjaki”, które mają być sugestywnymi instrukcjami dotyczącymi działań lub myśli. Aby umożliwić artystce wykonanie akwafort towarzyszących w sposób zgodny z jej praktyką zorientowaną na ciało, Samuel przygotował płytki z miękkim podłożem, aby mogła drapać powierzchnię paznokciami bezpośrednio po powierzchni i zachęcił ją do pracy z jej śliną w połączeniu z kwasem azotowym do malowania na płycie.” – Marina Abramović, Spirit Cooking 1996

 

Gotowanie Dusz – Marina Abramović (1997)

 

Poniżej nagranie z 1997 roku, podczas, którego Marina daje nam wgląd w swoje wnętrze. W zasadzie to świńską krwią wypisuje różne zdania na ścianie, oto one:

„Zmieszaj świeże mleko z piersi ze świeżym nasieniem”.

„Popijaj w noce podczas trzęsienia ziemi.”

„Ostrym nożem głęboko natnij środkowy palec lewej dłoni i konsumuj BÓL.”

„Świeżym, porannym moczem spryskaj koszmary nocne.”

„Obracaj się wokół własnej osi aż do utraty przytomności.

„Skonsumuj wszelkie nurtujące Cię tego dnia pytania.”

 

Marina Abramović na Gali MOCA 2011-Manifest życia artysty

 

Marina Abramović: Dla mnie sztuka jest tlenem naszego społeczeństwa. Pochodzę z Europy, gdzie funkcjonuje zupełnie odmienny system mecenatu sztuki. To rząd sponsoruje kulturę. Tutejszy system jest skrajnie odmienny.

Interesującym doświadczeniem jest spojrzeć w przeszłość i zastanowić się nad kwestią tego, kto zajmował się mecenatem sztuki. W przypadku Renesansu wielcy artyści sponsorowani byli przez takie postaci jak papież, arystokraci czy królowie. To tacy ludzie wspierali artystów i umożliwiali im tworzenie monumentalnych dzieł. Dzisiaj królów już nie ma, ale mamy przemysł, świat biznesu i banki, osoby posiadające znaczną ilość pieniędzy umożliwiającą sprawowanie mecenatu nad kulturą.

Dla mnie artysta jest sługą. Sztuka jest po to, by się nią dzielić. Sztuka powinna szokować, sztuka powinna stawiać pytania. Sztuka powinna niekiedy nawet przewidywać przyszłość, a także powinna być wielowymiarowa znaczeniowo.

Kiedy poproszono mnie o wzięcie udziału tej gali, zastanawiałam się, jak powinien wyglądać mój wkład artystyczny, bez konieczności podejmowania kompromisów, a zarazem będzie czymś innym. Uważam, że moim zadaniem nie jest wyłącznie zapewnienie rozrywki.

Zadaniem moim jest wykreowanie braku poczucia komfortu, który zapewni odbiorcy doświadczenia, których wcześniej nie zaznał. Współcześnie jesteśmy zbyt skupieni na sztuce jako towarze, na patrzeniu na sztukę przez pryzmat rynku sztuki.

Myślę, że należy jasno określić rolę i działalność artysty. Stąd moja potrzeba stworzenia tego manifestu. Stosunek artysty do życia miłosnego.

Wielu z nas, artystów, to perfomatorzy i głównie pracujemy z publicznością. Oddanie naszego ciała publiczności to najwyższy akt, jaki może wykonać artysta. Publiczność nie jest wyłącznie odbiorcą spektaklu, ale jest jego integralną częścią. A to jest istotna różnica.

 

 

Performerka Marina Abramovic postawiła na głowie sztywną galę muzealną.

 

To zabawne widzieć, jak ludzie są ubrani na galę muzealną – futra, klejnoty, smokingi, suknie do podłogi – tylko po to, by po wejściu zostali poproszenie o założenie białego fartucha laboratoryjnego przed zasiadaniem do kolacji. Ale właśnie to musiało zrobić 750 gości Muzeum Sztuki Współczesnej w Los Angeles na dorocznej gali w sobotni wieczór – i na tym nie koniec dziwności.

Wydarzenie zostało zorganizowane przez performerkę Marina Abramovic, która jako punkt wyjścia do zabawy wykorzystała koncepcję sztywnej gali charytatywnej. Ponieważ jest to Hollywood, w ciągu kilku minut wszyscy „stylizowali” swoje fartuchy laboratoryjne. Liz Goldwyn nosiła swój fartuch na obu ramionach jakby był z norek. Dasha Zhukova podwinęła rękawy do łokcia, podczas gdy Pamela Anderson wyglądała, jakby miała zaraz zerwać swój fartuch w czasie jakiejś Operacji podczas filmu dla dorosłych. 15-letnia blogerka modowa Tavi Gevinson w ogóle nie nosiła fartucha i zamiast tego pokazała sukienkę Rodarte. W każdym razie fartuchy laboratoryjne są dla nowicjuszy.

„Myślę, że przez w czasie jedno z Halloween byłam pielęgniarką” – powiedziała Gwen Stefani o tym kiedy w ostatnim razem miała okazje nosić fartuch laboratoryjny. Jaime King zapytała z niedowierzaniem: „Dlaczego w ogóle zawracałam sobie głowę, aby mieć na sobie sukienkę?!”

„Czuję się, jakbym pracował za ladą w drogerii Clinique” – powiedział jeden z gości. „Czy będziemy się brudzić?” Zapytał inny. „Lepiej żeby tak”.

Gdy goście od Johna Baldessariego po Rachel Zoe tłoczyli się na kolacji, przy każdym stole witały ich niezwykłe elementy wystroju: żywe ludzkie głowy. Artyści performatywni siedzieli pod każdym stołem, a ich obracające się głowy wystawały będąc skierowanymi na talerze gości.

Siadając na swoim miejscu, spojrzałam w oczy na środku stołu: brodaty mężczyzna o długich zaczesanych do tyłu włosach i miłych oczach. Zapytałam “czy jesteś jak strażnicy królowej, czy mogę sprawić, że się uśmiechniesz?”. Tylko mrugnął. Wieczór był udany. Krótko po posiłku rozmowa ucichła – więc ponownie skupiłem się na głowie na środku stołu, który wciąż tam był, kręcił się i rozumiał mnie.

 

Zanim podano danie główne, Abramovic poprowadziła grupę wykonawców podczas czytania jej „Manifestu”. „Podoba mi się idea całkowitego przejścia” – wyjaśniła. „Nie jesteś tu tylko gościem kolejnej gali. Jesteś eksperymentatorem w dziwnym laboratorium ”.

Wkrótce potem kilku performerów płci męskiej bez koszul niosło Debbie Harry na scenie zakrytą białym koronkowym prześcieradłem. Zrzuciła je i kręciła się w obcisłej czerwonej sukience koktajlowej, śpiewając tłumowi “One Way or Another” i „Heart of Glass”. Morze „naukowców” w diamentowych kolczykach zerwało się na równe nogi.

Kiedy myśleliśmy, że nie może stać się już nic dziwniejszego, tak się stało: dwa nagie posągi Debbie Harry i Mariny Abramovic naturalnej wielkości zostały następnie wprowadzone na scenę. Debbie Harry w jakiś sposób podano sporych rozmiarów nóż. Wśród ochrypłych okrzyków dramatycznie uniosła go nad głowę i wbiła prosto w serce jej nagiej podobizny.

Następnie, przypominając coś z Ostatniego Mohikanina, wyciągnęła bijące serce posągu – zrobione z czerwonego aksamitnego ciasta.

Dwa ciasta, kształtem przypominające Marinę Abramovica i Debbie Harry, zostały następnie rozczłonkowane przez zespoły mężczyzn bez koszul z tasakami do mięsa i umieszczone na talerzach deserowych, aby rozdać je po całej sali. Jedna pierś poszła do stołu 63, kilka palców u stóp podano przy stole 22. Morze biesiadników z rozczłonkowanymi piersiami w lubieżnych pozach.

Ale nie wszyscy na sali się śmiali. Kilka osób z tłumu – zaproszeni lub nieproszeni goście, nigdy się nie dowiemy – zaczęło skandować: „Przemoc wobec kobiet! Przemoc wobec kobiet!” jako forma protestu przeciwko spektaklowi. „To wyjątkowo obraźliwe” – powiedziała mi jedna kobieta, gdy ręce i nogi były rozprowadzane na talerzach deserowych w całym pokoju. „To mizoginia w najlepszym wydaniu. Kobiety są gwałcone i zabijane każdego dnia, a my cieszymy się, gdy nadzy mężczyźni rozłupują je nożem”. (Obracające się głowy na środku stołów również zostały oprotestowane, twierdząc, że wykonawcy są wykorzystywani).

Marina Abramovic wydawała się wzburzona przez protestujących, ale Debbie Harry kontynuowała: „Nie zjadłam ani kawałka siebie”, powiedziała, wskazując na tort naturalnej wielkości, „… jeszcze”.

 

Ciekawostka związana z zarobkami obracających się głów na środku stołów:

„Wybrana do występu w produkcji Mariny Abramović na gali, Sara Wookey dowiedziała się, że otrzyma 150 dolarów za piętnaście godzin występu, który wiązałby się z leżeniem nago pod szkieletem (rekonstrukcja Abramović z 2002 roku `”Akt ze szkieletem”) jako wystrój na stole „z miejscami do 100.000$ za krzesło”. Nie przyjęła oferty. Ten film, który przedstawia dekadencję gali – i, w kilku krótkich ujęciach, pracę wykonawców – podkreśla zasadność jej protestu i jej apelu o utworzenie związku reprezentującego „znakomitych artystów wykonawców w Los Angeles i nie tylko”.” – Dancing in Museums: A Decade of Movement