Lockdown spowoduje wiele przedwczesnych zgonów i będzie kosztował Amerykanów miliony lat życia.
25 maj 2020
Oczekiwana dalsza długość trwania życia – J. I. Rodale
Wzrost oczekiwanej długości życia: Wpływ współczesnej medycyny na przedłużenie średniej długości życia – dr Peter Dingle.
Polityka naszego rządu, mająca na celu łagodzenie skutków COVID-19 poprzez szeroko zakrojony lockdown społeczny, koncentruje się na hamowaniu rozprzestrzeniania się choroby za wszelką cenę, a nie na “wypłaszczaniu krzywej” i zapobieganiu przepełnieniom w szpitalach. Mimo, że w dobrych intencjach, to lockdown wprowadzono nie uwzględniając jego konsekwencji w dziedzinach innych niż te bezpośrednio związane z pandemią.
Taka polityka wywołała największe globalne zaburzenia ekonomiczne w historii, z bilionami dolarów straty w wynikach ekonomicznych. Te straty finansowe fałszywie przedstawia się jako czysto ekonomiczne. Przeciwnie, wykorzystując liczne dane z ogólnie dostępnych publikacji Narodowego Instytutu Zdrowia [National Institutes of Health],Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób [CDC – Centers for Disease Control and Prevention ] oraz Biura Statystyki Pracy [Bureau of Labor Statistics] i różnych statystyk śmiertelności, możemy przewidzieć, że taka polityka wywoła katastrofalne konsekwencje pozaekonomiczne, które obejmą utratę milionów skumulowanych lat życia w Stanach Zjednoczonych, znacznie wykraczając poza to, co spowodował sam wirus.
Pandemie dotykały ludzkość na przestrzeni całej historii. Zrujnowały Imperium Rzymskie i Bizantyńskie, średniowieczną Europę, Chiny i Indie, i wciąż to robią po dzień dzisiejszy, mimo postępów w medycynie.
W poprzednim stuleciu ludzkość była świadkiem trzech pandemii: “grypa hiszpanka” 1918-1919 z 20 do 50 milionami ofiar śmiertelnych na całym świecie, w tym 675.000 w USA; “grypa azjatycka”, 1957-1958, z około 1,1 miliona zgonów na całym świecie, z czego 116.000 w USA; i “grypa z Hong Kongu”, 1968-1972, z około 1 milionem ludzi na świecie, w tym 100.000 w USA. Jak dotąd bieżąca pandemia spowodowała prawie 100.000 zgonów w USA, jednak reakcja w formie niemal całkowitego ekonomicznego zamknięcia jest bezprecedensowa.
Bakteryjne zapalenie płuc było przyczyną większości zgonów w czasie pandemii grypy 1918 roku – NIH
Woodstock odbył się w środku pandemii – [grypa Hong Kong 1968/1969]
Dr Scott Jensen o statystykach śmiertelności COVID-19
Bliższe spojrzenie na zgony z powodu COVID-19 w USA [Johns Hopkins]
Straty ekonomiczne w samych Stanach Zjednoczonych szacuje się na 5 procent PKB, czyli 1,1 biliona dolarów na każdy miesiąc ekonomicznego zamknięcia [lockdownu]. Ten utracony dochód powoduje utratę istnień ludzkich, ponieważ stres związany z bezrobociem oraz zaspokojeniem podstawowych potrzeb wywołuje wzrost częstości występowania samobójstw, nadużywania alkoholu lub narkotyków i chorób spowodowanych stresem. Te skutki są szczególnie poważne wśród mniej zamożnej populacji, ponieważ wśród tych mieszkańców jest większe prawdopodobieństwo utraty pracy, a wskaźniki śmiertelności są znacznie wyższe u osób o niższych dochodach.
Czy „zgony z powodu rozpaczy” przewyższą zgony z powodu koronawirusa? – dr Toby Rogers
Roczna norma prób samobójczych w cztery tygodnie: Niezamierzone konsekwencje lockdownu z powodu COVID-19
Lockdown spowoduje wiele przedwczesnych zgonów
Statystycznie rzecz biorąc każde 10 do 24 milionów dolarów straty w przychodach USA powoduje jeden dodatkowy zgon. Jedną część tego efektu stanowi bezrobocie, które prowadzi do średniego wzrostu śmiertelności o co najmniej 60 procent. To przekłada się na 7200 straconych istnień ludzkich w ciągu miesiąca wśród 36 milionów świeżo upieczonych bezrobotnych Amerykanów, z których ponad 40 procent nie spodziewa się odzyskania pracy. Dodatkowo wielu właścicieli małych interesów znajduje się na granicy zapaści finansowej, co prowadzi do utraty majątku, a to z kolei przynosi skutek w postaci wzrostu wskaźników śmiertelności o 50 procent. Przy uśrednionym szacunku jednej dodatkowej straty istnienia ludzkiego na 17 milionów dolarów straty w dochodach, można to przełożyć na 65000 straconych istnień ludzkich w USA w każdym miesiącu z powodu blokady ekonomicznej.
Oprócz utraty ludzkich istnień z powodu straty dochodów, ludzie również tracą życie z powodu opóźnienia lub braku otrzymania pomocy medycznej, co jest narzucone zamknięciem i strachem, jaki to wywołuje wśród pacjentów. Jak w nieformalnych rozmowach mówią koledzy neurochirurdzy, około połowa z ich pacjentów nie zjawiła się na leczenie choroby, która, pozostawiona sama sobie, niesie ryzyko wylewu krwi do mózgu, paraliżu lub śmierci.
Oto przykłady nieudzielonej pomocy medycznej, na których opieramy nasz obliczenia: Szacunkowa liczba przypadków udarem jest niższa o 40 procent. Szacuje się, że z 650 000 pacjentów onkologicznych objętych chemioterapią w Stanach Zjednoczonych, połowa opuszcza swoje terapie. Ze 150 000 nowych przypadków onkologicznych zwykle ujawnianych co miesiąc w USA, większość – jak wszędzie indziej na świecie – nie jest diagnozowana, a dwie trzecie do trzech czwartych rutynowych badań przesiewowych w kierunku raka się nie odbywa z powodu polityki zamknięcia i strachu panującego wśród populacji. Przeprowadza się prawie 85 procent mniej przeszczepów od żywych dawców, w porównaniu z tym samym okresem w roku poprzednim. Oprócz tego nie przeprowadza się ponad połowy szczepień dzieci, co tworzy zagrożenie potencjalną ogromną katastrofą zdrowotną w przyszłości.
Wnioski z zamknięcia kraju. Dlaczego umiera znacznie mniej dzieci? [USA, lockdown]
Konsekwencje opóźnień w leczeniu w sytuacjach innych niż COVID-19 obejmują w USA 8000 zgonów na miesiąc zamknięcia albo około 120.000 lat pozostałego okresu życia. Przeoczone udary przyczyniają się do dodatkowej utraty 100.000 lat życia w każdym miesiącu; późna diagnostyka raka to strata 250.000 lat pozostałego życia na każdy miesiąc; niewykonane przeszczepy od żywych dawców to kolejne 5000 lat życia miesięcznie — i, nawet jeżeli nie wykonuje się 10 procent szczepień, to skutkiem tego jest utrata dodatkowych 24.000 lat życia w każdym miesiącu.
Te niezamierzone konsekwencje nieudzielonej pomocy medycznej obejmują ponad 500.000 utraconych lat życia miesięcznie, a nie obejmują one pozostałej pominiętej i niewykonanej opieki.
Gdybyśmy brali pod uwagę wyłącznie zgony związane z bezrobociem z powodu ekonomicznego zamknięcia, to ogółem dałoby to co najmniej dodatkowe 7200 istnień ludzkich miesięcznie. Zakładając, że te zgony występują proporcjonalnie we wszystkich grupach wiekowych w aktualnych danych śmiertelności w USA, oraz po równo wśród mężczyzn i kobiet, to oznaczają one ponad 200.000 utraconych lat życia na każdy miesiąc ekonomicznego zamknięcia.
Dla porównania liczba zgonów z powodu COVID-19 nieproporcjonalnie spadła wśród osób starszych, szczególnie w domach opieki oraz u osób z chorobami współistniejącymi. Opierając się na spodziewanym pozostałym okresie życia u tych pacjentów z COVID-19 i biorąc pod uwagę to, że do 40 procent zgonów dochodzi w domach opieki, ta choroba jak dotąd jest odpowiedzialna za utratę 800.000 lat życia. Biorąc pod uwagę jedynie utratę życia z powodu nieudzielonej pomocy medycznej i bezrobocia, których przyczyną była wyłącznie polityka lockdownu, ostrożnie szacujemy, że krajowy lockdown jest odpowiedzialny za co najmniej 700.000 utraconych lat życia miesięcznie, czyli jak dotąd około 1,5 miliona — już znacznie przewyższając ogólną liczbę dla COVID-19.
Wielka Brytania: Średnia wieku ofiar koronawirusa w GB wynosi 82,4 lat
Wielka Brytania: Dodatkowe 10.000 zgonów ludzi z demencją w Anglii i Walii w kwietniu
Na całym świecie liczby ujawniają przerażające żniwo śmierci w domach opieki [16 maja 2020]
Jedna trzecia zgonów z powodu koronawirusa w USA dotyczy mieszkańców domów opieki [maj 2020]
Dr Denis Rancourt: Śmiertelność ze wszystkich przyczyn podczas COVID-19: Żadnej zarazy, prawdopodobna oznaka masowego morderstwa z powodu reakcji rządu [2 czerwca 2020]
Decydenci polityczni walczący ze skutkami COVID-19 muszą dostrzegać i brać pod uwagę pełne konsekwencje swoich decyzji. Muszą być świadomi katastrofalnych skutków w postaci utraconych istnień ludzkich z powodu zamknięcia znacznej części gospodarki. Spóźnione potwierdzenie wynikających z lockdownu nieodwracalnych szkód przez przywódców politycznych to o wiele za mało. Powinni dobitnie i szeroko informować opinię publiczną o tych poważnych konsekwencjach i zapewniać ich o swojej trosce o wszystkie istnienia ludzkie, w sposób zdecydowany wyrażając zasadność ponownego społecznego otwarcia.
Aby położyć kres tej stracie istnień ludzkich z powodu ekonomicznego lockdownu, zarówno firmy, jak szkoły, środki transportu publicznego, parki i plaże powinny być umiejętnie ponownie otwierane, ze wzmocnioną higieną i opartymi na podstawach naukowych ostrzeżeniami w zakresie ochrony każdej populacji podwyższonego ryzyka. W większości kraju to ponowne otwarcie powinno nastąpić teraz, bez żadnych niepotrzebnych restrykcji opartych na lęku, z których wiele powtarza błąd ignorowania dowodów. Przeprowadzając przemyślaną analizę, która wreszcie dostrzeże wszystkie możliwe działania i ich konsekwencje, możemy uratować miliony lat życia Amerykanów.
Kiedy niechybnie pojawi się kolejna pandemia, musimy pamiętać tę lekcje i prowadzić politykę, która od samego początku weźmie pod uwagę życie wszystkich Amerykanów.
Scott W. Atlas jest lekarzem i starszym pracownikiem Hoover Institution przy Uniwersytecie Stanforda.
John R. Birge jest profesorem na University of Chicago Booth School of Business.
Ralph L Keeney jest emerytowanym profesorem biznesu na Duke University i inżynierii na University of Southern California.
Alexander Lipton jest profesorem wizytującym i dziekanem na Jerusalem Business School przy Hebrew University of Jerusalem.
Źródło: The COVID-19 shutdown will cost Americans millions of years of life
Zobacz na: Nieoczekiwane wykrycie przeciwciał na SARS-CoV-2 w okresie przed pandemicznym we Włoszech. [wrzesień 2019]
Dane CDC sugerują że COVID-19 był w USA już w listopadzie 2019 roku
Wielka Brytania: Średnia wieku ofiar koronawirusa w GB wynosi 82,4 lat
Cicha Pandemia: Błędy medyczne zabiją dużo więcej Amerykanów niż COVID-19. – dr Matthew Young
Są gorsze zagrożenia, niż wzrost liczby zachorowań
Ciekawy wątek do rozmyślań na ten temat podrzucają „Biesy” Dostojewskiego (zasadniczo napisany zawczasu skrót całej historii XX wieku, który oczywiście przed niczym ludzi nie uratował i niczego nie zmienił), gdzie jeden z rewolucjonistów, i to właśnie ten najbardziej bezwzględny, pozbawiony sumienia łajdak, szermuje argumentem: „My nie godzimy się na ani jedną łzę!”.