Kompleksowa edukacja seksualna – Historia i agenda kryjąca się za kompleksową edukacją seksualną
Jednym z głównych celów kompleksowej edukacji seksualnej jest radykalna zmiana norm płciowych i seksualnych społeczeństwa oraz ustanowienie praw dla dzieci jako istot niezależnych seksualnie. Aby spełnić te domniemane prawa seksualne, aktywiści twierdzą, że dzieci muszą mieć nieograniczony dostęp do „kompleksowych” informacji seksualnych, które nie pomijają żadnej wiedzy seksualnej.
Kompleksowa edukacja seksualna
Poniżej przedstawiona jest lista niektórych podstawowych twierdzeń, na których oparte są kompleksowe programy edukacji seksualnej:
– Dzieci są naturalnie seksualne od urodzenia, dlatego wszelkie ograniczenia ich ekspresji seksualnej lub aktywności seksualnej naruszają ich prawa seksualne.
– Aby posiadać dobre zdrowie, zarówno dzieci, jak i dorośli powinni przeżywać regularne doświadczenia seksualne albo samodzielnie (masturbacja), albo z osobami obu płci.
– Prawo do przyjemności seksualnej, wydarzenie w najmłodszym wieku, jest podstawowym prawem człowieka, które przebija inne prawa.
– Dzieci mają prawo do prywatności i poufności, które przebijają prawa rodziców do kierowania ich edukacją w zakresie ludzkiej seksualności.
– Dzieci mają prawo do aborcji i stosunków seksualnych bez wiedzy i zgody rodziców.
– Większość społecznych norm seksualnych i płciowych, zwłaszcza tych opartych na wierzeniach religijnych, jest represyjna oraz niezdrowa i powinna zostać zmieniona.
– Dzieci mają prawo eksperymentować z różnymi tożsamościami i orientacjami seksualnymi oraz związanymi z nimi zachowaniami w celu rozwoju zdrowej seksualności.
– Młodzież ma zostać zaciągnięta do walki z „homofobią”, „transfobią” i „heteroseksizmem” oraz do obrony swoich praw seksualnych.
– Młodzież powinna być zaangażowana w projektowanie i wdrażanie kompleksowych programów edukacji seksualnej.
– Dzieci, zgodnie z międzynarodowymi prawami do zdrowia i edukacji, mają prawo do wszystkich informacji seksualnych, bez cenzury i bez zgody rodziców.
Skąd się wzięły te wszystkie twierdzenia dotyczące seksualności i koncepcja, że „dzieci są seksualne od urodzenia”? Kto zdecydował, że dzieci na całym świecie powinny mieć wszystkie te prawa seksualne, oraz należy je uczyć i zachęcać do eksperymentowania z aktami seksualnymi wysokiego ryzyka?
Alfred Kinsey, jeden z czołowych promotorów Rewolucji Praw Seksualnych
Według dwóch wiodących międzynarodowych specjalistów, dr Judith Reisman, autorki „Sexual Sabotage”, i dr Miriam Grossman, autorki „You Teaching My Child What?”, korzenie rewolucji praw seksualnych, która zapoczątkowała szeroko zakrojony ruch edukacyjny sięgają do fałszywych badań prowadzonych przez jednego człowieka – dr Alfreda Kinsey’a.
Rewolucja Kontrkulturowa – Kontrkultura 1948-1970
W 1947 roku Alfred Kinsey, znany obecnie jako ojciec rewolucji praw seksualnych, założył Instytut Kinsey’a na Uniwersytecie Indiana w celu prowadzenia „badań” nad seksualnością ludzi. Alfred Kinsey postanowił udowodnić, że dzieci są seksualne od urodzenia i że wszelkiego rodzaju rozwiązłe zachowania seksualne są powszechne w społeczeństwie w każdym wieku, a zatem są normalne i zdrowe. Wierzył, że jego badania zmienią wszystkie normy płciowe i seksualne w społeczeństwie. I zmieniły.
Fałszywe twierdzenia dotyczące ludzkiej seksualności, które zostały opracowane na podstawie „badań seksualnych” Alfreda Kinseya, stanowiły podstawę i uzasadnienie dzisiejszych kompleksowych programów edukacji seksualnej, które uczą dzieci w każdym wieku, że mają prawo do wiedzy seksualnej i przyjemności seksualnej. „Badania” Alfreda Kinsey’a były również szeroko stosowane w celu zliberalizowania przepisów ograniczających zachowania seksualne, zmniejszenia kar dla przestępców seksualnych oraz promowania masturbacji, seksu przedmałżeńskiego i homoseksualizmu, między innymi jako zdrowych i normalnych.
Jednak obecnie powszechnie wiadomo, że badania Alfreda Kinsey’a były fałszywe. Opierając się częściowo na wywiadach z uwięzionymi przestępcami, prostytutkami i pedofilami, a nie normalnymi, zdrowymi członkami społeczeństwa, Alfred Kinsey twierdził, że jego odkrycia dotyczą całej populacji.
Ustalenia Alfreda Kinsey’a były również oparte na wykorzystywaniu seksualnym dzieci przez pedofilów. W rzeczywistości tabela 34 w książce Kinsey’a pt. Sexual Behavior in the Human Male [Zachowanie seksualne u samców ludzkich] dokumentuje wykorzystywanie wielu niemowląt, małych dzieci i starszych dzieci, które były molestowane seksualnie przez pedofilów w celu wywołania orgazmów, które były mierzone stoperem w ciągu okresu 24 godzin.
![Przykłady wielokrotnych orgazmów u mężczyzn w wieku przed okresem dojrzewania [czyli nieletnich].](https://pubmedinfo.org/wp-content/uploads/2020/02/Tabela-34-Kinsey.jpg)
Zachowania seksualne i charakterystyka orgazmu – Alfred Kinsey
Alfred Kinsey twierdzi, że nigdy nie prosił mężczyzn o molestowanie dzieci, po prostu raportował „badania naukowe”, które mu przesłali. Alfred Kinsey twierdził, że te „badania” pokazały, że dzieci czerpały przyjemność seksualną z wykorzystywania seksualnego, nawet jeśli płakały, drgały lub krzyczały.
W biografii Alfeda Kinsey’a James Jones pisze, że A. Kinsey był głęboko niezrównoważoną osobą o dziwnych fetyszach seksualnych i że A. Kinsey, uznany za biseksualistę, był zaangażowany w masochistyczne zachowania seksualne.
Instytut Kinsey’a kontynuuje dziś swoje „badania” nad płcią, a w kwietniu 2014 roku uzyskał status konsultacyjny w ONZ, który zamierzają wykorzystać do realizacji swoich radykalnych planów seksualnych na całym świecie.
The Kinsey Institute at the UN
„Specjalny status konsultacyjny
Komitet zalecił, aby Rada Ekonomiczno-Społeczna przyznała specjalny status konsultacyjny następującym 76 organizacjom:
…The Kinsey Institute for Research in Sex, Gender and Reproduction, Inc. (United States); …
Przedstawicielka Instytutu Kinsey’a Badającego Seks, Płeć i Reprodukcję, organizacji z siedzibą w Stanach Zjednoczonych, powiedziała, że Instytut ma siedzibę na University of Indiana. Przez lata był bardzo skoncentrowany na Stanach Zjednoczonych i pracował nad dostarczeniem informacji i decyzji politycznych dotyczących zachowań seksualnych na całym świecie. Nie była to organizacja lobbystyczna; działała na rzecz promowania odpowiedzialnych zachowań seksualnych na całym świecie.
Następnie Komitet przyznał Instytutowi specjalny status konsultacyjny.” – Committee on Non-Governmental Organizations Recommends Special Consultative Status for 76 Entities, including Several from Global South; Defers Action on 21 https://www.un.org/press/en/2014/ecosoc6590.doc.htm
Od Kinseya do Planned Parenthood, przez SIECUS, ONZ, po dzieci na całym świecie
Rada ds. Informacji i Edukacji Seksualnej Stanów Zjednoczonych – SIECUS
Podczas przemówienia w ONZ uznany na arenie międzynarodowej ekspert i lekarka, dr Miriam Grossman, zapytała:
„Kto wpadł na pomysł, że należy uczyć dzieci na świecie o czynach seksualnych wysokiego ryzyka, o których ich rodzice nigdy nie słyszeli? Organizacja Planned Parenthood oraz Sexuality Information and Education Council of the United States (SIECUS). Grupy te przedstawiają się jako strażnicy zdrowia naszych dzieci i twierdzą, że zapewniają uczniom wszystkie informacje i umiejętności potrzebne do dokonywania mądrych wyborów. Deklarują, że ich programy nauczania są kompleksowe, dostosowane do wieku, neutralne ideologicznie i dokładne z medycznego punktu widzenia.”
Międzynarodowa Federacja Planowanego Rodzicielstwa [International Planned Parenthood Federation ] i SIECUS, organizacje posiadające status konsultacyjny w ONZ, wykorzystały ten status, aby stać się światowymi liderami w opracowywaniu i promowaniu inspirowanych przez Alfreda Kinsey’a kompleksowych programów edukacji seksualnej dla dzieci na całym świecie.
Krótka historia edukacji seksualnej – dr Miriam Grossman
Dr Miriam Grossman kontynuowała.
„Odkryłam, że wizja grup takich jak Planned Parenthood i SIECUS – grupy kierujące edukacją seksualną w USA – nie jest zdrowiem seksualnym. To wolność seksualna. Te duże i potężne organizacje wierzą w seksualność, która rozciąga się od kolebki do grobu. Milcząco popierają wczesną aktywność seksualną i wielu partnerów, a także eksperymenty seksualne, które są zachowaniami napędzającymi epidemie chorób przenoszonych drogą płciową, HIV/AIDS, aborcji i stresu emocjonalnego.
Osoby praktykujące styl życia zatwierdzony przez te grupy częściej korzystają z wizyt lekarskich, a nie mniej… Studiowałam historię edukacji seksualnej i jedną z rzeczy, którą musicie zrozumieć, jest to, że edukacja seksualna jest ruchem społecznym. Jego celem jest zmiana społeczeństwa. Tak było 50 lat temu, kiedy to się zaczęło, i nadal jest to aktualne. Celem jest zmiana mojego społeczeństwa, a teraz i waszego.Jednym z celów uczenia się [edukacji seksualnej] jest „zmiana norm społecznych”. [Ci, którzy opowiadają się za wszechstronną edukacją seksualną] wyobrażają sobie świat bez seksualnego tabu i ograniczeń – świat wolny od moralności chrześcijańskiej, w którym każda osoba, niezależnie od wieku, powinna mieć swobodę dokonywania własnych wyborów seksualnych… i żaden osąd nie jest dozwolony… ‘wszystko jest dozwolone, jeśli tylko używasz prezerwatywy’ – to jest filozofia edukacji seksualnej.”
Dr Mary Calderone, entuzjastka Alfreda Kinsey’a, była dyrektorem medycznym Planned Parenthood, kiedy w 1964 roku, korzystając z pieniędzy na start od Hugh Hefnera (założyciela magazynu „Playboy”), założyła amerykańską Radę ds. Informacji i Edukacji Seksualnej ( SIECUS).
Podobnie jak A. Kinsey, dr Mary Calderone uważała, że istnieje pilna potrzeba oderwania się od tradycyjnych poglądów na seksualność. Uważała, że z edukacją seksualną wiąże się zbyt wiele negatywności – zbyt duży nacisk na niechcianą ciążę i choroby. Upierała się, że prawdziwym problemem jest to, że społeczeństwo jest purytańskie i represjonowane. Według Mary Calderone, właściwa edukacja seksualna nauczy dzieci, że są istotami seksualnymi i że ich seksualność jest pozytywna, naturalna i zdrowa w każdym wieku.
Nawiązując do badań Alfeda Kinseya, Mary Calderone stwierdziła, że „specjaliści, którzy badają dzieci, potwierdzili silną seksualność noworodka”. W książce napisanej dla rodziców napisała: „Dzieci są seksualne, mają seksualne myśli i robią rzeczy seksualne.”
Innym członkiem założycielem SIECUS był uczeń Alfreda Kinsey’a Wardell Pomeroy, który był współautorem raportów Kinsey’a i byłym dyrektorem Instytutu Kinsey’a. Wardell Pomeroy uważał, że tabu religijne są zbyt restrykcyjne i że należy ponownie rozważyć cały system wierzeń społeczeństwa. Twierdził, że tradycyjna religia nakłaniała ludzi do wyznaczenia granic myślenia i że granice nie były dobre. Twierdził także, że przyjemność fizyczna ma wartość moralną.
Artykuł w czasopiśmie Time z 1980 roku zatytułowany „Attacking the Last Tabu [Atakowanie ostatniego tabu]” wspomniał Wardella Pomeroy’a [wraz z Johnem Moneyem] jako część „lobby na rzecz kazirodztwa” i zacytował go: „Czas przyznać, że kazirodztwo nie musi być perwersją ani objawem psychicznej choroby… Kazirodztwo między… dziećmi a dorosłymi… czasami może być korzystne.”
Do tej pory SIECUS i Planned Parenthood były światowymi liderami w tworzeniu i promowaniu kompleksowych programów edukacji seksualnej, które zawierają kontrowersyjne filozofie seksualne Kinsey’a i które zachęcają dzieci i dorosłych do odkrywania rzekomych pragnień seksualnych bez ograniczeń. SIECUS współpracuje z Organizacją Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO), a Nanette Eckert z SIECUS jest jednym z głównych autorów wysoce kontrowersyjnych Międzynarodowych wytycznych dotyczących edukacji seksualnej UNESCO.
Podsumowując:
W 1947 roku seksuolog Alfred Kinsey założył Instytut Badań nad Seksem na Uniwersytecie Indiana, znany obecnie jako Instytut Kinsey’a ds. Badań nad Seksem, Płcią i Reprodukcją. Instytut Kinsey’a zainspirował następnie do utworzenia amerykańskiej Rady ds. Informacji i Edukacji Seksualnej (SIECUS) (która również miała powiązania z Planned Parenthood) jako ramienia edukacyjnego poświęconego rozpowszechnianiu badań nad seksem Kinsey’a i włączeniu ich w edukację seksualną dzieci na całym świecie.
Źródło: The History & Agenda Behind CSE
Zobacz na: 10 pytań do Instytutu Kinsey’a
Dziedzictwo Rockefellera: umożliwienie rewolucji seksualnej – dr Judith Reisman, Mary McAlister
21 cytatów Margaret Sanger, założycielki Planned Parenthood
“Największą sztuką wojny jest całkowite uniknięcie konfliktu zbrojnego, a zamiast tego pokonanie wroga poprzez zniszczenie jego zasad moralnych, religii, kultury i tradycji. Kiedy kraj jest tak zdemoralizowany, możesz go przejąć bez jednego strzału.” – Lenin
Obecny szef WHO – Tedros Adhanom
Działał w:
– Tigrayan People’s Liberation Front – ruch wyzwolicieslki którego oficjalną ideologią w latach 1975–1990 był Marksizm-Leninizm
– Ethiopian People’s Revolutionary Democratic Front – polityczna koalicja, której oficjalną ideologią do 1991 roku był Marksizm-Leninizm
Sukces seksedukacji typu A w Stanach Zjednoczonych
http://blog.pro-life.pl/opracowania/sukces-seksedukacji-typu-a-w-stanach-zjednoczonych/
Typy edukacji seksualnej: A, B, C
A – wychowanie do czystości – abstynencji seksualnej (chastity education, abstinence-only education)
B – biologiczna edukacja seksualna (biological sex education); promująca przekaz informacji biologicznych oraz wiedzy na temat antykoncepcji, nie uwzględnia zasad etycznych
C – złożona edukacja seksualna zawierająca oba powyższe podejścia (comprehensive sex education)[1].
Początki działań związanych z wprowadzeniem edukacji seksualnej związane są z rokiem 1928 i założoną wówczas w Berlinie przez Mangusa Hirschfelda Światową Ligą Reformy Seksualnej. Organizacja to skupiała znanych wówczas liberalnych seksuologów, których celem było między innymi:
Cele Światowej Ligi Reformy Seksualnej aktywnie realizowała założona w Szwecji w 1933 roku Narodowa Liga Wychowania Seksualnego, która w 1945 roku przyczyniła się do wprowadzenia w szwedzkich szkołach obowiązkowej edukacji seksualnej. W Stanach Zjednoczonych aktywną działalność na rzecz edukacji seksualnej prowadzi powstała w 1964 roku Rada Stanów Zjednoczonych ds. Informacji i Edukacji Seksualnej (SIECUS) wraz z Amerykańskim Stowarzyszeniem Wykładowców, Doradców i Terapeutów ds. Seksu (AASECT). Powszechnie edukację seksualną w Europie Zachodniej zaczęto wprowadzać pod koniec lat 60 i na początku lat 70[2].
Obecnie w skali globalnej najbardziej aktywną działalność prowadzi Międzynarodowa Federacja Planowanego Rodzicielstwa (International Planned Parenthood Federation), założona w 1952 roku i posiadająca filie w ponad 100 krajach. Federacja ta ma powiązania z licznymi organizacjami: Bank Światowy, UNEPA, UNICEEF, WHO, Fundacja FORDA, Fundacja Rockefellera, stowarzyszenia i fundacje polskie (Federacja na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, Centrum Praw Kobiet, OŚKA, Federacja Stefana Batorego). Wszystkie wspomniane instytucje finansują politykę antynatalistyczną, ośmieszają koncepcję czystości i nierozerwalności małżeństwa, niszczą fundamenty chrześcijańskiej etyki i rodziny[3].
USA – abstynencka edukacja seksualna doprowadziła do pozytywnych zmian w społeczeństwie!
W latach 90-tych XX wieku w Stanach Zjednoczonych władze oświatowe i państwowe zaczęły sukcesywnie wycofywać się z programów liberalnej i permisywnej edukacji seksualnej. W miejsce wcześniejszych zaczęto wprowadzać programy wychowania promujące pozamałżeńską abstynencję seksualną oraz wierność małżeńską. Zaowocowały one pozytywnymi zmianami w tamtejszym społeczeństwie. Dla porównania w 1988 roku jedynie 2% amerykańskich nauczycieli w szkołach średnich zalecało abstynencję jako jedyny pewny środek zapobiegania ciąży oraz chorobom wenerycznym[4]. Według danych The School Health Policies and Programs Study, w 2000 roku aż w 96% amerykańskich szkołach średnich nauczano, że najlepszą metodą zapobiegania niechcianej ciąży jest abstynencja seksualna[5]. Brytyjski naukowiec dr T. Stammers w czasopiśmie „Postgraduate Medicine Journal” tak opisuje sukces amerykańskiego nauczania edukacji seksualnej:
„USA doświadczyły spadku zarówno ciąż, jak i aborcji u nieletnich. 30-procentowy spadek ciąż u nieletnich w USA spowodował powrót do najniższego poziomu od 1946 roku. Jedyne jak dotąd opublikowane badania zrecenzowane przez ekspertów, dotyczące wyjaśnienia przyczyn wskazują, że zmiana pierwszorzędnych zachowań seksualnych (ograniczenie bądź redukcja stosunków seksualnych, nie zaś stosowanie zabezpieczeń) ma tu znaczącą rolę. 66-procentowy spadek ciąż u niezamężnych nastolatek między rokiem 1991 a 1995 przypisuje się wzrostowi zachowań abstynenckich; 53-procentowy spadek w liczbie ciąż nieletnich między rokiem 1991 a 2001 przypisuje się zmianom w zachowaniach seksualnych, włączając w to abstynencję. Ale jak dotąd rząd Wielkiej Brytanii zdaje się nie zauważać tak uderzających dowodów[6]”.
Poniższa tabela ukazuje pozytywne efekty abstynenckiej edukacji seksualnej, która jest realizowana w USA od lat 90 ubiegłego wieku. Wśród nich należy wyróżnić: obniżenie odsetka nastolatków aktywnych seksualnie, spadek odsetka nastolatków po inicjacji seksualnej oraz zmniejszenie ilości nastolatków posiadających więcej niż 4 partnerów seksualnych[7].
W ostatnich latach w USA daje się zauważyć zmniejszający się wskaźnik urodzeń wśród nastolatek (15-19 lat). Poniżej znajdują się dane statystyczne dotyczące tychże urodzeń, w przeliczeniu na 1000 nastolatek w wieku 15-19 lat[12]:
Natomiast poniższy wykres przedstawia następujące wskaźniki: wskaźnik ciąż wśród nastolatek w wieku 15-19 lat na 1000 kobiet (teen pregnancy rates), wskaźnik urodzeń wśród nastolatek (15-19 lat) na 1000 kobiet (teen birth rates) oraz wskaźnik aborcji dla tej samej grupy wiekowej (teen abortion rates). Podane dane dotyczą lat 1991-2009[14].
W powyższym diagramie można zaobserwować zmniejszający się odsetek ciąż oraz aborcji wśród nastolatek w wieku 15-19 lat. Powodem tych pozytywnych trendów jest rozpowszechnianie edukacji seksualnej typu A, czyli wychowanie do czystości przedmałżeńskiej, które zostało zapoczątkowane w latach 90-tych. Tendencje te potwierdza opublikowana na początku lutego 2010 roku przez Rasmussen Reports Survey ankieta, która wykazała, że połowa Amerykanów uważa edukację seksualną opartą wyłącznie na abstynencji za skuteczną, podczas gdy jedynie 42% uważa ją za nieskuteczną. Natomiast 80% respondentów stwierdziła, że nauczanie dzieci o seksie należy do rodziców[15]. Wzrastające poparcie dla modelu edukacji seksualnej opartej na abstynencji potwierdzają badania prowadzone w szkołach, z których wynika, że w 2000 roku aż w 96% amerykańskich szkołach średnich nauczano, że najlepszą metodą zapobiegania niechcianej ciąży jest abstynencja seksualna. Model edukacji seksualnej typu A przynosi ogromne korzyści, które potwierdzają zestawione w niniejszym tekście dane statystyczne.
Przypisy: