Czy wycofanie artykułów przez czasopisma naukowe The Lancet i NEJM nastąpiłoby, gdyby nie COVID-19 i chlorochina? – Leonid Schneider

Surgisphere: badania kliniczne chlorochiny, dr Sapan Desai, medyczne oszustwo. Czy wycofanie artykułów przez czasopisma naukowe The Lancet i NEJM nastąpiłoby, gdyby nie COVID-19 i chlorochina?

Czasopisma naukowe NEJM i The Lancet wycofały dwa spreparowane artykuły, jeden z nich dotyczył chlorochiny [HCQ]. Czy właśnie mieliśmy okazję na krótko, rzucić okiem na oszukańczą otchłań literatury medycznej i korupcję elit medycznych, sytuację rozpoczętą przez obecne wydarzenia związane z COVID-19?

Dwa najwyżej notowane międzynarodowe czasopisma medyczne, New England Journal of Medicine (NEJM) i The Lancet, wycofały 4 czerwca jednocześnie dwa artykuły na temat COVID-19. Powodem są oczywiste oszustwa popełnione przez współautora Sapana Desai, chirurga i biznesmena z Chicago, którego firma analityczna Surgisphere twierdziła, że ​​przechowywała dane kliniczne tysięcy pacjentów z setek szpitali na całym świecie. Co najwyraźniej było wielkim fałszerstwem.

Sprawa oszustwa jest obecnie omawiana we wszystkich międzynarodowych wiadomościach, dosłownie wszystkie media dyskutują o mrocznej przeszłości Sepana Desai i szczegółach jego oszustwa z Surgisphere, niektórzy nawet doszli do wniosku, że błędem byłoby potraktowanie przeddruku jako niebezpiecznej trucizny, podczas gdy to ktoś równy Sepanowi Desai zrecenzował artykuły w dwóch najwyżej ocenianych czasopismach medycznych na świecie, które serwowały nam największe oszustwo i spowodowały największe szkody.

Dlatego chcę omówić inne aspekty, których zawodowi dziennikarze nigdy by się nie dotknęli. Czy chirurdzy i główni badacze tych dwóch badań, profesor Harvardu Mandeep Mehra z Brigham and Women’s Hospital i Amit Patel z University of Utah, są naprawdę niewinnymi ofiarami oszustwa popełnionego przez Sepana Desai?

I czy artykuł z czasopisma NEJM zostałby wycofany, gdyby oszustwo nie zostało ujawnione przez masowe protesty przeciwko podobnemu czasopismu jakim jest The Lancet, w którym stwierdzono podejrzanie wysoką śmiertelność w wyniku leczenia koronawirusa z zastosowaniem hydroksychlorochiny (HCQ)?

 

Jak naprawdę powstają spreparowane/fałszywe artykuły

 

To nie odpowiedzi są stronnicze, tylko pytania – efekt finansowania – prof. David Michaels

Kolejna kwestia, która zostaje przeoczona: to nie odważni redaktorzy czasopism wyłapali i wycofali oba te artykuły. Współautorzy współpracujący z Sepanem Desai zainicjowali wycofanie artykułu, ponieważ słusznie spanikowali i doszli do wniosku, że nic nie pozostanie z ich bardzo lukratywnej reputacji, jeśli natychmiast nie zdystansują się od swoich sfabrykowanych bzdetów. To była publikacja z czasopisma The Lancet, omówiłem go we wcześniejszym poście, a jej tytuł to:

Hydroxychloroquine or chloroquine with or without a macrolide for treatment of COVID-19: a multinational registry analysis – Mandeep R. Mehra, Sapan S. Desai, Frank Ruschitzka, Amit N. Patel
https://www.thelancet.com/pdfs/journals/lancet/PIIS0140-6736(20)31180-6.pdf

Surgisphere: badania kliniczne chlorochiny

W dziwnym biegu wydarzeń, francuski guru od chlorochiny dr Didier Raoult wcześniej twierdził, że artykuł jest oszustwem, i tutaj udowodniono, że dr Raoult ma rację. Co nie oznacza, że ​​oskarżenia dr Raoulta o oszustwo w stosunku do wszystkich innych badań dotyczących chlorochiny, które nie zgadzają się z jego twierdzeniami, są również słuszne. Nie oznacza to również, że chlorochina i HCQ są obecnie stosowane jako potwierdzone leki w terapii przeciw COVID-19 i profilaktyce, wręcz przeciwnie. Pozostała część opublikowanej literatury naukowej wyraźnie dowodzi, że leki chlorochinowe są bezużyteczne w stosunku do koronawirusa, a te, które nadal go promują, są albo własnymi recenzowanymi pracami Raoulta, albo innymi pracami o słabej jakości.

Potencjalnie śmiertelne dawki hydroksychlorochiny podczas badań, „Solidarity” WHO i brytyjskiego „Recovery” – dr Meryl Nass
Koronawirus: Jak sobie z nim poradzić? – Prof. Didier Raoult [Chlorochina]

Tak jak ten indyjski przeddruk, który wysławiał Raoult, którego współautorem był ten sam urzędnik rządowy Balram Bhargava, który wcześniej postanowił, że HCQ będzie stosowany w całym kraju do profilaktyki wobec COVID-19, a następnie przeprowadził badanie, aby udowodnić, że jego wizja jest prawidłowa.

Ten artykuł z czasopisma The Lancet spowodował zawieszenie dużych randomizowanych i kontrolowanych badań klinicznych podjętych wobec COVID-19 na całym świecie, mających na celu określenie skuteczności chlorochiny lub jej braku, w tym również eksperyment medyczny o nazwie „Solidarity” Światowej Organizacji Zdrowia, który został wznowiony, gdy dane Surgisphere zostały zakwestionowane. Teraz, gdy artykuł zniknął na dobre, badania kliniczne zostaną wznowione, ale szkody zostały wyrządzone. Ponieważ każdy artykuł krytyczny wobec chlorochiny zostanie teraz odrzucony  jako oszustwo przez powiązanie. Podczas gdy dr Raoult nie może być oszustem, mimo swojej przeszłości i teraźniejszości, ponieważ jest on teraz przedstawiany przez osoby wierzące w skuteczność chlorochiny jako geniusz, który uratował miliony dzięki HCQ i bohater, który samodzielnie ujawnił oszustwo Surgisphere.

Alternatywne wyjaśnienie: publikacja naukowa jest zepsuta, redaktorzy czasopism są oszustami lub wysoce niekompetentni, wszyscy cierpią z powodu obsesji na punkcie mediów, elitarni naukowcy nie dbają o nic innego niż o status własnej elity akademickiej i pieniądze z przemysłu napływające do ich kieszeni. Mam nadzieję, że COVID-19 może ujawnić i zakończyć tę farsę.

Artykuł z czasopisma The Lancet został poprawiony kilka dni temu, jego wnioski zostały niezmienione, a teraz został wycofany. Z informacji odnoszącej się do wycofania z dnia 4 czerwca 2020 r. wynika, że:

„Dzisiaj trzech autorów artykułu „Hydroksychlorochina lub chlorochina z makrolidem lub w leczeniu COVID-19: analiza międzynarodowego rejestru” wycofało swoje badanie. Nie byli w stanie ukończyć niezależnego audytu danych stanowiących podstawę ich analizy. W rezultacie doszli do wniosku, że „nie mogą już gwarantować prawdziwości podstawowych źródeł danych”. Czasopismo The Lancet bardzo poważnie podchodzi do kwestii rzetelności naukowej i istnieje wiele nierozstrzygniętych pytań dotyczących firmy Surgisphere i danych, które rzekomo zostały uwzględnione w tym badaniu.” – Retraction—Hydroxychloroquine or chloroquine with or without a macrolide for treatment of COVID-19: a multinational registry analysis

Dziwne jest to, że trzej autorzy Mehra, Patel i Ruschitzka nagle oświadczają, że nigdy nie mieli dostępu do [surowych] danych zawartych w artykule, który opublikowali jako główni badacze. Poniżej przedstawiono w jaki sposób oryginalny artykuł odnosi się do wkładu autorów:

„Badanie zostało stworzone i zaprojektowane przez Mandeepa Mehra i Amita Patel. Akwizycja danych i analiza statystyczna danych były nadzorowane i wykonywane przez Sapana Desai. MRM opracował manuskrypt i wszyscy autorzy uczestniczyli w rewizji manuskryptu pod kątem ważnych treści intelektualnych. MRM i ANP nadzorowali badanie. Wszyscy autorzy zatwierdzili ostateczny manuskrypt i byli odpowiedzialni za decyzję o przesłaniu do publikacji.”

Zasadniczo Mehra i Patel zaprojektowali badanie, a następnie poprosili Sepana Desai o dostarczenie im nieprawdziwych wyników z Instytutu danych z d***, czym właściwie jest jego firma analityczna Surgisphere. Najwyraźniej jest to całkowicie normalne i rozsądne podejście w badaniach klinicznych. Skąd wiemy, że Mehra i Patel nie uwzględnili specjalnie niektórych skutków ubocznych pojawiających się przy stosowaniu hydroksychlorochiny, ponieważ wiedzieli dokładnie, który rodzaj historii będzie najbardziej wiarygodny, biorąc pod uwagę dostępną opublikowaną literaturę na temat chlorochiny? Właściwie dlaczego Mehra i Patel napisali to w swoim oryginalnym artykule:

„Odpowiedni autor i współautor ANP mieli pełny dostęp do wszystkich danych w badaniu i ponosili ostateczną odpowiedzialność za decyzję o przesłaniu go do publikacji.”

Podbili jeszcze raz potwierdzenie w korekcie z 29 maja, kiedy Mehra, Patel i Ruschitzka wyraźnie wskazali, że mają dostęp do fikcyjnych nieprzetworzonych danych Sapana Desai:

„Jeden szpital, który sam się uznał jako ten należący do kontynentalnego określenia Australazji, powinien był zostać przypisany do kontynentu azjatyckiego. Załącznik również został poprawiony. Dołączono niepoprawną tabelę S3, pierwotnie pochodzącą z tabeli wyników dotyczącej tendencji dopasowanej i ważonej opracowanej podczas wstępnej analizy. Nieskorygowane i nieprzetworzone dane podsumowujące są teraz uwzględnione. Nie dokonano żadnych zmian w wynikach artykułu.” – Department of Error

 

To było nieuczciwe. Jaki dokładnie był wkład kardiologa Franka Ruschitzka, z nękanego skandalem Uniwersytetu w Zurychu w Szwajcarii? Żaden nie jest wymieniony. Co w takim razie wniósł do tej publikacji? Telefon do redaktora czasopisma The Lancet, Richarda Hortona? Dla szwajcarskich mediów, Frank Ruschitzka swobodnie przyznał, że nie tylko nie miał wkładu, ale nawet nie przeczytał poprawnie manuskryptu. W jakim stopniu Ruschitzka przyczynił się do powstania innych publikacji?

Ponadto F. Ruschitzka oświadczył w oryginalnym artykule, że „nie otrzymano żadnej zapłaty w związku z tymi badaniami lub innymi działaniami”, ale w ogłoszeniu o wycofaniu artykułu musiał zadeklarować wcześniejsze ogromne przepływy gotówki do swojej prywatnej kieszeni od wszystkich dużych graczy w przemyśle farmaceutycznym, a nawet od producenta czekolady Mars.

Aktualizacja z dnia 19.06.2020: Uniwersytet w Zurychu wszczął teraz dochodzenie w sprawie niewłaściwego postępowania badawczego przeciwko Frankowi Ruschitzka.

Jak możesz nie ufać Desai?

Drugi wycofany artykuł to ten, który został po raz pierwszy opublikowany w dniu 1 maja, 3 tygodnie przed artykułem opublikowanym w The Lancet:

„Choroba sercowo-naczyniowa, terapia lekowa i śmiertelność z powodu Covid-19” – Mandeep R. Mehra , Sapan S. Desai , SreyRam Kuy, Timothy D. Henry, Amit N. Patel; N Engl J Med 2020; 382:e102 https://www.nejm.org/doi/10.1056/NEJMoa2007621

Nikt w ogóle nie narzekał. Całkowicie sfałszowane badanie z wyimaginowanymi 9000 pacjentami mogło pozostać w kronikach nauk medycznych przez dziesięciolecia i zebrać setki cytowań. Wszystko dlatego, że w porównaniu do tego artykułu w The Lancet był to „nudny” artykuł, w tym sensie, że nie przedstawiał tak skutecznych medialnych twierdzeń i nie miał potencjału na skandal:

„Nasze badanie potwierdziło wcześniejsze obserwacje sugerujące, że choroba sercowo-naczyniowa jest związana ze zwiększonym ryzykiem śmierci w szpitalach wśród pacjentów hospitalizowanych w związku z Covid-19. Nasze wyniki nie potwierdziły wcześniejszych obaw dotyczących potencjalnie szkodliwego związku inhibitorów konwertazy angiotensyny [ACE] lub ARB ze śmiercią w szpitalach w tym kontekście klinicznym.”

W rzeczywistości dwie inne publikacje opisujące podobne wyniki pojawiły się jednocześnie w tym samym czasopiśmie. W ten sposób z powodzeniem popełniasz oszustwo: pozorujesz coś, co inni potwierdzili rzetelną nauką, aby uniknąć krytyki i uniknąć odpowiedzialności, gdy zostaniesz złapany na oszustwie. Artykuł The Lancet został również sfabrykowany „poprawnie” w tym sensie, że żaden szanowany naukowiec nie popiera jego użycia w kontekście COVID-19. Problem polegał na tym, że chlorochina była bardzo złym tematem wywołującym skandal.

Moja własna teoria brzmi: jeśli główni autorzy, czyli Mehra, Patel i Desai trzymaloi by się z dala od kontrowersji związanych z chlorochiną, nikt oprócz garstki łatwych do zignorowania i nieistotnych dla mediów podobnych im osób, rzuciłoby przelotne uwagi na temat rzetelności informacji otrzymywanych z firmy Surgisphere i badania kardiologicznego opublikowanego w czasopismie NEJM.

Mandeep Mehra wciąż miałby swój artykuł w czasopiśmie NEJM, o czym marzy każdy badacz naukowy. Byłby w stanie przełożyć go na (dodatkowe) miliony dolarów w płatnościach dokonywanych dla niego od przemysłu farmaceutycznego. Profesor z Harvardu mógłby nawet zatrzymać artykuł w czasopiśmie The Lancet, gdyby tylko był na inny temat dotyczący COVID-19, a nie o chlorochinie. Z tego, co wiemy, artykuł z The Lancet mógłby nawet przetrwać, gdyby pokazał HCQ w lepszym świetle. W końcu, jeśli fabrykujesz dane, nie ma znaczenia, w jaki sposób dokonujesz fałszerstwa. Ale z powodu osób wierzących w skuteczność chlorochiny z całego świata, którzy są prowadzeni przez Raoulta i wspierani przez liderów takich jak Trump, Bolsonaro i Modi, sprawa musiała się rypnąć.

Było to ogłoszenie o wycofaniu artykułu z NEJM z dnia 4 czerwca 2020 roku podpisane przez wszystkich autorów, w tym również Desai:

„Ponieważ wszystkim autorom nie przyznano dostępu do nieprzetworzonych danych, a nieprzetworzonych danych nie można udostępnić audytorowi zewnętrznemu, nie jesteśmy w stanie zweryfikować podstawowych źródeł danych leżących u podstaw naszego artykułu pt. „Choroba sercowo-naczyniowa, terapia lekowa i śmiertelność z powodu Covid-19”^[1]. W związku z tym prosimy o wycofanie tego artykułu. Przepraszamy redaktorów i czytelników czasopisma za związane z tym trudności.” – Retraction: Cardiovascular Disease, Drug Therapy, and Mortality in Covid-19. 

Z jakiegoś powodu to najwyżej notowane czasopismo medyczne na świecie, NEJM, wciąż nie podaje wkładu tych autorów. Ale może można wywnioskować z artykułu opublikowanego w The Lancet i założyć, że tutaj ponownie Mehra i Patel zaprojektowali badanie, a być może nawet jego preferowane wyniki, a następnie zlecili Sapanowi Desai opracowanie danych w firmie Surgisphere. Drugi współautor prawdopodobnie właśnie wybrał się na przejażdżkę tak jak Ruschitzka, być może ich prawdziwym wkładem była po prostu przyjaźń z Mehrą i Patelem.

Równolegle, dwa przeddruki z Surgisphere z kwietnia 2020 r., autorstwa Patela i promujące lek przeciwpasożytniczy Ivermectin jako magiczny lek przeciwko COVID-19, zostały całkowicie usunięte z serwera Social Science Research Network [SSRN] należącego do Elsevier. Linki są nieaktywne, ale w archiwum internetowym istnieją kopie zapasowe, jak zauważył pewien użytkownik Twittera. Było to pozornie to samo „badanie”, ale nieco inaczej się prezentowało. O dziwo, pomiędzy kolejnymi wersjami Amit Patel usunął swojego współautora Sapana Desai i wymienił siebie jako jedynego autora nieznacznie zmienionego przeddruku. Z powodu tych przeddruków, Ivermectin prawie stał się narodową terapią na COVID-19 w środkowej Ameryce Łacińskiej. Ale dlaczego Elsevier usunął całkowicie przeddruk bez śladu lub wyjaśnienia, skoro DOI ma być stałym hiperłączem?

Ivermectin w towarzyszących chorobach krytycznych związanych z COVID-19

Data publikacji: 13 kwietnia 2020 rok
Amit Patel – University of Utah – Wydział Inżynierii Biomedycznej
Sapan Desai – Surgisphere Corporation
Data powstania: 6 kwietnia 2020 r

Streszczenie

W związku z niewielkim powodzeniem w dążeniu do zdefiniowania terapii przeciwwirusowej w leczeniu COVID-19, pojawił się nowy potencjalny kandydat. Badanie przedkliniczne wykazało, że Ivermectin, zatwierdzony przez FDA jako środek przeciwpasożytniczy o ustalonym profilu bezpieczeństwa, był w stanie zmniejszyć wirusowe RNA SARS-CoV-2 o 5000 razy w ciągu 48 godzin. Importin (IMP) α/β1 30 jest heterodimerem, który wiąże się z białkiem cargo SARS-CoV-2 i przenosi je do jądra, co zmniejsza odpowiedź przeciwwirusową komórki gospodarza. Ivermectin destabilizuje heterodimer Imp α/β1, zapobiega wiązaniu go z białkiem wirusowym, a tym samym przedostawaniu się do jądra. Na podstawie tych obiecujących wyników badań in vitro staraliśmy się ocenić przydatność kliniczną leku Ivermectin u krytycznie chorych pacjentów z COVID-19.

W badaniu obserwacyjnym opartym na rejestrze ze 169 szpitali w Azji (AS), Europie (UE), Afryce (AF), Ameryce Północnej (NA) i Ameryce Południowej (SA) oceniliśmy chorych hospitalizowanych pacjentów ze zdiagnozowanym COVID-19 z niewydolnością oddechową wymagającą wentylacji mechanicznej, między 1 stycznia 2020 r. a 1 marca 2020 r. W grupie 1970 pacjentów, 1609  z nich przeżyło hospitalizację aż do wypisu ze szpitala, a 361 zmarło (18,3%). Zarejestrowaliśmy 52 pacjentów (AS-7, EU-21, AF-3, NA-14, SA-7), którzy otrzymali lek Ivermectin (150 mcg/kg) jeden raz po rozpoczęciu wentylacji mechanicznej. Wskazania do stosowania leku były związane z preferencjami klinicysty i oparte na wcześniejszych danych na temat szerokiego działania przeciwdrobnoustrojowego, a zwłaszcza przeciwwirusowego tego leku.

W porównaniu do 1918 konwencjonalnie leczonych pacjentów zaobserwowaliśmy korzystne efekty związane z użycie leku Ivermectin (wskaźnik śmiertelności 18,6% vs 7,7%; HR 0,18, 95% CI (0,07-0,48), logarytm (Mantel-Cox) p <0,001). Długość pobytu w szpitalu wynosiła odpowiednio 15,7 +/- 8,1 dnia w porównaniu z 10,9 +/- 6,1 dnia, p <0,001, a długość pobytu na oddziale intensywnej terapii 8,2 +/- 6,2 dnia w porównaniu z 6,0 +/- 3,9 dnia, p <0,001.

W przypadku choroby COVID-19 krytycznie chorzy z niewydolnością oddechową wymagającą wentylacji mechanicznej mogą odnieść korzyść z podawania leku Ivermectin. Zauważyliśmy niższą śmiertelność i mniejsze zużycie zasobów opieki zdrowotnej u osób leczonych tym lekiem. Obserwacje te nie powinny być uważane za ostateczne i pozwalają na przełożenie hipotezy na nowe metody leczenia, co będzie wymagało potwierdzenia w kontrolowanym badaniu klinicznym.

Słowa kluczowe: COVID-19, Ivermectin

Sugerowane cytowanie:
Patel, Amit i Desai, Sapan, Ivermectin w towarzyszących chorobach krytycznych związanych z COVID-19 (6 kwietnia 2020 r.).
Dostępne w SSRN: https://ssrn.com/abstract=3570270 lub http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.3570270

Ivermectin in COVID-19 Related Critical Illness

Przydatność leku Ivermectin w leczeniu choroby COVID-19

12 stron
Amit Patel
Data publikacji: 19 kwietnia 2020 roku

Streszczenie/Abstrakt

Znaczenie: Nie ma ustalonej terapii przeciwwirusowej w leczeniu choroby COVID-19.
Cel: Zbadanie przydatności leku Ivermectin, terapii przeciwdrobnoustrojowej, dla COVID-19.
Projekt: Międzynarodowe, wieloośrodkowe, obserwacyjna analiza w parach z wykorzystaniem wskaźnika skłonności z dopasowanym badaniem kliniczno-kontrolnym, z zastosowaniem prospektywnie zebranych danych dotyczących pacjentów ze zdiagnozowanym COVID-19 między 1 stycznia 2020 r. a 31 marca 2020 roku.
Otoczenie: międzynarodowa, międzyinstytucjonalna baza de-identyfikowanych danych wyników opieki zdrowotnej.
Uczestnicy: Hospitalizowani pacjenci, u których zdiagnozowano COVID-19 za pomocą dodatniego wyniku laboratoryjnego potwierdzającego zakażenie SARS-CoV-2.
Ekspozycja: Ivermectin (150 μg/kg) podawany raz w porównaniu z pacjentami z COVID-19 leczonymi bez tego leku.
Główny wynik: Głównym wynikiem była ocena związku podawania leku Ivermectin z przeżyciem osób chorujących na COVID-19.
Wyniki: Kohorta (w tym 704 leczonych lekiem Ivermectin i 704 w grupie kontrolnej) pochodziła ze 169 szpitali na 3 kontynentach z chorobą COVID-19. Pacjentów dobrano pod względem wieku, płci, rasy lub pochodzenia etnicznego, chorób towarzyszących i oceny nasilenia choroby (qSOFA – skala niewydolności narządów związanej z sepsą). Spośród osób wymagających wentylacji mechanicznej mniej pacjentów zmarło w grupie stosującej lek Ivermectin (7,3% w porównaniu z 21,3%), a ogólna częstość zgonów była niższa w przypadku stosowania tego leku (1,4% w porównaniu do 8,5%; HR 0,20 CI 95% 0,11-0,37, p <0,0001).
Wnioski i znaczenie: Podawanie leku Ivermectin podczas choroby COVID-19 u hospitalizowanych pacjentów wiąże się z niższą śmiertelnością i długością pobytu w szpitalu. Te wyniki wymagają potwierdzenia w randomizowanych badaniach z grupą kontrolną.

Słowa kluczowe: covid19, Ivermectin, wyniki

Sugerowane cytowanie:
Patel, Amit, Przydatność leku Ivermectin w leczeniu choroby COVID-19 (19 kwietnia 2020 r.). Dostępne w SSRN: https://ssrn.com/abstract=3580524

Usefulness of Ivermectin in COVID-19 Illness

 

Przyjaciel przyjaciela

Teraz jest raczej oczywiste, że kilka osób umieściło swoje nazwiska pod tymi artykułami w czasopismach NEJM i The Lancet, nie wnosząc do nich jakiegokolwiek naukowego wkładu. W rzeczywistości wydaje się, że jest to nawet ich oficjalna linia obrony, swobodnie przyznająca, że ​​wszystkie dane zostały opracowane, przeanalizowane i zatwierdzone przez samego Sapana Desai. Dopisywanie niezasłużonego autorstwa jest w rzeczywistości formą niewłaściwego prowadzenia badań, ale co z Mehrą i Patelem? Deklarują się jako główni badacze tych dwóch artykułów, co z definicji oznacza, że ​​musieli mieć dostęp do oryginalnych danych lub przynajmniej zweryfikować, czy dane istnieją, oraz że osoby dokonujące akwizycji i analizy danych są wykwalifikowane i godne zaufania.

Mehra i Patel nie zrobili cokolwiek, a to samo w sobie jest naukowym wykroczeniem spowodowanym lekkomyślnością i rażącym niedbalstwem. Ale czekaj, oto Patel promujący Surgisphere od marca 2020:

Dziwne, że Mehra i Patel zapytali Sapana Desai tylko o to, czy dane istniały po masowej krytyce w międzynarodowych mediach, kampanii pod hasłem protestu ze strony partnerów i publicznych oskarżeń o oszustwo (nie tylko przez Didiera Raoulta). Dlaczego tak bezwarunkowo ufali Sapanowi Desai?

W PubMed nie ma innych popularnych artykułów z Sapanem Desai albo Mehrą lub Patelem. Ale jeden współautor publikacji z czasopisma NEJM, SreyRam Kuy, chirurg i „badacz poprawy jakości” w Baylor College of Medicine w Houston w Teksasie, jest stałym współautorem współpracującym z Sapanem Desai. Najstarszy z 13 wspólnych artykułów pochodzi z 2013 roku. Nawiasem mówiąc, czasopismo Science rozmawiało z Mandeepem Mehrą:

„W osobistym oświadczeniu, Mandeep Mehra powiedział, że związał się z Desai poprzez współautora i że osobiście przejrzał analizy Surgisphere zarówno dla czasopism The Lancet, jak i NEJM” – Two elite medical journals retract coronavirus papers over data integrity questions

Może mają na myśli dr SreyRam Kuy? Science sugeruje również, jak należy rozumieć rolę Mandeepa Mehry, i przytacza eksperta:

„Mandeep Mehra jest powszechnie uważany za „jedną z gwiazd tej dziedziny”- mówi Daniel Goldstein, torakochirurg w Albert Einstein College of Medicine, który współpracował z Mehrą przy kilku badaniach. „On jest bardzo przyzwoity” – mówi Goldstein. „Myślę, że być może zbytnio ufał tej firmie, ponieważ [z] ilością danych, które dała ta baza danych, trudno uwierzyć, że ktoś by tym manipulował”. – Two elite medical journals retract coronavirus papers over data integrity questions

Dziękuję profesorze Goldstein. Jest to sedno sprawy, jakie muszą dźwigać grube ryby w medycynie, takie jak profesor Mehra z Harvardu. Ludzie wciąż zapraszają Cię do wpisania swojego nazwiska pod artykułem bez żadnego wkładu, a ty po prostu nie możesz zadowolić wszystkich, więc wybieraj tylko najlepiej oceniane czasopisma, takie jak NEJM i The Lancet, ponieważ przyniosą ci największą część sławy akademickiej, wpływy polityczne i osobiste wzbogacenie finansowe. Jest to najbardziej odpowiednie wyjaśnienie tego, co zrobił Mehra, i pasowałoby tylko, gdyby nie ogłosił się głównym badaczem.

Sapan Desai jest z pewnością dobrze zaznajomiony z bazami danych, jak sugeruje jego publikacja (np. Dua i in. J Vasc Surg 2014). Jest bardzo możliwe, że baza danych Surgisphere nie jest całkowicie fałszywa, ale jest raczej zmutowanym potworem Frankensteina z różnych prawdziwych baz danych, do których Desai miał dostęp i z których kradł dane przez lata. Co wyjaśniałoby, dlaczego eksperci ds. statystyk mieli trudności ze znalezieniem charakterystycznych oznak fałszowania danych w artykule Mehra i in. Lancet 2020.

Na przykład, co z artykułem Sapana S. Desai, Amy H. Kaji i Gilberta Upchurch Jr, pod tytułem „Praktyczny przewodnik po zestawach danych chirurgicznych: Society dla VascularSurgery Vascular Quality Initiative (SVS VQI) JAMA Surgery 2018? Czy prezentowana tam wieloośrodkowa baza danych dotycząca Vascular Quality Initiative jest wiarygodna, skoro Sapan Desai miał w tym swój udział? Zwłaszcza z tego powodu:

„Autor korespondent: dr n. med. Sapan S. Desai, MBA, Poprawa Wydajności, Northwest Community Hospital, 880 W Central Rd, Arlington Heights, IL 60005 (

sa*********@su*********.com











)”

A może zaufasz tej analizie bazy danych: Sapan Desai, Dwuletnie badania wczesnych kaniulacji wszczepów tętniczo-żylnych w końcowej fazie choroby nerek Ann Vasc Surg 2019?

Nikt nigdy nie narzekał na nie, przynajmniej nie ma dostępnych publicznych wzmianek na ten temat. Co z pewnością oznacza, że ​​te badania Sapana Desai są w 100% wiarygodne, godnymi zaufania badaniami klinicznymi, które przyniosą korzyści wielu pacjentom, prawda?

Tak, to była dyrektor ds. marketingu w firmie Surgisphere i oddziału Quartz Clinical, pani Ariane Anderson, wykonuje swoją codzienną pracę. Poważnie. Desai osiągnął to, o czym zawsze marzył Ashutosh Tiwari. Porada: Lydia Maniatis i Citizen-Z.

Pozwólcie, że zakończę ten materiał, cytatem autorstwa Sapana Desai, wówczas stowarzyszonego z „Department of Surgery, Duke University, Durham, CA 27710, USA”. Zostało to oznaczone przez Laurę Clemens na Twitterze:

Zwalczanie oszustw w badaniach medycznych: Standardy walidacji badań wykorzystywanych przez Journal of Surgical Radiology – Bhavin Patel, Anahita Dua, Tom Koenigsberger i Sapan S. Desai, MDPI Publications (2013) https://www.mdpi.com/2304-6775/1/3/140

Streszczenie brzmi:

„Oszustwa związane z publikowaniem artykułów medycznych stały się tematem ogólnokrajowym, ponieważ spreparowane i podejrzane dane doprowadziły do ​​wycofania artykułów w znanych czasopismach. Podłość czynów w badaniach medycznych doprowadziła do utraty dotacji przez National Institute of Health (NIH), bezpośrednio wpłynęła na opiekę nad pacjentem i doprowadziła do poważnych konsekwencji prawnych dla niektórych autorów. Chociaż w badaniach medycznych istnieje wiele kontroli i równowagi w celu zapobiegania oszustwom, ostateczne egzekwowanie przepisów spoczywa na redaktorach czasopism i wydawcach. Istnieje etyczny i prawny obowiązek dokładnego i krytycznego weryfikowania badań medycznych opublikowanych w ich czasopismach. Nieprzestrzeganie najwyższych standardów publikacji medycznych może prowadzić do odpowiedzialności prawnej i zniszczyć integralność czasopisma. Ważniejsza jest jednak ochrona zaufania lekarzy do ich kolegów i społeczeństwa, któremu służą”. – Combating Fraud in Medical Research: Research Validation Standards Utilized by the Journal of Surgical Radiology

Cholera, ma pan rację doktorze Desai.

Źródło: Would Lancet and NEJM retractions happen if not for COVID-19 and chloroquine?

 

Zobacz na: Korupcja medycyny opartej na dowodach – zabijanie dla zysku – dr Jason Fung
Badania bezpieczeństwa leków – od zaniedbania do oszustwa – John Braithwaite
Czego czasopisma medyczne nie ujawniają: powiązania najlepszych lekarzy z przemysłem – Charles Ornstein i Katie Thomas
Wyznania medycznego heretyka – dr Robert S. Mendelsohn

 

„Szacuje się, że tylko od 10 do 20 % wszystkich procedur medycznych, obecnie stosowanych w praktykach lekarskich, okazało się skuteczne w badaniach z grupą kontrolną.” – Dr Kerr L. White, Assessing the Efficacy and Safety of Medical Technologies. Sierpień 1978. Office of Technology Assessment (OTA) http://www.princeton.edu/~ota/disk3/1978/7805_n.html

„Tylko około 15% interwencji medycznych jest poparte solidnymi dowodami… Po części dlatego, bo tylko 1% artykułów w czasopismach medycznych jest faktycznie naukowych i częściowo dlatego, bo wiele kuracji w ogóle nie zostało sprawdzonych.” – Where is the wisdom…? Dr Richard Smith, Redaktor, BMJ. 1991 Oct 5; 303(6806): 798–799.  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1671173/