Osoby zakażone bez objawów są DWUKROTNIE mniej narażone na przekazanie wirusa dalej. Prawdopodobieństwo przekazania wirusa przez nosiciela bezobjawowego jest o około 68% mniejsze niż w przypadku osób, które zachorowały
Czy obawy przed bezobjawowym rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-Cov-2 były przesadzone? Osoby zakażone bez objawów są DWUKROTNIE mniej narażone na przekazanie wirusa dalej – wykazało badanie.
– Naukowcy przeanalizowali dane z ponad 28.000 zakażeń wirusem odpowiedzialnym za Covid z 42 krajów.
– Przypadki dotyczyły okresu od początku pandemii w kwietniu 2020 roku do lipca 2021 roku.
– Stwierdzono, że prawdopodobieństwo rozprzestrzenienia wirusa na inne osoby było mniejsze u osób bezobjawowych [szokująca wiadomość].
– W czasie pandemii zachęcano Brytyjczyków do “zachowania się tak, jakbyś go miał” i przestrzegania paranoicznych nakazów i lockdownów.
COVID – dlaczego terminologia ma znaczenie? – dr Malcolm Kendrick
Osoby zakażone bez objawów są DWUKROTNIE mniej narażone na przekazanie wirusa dalej
Obawy przed cichymi roznosicielami wirusa SARS-Cov-2 – którzy nie mają żadnych objawów, ale mogą przekazywać go innym – były przesadzone.
Badanie przeprowadzone na prawie 30.000 osób wykazało, że prawdopodobieństwo przekazania wirusa przez nosiciela bezobjawowego jest o około 68% mniejsze niż w przypadku osób, które zachorowały.
Brytyjski rząd wykorzystał obawy związane z bezobjawowym rozprzestrzenianiem się wirusa, aby uzasadnić zmuszenie Brytyjczyków do przestrzegania lockdownów i noszenia masek.
Uważano, że stanowią oni nawet jedną trzecią wszystkich zakażeń, a wielu naukowców twierdziło, że pacjenci bezobjawowi są tak samo zakaźni jak chorzy.
Jednak nowe globalne badanie obejmujące 42 kraje, w tym Wielką Brytanię i Stany Zjednoczone, wykazało, że są one odpowiedzialne jedynie za 14% przypadków.
Oszacowano również, że ich ogólne ryzyko przekazania wirusa komuś innemu jest “o dwie trzecie niższe”.
Naukowcy twierdzą, że zdolność Covida do bezobjawowego rozprzestrzeniania się jest jednym z powodów wprowadzenia surowych ograniczeń społecznych.
Podczas jednej z krajowych blokad w styczniu 2021 roku rząd powiedział, że około jedna trzecia osób zarażonych wirusem Covid nie ma żadnych objawów i wezwał ludzi do “zachowywania się tak, jakbyś go miał”.
„Naukowy” bubel uzasadniający bezobjawowe rozprzestrzeniania się wirusa.
Przegląd literatury i metaanaliza wpływu lockdownów na śmiertelność z powodu COVID-19 [Johns Hopkins University]
Maseczki nie działają: Przegląd literatury naukowej w kontekście zasadności polityki społecznej wobec COVID-19 – dr Denis Rancourt
Koronawirus: Zrobiono ci pranie mózgu (a oto, jak tego dokonano) – dr Vernon Coleman
Naukowcy odkryli, że prawdopodobieństwo przekazania wirusa innym jest o dwie trzecie niższe u osób z infekcją bezobjawową w porównaniu z osobami z objawami. Pomysł, że ktoś może być nosicielem wirusa, nie wiedząc o tym, był jednym z powodów, dla których Brytyjczycy byli poddani narracji nakazującej noszenie masek.
Ryzyko rozprzestrzeniania wirusa odpowiedzialnego za Covid przez osoby bezobjawowe było częścią rządowych komunikatów wzywających do przestrzegania lockdownu w styczniu 2021 r.
Eksperci przeanalizowali dane ze 130 badań z 42 krajów.
Objęły one 28.426 osób, które zachorowały na Covid w okresie od kwietnia 2020 r. do lipca 2021 r.
Spośród tych pacjentów prawie 12.000 miało zakażenie bezobjawowe – wynik badania PCR był pozytywny, ale nie wystąpiły u nich żadne objawy.
Wszystkie badania uwzględniały wyniki programów badań przesiewowych prowadzonych przez społeczność lokalną, śledzenie kontaktów oraz dochodzenia dotyczące konkretnych ognisk choroby, np. na statkach wycieczkowych.
Stwierdzono, że “wskaźnik wtórnego ataku”, czyli prawdopodobieństwo, że osoby zakażone wirusem SARS-Cov-2 przekażą go innym, jest o 68% niższy w przypadku przypadków bezobjawowych w porównaniu z tymi, u których wystąpiły objawy.
Naukowcy oszacowali również, że od 14 do 50 procent zakażeń wirusem SARS-Cov-2 przebiegało bezobjawowo.
Stwierdzili, że tak duża rozpiętość wynika z różnic w metodologii badań, z których zaczerpnięto dane.
Jednak główny autor, Diana Buitrago-Garcia z Uniwersytetu w Bernie w Szwajcarii, sugeruje, że ich rola w ogólnej transmisji Covid była niewielka.
Jeśli zarówno odsetek, jak i zdolność przenoszenia się zakażenia bezobjawowego są stosunkowo niskie, osoby z bezobjawowym zakażeniem SARS-CoV-2 powinny mieć mniejszy udział w ogólnym przenoszeniu zakażenia niż osoby przedobjawowe” – powiedziała.
Bezobjawowy nosiciel? Wywiad Dela Bigtree z dr Clare Craig
Omówienie badań przesiewowych na SARS-Cov-2 – Prof. Allyson Pollock [Operacja Moonshot]
Współautorka pracy, profesor Nicola Low, ekspert w dziedzinie medycyny społecznej i prewencyjnej w Bernie, powiedziała, że choć oczywiste jest, że przypadki bezobjawowe są mniej zakaźne, trudno jest obliczyć ich prawdziwy udział w pandemii. Powiedziała, że:
„Prawdziwy odsetek zakażeń SARS-CoV-2 nadal nie jest znany, a opieranie się na jednej liczbie byłoby mylące, ponieważ 130 badań, które przejrzeliśmy, było tak różnych. Osoby z prawdziwie bezobjawowym zakażeniem są jednak mniej zakaźne niż osoby z zakażeniem objawowym”.
Na początku pandemii brytyjskie ministerstwo zdrowia [NHS] wymieniało tylko trzy objawy choroby Covid: wysoką gorączkę, kaszel i utratę lub zmianę smaku lub zapachu. Jednak po cichu rozszerzyło listę wszystkich charakterystycznych objawów wirusa o utratę apetytu, złe samopoczucie, ból głowy, duszności, uczucie zmęczenia, bóle ciała, ból gardła, zatkany lub katar oraz biegunkę, które zostały dodane do listy w kwietniu.
Kolejnym ograniczeniem badania, które jest kontynuowane w miarę udostępniania kolejnych danych, jest fakt, że obejmuje ono jedynie badania przeprowadzone do lipca 2021 roku.
Jak podkreślają autorzy, oznacza to, że nie uwzględnia ono żadnych danych dotyczących nowszych wariantów wirusa Covid, takich jak Omicron, który pojawił się dopiero w listopadzie ubiegłego roku i jest łagodniejszy niż wcześniejsze wersje wirusa.
Oznacza to również, że wielkość próby obejmuje dane zarówno sprzed wprowadzenia szczepionek w różnych krajach, jak i z okresu, kiedy zaczęto je wprowadzać, co może mieć wpływ na wyniki.
Większość badań uwzględnionych w badaniu, które zostało opublikowane w czasopiśmie PLOS Medicine, pochodziła z Europy i obu Ameryk.
Autorzy zwrócili również uwagę na fakt, że zmniejszenie liczby rutynowych testów w związku z tym, że kraje takie jak Wielka Brytania wycofują się z rutynowych testów pandemicznych, będzie miało również wpływ na wyniki badań.
Obawy, że bezobjawowe przypadki Covida mogą nieświadomie rozprzestrzeniać wirusa, stanowiły część uzasadnienia rządowego, które nakłaniało ludzi na początku 2021 roku do wykonywania testów dwa razy w tygodniu.
Wówczas ówczesny sekretarz zdrowia Matt Hancock powiedział, że regularne testy są jednym z najlepszych sposobów na wychwycenie bezobjawowych przypadków i zapewnienie ludziom bezpieczeństwa. Mówił wtedy, że:
„Około 1 na 3 osoby ma koronawirusa bez żadnych objawów, więc regularne testowanie się jest jednym z najprostszych i najłatwiejszych sposobów, w jaki możemy zapewnić bezpieczeństwo sobie i naszym bliskim.”
„Zachęcam wszystkich do skorzystania z tej oferty i wykonywania testów dwa razy w tygodniu”.
Podobnie w USA
„Jeśli miałeś bliski kontakt z osobą zakażoną i nie masz objawów, “musisz się przebadać” – poinformowało CDC w piątek w aktualizacji na swojej stronie internetowej.
“Ze względu na ważność bezobjawowego i przedobjawowego przenoszenia zakażenia, niniejsze wytyczne jeszcze bardziej podkreślają potrzebę badania osób bezobjawowych, w tym bliskich kontaktów osoby z udokumentowanym zakażeniem SARS-CoV-2” – poinformowało CDC.” – Źródło: USA Today, 18 września 2020, CDC now recommends all people exposed to COVID-19 get tested, reversing earlier controversial guidance
Testy PCR: Po 35 cyklach odcięcia nie wyhodujesz wirusa – dr Anthony Fauci
Inicjatywa na rzecz Godnych Zaufania Wiadomości [Trusted News Initiative] ogłasza plany
Same objawy Covida uległy kilku zmianom w trakcie trwania pandemii.
Na początku urzędnicy brytyjskiej służby zdrowia uznawali tylko trzy objawy: wysoką gorączkę, kaszel i utratę lub zmianę smaku lub zapachu jako oznaki, że ktoś ma wirusa, mimo że w innych krajach było ich aż 14.
Jednak w kwietniu tego roku NHS po cichu rozszerzyła tę listę do 12 objawów, w tym utraty apetytu, złego samopoczucia, bólu głowy, duszności, zmęczenia, bólu ciała, bólu gardła, zatkanego lub zatkanego nosa i biegunki.
Występowanie i potencjał przenoszenia bezobjawowych i przedobjawowych zakażeń SARS-CoV-2: Aktualizacja przeglądu systematycznego i metaanalizy prowadzonych na bieżąco.
Streszczenie
Tło: Nadal toczy się dyskusja na temat poziomu bezobjawowego zakażenia SARS-CoV-2 odpowiedzialnego za Zespoł Ostrej Ciężkiej Niewydolności Oddechowej. Liczba dowodów rośnie, a projekty badań z czasem uległy zmianie. Zaktualizowaliśmy istniejący przegląd systematyczny, aby odpowiedzieć na 3 pytania:
(1) Jaka część osób, które uległy zakażeniu SARS-CoV-2, nie odczuwa żadnych objawów w czasie trwania zakażenia?
(2) Jaka jest zakaźność bezobjawowego i przedobjawowego, w porównaniu z objawowym, zakażenia SARS-CoV-2?
(3) Jaką część transmisji SARS-CoV-2 w populacji stanowią osoby, u których zakażenie przebiega bezobjawowo lub wstępnie bezobjawowo?
Metody i ustalenia: Protokół został opublikowany po raz pierwszy 1 kwietnia 2020 r. i ostatnio zaktualizowany 18 czerwca 2021 r. Przeszukaliśmy bazy PubMed, Embase, bioRxiv i medRxiv, połączone w bazę danych piśmiennictwa na temat SARS-CoV-2, ostatnio 6 lipca 2021 roku. Uwzględniono badania osób z rozpoznaniem SARS-CoV-2 metodą PCR, w których udokumentowano stan objawów na początku i na końcu obserwacji, lub badania z zastosowaniem modelowania matematycznego. Wykluczono badania ograniczone do osób już zdiagnozowanych, dotyczące pojedynczych osób lub rodzin, a także badania bez wystarczającej obserwacji. Jeden recenzent dokonywał ekstrakcji danych, a drugi weryfikował tę ekstrakcję, przy czym spory były rozstrzygane w drodze dyskusji lub przez trzeciego recenzenta. Ryzyko błędu systematycznego w badaniach empirycznych oceniano za pomocą specjalnie przygotowanej listy kontrolnej, a w badaniach modelujących – za pomocą opublikowanej listy kontrolnej. Wszystkie syntezy danych przeprowadzono z zastosowaniem modeli efektów losowych. Pytanie przeglądowe (1): Do badania włączono 130 badań. Niejednorodność była duża, dlatego nie oszacowano średniego odsetka zakażeń bezobjawowych w ujęciu ogólnym (zakres międzykwartylowy (IQR) 14% do 50%, przedział przewidywań 2% do 90%) ani w 84 badaniach opartych na badaniach przesiewowych określonych populacji (IQR 20% do 65%, przedział przewidywań 4% do 94%). W 46 badaniach opartych na badaniach kontaktowych lub badaniach epidemiologicznych sumaryczny odsetek osób bezobjawowych wynosił 19% (95% przedział ufności (CI) 15% do 25%, przedział predykcji 2% do 70%).
(2) Wskaźnik wtórnych ataków w kontaktach osób z zakażeniem bezobjawowym w porównaniu z zakażeniem objawowym wynosił 0,32 (95% CI 0,16 do 0,64, przedział przewidywania 0,11 do 0,95, 8 badań).
(3) W 13 badaniach modelujących dopasowanych do danych odsetek wszystkich przypadków przeniesienia SARS-CoV-2 od osób przedobjawowych był wyższy niż u osób bezobjawowych. Ograniczenia dowodów obejmują dużą niejednorodność oraz wysokie ryzyko selekcji i błędu informacyjnego w badaniach, które nie zostały zaprojektowane w celu pomiaru utrzymującego się zakażenia bezobjawowego, a także ograniczone informacje na temat wariantów budzących obawy lub u osób zaszczepionych.
Wnioski: Na podstawie badań opublikowanych do lipca 2021 roku stwierdzono, że większość zakażeń SARS-CoV-2 nie była trwale bezobjawowa, a zakażenia bezobjawowe były mniej zakaźne niż zakażenia objawowe. Sumaryczne szacunki z metaanalizy mogą być mylące, gdy zmienność między badaniami jest ogromna, dlatego należy przedstawić przedziały predykcji. W przyszłych badaniach należy określić bezobjawowy odsetek zakażeń SARS-CoV-2 wywołanych przez warianty budzące obawy oraz u osób ze stanem odporności po szczepieniu lub po wcześniejszym zakażeniu. Bez prospektywnych badań podłużnych, w których zastosowano metody minimalizujące błędy selekcji i pomiaru, jest mało prawdopodobne, aby dalsze aktualizacje typów badań uwzględnionych w tym prowadzonym na bieżąco przeglądzie systematycznym były w stanie dostarczyć wiarygodnego podsumowującego oszacowania odsetka bezobjawowych zakażeń wywołanych przez SARS-CoV-2.” – PLoS Med. 2020 Sep; 17(9): e1003346; Occurrence and transmission potential of asymptomatic and presymptomatic SARS-CoV-2 infections: Update of a living systematic review and meta-analysis https://journals.plos.org/plosmedicine/article?id=10.1371/journal.pmed.1003987