Odpowiedź immunologiczna atakująca komórki mózgowe u osób z diagnozą autyzmu

Odpowiedź immunologiczna atakująca komórki mózgowe u osób z diagnozą autyzmu – dr Matthew Anderson

dr Matthew Anderson

Podsumowanie: Badając pośmiertne mózgi pacjentów z zaburzeniami ze spektrum autyzmu [ASD], naukowcy odkryli nagromadzenie komórek odpornościowych otaczających naczynia krwionośne w mózgu. Odkryli także pęcherzyki gromadzące się wokół naczyń krwionośnych, które zawierały resztki astrocytów. Odkrycia te sugerują, że autyzm może być zaburzeniem autoimmunologicznym.

Źródło: BIDMC

Pierwszy dowód na odpowiedź immunologiczną atakującą komórki mózgowe u osób z diagnozą autyzmu – dr Matthew Anderson

Zaburzenia ze spektrum autyzmu [oficjalnie] dotyczą jednego na 59 amerykańskich dzieci w wieku ośmiu lat. Bez znanych ilościowych cech biologicznych diagnozy autyzmu są obecnie oparte na specjalistycznych ocenach objawów behawioralnych, w tym upośledzenia umiejętności społecznych i komunikacji, powtarzalnych zachowań i ograniczonych zainteresowań.

W artykule opublikowanym w Annals of Neurology dr Matthew P. Anderson, lekarz i naukowiec z Beth Israel Deaconess Medical Center (BIDMC) i współpracownicy zgłaszają obecność cech komórkowych zgodnych z odpowiedzią immunologiczną ukierunkowaną na wyspecjalizowane komórki mózgowe w ponad dwóch trzecich mózgów osób autystycznych poddanych analizie pośmiertnej. Te cechy komórkowe – których wcześniej nie obserwowano w autyzmie – zapewniają krytyczny nowy wgląd w pochodzenie autyzmu i mogą utorować drogę do lepszej diagnozy i leczenia osób z tym zaburzeniem.

„Chociaż potrzebne są dalsze badania, określenie neuropatologii autyzmu jest ważnym pierwszym krokiem do zrozumienia zarówno jej przyczyn, jak i potencjalnego leczenia”, powiedział dr Matthew Anderson, który jest szefem neuropatologii na Wydziale Patologii w BIDMC i profesorem nadzwyczajnym na Uczelni Medycznej Harvard. „Badacze zazwyczaj kierują potencjalne leczenie na określone patologie chorób mózgu, takie jak splątki i płytki, które charakteryzują chorobę Alzheimera i ciała Lewy’ego u Parkinsona. Do tej pory nie mieliśmy takiego obiecującego celu w przypadku autyzmu.”

Dr Matthew Anderson badał mózgi przekazane mu przez Autism BrainNet, bank tkanek non-profit, kiedy zauważył obecność okołonaczyniowych nacieków zapalnych z limfocytów – nagromadzenie komórek odpornościowych otaczających naczynia krwionośne w mózgu. Zauważył także tajemnicze bąble lub pęcherze wokół tych naczyń krwionośnych z naciekami. Dr Anderson i jego współpracownicy odkryli następnie, że pęcherzyki zawierają szczątki z podzbioru komórek mózgowych zwanych astrocytami.

Bez wcześniejszego powiązania z autyzmem, okołonaczyniowe nacieki zapalne z limfocytów są dobrze znanym wskaźnikiem przewlekłego stanu zapalnego w mózgu. Mankiety limfocytów w mózgu są charakterystycznymi objawami infekcji wirusowych lub zaburzeń autoimmunologicznych. Jednak wzorzec zaobserwowany przez dr M. Andersona nie pasował do żadnej wcześniej udokumentowanej infekcji lub zaburzenia autoimmunologicznego mózgu. W mózgach badanych przez Andersona mankiety były subtelne, ale wyraźne. Powiedział, że „widziałem wystarczająco dużo mózgów, aby wiedzieć, że nie powinienem tego widzieć.

Aby dowiedzieć się, czy okołonaczyniowe nacieki zapalne z limfocytów w tej próbce mózgów autystycznych były powiązane z zaburzeniem ze spektrum autyzmu, dr M. Anderson i współpracownicy porównali 25 mózgów od dawców ze zdiagnozowanym zaburzeniem ze spektrum autyzmu z 30 mózgami od neurotypowych dawców mózgu. Te neurotypowe przypadki kontrolne wybrano tak, aby były zbliżone do przedziału wiekowego i historii medycznej grupy autystycznej. Obecność limfocytów okołonaczyniowych, występująca w ponad dwóch trzecich mózgów od osób autystycznych, znacznie przewyższyła liczbę wśród przypadków kontrolnych.

Odpowiedź immunologiczna atakująca komórki mózgowe u osób z diagnozą autyzmu

W drugim zestawie eksperymentów zespół dr M. Andersona ustalił, że nacieki okołonaczyniowe składają się z zabójczych limfocytów T, podzbioru komórek odpornościowych odpowiedzialnych za atakowanie i zabijanie uszkodzonych, zakażonych lub rakowych komórek lub normalnych komórek cierpiących na choroby autoimmunologiczne.

Bez widocznych dowodów na to, że wirusy infekują mózg, obecność komórek odpornościowych atakujących tkanki w mózgach autystycznych osób sugeruje jeden z dwóch scenariuszy, wyjaśnił dr Anderson. Albo limfocyty T reagują normalnie na patogen, taki jak wirus, lub reagują nienormalnie na normalną tkankę – definicja zaburzenia autoimmunologicznego. Dr M. Anderson powiedział, że:

„Dzięki tym nowym badaniom nie udowodniliśmy związku przyczynowego, ale jest to jedna wskazówka na poparcie idei, że autyzm może być zaburzeniem autoimmunologicznym, tak jak uważa się stwardnienie rozsiane.”

W przyszłych badaniach dr M. Anderson i koledzy będą pracować nad opracowaniem genetycznie zmodyfikowanego zwierzęcego modelu neuropatologii mankietu limfocytów T, na którym będą prowadzone badania w celu ustalenia mechanizmu, a także przyczyny i skutków. Zespół planuje również poszukać biomarkerów – mierzalnej sygnatury diagnostycznej w moczu, krwi lub innych tkankach pacjentów – które mogą być wykorzystane do identyfikacji tych nowo udokumentowanych cech komórkowych u żywych pacjentów. Z kolei biomarkery te mogą pewnego dnia pomóc klinicystom w diagnozie i długoterminowej opiece nad osobami z diagnozą autyzmu.

Oprócz Andersona współautorami są: dr Marcello DiStasio, dr Ikue Nagakura i dr Monica Nadler, wszyscy z Beth Israel Deaconess Medical Center.

Źródło: First evidence of immune response targeting brain cells in autism