Covid-19, lockdowny i głód. 12.000 osób dziennie może umrzeć z powodu głodu związanego z Covid-19 do końca roku, potencjalnie więcej niż z powodu choroby, ostrzega Oxfam.
9 Lipiec 2020
Osiem największych firm produkujących żywność i napoje wypłaca akcjonariuszom 18 miliardów dolarów, podczas gdy na całym świecie pojawiają się nowe epicentra głodu.
Aż 12.000 osób dziennie może umrzeć do końca roku w wyniku głodu związanego z COVID-19, potencjalnie więcej niż może umrzeć z powodu tej choroby, ostrzega międzynarodowa organizacja humanitarna Oxfam w opublikowanym dzisiaj nowym briefingu. Globalny obserwowany dzienny wskaźnik śmiertelności z powodu COVID-19 osiągnął najwyższy odnotowany punkt w kwietniu 2020 r. i wyniósł nieco ponad 10.000 zgonów dziennie.
BBC News o pompowaniu kowidowych statystyk w WIelkiej Brytanii
Dr Ngozi Ezike o definicji zgonu z powodu COVID-19 – kowidowa metodologia
“Wirus głodu ” ujawnia, w jaki sposób 121 milionów ludzi może zostać zepchniętych na skraj głodu w tym roku w wyniku społecznych i gospodarczych skutków pandemii, w tym poprzez masowe bezrobocie, zakłócenia w produkcji i dostawach żywności oraz malejącą pomoc.
“Dane brytyjskiego rządu pokazują, że w ciągu pierwszych kilku tygodni lockdownu aż 7,7 miliona dorosłych zmniejszyło wielkość porcji posiłków lub nie jadło, a nawet 3,7 miliona dorosłych szukało żywności dostarczanej przez organizacje charytatywne lub korzystało z banku żywności.” – The Hunger Virus: How Covid-19 Is Fuelling Hunger In A Hungry World
Tymczasowy dyrektor wykonawczy Oxfam, Chema Vera, powiedział:
“COVID-19 jest kroplą przepełniająca czarę dla milionów ludzi, którzy już zmagają się ze skutkami konfliktów, zmian klimatycznych, nierówności i zepsutego systemu żywnościowego, który zubożył miliony producentów żywności i pracowników. Tymczasem ci na szczycie nadal osiągają zyski: osiem największych firm zajmujących się produktami spożywczymi i napojami wypłaciło akcjonariuszom ponad 18 miliardów dolarów od stycznia, nawet gdy pandemia rozprzestrzeniała się na całym świecie – dziesięć razy więcej niż ONZ twierdzi, że potrzeba, aby powstrzymać zjawisko głodowania ludzi”.
Briefing ujawnia dziesięć najgorszych miejsc występowania głodu na świecie, takich jak Wenezuela i Sudan Południowy, gdzie kryzys żywnościowy jest najpoważniejszy i pogarsza się w wyniku pandemii. Podkreśla również pojawiające się epicentra głodu – kraje o średnich dochodach, takie jak Indie, RPA i Brazylia – gdzie miliony ludzi, którzy ledwo sobie radzili, zostały dodatkowo przygniecione przez pandemię. Na przykład:
— Brazylia: Miliony biednych pracowników, z niewielkimi oszczędnościami lub świadczeniami, na których mogliby się oprzeć, straciło dochody w wyniku lockdownu. Do końca czerwca rozdysponowano zaledwie 10 procent wsparcia finansowego obiecanego przez rząd federalny, a Wielki Biznes był faworyzowały w przeciwieństwie do pracowników i mniejszych, bardziej wrażliwych firm.
— Indie: Ograniczenia w podróżowaniu pozostawiły rolników bez niezbędnej migrującej siły roboczej w szczycie sezonu zbiorów, zmuszając wielu z nich do pozostawienia plonów na polu, by zgniły. Handlowcy nie byli również w stanie dotrzeć do społeczności plemiennych w szczycie sezonu zbiorów produktów leśnych, pozbawiając nawet 100 milionów ludzi ich głównego źródła dochodu w ciągu roku.
— Jemen: Przekazy pieniężne spadły o 80 procent – czyli o 253 miliony dolarów – w pierwszych czterech miesiącach 2020 roku w wyniku masowej utraty miejsc pracy w Zatoce Perskiej. Zamknięcie granic i szlaków dostaw doprowadziło do niedoborów żywności i skoków cen żywności w kraju, który importuje 90 procent swojej żywności.
— Sahel: Ograniczenia w przemieszczaniu się uniemożliwiły pasterzom wypędzanie zwierząt gospodarskich na bardziej zielone pastwiska w celu ich wykarmienia, zagrażając źródłu utrzymania milionów ludzi. Zadeklarowano jedynie 26 procent z 2,8 miliarda dolarów potrzebnych na reakcję na Covid-19 w regionie.
Kadidia Diallo, producentka mleka w Burkina Faso, powiedziała Oxfam: “COVID-19 wyrządza nam wiele szkód. Dawanie moim dzieciom rano czegoś do jedzenia stało się trudne. Jesteśmy całkowicie zależni od sprzedaży mleka, a wraz z zamknięciem rynku nie możemy już go sprzedawać. Jeśli nie sprzedajemy mleka, nie jemy”.
Kobiety i gospodarstwa domowe prowadzone przez kobiety są bardziej narażone na głód, pomimo kluczowej roli, jaką odgrywają jako producenci żywności i pracownicy. Kobiety są już narażone na dyskryminację ze względu na systemową dyskryminację, która powoduje, że zarabiają mniej i posiadają mniej aktywów niż mężczyźni. Stanowią one dużą część grup, takich jak pracownicy nieformalni, które zostały mocno dotknięte ekonomicznymi skutkami pandemii, a także poniosły ciężar dramatycznego wzrostu nieodpłatnej pracy opiekuńczej w wyniku zamknięcia szkół i chorób w rodzinie.
“Rządy muszą powstrzymać rozprzestrzenianie się tej śmiertelnej choroby, ale równie ważne jest podjęcie działań w celu powstrzymania pandemii, która zabija tyle samo – jeśli nie więcej – osób z głodu” – powiedziała Vera.
“Rządy mogą teraz ratować życie, w pełni finansując apel ONZ w sprawie COVID-19, upewniając się, że pomoc dotrze do tych, którzy jej najbardziej potrzebują, i anulując długi krajów rozwijających się, aby uwolnić fundusze na ochronę socjalną i opiekę zdrowotną. Aby zakończyć ten kryzys głodowy, rządy muszą również zbudować bardziej sprawiedliwe, solidne i zrównoważone systemy żywnościowe, które przedkładają interesy producentów żywności i pracowników nad zyski dużych firm spożywczych i agrobiznesu” – dodał Chema Vera.
Od początku pandemii międzynarodowa organizacja humanitarna Oxfam dotarła do 4,5 miliona najbardziej narażonych osób na świecie z pomocą żywnościową i czystą wodą, współpracując z ponad 344 partnerami w 62 krajach. Naszym celem jest dotarcie do łącznie 14 milionów ludzi poprzez zebranie kolejnych 113 milionów dolarów na wsparcie naszych programów.
Zobacz na: Niedożywienie jest przyczyną ponad połowy wszystkich zgonów dzieci
Czy „zgony z powodu rozpaczy” przewyższą zgony z powodu koronawirusa? – dr Toby Rogers
Długotrwały lockdown jako zbrodnia przeciwko ludzkości – dr Scott Atlas
Dr Mike Yeadon: Covid-19 i konsekwencje lockdownów.
Geneza idei zamykania kraju [Lockdown] sięga 2006 roku – Jeffrey A. Tucker [American Institute for Economic Research]
Plusy i minusy środków zaradczych przeciw pandemii grypy – dr Thomas Inglesby, prof. Jennifer Nuzzo, prof. Tara O’Toole i prof. Donald Henderson [listopad 2006]
Żywnościowa Reakcja Łańcuchowa – ćwiczenia symulacyjne [2015] – Food Chain Reaction
Kowidowe lockdowny wyrządziły więcej szkód niż pożytku
Naukowcy z Johns Hopkins University doszli do wniosku, że lockdowny w niewielkim stopniu przyczyniły się do zmniejszenia liczby zgonów z powodu COVID-19, ale miały za to “niszczycielski wpływ” na gospodarkę i liczne choroby społeczne.
Badanie zatytułowane “A Literature Review and Meta-Analysis of the Effects of Lockdowns on COVID-19 Mortality” (“Przegląd literatury i metaanaliza wpływu lockdownów na śmiertelność z powodu COVID-19”) opublikowane w styczniu 2022 roku wykazało, że lockdowny w Europie i Stanach Zjednoczonych zmniejszyły liczbę zgonów z powodu COVID-19 o 0,2%.
W badaniu stwierdzono, że nakazy bunkrowania się były również nieskuteczne, zmniejszając śmiertelność z powodu COVID-19 o 2,9%.
“Nie znajdujemy dowodów na to, że blokady krajów [lockdowny], zamykanie szkół, zamykanie granic i ograniczanie zgromadzeń miały zauważalny wpływ na śmiertelność z powodu COVID-19” – napisali naukowcy w opublikowanym w poniedziałek raporcie.
W badaniu stwierdzono, że lockwodny “są nieuzasadnione i powinny zostać odrzucone jako instrument polityki pandemicznej”.
“Przyczyniły się one do zmniejszenia aktywności gospodarczej, zwiększenia bezrobocia, ograniczenia edukacji szkolnej, wywołania niepokojów politycznych, przyczynienia się do przemocy domowej i podważenia liberalnej demokracji” – czytamy w raporcie.
Badanie zostało napisane przez Jonasa Herby’ego, Larsa Jonunga i Steve’a H. Hanke z Johns Hopkins Institute for Applied Economics, Global Health and the Study of Business Enterprise.