Cicha Pandemia: Błędy medyczne zabiją dużo więcej Amerykanów niż COVID-19. – dr Matthew Young

Cicha Pandemia: Błędy medyczne zabiją dużo więcej Amerykanów niż COVID-19. – dr Matthew Young

 

 

Jatrogenia kliniczna – Epidemie współczesnej medycyny, szkody na zdrowiu wynikłe z działań lekarzy.
Oczekiwana dalsza długość trwania życia – J. I. Rodale
Wzrost oczekiwanej długości życia: Wpływ współczesnej medycyny na przedłużenie średniej długości życia – dr Peter Dingle.

Wierzę, że błędy w sztuce lekarskiej są zdecydowanie główną przyczyną zgonów i niepełnosprawności w naszym kraju. I mówię to nie tylko jako lekarz po Harvard Medical School, który był świadkiem powszechnych i rażących krzywd dokonanych w naszym systemie opieki zdrowotnej, nie tylko jako prawnik z tytułem doktora po Harvard Law School, który opiniował setki przypadków błędów w sztuce lekarskiej, ale również jako syn, który stracił własnego ojca przez błąd medyczny w 2009 roku.

Według ProPublica, każdego roku ponad milion pacjentów doznaje krzywdy wyrządzonej przez system opieki zdrowotnej w USA. Szacunki najbardziej szanowanych instytucji medycznych i ekspertów medycznych oscylują od 100.000 do ponad 400.000 zgonów rocznie w wyniku szkody lekarskiej [jatrogenia], której można było zapobiec.

Najnowsze szacunki podają liczbę około  250 000 — jednak ta liczba obejmuje jedynie zgony pacjentów hospitalizowanych. Wyłączone są z niej miliardy pacjentów ambulatoryjnych i innych wizyt w ośrodkach zdrowia ani corocznych kontaktów, których skutkiem są zaniedbania i zgony. Nie bierze również pod uwagę faktu, że istnieją nieszczęścia gorsze niż śmierć. Błędy lekarskie często powodują okropne obrażenia, traumy i dożywotnie kalectwo, które nie kończą się śmiercią.

Z powodu silnej stronniczości i zaniżonego szacowania krzywd medycznych z obu stron, zarówno przez pacjentów, jak i w szczególności dostawców usług medycznych, nie istnieją dokładne szacunki na temat prawdziwej skali zachorowalności i śmiertelności spowodowanych przez zaniedbania medyczne. W rezultacie wiele osób nazywa to cichą pandemią.

W lipcu 2020 r. zdecydowałem się porzucić swoją karierę medyczną, żeby zająć się znacznie większą i bardziej śmiertelną pandemią, która ostatecznie skrzywdzi i zabije więcej Amerykanów niż jakakolwiek inna choroba: krzywdami medycznymi, którym można było zapobiec.

Wierzę, że błędy [lub procedury] w sztuce lekarskiej są zdecydowanie główną przyczyną zgonów i niepełnosprawności w naszym kraju. I mówię to nie tylko jako lekarz po Harvard Medical School, który był świadkiem powszechnych i rażących krzywd dokonanych w naszym systemie opieki zdrowotnej, nie tylko jako prawnik z tytułem doktora po Harvard Law School, który opiniował setki przypadków błędów w sztuce lekarskiej, ale również jako syn, który stracił własnego ojca przez błąd medyczny w 2009 roku.

 

Po uzyskaniu trzech stopni naukowych na Harvardzie oraz po tym, jak zostałem lekarzem i prawnikiem, postanowiłem porzucić medycynę i zaopiekować się pacjentami w inny sposób. Była to trudna decyzja, ponieważ jestem 18. lekarzem w rodzinie lekarskiej, obejmującej trzy pokolenia i dwa kontynenty.

A teraz jestem jednym z lekarzy-prawników w renomowanej firmie prawniczej Ross Feller Casey LLP.

 

Cicha Pandemia – Błędy medyczne

 

Mój przekaz jest prosty: system opieki zdrowotnej musi bacznie przyjrzeć się sobie w lustrze. Tak, pracownicy służby zdrowia to bohaterowie. Tak, zasługują, żeby stawiać ich na piedestale. Ale ta narracja nie może pozostać niekwestionowana i pomijać inną głęboko zakorzenioną prawdę: amerykański system opieki zdrowotnej jest tak zepsuty, że rani i zabija więcej pacjentów niż cokolwiek innego, co można tylko sobie wyobrazić.

Błędy [lub procedury] w sztuce lekarskiej są podstępne.

 

Inaczej niż w przypadku wszystkich innych przyczyn śmierci, nie mogą być wymieniane na liście przyczyn śmierci w akcie zgonu. W rezultacie, nie mogą być policzone przez CDC. I nawet gdyby mogły być wymienione, jaki dostawca usług medycznych kiedykolwiek napisałby, że był tym właśnie, kto doprowadził do śmierci?

 

Błędy w sztuce medycznej są rozproszone.

 

Nie są łatwe do zidentyfikowania. Nie dopasowują się łatwo do innych kategorii “przyczyn śmierci,” takich jak zawał serca, udar, rak itd.

 

Błędy w sztuce lekarskiej przybierają również różne formy i kształty.

 

Nie zobaczysz ich na prześwietleniu ani na teście. Jedynym realnym sposobem na udowodnienie ich jest znalezienie prawnika, który wie, co oni robią oraz znalezienie grupy uczciwych, odważnych,  światłych lekarzy-ekspertów, którzy zechcą zaświadczyć, że rzeczywiście doszło do odstępstwa od normy w kwestiach opieki i że w uzasadnionym stopniu pewności medycznej, spowodowało to szkodę. Dla pozywających pacjentów jest to niesamowicie trudne do uniesienia brzemię.

Błędy w sztuce lekarskiej są ukrywane.

 

Żeby było jeszcze trudniej, system opieki zdrowotnej ma pozwolenie na prowadzenie wewnętrznej polityki poprzez poufne, tajne dyskusje, jak  konferencje na temat zachorowalności i śmiertelności, postępowanie oparte na wzajemnej ocenie przez współpracowników i inne spotkania dotyczące jakości, bezpieczeństwa i dogłębnej analizy. Żadne z tych dowodów nie są dopuszczane w sądach. Żadne z nich nie są ani osiągalne, ani dostępne dla pacjentów i ich rodzin.

Błędy [lub procedury] medyczne pozostawiają pacjentów z ograniczoną ilością opcji.

 

Pacjenci zmuszeni są do procesowania się, żeby odkryć prawdę i mieć jakąkolwiek nadzieję na potencjalne wyzdrowienie. Pacjenci są zmuszeni do tego, żeby grzebać w wynikach wyszukiwań w Google i płacić za ogłoszenie, żeby znaleźć wykwalifikowanego adwokata. Mają ogromne i przytłaczające zadanie. Muszą znaleźć prawników i ekspertów medycznych, którzy są wystarczająco mądrzy i wystarczająco odważni, żeby zrozumieć i uwierzyć w ich sprawy oraz wysunąć roszczenia.

 

Ofiary błędów medycznych zwykle nie są w stanie znaleźć przedstawiciela prawnego.

 

Ogromna większość skrzywdzonych pacjentów nigdy nie znajdzie przedstawiciela prawnego, ponieważ cywilny wymiar sprawiedliwości stworzył niekorzystną sytuację ekonomiczną, w której tylko przypadki, w których doszło do najbardziej katastrofalnych uszkodzeń są realne do przeprowadzenia z ekonomicznego punktu widzenia (zwłaszcza jeżeli koszty procesowe w tych sprawach przekraczają ponad 100.000 dolarów — a to nie obejmuje nawet stawek prawników, czy to przy stawce godzinowej, czy za reprezentowanie).

Niestety, dostawcy usług medycznych to ci, którzy wyrządzają krzywdę, a równocześnie ci, którzy współpracują przy ukrywaniu spraw. Oni, a zwłaszcza firmy ubezpieczeniowe, są również beneficjentami powszechnych “reform prawnych” i odszkodowań za krzywdy, co nie ma absolutnie nic wspólnego z poprawianiem bezpieczeństwa pacjentów, jakości usług zdrowotnych ani obniżaniem kosztów leczenia czy składek ubezpieczeniowych.

Odszkodowania za pozaekonomiczne straty służą jedynie temu, aby pozbawić praw i niewspółmiernie oddziaływać na kobiety i mniejszości, które mają niższe roszczenia dotyczące wynagrodzenia i, co za tym idzie, obniżone straty ekonomiczne. Korporacyjna medycyna i firmy ubezpieczeniowe są głównymi beneficjentami kampanii masowej dezinformacji, którą rozpoczął film “Hot Coffee” — który sam w sobie był kampanią masowej dezinformacji (więc obejrzyj sobie dokument “Hot Coffee”) — i błędnego domniemania o szalejących “niepoważnych” pozwach w sprawie błędów medycznych. W rzeczywistości, co dzisiaj wiemy, pozwów było za mało i prawdopodobnie tylko około 1–2% pacjentów z uzasadnionym roszczeniem kiedykolwiek dotarło do końca: “Sprawy sądowe z powodu błędów lekarskich niezbyt często rekompensują straty pacjentom poszkodowanym przez zaniedbania medyczne i rzadko identyfikują i pociągają do odpowiedzialności za niespełniającą norm opiekę.”

Nawet podczas tej globalnej pandemii powinniśmy być bardzo ostrożni przy wprowadzaniu kolejnych reform prawnych czy przy udzielaniu nawet tymczasowych immunitetów, tym samym rozciągając niezasłużoną tarczę przeciwko pozwom wobec podmiotów opieki medycznej oraz dostawcom, równocześnie narażając bezbronnych pacjentów na krzywdę i likwidując wszelkie odwołania, do jakich w innym wypadku mieliby dostęp.

Deklaracja Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej w ramach ustawy PREP o zapewnieniu immunitetu za działania związane z medycznymi środkami zaradczymi przeciwko COVID-19
Pielęgniarka z epicentrum. Rozmowa z Erin Marie Olszewski.
Prawie 9 na 10 pacjentów z COVID-19 umieszczonych pod respiratorem umiera, jak wynika z danych szpitali z Nowego Jorku [27 kwiecień 2020]
Dr Denis Rancourt: Śmiertelność ze wszystkich przyczyn podczas COVID-19: Żadnej zarazy, prawdopodobna oznaka masowego morderstwa z powodu reakcji rządu [2 czerwca 2020]
Wielka Brytania: Dodatkowe 10.000 zgonów ludzi z demencją w Anglii i Walii w kwietniu

Pacjenci, rodziny i ich bliscy, którzy zostali skrzywdzeni, płacą za wysoką cenę i dokonują zbyt dużych poświęceń po to, żeby zostać zepchniętymi na margines, anonimowymi i odrzuconymi.

Pacjenci powinni rozumieć i brać pod uwagę możliwości prawne oraz mieć prawo złożyć pozew, jeżeli tak zdecydują. Jeżeli chcemy poprawić jakość opieki nad pacjentami, musimy docenić znaczenie odpowiedzialności i uświadomić każdemu pacjentowi jego prawa i możliwości.

Pacjenci nie przychodzą do nas, bo chcą wnieść niepoważne roszczenie czy “dorobić się na sprawie.” Przychodzą do nas, bo są w tragicznej sytuacji. Utracony przychód, stracone życie, ból i cierpienie, piętrzące się rachunki za usługi medyczne. Nie mają wyboru. A jeżeli chodzi o tych, którzy znajdują się pod opieką Medicaid i państwowych usług, dlaczego amerykański podatnik miałby płacić za zaniedbania systemu opieki zdrowotnej? Szpitale, dostawcy usług i ich firmy ubezpieczeniowe, z kieszeniami wypchanymi pieniędzmi, to ich należy obciążyć kosztami. Po to są.

W międzyczasie modlę się o to, żeby każdy poszkodowany pacjent, każda rodzina, żeby znaleźli siłę, aby być swoim własnym adwokatem. Musisz wierzyć w swoją sprawę albo mieć świadomość i chęć, żeby podjąć działanie i poszukać pomocy prawnej. Jeżeli nie wierzysz w swoją sprawę, jak uwierzą w nią inni? Nie możesz się bać podważać autorytety. Nie możesz się bać szukać pomocy prawnej. Ale musisz też podejść do tego mądrze. Jak przy każdej innej ważnej życiowej decyzji, musisz odrobić zadanie domowe i zbadać różne firmy prawnicze w twoim regionie. Znalezienie odpowiedniego prawnika może zdecydować o tym, czy wygrasz, czy przegrasz. Zadaj im odpowiednie pytania i upewnij się, że zajmują się tym z właściwych powodów. Nie wybieraj pierwszego prawnika czy kancelarii, która zgodzi się przyjąć twoją sprawę. Pamiętaj też, że istnieją określone terminy wniesienia roszczeń, więc należy działać dość szybko.

Nic w tym kryzysie opieki zdrowotnej — w tej cichej pandemii — się nie zmieni, jeżeli nie zostanie podjęte żadne działanie. Nie wierzę, że można uzyskać odpowiednią rekompensatę  albo że odbędzie się w pełni gruntowne, przejrzyste dochodzenie, jeżeli nie będzie procesu. Nigdy nie widziałem, żeby było inaczej. Jeżeli nie wniesiemy pozwu, nie będzie prawdy, nie będzie środka odstraszającego, nie będzie zapobiegania, nie będzie rekompensaty. Ani sprawiedliwości, ani zamknięcia, ani spokoju.

A dla tych, którzy nie mogą wnieść pozwu, musimy znaleźć lepszy sposób, żeby się zorganizować przeciwko wspólnemu wrogowi. Sieć bezpieczeństwa pacjentów (the patient safety network) jest zbyt rozproszona i pełna pęknięć oraz niejednolita i nieskoordynowana. Potrzebna jest nam własna grupa interesu oraz nasi prawnicy i lobbyści zarówno na poziomie stanowy, jak federalnym. Nie możemy po prostu zostawić tego lekarzom, czy prawnikom, czy politykom, czy sędziom i przysięgłym. Zbyt często nas zawiedli i nadal nas zawodzą.

Musimy być własnymi adwokatami. Wierzę w tę misję. Wierzę, że to jest misja mojego życia. Porzuciłem swoją karierę medyczną, żeby zająć się tą pracą, która powinna zostać wykonana. To bardzo niska cena w porównaniu z masową ilością ofiar i cierpienia, do jakich przyczynił się nasz system opieki zdrowotnej przez błędy [lub procedury] lekarskie, zaniedbania medyczne oraz inne medyczne czyny niedozwolone, krzywdy i grzechy.

Niech moc w waszych piórach będzie zawsze potężniejsza niż ich skalpele.

Źródło: The Silent Pandemic: Medical Errors Will Kill Far More Americans Than COVID-19.

 

Zobacz na: Transkrypt filmu pt. Ustawa z 1986 roku
Wyszczepieni – od TUSZOWANIA faktów do KATASTROFY – Transkrypt
Transkrypt filmu Vaxxed 2 / Wyszczepieni DWA – Historie Ludzi