Naukowcy odkrywają długotrwałą odporność na wirusa z 1918 roku
19 sierpień 2008
Badanie krwi starszych osób, które przeżyły pandemię grypy w 1918 roku ujawnia, że przeciwciała przeciwko temu szczepowi przetrwały całe ich życie i być może mogą zostać sztucznie opracowane w celu ochrony przyszłych pokoleń przed podobnymi szczepami.
Wyniki badań ukazały się 17 sierpnia w czasopiśmie Nature. Współpracownicy badania pochodzą z kilku instytucji: Vanderbilt University, Mount Sinai School of Medicine, Uniwersytet Medycyny i Stomatologii w New Jersey (UMDNJ), Centrum Kontroli Prewencji Chorób (CDC) oraz Scripps Research Institute.
Inspiracja do badań pochodziła z mało rzetelnego źródła, odcinka starego medycznego programu telewizyjnego, który przedstawiał miasto chroniące się przed epidemią wirusa z 1918 r. za pomocą krwi starszego ocalałego, donosiła wczoraj agencja Associated Press (AP). Fabuła skłoniła dr Erica Altschulera, profesora medycyny fizycznej i rehabilitacji na UMDND do zwrócenia się do Narodowego Instytutu Zdrowia (NIH) o grant na przetestowanie ludzi powyżej 90 roku życia na obecność przeciwciał grypy z 1918 roku, jak donosi AP. NIH sfinansował znaczną część badań i skorzystał z wiedzy innych ekspertów.
Grupa zebrała próbki krwi od 32 osób w wieku od 91 do 101 lat, które przeżyły pandemię. Wielokierunkowe badanie składało się z czterech elementów:
— Ustalenie, czy osoby, które przeżyły pandemię, nadal mają przeciwciała przeciwko wirusowi.
— Sprawdzić, czy limfocyty B – te, które produkują przeciwciała – mogą być hodowane i produkować przeciwciała przeciwko białku wirusa z 1918 roku
— Spróbować połączyć komórki o najwyższym poziomie aktywności z komórkami szpiczaka, aby stworzyć hybrydową linię komórkową, która wydziela przeciwciała monoklonalne
— Ocenić, czy przeciwciała mogłyby chronić myszy zakażone wirusem grypy z 1918 r.
Naukowcy odkrywają długotrwałą odporność na wirusa z 1918 roku
Autorzy donoszą, że osoby zrekrutowane do badania miały od 2 do 12 lat w 1918 roku i wiele z nich wspominało chorych członków rodziny w swoich gospodarstwach domowych, co sugeruje, że byli bezpośrednio narażeni na kontakt z wirusem. Grupa odkryła, że u 100% badanych wykryto aktywną neutralizującą surowicę przeciwko wirusowi z 1918 roku, a 94% wykazywało reaktywność serologiczną na hemaglutyninę z 1918 roku.
Badacze wygenerowali linie komórkowe limfoblastyczne B z komórek jednojądrzastych krwi obwodowej ośmiu badanych. Z przekształconych komórek z krwi 7 z 8 dawców uzyskano wydzielanie przeciwciał, które związały hemaglutyninę wirusa grypy z 1918 roku.
Autor James E. Crowe, Jr, profesor pediatrii i dyrektor Programu Vanderbilt w Vaccine Sciences, powiedział w komunikacie prasowym z Vanderbilt, że badacze byli zaskoczeni odkryciami. Powiedział, że “limfocyty B czekały przez co najmniej 60 lat, jeśli nie 90 lat, aby ta grypa pojawiła się ponownie. To niesamowite, ponieważ jest to najdłuższa pamięć, jaką kiedykolwiek ktoś zademonstrował”.
Z limfocytów B trzech dawców, grupa badawcza wygenerowała pięć różnych przeciwciał monoklonalnych, które nie tylko silnie neutralizowały wirusa z 1918 roku, ale również reagowały krzyżowo z białkami związanymi z wirusem świńskiej grypy z 1930 roku. Przeciwciała te nie reagowały jednak przeciwko bardziej współczesnym szczepom grypy.
W ostatniej części badania naukowcy zainfekowali myszy zrekonstruowanym wirusem z 1918 roku, a następnego dnia przetestowali te pięć rodzajów przeciwciał monoklonalnych w różnych dawkach, aby sprawdzić, czy terapia ochroniła zwierzęta. Myszy otrzymujące najniższą dawkę przeciwciał monoklonalnych na wirusa z 1918 zmarły, podobnie jak te, które otrzymały przeciwciało kontrolne. Wszystkie, którym podano najwyższe dawki przeciwciał, przeżyły.
Dr Tshidi Tsibane, autor badania i pracownik podoktorski na wydziale mikrobiologii Mount Sinai School of Medicine, powiedział w komunikacie prasowym z Mount Sinai, że chociaż nie ma potrzeby nowego leczenia infekcji wirusem grypy z 1918 roku, wyniki są nadal przydatne.
“Te odkrycia mogą posłużyć jako potencjalna terapia dla innego wirusa podobnego do 1918” – powiedział dr Tsibane w oświadczeniu.
Autorzy zaznaczają, że trudno jest mieć pewność, że wyizolowane przez nich przeciwciała monoklonalne zostały po raz pierwszy pobudzone od czasu pandemii grypy z 1918 roku. Piszą jednak, że historie kliniczne badanych i wysokie powinowactwo przeciwciał monoklonalnych do szczepu z 1918 roku “zdecydowanie sugerują, że niedawne ekspozycje nie odpowiadają za tę odporność.” Dodają, że narażenie na podobne wirusy krążące w pierwszej części XX wieku prawdopodobnie wzmocniło funkcje limfocytów B u osób w tym badaniu.
Dr Anthony Fauci, dyrektor Narodowego Instytutu Alergii i Chorób Zakaźnych, powiedział, że ostatnie badania wskazywały na to, że odporność trwa kilka dekad; a obecne badanie dostarcza kolejnego dowodu. “To jest matka wszystkich pamięci immunologicznych” – powiedział agencji AP.
Źródło: Researchers find long-lived immunity to 1918 pandemic virus
Pierwsza grypa jest na całe życie – dr Cécile Viboud i inni
Przeciwciała neutralizujące pochodzące z limfocytów B osób ocalałych z pandemii grypy z 1918 roku.
„Badania ludzkiej odpowiedzi przeciwciał na zakażenie wirusem grypy były w dużej mierze ograniczone do serologii, ze stosunkowo niewielką ilością analiz na poziomie molekularnym. Pandemia wirusa grypy H1N1 z 1918 roku była najpoważniejszą w erze nowożytnej. Dzięki ostatnim pracom udało się pozyskać sekwencje genów tego niezwykłego szczepu, co umożliwiło odtworzenie wirusa pandemicznego z 1918 roku w celu wykazania jego unikalnych wirulentnych fenotypów. Jednakże niewiele wiadomo na temat odporności adaptacyjnej na tego wirusa. Wykorzystaliśmy sekwencjonowanie wirusa z 1918 roku i uzyskaną z tego produkcję rekombinowanego antygenu białka hemaglutyniny (HA) z 1918 roku, aby scharakteryzować na poziomie klonalnym przeciwciała neutralizujące indukowane przez naturalną ekspozycję osób, które przeżyły pandemię wirusa z 1918 roku. W publikacji tej wykazujemy, że z 32 badanych osób, które urodziły się w lub przed 1915 r., każda z biorących udział w badaniu osób wyzywała seroreaktywność na wirusa z 1918 r., prawie 90 lat po pandemii. Siedem z ośmiu przebadanych próbek dawców posiadało krążące limfocyty B, które wydzielały przeciwciała wiążące hemaglutyninę z 1918 roku. Od trzech różnych dawców, wyizolowaliśmy limfocyty B i wytworzyliśmy pięć osobnych przeciwciał monoklonalnych, które wykazały silną aktywność neutralizującą przeciwko wirusowi 1918 roku. Przeciwciała te reagowały również krzyżowo z genetycznie podobną hemaglutyniną świńskiego szczepu grypy H1N1 z 1930 r., ale nie reagowały krzyżowo z hemaglutyniną bardziej współczesnych ludzkich wirusów grypy.
Geny przeciwciał miały niezwykle wysoki stopień mutacji somatycznej. Przeciwciała wiązały się z białkiem hemaglutyniny z 1918 roku z wysokim powinowactwem, miały wyjątkową siłę neutralizującą wirusa i chroniły myszy przed śmiertelną infekcją. Izolacja wirusów, które uniknęły inhibicji sugeruje, że przeciwciała rozpoznają klasyczne miejsca antygenowe na powierzchni hemaglutyniny. Tak więc, badania te pokazują, że osoby, które przeżyły pandemię grypy w 1918 roku posiadają wysoce funkcjonalne, neutralizujące wirusa przeciwciała przeciwko temu wyjątkowo zjadliwemu wirusowi, i że organizmy ludzi mogą utrzymywać krążące limfocyty B pamięci przeciwko wirusom przez wiele dziesięcioleci po ekspozycji – aż do dziesiątej dekady życia.” – Źródło: Nature. 2008 Sep 25;455(7212):532-6; Neutralizing antibodies derived from the B cells of 1918 influenza pandemic survivors https://www.nature.com/articles/nature07231
Zobacz na: Dr Jeffrey Taubenberger o świńskiej i hiszpańskiej grypie
Bakteryjne zapalenie płuc było przyczyną większości zgonów w czasie pandemii grypy 1918 roku – NIH
Czy eksperyment szczepionkowy na amerykańskich żołnierzach spowodował epidemię „hiszpańskiej grypy”? – Kevin Barry cz. 1
Czy eksperyment szczepionkowy na amerykańskich żołnierzach spowodował epidemię „hiszpańskiej grypy”? – Kevin Barry cz. 2
Plusy i minusy środków zaradczych przeciw pandemii grypy – dr Thomas Inglesby, prof. Jennifer Nuzzo, prof. Tara O’Toole i prof. Donald Henderson [listopad 2006]
Woodstock odbył się w środku pandemii – [grypa Hong Kong 1968/1969]
Kompromitacja ze świńską grypą z 1976 roku (CBC, 1983)
Konflikt interesów. WHO i „konspiracje” związane z grypą pandemiczną – Deborah Cohen i Philip Carter
A teraz coś do porównania, czyli odporność ze strzykawki:
„Wyniki: Dane obejmowały 170 milionów epizodów opieki i 7,6 miliona zgonów. Ukończenie 65 lat wiąże się ze statystycznie i klinicznie istotnym wzrostem częstości szczepień przeciw grypie sezonowej. Jednak żadne dowody nie wskazywały, że szczepienie zmniejszyło liczbę hospitalizacji lub śmiertelność wśród osób starszych.Szacunki były na tyle precyzyjne, że wykluczyły wyniki wielu wcześniejszych badań.
Wniosek: Obecne strategie szczepień, w których priorytetowo traktuje się osoby starsze, mogą być mniej skuteczne, niż się uważa w zmniejszaniu poważnych przypadków zachorowań i śmiertelności w tej populacji, co sugeruje, że konieczne mogą być strategie uzupełniające.” – Ann Intern Med. 2020 Apr 7;172(7):445-452; The Effect of Influenza Vaccination for the Elderly on Hospitalization and Mortality: An Observational Study With a Regression Discontinuity Design https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32120383/
Badanie skuteczności szczepień przeciw grypie – dr Joseph Garrett