Film Zabija czy Leczy: Szczepionka DTP – Zastrzyk w ciemno [1983]

Zabija czy Leczy: Szczepionka DTP – Zastrzyk w ciemno – spojrzenie na samą szczepionkę.

To jest kanał 4.

Joan Shenton: Zwykłe wyjście rodziny na basen. Jednak sześcioletnia Karen Kelly jest dzieckiem, które doznało uszczerbku na zdrowiu. Doznała uszczerbku na zdrowiu przez szczepionkę, podawaną by zapobiegać poważnej chorobie wieku dziecięcego – krztuścowi. Zatem jakie zagrożenia niesie ze sobą sama choroba, a jakie szczepionka?

KRZTUSIEC – zastrzyk w ciemno?

Film Szczepionka DPT: Szczepionkowa Ruletka [kwiecień 1982]

 

Zabija czy Leczy: Szczepionka DTP

Od późnych lat 50., zarówno Rząd Brytyjski jak i Amerykański nakłaniały rodziców do zaszczepienia swoich dzieci przeciwko chorobom wieku dziecięcego, wliczając w to koklusz lub krztusiec, jednego z głównych zabójców dzieci. Szczepionka jest zazwyczaj łączona z komponentami przeciwko dwóm innym chorobom, błonicy i tężcowi i jest znana pod nazwą DTP. W 1973 roku, “British Medical Journal” doniósł o tym, że:

“Los tych kilku dzieci, które stają się kalekami przez reakcję na szczepienie każdego roku, nie jest obecnie kwestią wielkiego społecznego niepokoju.”

Jednak w przypadku szczepionki przeciwko krztuścowi miało się to wkrótce zmienić. Wiara społeczeństwa w szczepionkę zaczęła słabnąć. Wielu rodziców w Wielkiej Brytanii, zaczęło rezygnować z jednego ze składników potrójnej szczepionki, którym był krztusiec.

W 1973 roku prawie 80% dzieci w Wielkiej Brytanii zostało zaszczepionych przeciwko krztuścowi. Jednak do 1975 roku, ten wskaźnik spadł do 59%. A do 1978 roku spadł do zaledwie 31%.

Elaine Kelly (matka Karen): Dzień dobry Karen, czas wstawać.

Joan Shenton: Jednym z dzieci, któremu podano szczepionkę przeciwko krztuścowi w tym czasie, była Karen Kelly. Obecnie ma poważne uszkodzenie mózgu i jest niewidoma.

Elaine Kelly (matka Karen): Czy już się obudziłaś? Nie.

 

Joan Shenton: To jak wiele dzieci doznało poważnego uszczerbku na zdrowiu po szczepionce przeciwko krztuścowi było niewiadomą. Tak więc, Rząd Brytyjski zlecił przygotowanie tego raportu, opublikowanego w 1981 roku, przygotowanego przez Joint Commitee on Vaccination and Immunization, JCVI i przez Commitee on Safety of Medicines. JCVI przyjrzała się 1.000 dzieciom z Narodowego Badanie nad Encefalopatią Dziecięcą [The National Childhood Encephalopathy Study https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1607925/ ] i podsumowała je tak:

“Szacunkowy wskaźnik ryzyka dla dziecka, któremu podano całą serię składającą się z trzech zastrzyków mógłby sięgać rzędu 1 przypadku na 100.000 dzieci.”

Ale jeden z zespołów Commitee on Safety of Medicines przyglądnął się 50-ciu przypadkom dzieci, które doznały uszkodzenia mózgu po szczepieniu przeciwko krztuścowi i odkrył, że:

“Wskaźnik częstotliwości wystąpienia uszkodzenia mózgu, rzekomo mogącego być przypisanym do DTP w latach 1970-4 może wynosić około 1 przypadek na 53.000 wcześniej zdrowych dzieci.”

Zatem dlaczego te dwie liczby tak się od siebie różniły? W spór dotyczący liczby 1 przypadku na 100.000 dzieci jest zaangażowany profesor z Glasgow University, Gordon Stewart.

 

Prof. Gordon Stewart: Ich próba sprawdzenia tego, kiedy patrzą tylko na, powiedziałbym, częściową i raczej obciążoną próbkę przypadków – po pierwsze muszą to być poważne przypadki, przyjęte do szpitala w ciągu jednego miesiąca od rzekomego incydentu, czymkolwiek był i nadal przebywać w szpitalu 15 dni później. Następnie według kryteriów “National Childhood Encephalopathy Study”, dziecko musi mieć odpowiednią regularność, co oznacza, że drgawki muszą trwać 30 minut lub dłużej. Cóż, ten czas jest wygórowany, ponieważ większość napadów drgawkowych trwa 30 sekund lub krócej, a oni prosili o to by trwał 30 minut lub dłużej.

Zatem to badanie natychmiast wykluczyło wiele przypadków, które powiedziałbym, muszą być wzięte pod uwagę. Kiedy przeprowadzisz badanie i spojrzysz na późniejsze wyniki, odkryjesz, że poważne uszkodzenie mózgu jest praktycznie całkowitą niepełnosprawnością. Najlepiej jak ja to mogę oszacować zdarza się to w przypadku 1 dziecka na 50.000 zaszczepionych dzieci.

“Projekt badania NCES był wielokrotnie krytykowany w literaturze (IOM, 1991). Znaczna część krytyki dotyczy potencjalnych źródeł stronniczości i błędów w ocenie przypadku, trudności w ustaleniu początku choroby, braku kontroli potencjalnych czynników zakłócających oraz nieprecyzyjnych definicji stanów klinicznych (np. dzieci, których zapalenie mózgu było prawdopodobnie pochodzenia zakaźnego nie zostały wykluczone z badania).” – DPT Vaccine and Chronic Nervous System Dysfunction: A New Analysis; The National Childhood Encephalopathy Study—1981
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK225452/

 

Joan Shenton: Profesor Paul Grob popiera liczbę 1 przypadku na 100.000 dzieci.

 

Prof. Paul Grob: Ta liczba może być jeszcze wyższa od tej, może to być bliska 1 przypadku na 180.000 dzieci. Ale załóżmy, że jest to 1 przypadek na 100.000 dzieci, które mają uszkodzone mózgi na skutek podania szczepionki. Trzeba dostrzec fakt, że po pierwsze przyczyna uszkodzenia mózgu, która występuje w związku z innymi naturalnie występującymi chorobami. I załóżmy, że weźmiesz pod uwagę 100.000 dzieci.

Jedno z nich być może dozna uszkodzenia mózgu przez szczepionkę przeciwko krztuścowi, ale w tych 100.000 dzieci, będzie wahać się między 5 a 600 dziećmi, które również doznały uszkodzenia mózgu ze względu na wszelkiego rodzaju inne naturalnie występujące choroby. Zatem, przede wszystkim ważne jest to by podkreślić, że szczepionka jest bardzo rzadką przyczyną uszkodzenia mózgu u dzieci. Ale oczywiście, 1 przypadek na 100.000 dzieci jest kimś i nawet przez chwilę nie umniejszam tego w kategoriach ludzkiego cierpienia i spowodowanego tym nieszczęścia rodziny.

 

Elaine Kelly (matka Karen): Karen była całkowicie normalnym, zdrowym dzieckiem. Rozwijała się jak każde inne dziecko. Wstała na nogi w odpowiednim czasie i zaczęła chodzić tuż przed swoimi pierwszymi urodzinami i potrafiła powiedzieć kilkanaście słów do czasu kiedy miała 16 miesięcy…

Joan Shenton: Kiedy po raz pierwszy zorientowaliście się, że coś poszło nie tak? Co się stało?

Elaine Kelly (matka Karen): Zorientowaliśmy się, że coś mogło pójść nie tak pierwszej nocy po tym jak dostała zastrzyk i położyliśmy ją do łóżka i koło północy obudziła nas i krzyczała. Weszliśmy do jej pokoju, nie była ani chora ani przeziębiona. Potem dostała tego okropnego napadu krzyku. Następnego dnia wydawała się być trochę blada, ciągle chodziła ze spuszczoną głową, co było do niej nie podobne, ponieważ zazwyczaj była pełna energii. Zabraliśmy ją do lekarza i powiedzieli, że po prostu była trochę blada i dali nam coś w stylu Aspiryny, ponieważ miała trochę za wysoką temperaturę.

W sobotę leżała na kanapie cały dzień i spała. Nagle, gdzieś około 16:15 obudziła się, a jej oczy uciekały w tył głowy. Byliśmy przerażeni, nie wiedzieliśmy co się dzieje. Wydawało się, że nie może normalnie oddychać.  Było oczywiste, że ma gorączkę. Zatem pojechaliśmy z nią natychmiast do szpitala. Powiedzieli, że miała tik nerwowy ze względu na wysoką gorączkę i że zatrzymają ją na noc na oddziale dziecięcym po prostu na obserwację. Kiedy tylko przenieśli ją na oddział dziecięcy zaczęła mieć drgawki i oczywiście była bardzo chora.

Omówienie hipotezy przyczyn powstawania krzywych uśmiechów i asymetrii twarzy – Forrest Maready

Temperatura wzrosła jej do 40.5 stopni, zatem przewieźliśmy ją do innego szpitala w karetce. Naprawdę nie wiedzieli co jej dolega i było tak do momentu aż dwa tygodnie później kiedy leżała w śpiączce, temperatura rosła i malała… powiedzieli, że to może być reakcja na szczepienie, szczepienie przeciwko krztuścowi.

Joan Shenton: Joe, jak się czułeś, kiedy widziałeś jak twoja córka zmienia się w tak dramatyczny sposób?

Joe Kelly (ojciec Karen): To naprawdę ciężko jest wyjaśnić. Była urocza kiedy tam pojechaliśmy, a po tym jak wyszła z tego żywa po prostu zmieniła się. Na pierwszy rzut oka wydawało się że wszystko było z nią dobrze, ale kiedy stamtąd wyszła była kimś zupełnie innym. To takie uczucie jak posiadanie innej córki.

Elaine Kelly (matka Karen): To tak jakbyśmy stracili jedną córkę i zyskali inną. Od jednego dnia do następnego nie wiadomo kiedy będzie spała. I nawet nie możesz zatrudnić opiekunki by wyjść z domu. Nie możesz zostawić Karen komukolwiek. W jednej chwili jest na podłodze, w kolejnej może się wspinać po meblach. I kiedy nie śpi w nocy jesteś na chodzie 24 godziny na dobę, a nikt nie może być na chodzie 24 godziny na dobę by nie wpływało to na niego w jakiś sposób.

Mam poczucie, że wolałabym opiekować się Karen przez dwie, trzy bezsenne noce, mimo, że wiem, że krztusiec jest bardzo niepokojącą chorobą, ale tak samo bolesne jest patrzenie na Karen jak krzyczy, uderza pięściami, miota się, uderza swoją głową w cokolwiek co może znaleźć. Karen będzie wymagała stałej opieki do końca swojego życia.

10 wczesnych oznak autyzmu. Jak rozpoznać wczesne objawy?

Joan Shenton: Oczywiście krztusiec sam w sobie może być zabójcą. Choroba może trwać do 12-stu tygodni. I epidemia tej choroby wybucha mniej więcej co 44 miesiące w Zjednoczonym Królestwie.

Prof. Paul Grob: Jest tak przypuszczalnie dlatego, że nie szczepimy tych 100.000 dzieci. I przypuśćmy, że z najmłodszych dzieci, które zarażą się krztuścem około 10-12 umrze. Byłoby coś około 1.500 dzieci, które byłyby poważnie chore i przebywałyby w szpitalu, a liczba zgonów byłaby wyższa, gdyby nie umiejętności pediatrów, którzy są świetni w utrzymywaniu tych malutkich dzieci przy życiu. Być może byłoby około 2.000 lub 3.000 dzieci, które zostałyby z przewlekłym uszkodzeniem płuc z punktu widzenia astmy lub zapalenia oskrzeli, następujących po tej chorobie.

„Na 4.978 dzieci szczepionych do 62 dnia po urodzeniu, u 13.8% rozwinęła się astma. Wiele z tych dzieci było zaszczepionych między 63 a 93 dniem po urodzeniu (a dokładnie 965 dzieci) i u 10.3% z nich (614) rozwinęła się astma. Jedynie 417 dzieci otrzymało pierwszą dawkę DTP przed 124 dniem, a 171 po ponad 4 miesiącach od urodzenia. Wskaźniki występowania astmy u tych dzieci stopniowo się obniżały z 13.8% do 5.9% wraz z opóźnieniem podania szczepionki DPT.” – Źródło: J Allergy Clin Immunol. 2008 Mar;121(3):626-31 

Joan Shenton: To jest bakteria krztuśca w całej okazałości – Bordetella pertussis. Szczepionka, w której skład wchodzi, powstała w latach 40-tych XX wieku. Zatem jaka obecnie jest szczepionka przeciw krztuścowi?

Prof. Gordon Stewart: Nie różni się zbytnio od pierwszej, którą testowano 30 lub 40 lat temu. Niestety były w niej pokładane zbyt duże nadzieje na to, że będzie odpowiedzią. To była straszna choroba w tamtych czasach. Szczepionka wydawała się najlepszą nadzieją na zapobieganie jej i każdy serdecznie powitał nadejście tej szczepionki. Szczepionka ta była wysoce zanieczyszczona. To była mieszanka bakterii i produktów bakteryjnych. Nie było mowy o tym by ktoś na tym etapie odkrył sposób na oczyszczenie jej w taki sposób żebyś miał czynną zasadę immunizacyjną, wyizolowaną i oddzieloną od reszty, która była częścią bakteryjnej masy. I oczywiście bardzo wierzono w to, że w międzyczasie zostanie ona ulepszona, ale obawiam się, że jest to nadal ta sama czarnoksięska mikstura.

Joan Shenton: Aktualnie stosowana szczepionka przeciwko krztuścowi została opisana jako niebezpieczna czarnoksięska mikstura. Czy myśli Pan, że tym właśnie jest?

 

Dr John Petricciani (FDA): Myślę, że nie jest ani niebezpieczna, ani nie jest czarnoksięską miksturą. Myślę, że szczepionka, którą opracowano w latach 40. jest jedną z naszych starszych szczepionek, która z pewnością wymaga przeprowadzenia większej ilości badań i rozwoju by dopasować ją do realiów życia lat 80., na tyle na ile pozwala na to technologia i oczyszczenie jej, ale jednocześnie, nie wierzę by można było powiedzieć w zgodzie z rzeczywistością, że jest to czarnoksięski napój.

Joan Shenton: Jednakże kontrowersje wokół natury samej szczepionki przeciwko krztuścowi szerzą się na całym świecie. W Center for Applied Microbiology and Research w Porton Down w okolicy Salisbury, naukowcy rządowi próbują uczynić ją tak czystą jak szczepionki przeciwko błonicy i tężcowi. Ale w jaki sposób testuje się aktualną szczepionkę przeciwko krztuścowi? Zapytałam o to dr Andrew Robinsona.

 

Dr Andrew Robinson: Standardowo przyjęty test dla szczepionki przeciwko krztuścowi zależy od infekcji w mózgach myszy. W zasadzie, myszy zostają zaszczepione i 14 dni później zawiesina z żywymi bakteriami krztuśca zostaje wstrzyknięta do mózgów myszy.

Badania nad wścieklizną: historia naukowego oszustwa

Jeśli szczepionka okaże się skuteczna, wówczas myszy przeżyją, a jeśli taka nie będzie, myszy zdechną.

Joan Shenton: Kiedy opracowano te testy?

Dr Andrew Robinson: Testy zostały opracowane w późnych latach 40. i są dalej wykorzystywane w stosunku do obecnej szczepionki przeciwko krztuścowi.

Joan Shenton: Czy uważa Pan, że te testy są zadowalające?

Dr Andrew Robinson: Nie. Niektóre z ostatnich badań, które przeprowadziliśmy, pokazały, że test jest tak naprawdę nieistotny. Najwidoczniej, trudno jest łączyć infekcję mózgu u myszy z infekcją dróg oddechowych u dziecka. Zatem ostatnie wyniki jakie otrzymaliśmy pokazały, że jeden składnik w szczepionce przeciwko krztuścowi jest bezwzględnie konieczny do tego by chronić mysz przed infekcją mózgu, ale ten składnik w jego natywnym stanie może nie być niezbędny jeżeli chodzi o ochronę dziecka.

Film WIWISEKCJA – Śmiertelna medycyna [1997]

Joan Shenton: Tak więc, to co chroni mysz przed jednym rodzajem infekcji, może nie ochronić dziecka przed innym rodzajem infekcji. Jednakże sam krztusiec stał się mniej śmiertelną chorobą, niż był nią w przeszłości. W 1907 roku, prawie 13.000 dzieci w Wielkiej Brytanii zmarło z powodu krztuśca. Do 1927 roku liczba ta wynosiła około 4.500 dzieci.

 

Do 1947 roku, było to 1.100 dzieci. W 1957 roku, rok przed tym jak rozpoczęło się szczepienie przeciwko krztuścowi, odnotowano 108 zgony wśród dzieci. A do 1977 roku, tylko 8. Tak więc, czy ilość przypadków chorób spada naturalnie, bez względu na szczepienie? Zapytaliśmy o to Davida Kerridge’a, profesora statystyki na Aberdeen University.

 

Prof. David Kerridge: Niektóre tak. Bardzo dobrym przykładem jest szkarlatyna. Kiedy byłem w szkole, pamiętam, że moi szkolni przyjaciele byli wysyłani do szpitala zakaźnego i byli bardzo chorzy, każdy był przerażony szkarlatyną. Obecnie, z całą pewnością nie jest ona przyczyną śmierci i rzadko kiedy możesz usłyszeć o pojawieniu się przypadku szkarlatyny. Jednakże, nie zrobiono z tą sytuacją niczego co bardzo rzucałoby się w oczy. To prawda, że teraz mamy metody jej leczenia, które wyleczyłyby ją, gdyby się pojawiła, jednak nie wygląda na to by miała się w ogóle pojawić.

Joan Shenton: Na którym etapie według pana znajduje się krztusiec?

Prof. David Kerridge: Jeśli miałbym zawęzić to do etapu. Kiedy mamy do czynienia z bardzo małą liczbą zgonów, niektórzy ludzie myślą, że jest tak dzięki polityce szczepień, ale można z tym polemizować. Ja argumentowałbym, że prawdopodobnie doszłoby do tego prawie z tym samym poziomem w każdym przypadku. Mogłoby się to nawet wydarzyć nieco szybciej.

Joan Shenton: Jakie inne czynniki są zaangażowane w spadek ilości przypadków choroby takiej jak krztusiec?

Prof. David Kerridge: Nie jesteśmy do końca pewni. Myślę, że to dlatego, że niektórzy ludzie produkują przeciwciała z większą łatwością. Dzieje się tak wiele rzeczy by ulepszyć metody leczenia, mamy lepsze warunki mieszkaniowe i mniejsze przeludnienie itd.  Wszystkie te rzeczy pomagają. Tak naprawdę nie wiemy, która z nich pomogła najbardziej.

Jak instalacje wodno-kanalizacyjne (nie szczepionki) wyeliminowały choroby – Joel Edwards

Joan Shenton: Czy szczepienie Pańskim zdaniem zmniejszyło częstotliwość występowania przypadków krztuśca?

Prof. David Kerridge: Z pewnością zmniejszyło ilość zgłaszanych przypadków. Nie wydaje się jednak by miało zbytni wpływ na liczbę zgonów spowodowanych krztuścem i to stanowi wielką zagadkę. W przypadku krztuśca jest nawet możliwe to, że szczepienie spowodowało rozprzestrzenianie się choroby, ponieważ istnieje ta sprzeczność, o której wspomniałem, sprzeczność między liczbą zgłaszanych przypadków, a liczbą występujących zgonów. To sugeruje, że szczepienie przeciwko krztuścowi zapobiega objawom, ale niekoniecznie zarażeniu się chorobą.

Krztusiec i Pierwotny Grzech Antygenowy.
Zachorowali na krztusiec, a byli na niego zaszczepieni – doniesienia medialne

Jeśli to jest prawda, mogłaby się Pani znaleźć w sytuacji, nie mówię, że tak wygląda sytuacja, ale możliwe jest znalezienie się w sytuacji, w której masowe szczepienia pomogą w rozprzestrzenianiu się choroby.

 

KRZTUSIEC – zastrzyk w ciemno?
KONIEC CZĘŚCI PIERWSZEJ

KRZTUSIEC – zastrzyk w ciemno?
CZĘŚĆ DRUGA

Joan Shenton: Zatem, jeden z ekspertów twierdzi, że szczepienie może rozprzestrzeniać krztusiec, a nie obniżać liczby jego przypadków. Jednak oficjalną polityką rządu było promowanie szczepienia. We wrześniu 1982 roku, w czasie kolejnej epidemii krztuśca uruchomiono kampanię by zwiększyć spadający poziom wyszczepialności.

KIEDY PRÓBUJESZ PODJĄĆ DECYZJĘ O SZCZEPIENIU PRZECIWKO KRZTUŚCOWI.
TYSIĄCE DZIECI OCZEKUJE NA TO W NAPIĘCIU.
PANUJE EPIDEMIA.
ZASZCZEP SIĘ TERAZ.
Udaj się do swojego lekarza lub do kliniki.

 

Kampania rządu kosztowała prawie ćwierć miliona funtów. Nowinką z pierwszych stron było to kiedy książę William zostanie zaszczepiony. Ogólnie uznaje się, że szczepienie przeciwko krztuścowi jest skuteczne w około 80%. Zapytaliśmy sekretarza opieki społecznej, Normana Fowlera dlaczego tak bardzo zachęca ludzi by się zaszczepili.

 

Norman Fowler (poseł): Cóż, uważam, że dla większości, krztusiec jest bez wątpienia czymś co jest potencjalnie niebezpieczne, co może spowodować zgon, może spowodować poważną chorobę i na podstawie danych liczbowych określono, że w tym tkwi cały problem. Myślę, że nalegano na to najbardziej, kiedy byłem w okolicy Birmingham’s Children Hospital około rok temu i widziałem tam na oddziale intensywnej opieki medycznej dzieci, które cierpiały z powodu krztuśca, z których jedno zmarło i wydawało mi się, że również na podstawie tej wiedzy, na podstawie liczb, właściwą rzeczą było oznajmienie społeczeństwu, że szczepienie ma sens, z punktu widzenia ich dzieci, jest czymś co każdy powinien rozważyć.

Oczywiście rozumiem, że ludzie, wielu ludzi ma swoje zastrzeżenia, swoje obawy dotyczące poddania swoich dzieci szczepieniu.

Sam mam malutką córeczkę i oczywiście też przeszliśmy przez te same rozważania na ten temat, ale myślę, że na podstawie dowodów, które istnieją, dowody te wskazują w jednym kierunku, że jest  to rozważny krok, by zaszczepić twoje dziecko. Ale jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, kolejną rozważną rzeczą do zrobienia jest oczywiście pójście do twojego lekarza i powiedzenie: “Posłuchaj, to są moje obawy,” lub  “To jest moja karta pacjenta. Co by mi Pan doradził?”

Joan Shenton: Rząd Amerykański przyjął ten sam pogląd i w swoich własnych słowach, agresywnie promował szczepienie przeciwko krztuścowi. W Centrum Kontroli i Prewencji Chorób w Atlancie, w stanie Georgia, rozmawialiśmy z dr Michaelem Lanem o doskonałych wynikach w Stanach Zjednoczonych.

Dr Michael Lane: W tym momencie odnotowujemy 6 lub 7 zgonów rocznie spowodowanych krztuścem. Podczas gdy w latach 40., z połową populacji, którą posiadamy obecnie, odnotowywaliśmy 3.000 lub 4.000 zgonów rocznie. Zatem zanotowaliśmy olbrzymi spadek liczby zgonów, tj. 99% spadek we wskaźniku liczby zgonów.

 

Nieustannie badamy skuteczność naszej szczepionki i waha się ona między 80% a 90%. Wszyscy wiemy, że szczepionka przeciwko krztuścowi nie jest w 100% skuteczną szczepionką, ale w Ameryce, bo to jest amerykańska szczepionka oscylujemy w granicach 80% lub 90% skuteczności klinicznej.

„Badanie opublikowane w lipcowym The New England Journal of Medicine z 1994 wykazało, że ponad 80% dzieci poniżej 5 roku życia, które zachorowały na krztusiec, były w pełni zaszczepione.” – The 1993 Epidemic of Pertussis in Cincinnati – N Engl J Med 1994; 331:16-21 http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJM199407073310104

 

Joan Shenton: Czy dzieci muszą zostać zaszczepione na krztusiec zanim pójdą do szkoły?

 

Dr Michael Lane: Wszystkie stany wymagają szczepienia by pójść do szkoły. Żaden stan nie odmówił posiadania jakichkolwiek wyjątków od tej zasady. We wszystkich naszych stanach, jeśli jesteś religijny, osoba, która mówi: “Moja religia zabrania szczepienia” możesz otrzymać zwolnienie od szczepienia z tego powodu.

Joan Shenton: Zatem prawie wszystkie amerykańskie dzieci muszą być zaszczepione. Jednak nie ma czegoś takiego jak systematyczne zgłaszanie działań niepożądanych. Spotkałam się z pewnymi rodzicami, którzy uważają, że ich dzieci mogły doznać uszczerbku na zdrowiu, którzy stworzyli grupę o nazwie “DPT” skrót od “Dissatisfied Parents Together [Niezadowoleni Rodzice Razem].”

 

Jeff Shwartz (Dissatisfied Parents Together): Wielu z naszych członków posiada dzieci, które mają napady drgawkowe, niekontrolowane napady drgawkowe, doznały uszkodzenia mózgu, które miały różnego  rodzaju trudności w uczeniu się, nadpobudliwość, problemy z zachowaniem, były niewidome.  Jest zakres problemów, które z tego wyniknęły. Niektóre z nich są mniej poważne. Kilka listów, które otrzymaliśmy mówiły o tym, że kilkoro dzieci umarło krótko po otrzymaniu szczepionki.

Donna Shwatrz: W znacznej większości tych przypadków wielokrotnie zaprzeczano, że była to reakcja na DTP. Rodzic mógł pójść do lekarza i powiedzieć: “Naprawdę uważam, że coś jest nie tak z reakcją mojego dziecka na tę szczepionkę,” a lekarz albo powiedział, że: “Nie. Wyobrażasz sobie jakieś rzeczy,” lub powiedział, że: “Za bardzo się przejmujesz.” Przypadek za przypadkiem, a nie dokonano żadnego zgłoszenia skutków ubocznych.

Joan Shenton: Czy to prawda, że większość rodziców w tym kraju nie była świadoma jakichkolwiek zagrożeń, które szczepionka przeciw krztusiec niesie za sobą?

Jeff Shwartz: To prawda, że do niedawna większość rodziców, nie tylko większość, prawie wszyscy rodzice nie wiedzieli nic na temat zagrożeń, poza tym, że ich dzieci będą miały małą gorączkę i będą trochę płakać.

Joan Shenton: Gerrie, jako rodzic dziecka niepełnosprawnego w stopniu znacznym, powiedz mi jak to jest wychowywać Tracy?

 

Gerrie  Cohn: Jest to trudne, bardzo trudne, ponieważ jest bardzo mało wsparcia dla wszystkich rodziców, którzy zdecydowali się zatrzymać niepełnosprawne dziecko w domu.

Jeff Shwartz: W tym miejscu trzeba powiedzieć jeszcze jedną rzecz. Mianowicie to, że jesteśmy bardzo zaniepokojeni szczepionką, chcemy dotrzeć do sedna zagrożeń, które są z nią łączone i odkryć jak często występują, ale również jesteśmy zaniepokojeni samą chorobą. Nie chcemy by ktoś nas źle zrozumiał. Choroba sama w sobie może być bardzo poważna, zatem uważamy, że ostateczną odpowiedzią jest bezpieczniejsza i bardziej skuteczna szczepionka. Jednak w międzyczasie szukamy programów rekompensat, szukamy lepszej informacji i wreszcie szukamy rodziców, którzy mogą chronić swoje dzieci bo są świadomi zagrożenia.

Joan Shenton: Pani Rosemary Fox, rozpoczęła dziesięć lat temu działalność brytyjskiego stowarzyszenia rodziców dzieci, które doznały uszczerbku na zdrowiu na skutek szczepionki. Jej córka, Helen, jest jedną z rzadkich ofiar szczepionki przeciwko polio. To głównie presja stowarzyszenia [The Association of Parents of Vaccine Damaged Children], doprowadziła do wypłacenia 10.000 funtów dzieciom, które doznały uszczerbku na zdrowiu po szczepionce w 1979 roku.

 

Rosemary Fox: To mi nic nie mówi. Co byś chciała? Chleb i, chleb i masło, czy tak?
Helen (córka):  Tak.
Rosemary Fox: I jajko?
Helen (córka):  Tak.
Rosemary Fox: Czy coś jeszcze?
Helen (córka): Tak.
Rosemary Fox: Co jeszcze mam położyć na jajko?
Rosemary Fox: Fasolę?
Helen (córka): Tak.
Rosemary Fox: O kochana, kochana, to będzie duży posiłek.

Joan Shenton: David Ennals pracował na stanowisku sekretarza opieki społecznej w tamtym czasie i zapytaliśmy go co było jego intencją kiedy ogłosił rekompensatę w wysokości 10.000 funtów.

 

David Ennals (poseł): Stały za tym dwa motywy. Było całkiem wyraźnie widać, że istniała znaczna liczba dzieci, które na przestrzeni lat doznały bardzo poważnego uszkodzenia mózgu na skutek szczepionki przeciwko krztuścowi. Bardzo maleńki odsetek w porównaniu do tych, którzy odnieśli korzyści ze szczepienia, niemniej jednak doznali poważnego uszczerbku na zdrowiu. Zatem pierwszym celem było szybkie zdobycie pewnej sumy pieniędzy i przekazanie jej rodzinom, tym które opiekowały się ludźmi, którzy doznali uszczerbku na zdrowiu, dziećmi.

Drugim motywem było to, że z powodu rozgłosu jakiego nadano ludziom, którzy doznali uszczerbku na zdrowiu przez szczepionkę, wydawało się nadzwyczaj istotnym rozwiązanie i pozbycie się tej kwestii, ponieważ miało to bardzo poważny wpływ na liczbę dzieci, które były szczepione. Chciałem znowu zobaczyć jak ta liczba rośnie, ponieważ było wyraźnie widoczne, całkowicie wyraźnie, że szczepienie było o wiele bardziej bezpieczne dla dzieci niż nie zrobienie tego z obawy o konsekwencje możliwości odniesienia uszczerbku na zdrowiu po szczepionce.

Joan Shenton: Rząd zdecydował o przyznaniu Pani rekompensaty w wysokości 10.000 funtów, czy myśli Pani, że to wystarczająca kwota?

Rosemary Fox (kawaler orderu – MBE): Nie, oczywiście, że taka nie jest.

Silenced Witnesses – Preface, Rosemary Fox MBE

Jeśli przyjmiesz moją córkę Helen, za reprezentantkę wszystkich tych dzieci, ma 20 lat, może żyć przez 40, 50 lat, oczywiście może tak nie być, ale to jest normalna średnia długość życia, 10.000 funtów kupi jej około 2 lata opieki, rodzaj opieki, którego dla niej chcemy.

Jack Ashley (poseł): Uważam, że dzieci, które doznały uszczerbku na zdrowiu po szczepionce były traktowane po macoszemu w Wielkiej Brytanii. Miała miejsce żywiołowa walka z partią pracy, aby uzyskać  10.000 funtów w ramach programu rekompensat. Ostatecznie rząd przyznał im 10.000 funtów co uważam za jednorazowy zabieg. I myślę, że ich ministrowie są głupi. Również odnosili się do tego jako pojedynczego zabiegu.

David Ennals (poseł): Miałem nadzieję, że następnie będziemy mieli właściwy program rekompensat, w którym oczywiście ze względu na rozmiar krzywdy wyrządzonej tej stosunkowo małej liczbie osób będzie przewidziane o wiele większe odszkodowanie, zdecydowanie odpowiedniejsze niż  10.000 funtów, które były pomocą na określony okres czasu.

Jack Ashley (poseł): Jednak obecny rząd wyraźnie powiedział, że nie mają zamiaru zapewnić odpowiedniego, pełnego programu rekompensat. I myślę, że to jest żałosne.

Joan Shenton: Kiedy Partia Konserwatywna przestała rządzić, dała obietnicę stowarzyszeniu rodziców dzieci z uszczerbkiem na zdrowiu po szczepionce, że zrobi coś by im pomóc kiedy dostanie się do rządu. Co z tym zrobicie?

Norman Fowler (poseł): Myślę, że te obietnice i również zrozumienie, to znaczy myślę, że wielu moich kolegów spotkało się ze stowarzyszeniem i spotkało się z Panią Fox i z całą pewnością próbowali zrozumieć sam problem. Większość z tego co zostało powiedziane było wstępem do wprowadzenia samego programu dla osób z uszczerbkiem na zdrowiu po szczepieniu, który został wprowadzony w 1979 roku, zatem musiała pojawić się nowa sytuacja od roku 1979.

Joan Shenton: Ale oni poczuli, że ich zawiedziono.

Norman Fowler (poseł): Cóż, przykro mi z tego powodu. Nie uważam, że powinni czuć się zawiedzeni. Oczywiście przyjmuję to co Pani mówi i rozumiem, że ludzie czują się zawiedzeni w tej sytuacji, ale gdybym mógł to po prostu ująć w inny sposób, powiedziałbym, że próbowaliśmy za pomocą programu rekompensat za uszczerbki na zdrowiu po szczepieniu dać swego rodzaju pierwszeństwo tym dzieciom i najwyraźniej jest wiele kwestii, wiele obszarów w medycynie i ogólnie obszarze społecznym, w których chciałbym zrobić więcej, ale nie będę składał łatwych obietnic jeśli nie mogę tego dokonać.

Joan Shenton: Zatem żadnych obietnic od rządu. Co więcej, rekompensata w wysokości 10.000 funtów jest jedynie przyznawana dzieciom, które w przynajmniej 80% są niepełnosprawne. Zatem powiedzmy, że jeśli dziecko ma sparaliżowaną jedną rękę nie dostanie żadnej rekompensaty. Rodzina Kellych dostała pełne odszkodowanie w wysokości 10.000 funtów .

Elaine Kelly (matka Karen): Powiedzieli, że Karen jest w ponad 80% niepełnosprawna. Dla mnie Karen jest w 99% niepełnosprawna. Mimo, że ma zdrowe ciało pod względem fizycznym, jest bardzo, bardzo poważnie upośledzona umysłowo. Jest niewidoma, jest głuchoniema, tzn. słyszy, ale nie rozumie tego co słyszy. Zatem słowa nie znaczą dla niej nic. Nie rozumie niczego. I nie mamy żadnego sposobu by się z nią porozumieć. Kiedy płacze, nie wiemy czy ją coś boli czy to coś innego. To po prostu jedna wielka zgadywanka.

Joan Shenton: Nie wszystkie dzieci, doznały tak poważnego uszczerbku po szczepionce na krztusiec jak Karen Kelly. Nie istnieje żaden oficjalny rejestr mniej poważnych uszczerbków na zdrowiu, takich jak upośledzenie mowy, wolne uczenie się lub kiepska koordynacja.

Jednak w Stanach Zjednoczonych, dziecko, które nie doznało tak dużego uszczerbku na zdrowiu jak Karen Kelly, jest przedmiotem jednej z większych spraw sądowych w Atlancie, w stanie Georgia. Zapytałam jego prawnika, Williama Schrodera, jak bardzo niepełnosprawny jest Greg Willson.

 

William Schroder (prawnik): Cóż, on ma ekspresyjny język dzieci w wieku roku, półtora roku, a dzisiaj ma 9 lat. Ma inne schorzenia podobne do tych, które skutkują ogólną etykietką opóźnienia umysłowego tak jak to wyraziliśmy w pozwie sądowym, który wnieśliśmy w jego imieniu, tutaj, w Atlancie.

Joan Shenton: Jak dużą sumę pieniędzy otrzyma Greg w ramach odszkodowania?

William Schroder (prawnik): Jeśli przeżyje, swoją normalną przewidywaną długość życia, z przesłuchań biegłych medycznych wynikało, że oczekuje się, że przeżyje swoją normalną długość życia, otrzyma sumę w wysokości 17 milionów dolarów, która w twojej walucie opiewa na kwotę w wysokości 10 milionów funtów brytyjskich.

Joan Shenton: W Wielkiej Brytanii, ofiary szczepionek, które doznały uszczerbku na zdrowiu dostają około 16.000 dolarów, czyli 10.000 funtów w ramach odszkodowania. Co Pan o tym myśli?

William Schroder (prawnik): Czy to wszystko? Tylko tyle?

Joan Shenton: Tak.

William Schroder (prawnik): Tylko tyle dostają w ramach rekompensaty? Czy jeśli dostaną tę kwotę nie mogą wystąpić w sądzie przeciwko komuś, kto nawet dopuścił się zaniedbania i spowodował ich uszczerbek na zdrowiu?

Joan Shenton: Mogliby wystąpić z tą sprawą do sądu, ale to mogłoby być trudne.

William Schroder (prawnik): Cóż, z całą pewnością to co dostają jest po prostu parodią, jeśli jest to wszystko co możliwie mogą otrzymać. To nieludzkie.

Joan Shenton: W Japonii, podejmują się ogromnej akcji dotyczącej uszczerbków na zdrowiu spowodowanych szczepieniem, która obejmuje 63 rodziny i jest prowadzona na drodze sądowej.

Krztusiec w Japonii – Hilary Butler

To jest jedno z tych dzieci, ze swoim zdrowym bratem. Dziewczynka doznała rzekomo podwójnego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego szczepionką przeciwko polio i DTP.

W Szwecji odstąpiono od obowiązkowego szczepienia przeciwko krztuścowi w 1979 roku, częściowo ze względu na obawę o występowanie poważnych działań niepożądanych.

„W 1979 roku Szwecja porzuciła szczepionkę przeciwko krztuścowi. Z 5140 przypadków w 1978 roku, okazało się, że 84% chorych było szczepionych trzy razy.” – Whooping cough in adults. BMJ 1981 Sep 12; 283(6293): 696697. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1506984/

 

Liczby przedstawione przez rząd pokazują, że nie było żadnych zgonów spowodowanych chorobą przez 13 lat.

W Zachodnich Niemczech obywatele nie szczepią już wszystkich swoich dzieci przeciwko krztuścowi. Proces ten został zapoczątkowany w Hamburgu w 1962 roku. Dr Wolfgang Ehrengut wyjaśnia dlaczego tak się stało.

Dr Wolfgang Ehrengut: Jestem całkowicie przekonany, że w obecnej sytuacji szczepienie przeciwko krztuścowi powinno zostać wstrzymane, ponieważ liczba ofiar szczepionki równa się przynajmniej, jeśli nie przewyższa, liczbie przypadków uszczerbków na zdrowiu spowodowanych samą chorobą, krztuścem.

„Uprzedzenia w ocenie powikłań Ośrodkowego Układu Nerwowego po szczepieniu przeciwko krztuścowi są następujące: 1) Zgłoszenia o zdarzeniach niepożądanych po szczepieniu, 2) Publikacje producentów szczepionek dotyczące częstości występowania działań niepożądanych, 3) Porównanie trwałego uszkodzenia mózgu po szczepieniu szczepionką  DTP-3w1 z DT-2w1, 4) Proszczepionkowość, 5) Wirusowe zapalenie mózgu związane ze szczepieniem, 6) Dokładność statystyk, 7) Osobiste. Przegląd tych punktów wskazuje na niedoszacowanie powikłań Ośrodkowego Układu Nerwowego po szczepieniu przeciwko krztuścowi.” – Acta Paediatr Jpn. 1991 Aug;33(4):421-7; Bias in evaluating CNS complications following pertussis immunization https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1792899

 

Joan Shenton: Od połowy lat 70. Zachodnie Niemcy zaszczepiły przeciwko krztuścowi jedynie 10% dzieci. Te 10% stanowią dzieci uważane za najbardziej zagrożone skutkami choroby. Niektórzy brytyjscy eksperci zgadzają się z tą polityką.

Prof. David Kerridge: Moja własna, osobista opinia na ten temat brzmi tak, że prawdopodobnie pomocne nie jest szczepienie 100% populacji, ale byłoby pomocne zaszczepienie tych, którzy w sposób szczególny są narażeni na doznanie uszczerbku na zdrowiu chorując na krztusiec.

Joan Shenton: W jaki sposób odnajdujemy ludzi, którzy są zagrożeni, i wybierani do tego by zostali zaszczepieni?

Prof. David Kerridge: To dość proste do zrobienia, ponieważ wybierasz z tych dzieci, których lekarze uważają, że prawdopodobnie będą cierpiały z powodu krztuśca jeśli go złapią. To będą dzieci, które już mają problemy z chorobami płuc lub, które mieszkają w przeludnionym otoczeniu, wszystkie te rzeczy, kiedy nie ma innego sposobu by je chronić.

Prof. Paul Grob: Jest na to argument, który należy wysunąć, myślę, że z administracyjnego punktu widzenia to jest bardzo trudne by wszcząć politykę, która jest różna dla różnych klas społecznych.

Prof. Gordon Stewart: Podejmowanie decyzji jest bardzo trudne. Nie lubię być kimś kto czegoś zakazuje. Lubię mieć poczucie, że szczepionka jest dostępna i każdy lekarz, który chce jej użyć może to zrobić. To jego własna władza i odpowiedzialność. Nie podoba mi się fakt, obowiązkowego szczepienia, że każde dziecko powinno ją dostać.

Joan Shenton: Jeśli szczepienie wyłącznie dzieci, które są zagrożone jest podstępną propozycją, wtedy najlepsza odpowiedź leży w produkcji nowej i miejmy nadzieję całkowicie bezpiecznej wersji szczepionki. Zapytaliśmy dr Robinsona czy on i jego koledzy pracują nad jej ukończeniem.

Dr Andrew Robinson: Tak, próbujemy ulepszyć  szczepionkę przeciwko krztuścowi. W zasadzie podejście jakie przyjęliśmy polega na pobraniu całych komórek Bordettela Pertussis i próbach wyizolowania tych składników, które są ważne w szczepionce ochronnych antygenach i wyeliminowaniu tych składników, które prawdopodobnie wywołują toksyczne reakcje u dziecka. Wydaje nam się, że nowe testy, których użyjemy do przetestowania szczepionki, oparte na modelach infekcji dróg oddechowych u myszy lub królików, naprawdę pomogą w stworzeniu mniej toksycznej szczepionki.

Joan Shenton: Kiedy zakończycie całą swoją pracę?

Dr Andrew Robinson: Wydaje nam się, że prawdopodobnie w ciągu 2 lat będziemy na etapie, kiedy będziemy posiadać wystarczający materiał by przystąpić do testów w badaniach klinicznych u dzieci.

Dr Michael Lane: Oczywiście najlepiej byłoby gdyby wszystkie te kontrowersje zakończyły się stworzeniem idealnej szczepionki, bezpieczniejszej i bardziej skutecznej. Badacze w tym kraju i w Zjednoczonym Królestwie, w Japonii i w kilku innych miejscach szukają szczepionki, która byłaby bezpieczniejsza i bardziej skuteczna. Najprawdopodobniej szczepionka, do której stworzenia mogą dojść Stany Zjednoczone w przeciągu kolejnych 2 lub 3 lat będzie pewną formą szczepionki obecnie stosowanej w Japonii.

Joan Shenton: Podczas gdy wszyscy czekamy na to by pojawiły się te nowe szczepionki przeciwko krztuścowi, co może zająć 7 lat zanim badania kliniczne w Zjednoczonym Królestwie zostaną ukończone. Rodzice nadal stawiają czoła bolesnemu dylematowi, czy zaszczepić swoje dzieci czy nie. Wybór jest dokonywany pomiędzy nadzieją ochrony dziecka przed chorobą, która nadal może je zabić lub ryzykowaniem doznania rzadkiego uszkodzenia mózgu. Jest to wybór, na którego temat opinie są nadal bardzo podzielone. Sami przyjrzeliśmy się liczbom przedstawionym dla Anglii i Walii. Muszę podkreślić fakt, że jest to tylko jeden aspekt tej kwestii.

Między 1976 a 1979 rokiem, tylko ponad 3 miliony dzieci, poniżej 2-ego roku życia nie zostało zaszczepionych przeciwko krztuścowi. 29 dzieci zmarło.

Jeśli wszystkie te dzieci, które zmarły nie były zaszczepione, oznacza to 1 zgon na 104.000 dzieci.

1.600.000 dzieci poniżej 2-ego roku życia dostało szczepionkę. Dokładna liczba dzieci, które doznały uszczerbku na zdrowiu w tych latach nie jest znana. Jednak liczba przedstawiona przez rząd wynosi 1 dziecko z uszczerbkiem na zdrowiu na 100.000 dzieci.

Zatem prawdopodobieństwo uszczerbku wynosi 50/50 między niezaszczepionym dzieckiem umierającym z powodu choroby, a zaszczepionym dzieckiem, doznającym poważnego uszkodzenia mózgu przez szczepionkę.

To bliskość liczb takich jak te czyni kontrowersję wokół krztuśca tak bolesną.

Norman Fowler (poseł):To większość z was, większość z was w środowisku lekarskim pozostawia mnie i polityków w konflikcie, ale w środowisku lekarskim szczepienie ma sens.

Prof. David Kerridge: Nie wydaje mi się by ktokolwiek otwarcie odłożył na później zaszczepienie swojego dziecka przeciwko krztuścowi jeśli to dziecko tego nie potrzebuje.

Joan Shenton: Czy jest Pan przeciwny masowemu szczepieniu przeciwko krztuścowi?

Prof. Gordon Stewart: Tak.

Joan Shenton: Oooo…

Prof. Gordon Stewart: Ponieważ [szczepienie] nie stanowi całkowitej ochrony, ponieważ choroba jest o wiele bardziej łagodna niż była kiedyś, o wiele bardziej łagodna i oczywiście dlatego, że istnieje zagrożenie, raczej niewiadomy rodzaj zagrożenia, które istnieje i które może być naprawdę niszczące dla niektórych dzieci, które są w mniejszości. Istnieją jeszcze mniej poważne skutki uboczne, być może nie tak dotkliwe, ale nadal jest poważne u znacznie większej liczby dzieci.

Dr Michael Lane: Osobiście uważam za niemoralne działanie zabraniające moim dzieciom szczepienia, dlatego, że dzieci moich sąsiadów zostały poddane szczepieniu i chronią moje dzieci za mnie.

Jack Ashley (poseł): Popieram program szczepień, ale nalegam na to by wszyscy ludzie, którzy doznali uszczerbku na zdrowiu po szczepionkach dostali odpowiednie odszkodowanie.

Rosemary Fox: W tamtym okresie czasu zajęło nam 8 lat by przebrnąć może połowę tej drogi. Nie wiem ile nam zajmie przejście całej tej drogi, ale z całą pewnością będziemy nadal próbować.

Joan Shenton:  Ma Pani kolejne dziecko w drodze, zgadza się?

Elaine Kelly (matka Karen): Tak.

Joan Shenton: Czy podjęła już Pani decyzję odnośnie tego czy Pani nowe dziecko zostanie zaszczepione przeciwko krztuścowi?

Elaine Kelly (matka Karen): Podjęliśmy decyzję. Rozmawialiśmy na ten temat. Poddamy je szczepieniu 2w1 bez komponentu przeciwko krztuścowi. Nie będę ryzykowała, że kolejne dziecko będzie musiało przechodzić przez to przez co przechodzi Karen.

 

Zabija czy Leczy: Szczepionka DTP [1983] – napisy PL

https://www.cda.pl/video/3715831d7

 

W liście do British Medical Journal Rosemary Fox, sekretarz Stowarzyszenia Rodziców Dzieci Uszkodzonych Szczepionkami [Association of Parents of Vaccine Damaged Children], napisała:

„Dwa lata temu zaczęliśmy zbierać dane od rodziców o poważnych reakcjach, na które ich dzieci cierpiały po różnego rodzaju szczepieniach. W 65% doniesionych nam przypadków, reakcje następowały po „potrójnym” szczepieniu (tężec-błonica-krztusiec). Liczba dzieci z tej grupy, obecnie wynosi 182 dzieci; wszystkie są poważnie uszkodzone, niektóre są również sparaliżowane, a 5 zmarło w ciągu ostatnich 18 miesięcy. Około 605 reakcji (poważne drgawki, intensywne krzyki, zapaść itp.) wystąpiło w ciągu 24 godzin od podania szczepionki, 80% w ciągu 3 dni, a wszystkie w ciągu 12 dni od zaszczepienia. W okresie 1969-1974, kiedy 64 zgony były wynikiem krztuśca, 56 przypadków ciężkiego uszkodzenia mózgu wystąpiło po szczepieniu [na podstawie zebranych danych].

 „Przypadki te zostały przekazane do Brytyjskiego Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej [British Department of Health and Social Services – DHSS] w ciągu ostatnich dwóch lat. Ponieważ liczba ta stale rosła i odkryliśmy, że istnieją wątpliwości co do bezpieczeństwa szczepionek przeciw krztuścowi, zapytaliśmy DHSS, czy dostępne są obecne szczepionki… Departament nalega jednak, że częstość występowania ciężkich reakcji niepożądanych po szczepieniu przeciw krztuścowi jest niska i stwierdza, że ​​obecnie nie ma planów badania przypadków przez nas przedstawionych.” – Rosemary Fox, list do British Medical Journal, z 21 lutego, 1976.

More on Avoiding Vaccination
More on Avoiding Vaccination – AN ONGOING CONTROVERSY

 

https://www.bitchute.com/video/GparRQxkjPQK/