Zapalenie mózgu i szczepionki – dr Harold Buttram
Stan zapalny
Stan zapalny jest procesem biochemicznym rozwijającym się w następstwie działania patogenów, substancji drażniących lub uszkodzonych komórek. Zapalenia nie należy porównywać z zakażeniem, choć stan zapalny może być następstwem zakażenia. Kaskada biochemicznych następstw rozprzestrzenia się i dojrzewa do reakcji zapalnej obejmującej miejscowy układ naczyniowy, układ immunologiczny i różnego rodzaju komórki w uszkodzonej tkance. [1]
Kilka chorób ma swój zaczątek w procesie zapalnym: choroba Alzhaimera [2], choroby naczyń wieńcowych [3 -6] i nowotwory [7–9]. Inne zaburzenia funkcjonowania organizmu, którym towarzyszy stan zapalny obejmują m.in. trądzik pospolity, astmę, choroby autoimmunologiczne, przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, kłębuszkowe zapalenie nerek, nadwrażliwość, zapalenie jelit, chorobę zapalną miednicy, zespół poreperfuzyjny (uszkodzenie podczas przywracania krążenia krwi w sercu), reumatoidalne zapalenie stawów, odrzucenie przeszczepu, zapalenie naczyń krwionośnych, śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego. Stan zapalny jest dobrze znany w etiologii danej choroby.
Ponadto, stan zapalny stanowi ochronną próbę organizmu usunięcia szkodliwych bodźców i powstaje dzięki wzmożonemu ruchowi plazmy i leukocytów (zwłaszcza granulocytów) w celu rozpoczęcia zdrowienia. [10]
Encefalopatia jest ostrym stanem zapalnym mózgu, zwykle powiązanym z zapaleniem opon mózgowych. Niektóre objawy związane z zapaleniem mózgu obejmują: gorączkę, senność, zmęczenie i napady drgawek. Podstawową procedurą diagnostyczną jest tu nakłucie lędźwiowe z pobraniem płynu mózgowo rdzeniowego do hodowli i analizy mikroskopowej.
Inny aspekt encefalopatii znany jako zapalenie mózgu Rasmussena powoduje przewlekły stan zapalny z wnikaniem limfocytów typu T do mózgu, co prowadzi do atrofii i epilepsji.
Zapalenie mózgu może wywołać kilka wirusów, w tym polio, ospy wietrznej i Gorączki Zachodniego Nilu.
Encefalopatia połączona z obrzękiem mózgu może być również reakcją alergiczną na szczepienie[11], o czym poinformował National Instituties of Health (Narodowy Instytut Zdrowia w USA). Zapalenie mózgu zostało zaliczane do jednego z powikłań poszczepiennych, które ma być rekompensowane zgodnie z ustawą National Childhood Vaccine Injury Act z 1986 roku. [12]
Podatność mózgu niemowląt wyjątkowo wrażliwego na peroksydacje lipidów
Termin „peroksydacja lipidów” odnosi się do degradacji lipidów, jako rezultat powstawania wolnych rodników w serii prozapalnych reakcji łańcuchowych, które mogą okazać się bardzo szkodliwe w przypadku przedłużenia się tego procesu. Z kolei termin „wolne rodniki” odnosi się do atomów z niesparowanymi elektronami, co powoduje zwiększoną niestabilność i reaktywność. Końcowym rezultatem nienormalnej przedłużającej się peroksydacji lipidów może być zapalenie mózgu z wtórnym obrzękiem mózgu.
Z pośród wszystkich narządów, to właśnie mózg jest najbardziej podatny na degradację oksydacyjną często określaną jako „peroksydacja lipidów”. Chociaż mózg niemowląt otrzymuje 15% normalnego działania serca, to wykorzystuje prawie 25% tlenu dostarczanego do organizmu. [13] Jako że, podwyższony poziom tlenu w środowisku niesie większe ryzyko eksplozji lub pożaru, tak w mózgu istnieje podobne zagrożenia fizjologiczne. Oprócz tego, że jest wysoko natlenionym organem, ludzki mózg ma zwiększoną podatność na peroksydację gdyż posiada zdecydowanie największą zawartość tłuszczu w porównaniu z jakimkolwiek innym organem ciała. Lipidy występujące w błonach stanowią 60% materii stałej. [14]
Ponadto, zarówno mózg jak i siatkówka oka zawierają stosunkowo wysoki procent wielonienasyconego kwasu tłuszczowego omega 3, kwasu dokozaheksaenowego (DHA)[10-20] i kwasu arachidonowego (ARA), które stanowią podstawowy materiał konstrukcyjny tych struktur. DHA i ARA są wysokoenergetyczne, ale znacznie bardziej niestabilne i podatne na peroksydację prozapalną (oksydacyjna degradacja lipidów) niż tłuszcze nasycone. [13–22]
W istocie mózg można porównać z suchą i łatwopalną trawą lub krzakami zamkniętymi w obszarze o podwyższonej zawartości tlenu. Potrzeba tylko iskry by wzniecić pożar stanu zapalnego peroksydacji lipidów. Adiuwanty szczepionkowe prawdopodobnie dostarczają tej iskry znacznie częściej niż powszechnie się to uznaje.
Badania dr. Massroor Pourcyrous: Krok milowy w historii medycyny
Dr Massroor Pourcyrus i inni [Journal of pediatrics, 2007][23] badali 239 szczepionych wcześniaków urodzonych w wieku ciążowym poniżej 35 tygodnia. Badanie przeprowadzono w celu określenia częstości występowania zdarzeń sercowo-oddechowych i nieprawidłowego poziomu białka C- reaktywnego (CRP – białko ostrej fazy) związanego z podawaniem pojedynczej szczepionki lub wielu szczepionek jednocześnie w wieku około 2 miesięcy. Podawane szczepionki to: DTaP (Infanrix), Hib (ActHIB), HBV (Engerix-B), IPV (Inactivated-IPOL™) i PCV7 (Prevnar).
Badanie CRP pozwala określić w organizmie osoby badanej poziomu stężenia białka C-reaktywnego. Jest standardowym wskaźnikiem stanu zapalnego organizmu, który w tym badaniu wskazywałoby na zapalenie mózgu. Badanie CRP i objawy sercowo-oddechowe monitorowano przez 3 dni po szczepieniu na oddziale intensywnej opieki noworodków, które sfinansował Uniwersytet Tennessee. Podwyższony poziom białka C-reaktywnego wystąpił u 70% niemowląt, którym podawano pojedynczą szczepionkę oraz u 85% niemowląt, którym podawano wiele szczepionek, z czego u 43% wystąpił nieprawidłowy poziom.
W badaniu Massroor Pourcyrous odnotowano:
Prawdopodobnym wyjaśnieniem zmian poziomu białka C-reaktywnego w odpowiedzi na szczepienie może być przypisanie różnicy antygenowej stymulacji wirusowej w przeciwieństwie do bakteryjnej, niewielkiej różnicy ilości antygenów w różnych partiach szczepionek, ilości antygenowych składników szczepionki, obecności oraz ilości glinowego adjuwantu, polimorfizmowi genetycznemu lub obniżonym reakcjom immunologicznym u niektórych wcześniaków. [24]
Ogólnie biorąc, 16% niemowląt miało związane ze szczepieniem potencjalnie śmiertelne zdarzenia krążeniowo-oddechowe z epizodami bezdechu (zaprzestania oddychania) i / lub bradykardią (nieprawidłowy spowolniony puls). Krwawienie wewnątrzczaszkowe (mózgu) wystąpiło u 17% tych, którzy otrzymali pojedynczą szczepionką oraz u 24% tych, którzy otrzymali więcej szczepionek. – J Pediatr. 2007 Aug;151(2):167-72.
Dalej w swoim artykule pisze:
Inni badacze również zgłaszali zdarzenia sercowo-oddechowe w następstwie szczepienia szczepionką skojarzoną DTaP lub kiedy DTaP podano jednocześnie z innymi szczepionkami. Omenaca i inni po wykluczeniu z badania niemowląt cierpiących na choroby przewlekłe i zastosowaniu tylko jednej partii szczepionki skojarzonej, zaobserwował zdarzenia sercowo-oddechowe u 42% niemowląt z masą ciała poniżej 1000g. [25]
Ponadto w badaniu Pourcyrous odnotowano, że szczepionka DTaP była związana z największą ilością przypadków zdarzeń sercowo-oddechowych wśród niemowląt, które otrzymały pojedynczą szczepionkę. Odnotowano u dzieci:
1. Zapalenie mózgu, na co wskazywały podwyższone poziomy białka C- reaktywnego.
2. Obrzęk mózgu jako jeden z głównych objawów zapalenia.
3. Potencjalnie śmiertelne zdarzenia sercowo – oddechowe.
4. Krwawienie w mózgu.
Badanie Pourcyrous rodzi także następujące pytanie: dlaczego w jej badaniu były krwotoki dokomorowe, a nie podtwardówkowe, czyli te, które niemal nieodmiennie przypisuje się Zespołowi Potrząsanego Dziecka lub Nieprzypadkowemu Urazowi (SBS/NAI – Non-Accidental Injury) na szpitalnych oddziałach ratunkowych przy braku znanego przypadkowego poważnego urazu? Odpowiedź jest taka, że badanie Pourcyrous przeprowadzono na wcześniakach, niektórych urodzonych przed 30 tygodniem ciąży, u których krwawienie śródkomorowe jest charakterystyczne. Może być to spowodowane, przynajmniej częściowo oddziaływaniem między mózgiem a czaszką niemowlęcia na różnych etapach rozwoju. U wcześniaków czaszka będzie wysoce zwiotczała przez co zapewnia niewielki lub jeśli w ogóle stanowi opór dla obrzękniętego mózgu.
Wczesne badania na zwierzętach wykazały, że zapalenie mózgu często występuje po szczepieniach i jest powszechnie związane z krwawieniem mózgowym. [26–28] U niemowląt urodzonych o czasie w przeciwieństwie do tych, które rodziły się przedwcześnie, wewnętrzna powierzchnia czaszki ma stosunkowo twardą powierzchnię. Jeśli zapalenie mózgu i obrzęk następują w wyniku szczepień, to wystarczy niewielki obrzęk by zewnętrzna powierzchnia mózgu naciskała na wewnętrzną powierzchnię czaszki i podobnie jak w przypadku opaski uciskowej odcina pasywny wypływ krwi z podtwardówkowej sieci żylnej. Gdy czaszkowa krew tętnicza napływa przy znacznie wyższym ciśnieniu, to można się spodziewać, że nastąpi stały wzrost ciśnienia żylnego wewnątrz mózgu, co jest rzeczywistą przyczyną wielu krwotoków podtwardówkowych.
Według raportu W. Squiera i J. Macka z 2009 roku [29], większość dziecięcych krwotoków podtwardówkowych jest diagnozowana u niemowląt w wieku od 0 do 4 miesiąca życia, kiedy warstwa podtwardówkowa składa się z 10 – 15 warstw luźno rozmieszczonych komórek podobnych do płatków z płynem pomiędzy nimi i niewielkimi połączeniami międzykomórkowymi. [30] W takich wysoko przepuszczalnych warunkach przewidywalnym jest to, że gwałtowny wzrost żylnego ciśnienia śródmózgowego przepchnie krew z podtwardówkowej sieci naczyń krwionośnych do luźno połączonych błon podtwardówkowych, co jest prawdziwą przyczyną wielu krwawień podtwardówkowych, które są błędnie przypisywane Zespołowi Dziecka Potrząsanego lub Nie przypadkowym urazom.
Prozapalne adiuwanty szczepionkowe
Określone adiuwanty
Adiuwanty szczepionkowe to substancje dodawane do szczepionkowej mikstury w trakcie procesu produkcyjnego. Mają za zadanie wzmocnienie i przedłużenie ogólnej odpowiedzi immunologicznej na szczepionki. Skutkuje to rozbudzeniem i uzbrojeniem mózgowych komórek odpornościowych – mikrogleju i astrocytów – jako następstwo intensywnej reakcji komórek mikrogleju i astrocytów z każdą kolejną szczepionką lub serią szczepionek.
Jak stwierdziła dr Viera Scheibner istnieją trzy ogólne klasy adiuwantów:
- Aluminium: fosforan glinu, wodorotlenek glinu, siarczan hydroksyfosforanu glinu oraz siarczan glinu potasu.
- Różne oleje w tym zemulgowany olej Freunda, olej mineralny, zemulgowany olej arachidowy (adiutant 65) i skwalen (olej z rekina).
- Produkty bakteryjne w tym Bordettella pertussis (krztusiec), prątki (gruźlica), toksyna cholery i inne. [31] Adiuwanty zawarte w różnych szczepionkach są wyszczególnione w ulotkach szczepionek. [32]
Być może najbardziej wszechstronny przegląd na temat patofizjologii niepożądanych odczynów poszczepiennych powstał dzięki neurochirurgowi Russellowi Blaylock.
Zgromadził on wiele dowodów, które wskazują, że regularnie powtarzana stymulacja układu odpornościowego mózgu skutkuje zwiększoną intensywnością reakcji komórek mikrogleju i astrocytów (które pełnią w mózgu funkcję układu odpornościowego) wraz z każdą kolejną serią szczepień. Jest to przede wszystkim efekt adiutantów szczepionkowych, które dodaje się w celu stymulowania odpowiedzi immunologicznej. [33–35]
W celu wyjaśnienia, komórki mikrogleju i astrocyty są pierwszą linią komórkowej obrony, umiejscowione w mózgu, które bronią go przed obcymi zakaźnymi najeźdźcami. Normalnie taka odpowiedź, jak przy infekcji wirusowej ma ograniczony czas trwania i jest nieszkodliwa dla mózgu. Jednakże gdy komórki mikrogleju i astrocyty są nadmiernie stymulowane przez dłuższy czas, które to adjuwanty szczepionkowe są do tego zaprojektowane, to wydłużona aktywacja może być bardzo destrukcyjna dla mózgu powodując stan zapalny i/lub krwawienie.
Ze względu na krytyczną zależność rozwijającego się mózgu od określonych czasowo sekwencji wahań cytokin i aminokwasów pobudzających, według Russella Blaylocka ciągłe szczepienia mogą wywołać zmiany tego wrażliwego procesu, co poskutkuje nie tylko utratą synaps i dendrytów, ale także nieprawidłowym rozwojem szlaków nerwowych.
„Kiedy komórki mikrogleju są nadmiernie aktywowane szczepionkami, zwłaszcza chronicznie [przewlekle], wydzielają szereg cytokin prozapalnych, wolnych rodników, produktów peroksydacyjnych lipidów oraz dwóch ekscytotoksyn, glutaminianu i kwasu chinolenowego, które mogą stać się prozapalne i wysoce destrukcyjne, jeśli będą aktywne przez dłuższe okresy czasu.” [33]
Ten proces został zaproponowany jako podstawowy mechanizm powodujący patologiczne i kliniczne cechy autyzmu.
Diana Vargas i jej współpracownicy w 2005 roku [36], biorąc pod uwagę potencjalny związek pomiędzy szczepionkami, zapaleniem mózgu i autyzmem, zbadali mózgi z autopsji 11 pacjentów z autyzmem w wieku od 5 do 44 lat. Odkryli szeroko rozpowszechnioną obecność aktywowanych komórek mikrogleju i astrocytów (komórek odpornościowych mózgu) wraz z cytokinami prozapalnymi.
Komórki mikrogleju i astrocyty zwykle są bezczynne, mogą stać się bardzo destrukcyjne gdy zostaną nadmiernie stymulowane przez dłuższy okres czasu. Zadaniem szczepionkowych adjuwantów jest taka aktywacja. Podobnie jak w przypadku pracy dr Pourcyrous, było to pierwsze badanie tego rodzaju, wyraźne dokumentujące istotny związek autyzmu z zapaleniem mózgu.
Przez wiele lat dwie formy aluminium: wodorotlenek glinu i fosforan glinu były jedynymi związkami, specjalnie zatwierdzonymi przez FDA do stosowania jako adjuwanty szczepionkowe. Te praktycznie nierozpuszczalne związki glinu służą do drastycznego zwiększania i przedłużenia reakcji odpornościowej na szczepionkę poprzez wydłużoną aktywację makrofagów. [33–45] Obecnie według CDC [Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób] stosowane są cztery rodzaje związków aluminium w szczepionkach.
Z uwagi na fakt iż adjuwanty szczepionkowe projektowane są tak by wywoływać wydłużoną stymulację odpornościową, więc stwarzają szczególne zagrożenie dla układu nerwowego. Badania wykazały, że aktywność immunologiczna po szczepieniu może trwać do dwóch lat, co oznacza, że destrukcyjna nadmierna stymulacja komórek mikrogleju może trwać przez ten okres lub nawet dłużej. Ponadto wiadomo, że glin (aluminium) kumuluje się w mózgu, a akumulacja ta związana jest z chorobą Alzhaimera, Parkinsona oraz syndromem wojny w Zatoce Perskiej. [43-45]
Jak wskazali L.Tomljenovic i Christopher A. Shaw:
„Eksperymentalnie dowiedziono, że aluminium jest neurotoksyną i najczęściej stosowanym adjuwantem szczepionkowym. Pomimo prawie 90 lat powszechnego stosowania adjuwantów opartych na glinie, medyczne zrozumienie ich mechanizmów działania wciąż jest bardzo słabe. Istnieje również niedostatek danych dla tych związków dotyczących toksykologii i farmakokinetyki. Pomimo tego powszechnie uznaje się, że glin zawarty szczepionkach jest bezpieczny.” [66]
Natomiast badania empiryczne wskazują wyraźnie, że glin w formie adjuwantu… niesie ryzyko autoimmunizacji, długotrwałego stanu zapalnego mózgu oraz późniejszych powikłań neurologicznych, a zatem może być przyczyną poważnych i powszechnych dolegliwości zdrowotnych. [66]
Nieoznakowany olej arachidowy
W książce The History of the Peanut Allergy Epidemic (Historia epidemii alergii na orzeszki ziemne) [46], Heather Fraser dokładnie dokumentuje jak wysoce alergiczny olej arachidowy (z orzeszków ziemnych) został zastosowany w szczepionkach bez wymienienia go na liście składników w ulotce produktu. Heather Fraser jako historyk z wykształcenia oraz matka dziecka, które wymagało wielokrotnych hospitalizacji z powodu poważnej alergii na orzeszki ziemne pisała na podstawie własnej wiedzy i doświadczenia.
Pierwsze zastosowanie oleju arachidowego w szczepionkach zostało odnotowane w 1964 roku przez The New York Times. Gazeta ogłosiła, że farmaceutyczny gigant Merck rozpoczął stosowanie nowego składnika szczepionkowego, który miał zapewnić wydłużoną odporność przeciw grypie, polio i innym chorobom. [47] Kiedy szczepionkę wstrzykiwano domięśniowo, olej był stopniowo metabolizowany przez organizm zapewniając przedłużone uwalnianie innych składników i wytwarzanie 13-krotnie wyższego poziomu przeciwciał w porównaniu do wodnych preparatów szczepionkowych. [48]
W latach 70 i 80-tych po modyfikacjach pierwotnego adjuwantu 65-4, stosowanie oleju arachidowego w szczepionkach stało się powszechną praktyką. [49-51]
Jak wykazała Heather Fraser, w tym właśnie okresie w proporcjach wykładniczych pojawił się wzrost alergii na orzeszki ziemne, podobnie jak częstość występowania syndromu Guillaina-Barré. [51]
Toksyczne chemikalia środowiskowe i praca Rachel Carson
W latach 60-tych za sprawą książki Rachel Carson pt. ,,Silent Spring’’, przez kręgosłup naszego narodu przeszedł dreszcz grozy. Autorka spokojnie ostrzegła o rosnącym zagrożeniu dla środowiska, powodowanym przez naszą coraz bardziej zaawansowaną technologię obejmującą w dużej mierze setki petrochemicznych produktów (jak pestycydy, itp.), które są rozpuszczalne w tłuszczach, a więc stwarzają zagrożenie dla mózgu i systemu nerwowego. Choć istnieje pewne uznanie zagrożeń związanych z tymi substancjami chemicznymi, to wydaje się, że niewielka jest świadomość tego, że toksyczne substancje chemiczne wytwarzane komercyjnie mogą zastąpić zakaźne mikroorganizmy jako główne zagrożenie dla ludzkiego zdrowia i życia na naszej planecie. [52] Jednym z obszarów badawczych, w którym przedstawiono graficznie te zagrożenia są badania na zwierzętach, wykazujące utratę neuronów móżdżku i komórek Purkinjego, jako rezultat podawania alkoholu i/lub immunotoksyny o nazwie OX7-saporin. [53-55]
Witamina C i choroby sercowo – naczyniowe
Thomas E. Levy w publikacji “Vitamin C and Cardiovascular Disease” (Townsend Letter, 2011 rok) [56], stwierdza, że miażdżyca tętnic wieńcowych zaczyna się od poważnego niedoboru witaminy C w tkance śródmiąższowej (tkanka łączna i kolagen) ścian tętnic wieńcowych. W stanie zwyrodnieniowym miażdżycy zawsze występuje utrata stanu żelopodobnego błony podstawnej tętnicy.
Thomas E. Levy pisze, że:
„Postępujący stan miażdżycy tętnic obejmuje najdłuższą lub najbardziej wydłużoną fazę rozwoju płytki nazębnej. Gdy błona podstawna utraci swą postać podobną do żelu, to warstwa komórek śródbłonka staje się bardziej porowata, a sito-podobna postać siatki kolagenowej traci dużo na swej integralności. Następuje stała inwazja substancji rozpuszczalnych w krwi jak wapń, lipidy czy tłuszcze, a nawet patogenne drobnoustroje z wytwarzanymi przez nie toksynami. Takie drobnoustroje często, ale niezmiennie pochodzą z ognisk mających swe miejsce w uzębieniu.”
Dr Thomas E. Levy – Leczenie Witaminą C – Wystąpienie na Wiośnie Zdrowia w Katowicach
Jeśli powyższe dane zostaną odniesione do stanów zapalnych mózgu następujących w wyniku stosowania prozapalnych adjuwantów szczepionkowych, gwałtownie wyczerpujących witaminę C, której niedobór występuje w dużej części naszego społeczeństwa [57] to mamy gotowe wyjaśnienie 70% wzrostu poziomu białka c-reaktywnego, białka po zaszczepieniu jedną szczepionką i 85% wzrostu po szczepieniu dwoma i więcej. Z tego powodu badania dr Pourcyrous pozostaną niekompletne do czasu aż w ramach takiego badania poziom witaminy C w osoczu będzie również sprawdzany po zastosowaniu szczepionek.
Jak wskazuje badanie dr Pourcyrous, zdarzenia sercowo-oddechowe wystąpiły w ciągu 48 godzin u wcześniaków zaszczepionych w szpitalu. Wskazuje to na to, że te zdarzenia nie są związane z Syndromem Dziecka Potrząsanego ani Nieprzypadkowego Urazu, które mogłyby mieć wpływ na zdarzenia sercowo-oddechowe z jakimi rodzice mogą się borykać w domu po zaszczepieniu swoich dzieci, a w wypadku których szukają pomocy na szpitalnych oddziałach ratunkowych.
Szczepionki, niedobór witaminy C, zapalenie mózgu i obecna epidemia dzieci autystycznych
Jak wyżej opisano, dobrze znanym jest fakt, że przewlekły stan zapalny tkanki może być powiązany z jej degradacją i/lub złośliwym zwyrodnieniem. Część dotycząca chorób sercowo-naczyniowych opisanych przez Thomasa E. Levy wskazuje na korelację pomiędzy degradacją tkanek tętnic wieńcowych a niedoborem witaminy C. Dzięki temu nasze zrozumienie posunęło się naprzód, a był to temat od dawna badany przez pionierów w tym obszarze. Choć badania empiryczne dotyczące potencjalnie terapeutycznej roli witaminy C w chorobach zwyrodnieniowych pozostają na wczesnym etapie, to niektóre kwestie są już poznane. Dla przykładu badania wskazujące, że hydroksylacja (utlenianie) proliny i lizyny do prokolagenu następuje dzięki enzymowi o nazwie dioksygenaza prokolagenowo-prolinowa, który wymaga witaminy C jako kofaktora. [59-60]
Pomimo, że dotychczas jest brak znaczących testów bezpieczeństwa szczepionek sponsorowanych przez NIH, to istnieje wiele istotnych dowodów poszlakowych na to, że szczepionki są przyczynowo związane z obecną epidemią autyzmu u dzieci. Całkowita liczba dotkniętych autyzmem przesuwa szalę w tej kwestii z „braku rozsądnej medycznej pewności na bardzo prawdopodobne”.
* W USA istnieje kilka stref wolnych od autyzmu pośród reszty kraju. Najbardziej wyróżniają się społeczności Amiszów w stanie Pensylwania i Ohio w których rodzice rzadko szczepią swoje dzieci. Jedynymi wyjątkami było kilka zaszczepionych dzieci, które zostały adoptowane. [61]
* „Analizy dostarczają dowodów autyzmu w wielu przypadkach powikłań poszczepiennych.”[62]
Od lat urzędnicy publicznej służby zdrowia i większości innych instytucji medycznych odrzucały stanowisko, że autyzm może być powiązany ze szczepieniami w wieku dziecięcym. Ustanowiony przez Kongres specjalny sąd szczepionkowy w celu wypłaty rekompensat osobom poszkodowanym w wyniku szczepień odrzucił roszczenia tysięcy rodziców, które twierdziły, że u ich dzieci rozwinął się autyzm w wyniku szczepień. Jednak nowy raport w nowojorskim dzienniku prawniczym Pace Environmental Law Review (Przegląd prawniczy prawa ochrony środowiska)[67] mógł ponownie zainicjować gorącą debatę nad tym zagadnieniem. Na podstawie wyrywkowego wybierania przypadków, w których powodowie uzyskali na swoją korzyść ugodę lub orzeczenie w sądzie szczepionkowym, autorzy stwierdzili, że wiele ofiar wykazywało dowody na autyzm nawet jeśli – w wyniku prawnej taktyki – ich procesy kładły nacisk na udowodnienie innych urazów poszczepiennych. Spośród 170 zbadanych i przedstawionych w tym dokumencie przypadków, 32 lub 19% dostarczało udokumentowanych przypadków autyzmu lub objawów podobnych do autyzmu. Dowodem, w niektórych przypadkach było to, że sąd znalazł potwierdzenie zachorowania na autyzm lub „objawy podobne do autyzmu”… lub, że dokumenty medyczne, edukacyjne albo inne dokumenty sądowe osób trzecich potwierdziły zaburzenia autystyczne.
* Fox Morning News (Wiadomości poranne na kanale Fox), 11 Maja, 2011 roku, godzina 8:27 (Fox25/MyFoxBoston.com): W Kongresie w czwartek odbędzie się posiedzenie na temat możliwego związku pomiędzy autyzmem dziecięcym a szczepieniami – temat o którym wielu ludzi myślało, że pójdzie w odstawkę po tym jak CDC opublikowało badanie sugerujące brak związku pomiędzy jednym a drugim. Jednak według informacji odkrytych przez safeminds.org w dokumentach sądu szczepionkowego, przynajmniej 83 rodziny otrzymały federalną rekompensatę za urazy poszczepienne, a każde z tych 83 dzieci cierpi na autyzm.
* Niewiele osób zdaje sobie sprawę z faktu, że szczepionki przeciwko odrze, śwince i różyczce były podawane oddzielnie przez wiele lat w USA przy niewielkim tylko wzroście częstości zapadania dzieci na autyzm przed wprowadzeniem szczepionki MMR w 1979 roku. Po wprowadzeniu tej potrójnej szczepionki częstość występowania autyzmu u dzieci zaczęła nagłe i dramatycznie wzrastać. [63-64]
Poważne braki najnowocześniejszych badań bezpieczeństwa szczepionek
Podczas kongresowych posiedzeń na temat bezpieczeństwa szczepionek pomiędzy grudniem 1999 a 2004 rokiem, panel FDA był wielokrotnie pytany:
„Gdzie są wasze badania (bezpieczeństwa)?”
Członkowie panelu mogli jedynie odpowiedzieć mało satysfakcjonującymi odpowiedziami typu
„Takie badania byłyby bardzo kosztowne”.
Jednak dopiero w 14 stycznia 2009 roku stało się jasne, że unikanie znaczących badań nad bezpieczeństwem szczepionek było od dawna ustaloną polityką NIH [Narodowego Instytut Zdrowia] – głównej federalnej agencji odpowiedzialnej za finansowanie badań nad zdrowiem w Stanach Zjednoczonych, co zostało doniesione przez grupę wsparcia chorych na autyzm Age of Autism [Wiek Autyzmu]:
17 stycznia 2009 r.
Krajowe Stowarzyszenie Autyzmu na posiedzeniu
IACC Removal of Vaccine Safety Research,
komunikat Krajowego Stowarzyszenia Autyzmu:
„Waszyngton, Dystrykt Kolumbia – podczas bezprecedensowego zebrania w środę 14 stycznia Międzyagencyjny Komitet Koordynacyjny Autyzmu [IACC – Interagency Autism Coordinating Committee] usunął poprzednio zatwierdzone badanie nad bezpieczeństwem szczepionek z celów Strategicznego Planu Badań nad Autyzmem. Z wyraźnym poparciem przedstawiciela CDC, przewodniczącego komisji i dyrektora HIMH [National Institute of Mental Health ] Toma Insela. Sugerowali oni, że badania nad szczepionkami przeprowadzane przez Narodowy Instytut Zdrowia [NIH] stałyby się przyczyną konfliktu z uwagi na zaangażowanie Health and Human Services w rozpatrywanie przypadków autyzmu w federalnym sądzie szczepionkowym. Postępowanie komisji jest w bezpośredniej sprzeczności w stosunku do większości jej publicznych członków, którzy wspierają badania nad szczepionkami, a dyrektywa Kongresu o walce z autyzmem [Combating Autism Act – CAA] z 2006 roku wyraźnie wzywa do badania potencjalnych związków ze szczepionkami, badania składników szczepionek i zaburzeń ze spektrum autyzmu.”
„Oprócz mandatu CAA w zakresie badań nad szczepionkami, legislacja wzywa szczególnie do ustanowienia kluczowych działań badawczych prowadzących do osiągnięcia znacznego zaangażowania społeczeństwa i doradztwa IACC, które obejmuje zarówno prywatnych jak i rządowych przedstawicieli.”
„Przewodnicząca Krajowego Stowarzyszenia Autyzmu i rodzic Lori Mellwain oświadczyła, że
Ignorowanie mandatu Kongresu do badania związków pomiędzy szczepieniami a rozwojem autyzmu jest policzkiem wymierzonym zarówno Kongresowi jak i obywatelom naszego kraju… Nawet najbardziej podstawowe badania porównujące zdrowie populacji szczepionej są konsekwentnie ignorowane pomimo rosnącego wsparcia zarówno ze strony legislatury, lekarzy i rodziców.”
„Pani Mellwain skomentowała to tak, że obserwując dr Insela, Narodowy Instytut Zdrowia [NIH] nie jest w stanie przeprowadzić tych badań z powodu konfliktu interesów, co wspiera to, w co zaczyna wierzyć coraz większa liczba rodziców.
Mimo że motywacja do odmowy wydania zgody na przeprowadzenie tych kluczowych badań jest prawdopodobnie związana bardziej z obawą co takie badania mogłyby odkryć, to oczywistym jest, że system kierowania naszym programem szczepień jest tak zepsuty i skorumpowany, że nie nadaje się do naprawy i wymaga kompletnej przebudowy.” [58]
Na podstawie tych odkryć twierdzenia urzędników ze służby zdrowia publicznego, że nie ma dowodów wykazujących związek pomiędzy szczepieniami a autyzmem są technicznie poprawne. Jednak tylko dlatego, że badania, które mogłyby udowodnić taki związek były systematycznie i świadomie unikane przez Narodowy Instytut Zdrowia (NIH) i inne rządowe agencje ds. zdrowia przez wiele lat, co zostało potwierdzone przez powyższą deklarację Krajowego Stowarzyszenie Autyzmu.
Od czasu kongresowych przesłuchań w sprawie bezpieczeństwa szczepień w latach 1999 – 2004, podczas których stwierdzono poważne braki w badaniach dotyczących bezpieczeństwa szczepionek, stale wzrasta liczba istotnych badań. W literaturze medycznej pojawiają się badania wykazujące, że obecne programy szczepień mogą przyczynić się do poważnych szkód. Wyżej przytoczone badanie dr Pourcyrous[1] jest najlepszym tego przykładem.
Zalecenia bezpieczeństwa dla rodziców, którzy zdecydowali się zaszczepić swoje dzieci lub zostali do tego przymuszeni, oparte na podstawie wytycznych Instytutu Badań nad Autyzmem
- Nigdy nie szczep chorego dziecka, nawet jeśli jest to tylko katar z powodu wirusowej infekcji, gdyż wszystkie wirusy są immunosupresyjne czyniąc dziecko bardziej podatnym na niepożądane działania poszczepienne.
- Nigdy nie pozwól szczepić dziecka więcej niż dwiema szczepionkami podczas jednej wizyty; unikaj wszelkich szczepionek skojarzonych.
- Podawaj dziecku witaminę C przed i po każdym szczepieniu, najlepiej w dawkach po 500mg co 4 godziny w ciągu dnia. Podaj również witaminę A w standardowych dawkach.
- Powinno się unikać cukru we wszelkich postaciach na kilka dni przed i po szczepieniu, ponieważ wykazano, że cukier osłabia działanie ochronne układu odpornościowego poprzez obniżenie zdolności białych krwinek do niszczenia bakterii. [65]
Wniosek
Badanie dr Pourcyrous potwierdziło występowanie zdarzeń sercowo-oddechowych w ciągu 48 godzin po szczepieniu u wcześniaków na szpitalnym oddziale intensywnej terapii noworodków, u których nie wystąpiły inne stany jak Zespół Dziecka Potrząsanego [SBS] lub Nieprzypadkowy Uraz [NAI]. Badanie to wskazuje również, że standardowe badanie poziomu białka C-reaktywnego może zostać wykorzystane do sprawdzenia i potwierdzenia stanu zapalnego związanego z urazem mózgu, powstałego na skutek bezpośredniego efektu ubocznego szczepionki np. takiego jak zdarzenie sercowo–oddechowe.
Rola prenatalnego stosowania witaminy C i urazu podczas porodu także muszą być brane pod uwagę.
W anomaliach mózgu niemowląt musi być brana pod uwagę rola prenatalnego stosowania witaminy C i urazu podczas porodu zamiast Zespołu Dziecka Potrząsanego lub Nieprzypadkowego Urazu. Z uwagi na fakt iż lekarze na Szpitalnej Izbie Przyjęć szybko podają je jako diagnozę u niemowląt, które cierpią z powodu niepożądanego odczynu poszczepiennego, szczególnie gdy żaden uraz fizyczny nie jest widoczny na ciele.
W ulotkach szczepionek jako przeciwskazania lub ewentualne efekty uboczne muszą być wymienione zdarzenia sercowo-oddechowe, które zostały udokumentowane w badaniach dr Pourcyrous, a także bezdech, bradykardia, refluks żołądkowo-przełykowy, krwotok/zapalenie mózgu i desaturacja tlenu (obniżone nasycenie krwi tlenem).
Poziom witaminy C we krwi może być pomocny w określeniu poszczepiennych zdarzeń zapalnych w mózgu. Ponadto, zaleca się utrzymanie odpowiedniego poziomu witaminy C jako możliwej profilaktyki przed poszczepiennymi zdarzeniami sercowo-oddechowymi, zarówno u wcześniaków jak i niemowląt urodzonych terminowo. Witamina C koreluje bezpośrednio z żywieniem prenatalnym a dieta ciężarnej kobiety powinna być bogata w świeże owoce i warzywa.
Przypisy:
1. Pourcyrous M, Korones SB, Kristopher LA, Bada HS. Primary immunization of premature infants with gestational age 2. Aklyama H, Barger S, Barnum S, et al. Inflammation and Alzheimer’s disease. Neurobiologic Aging, 2000, May-June; 21(3): 383-421. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17643770
3. Woods A, Brull DJ, Humphries SE, and Montgomery H. European Heart Journal, 2000; 21: 1574-1583.
4. Meyer J, Doring A, Herder C et al. Dietary patterns, subclinical inflammation, incident coronary heart disease and mortality in middle-aged men from the MONICA/KORA Augsburg cohort study, European Journal of Clinical Nutrition, (6 April 2011).
5. Azambula, Maria I.R. Inflammation as the cause of coronary heart disease. The Lancet Infectious Diseases, Volume 10, issue 3, 2010; pages 142-143.
6. Koenig W. Inflammation and coronary heart disease: an overview. Cardiology Review, 2001; (1): 31-35.
7. Coussens LM and Werb Z. Inflammation and cancer. Nature. 2002 Dec 19-26; 420(6917): 860-867.
8. Stix G, Is chronic inflammation the key to unlocking the mysteries of cancer? Scientific American, Nov. 9, 2009.
9. Kozlov SV, (Editor). Inflammation and cancer. 2009, XIV. 378 p., a Humana Press Product.
10. Inflammation http://en.wikipedia.org/wiki/Inflammation, accessed May 8, 2011.
11. Encephalitis http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmedhealth/PMI10002388/, accessed May 8, 2011.
12. P.L.99-660, 100 Stat. 3743 (codified as amended at 42 U.S.C.§300aa-14), available at http://www.hrsa.gov/vaccinecompensation/.
13. Nolty J. The Human Brain, an Introduction to Its Functional Anatomy. Fifth Edition, Mosby Publ. Philadelphia, PA:129.
14. Wainright PE, Dietary essential fatty acids and brain function: a developmental perspective on mechanisms. Proceedings of the Nutrition Society. 2002; 61:61-69.
15. Stocker JT, Dehner LP. Eds, Pediatric Pathology, Vol. 2, Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins, 2002:1449.
16. O’Brien JS. Stability of the myelin membrane; Science. 1965; 147:1099-1107.
17. Yavin E, Brand A, Green P. Docosahexanenoic acid abundance in the brain: a biodevice to combat oxidative stress. Nutr Neurosci, 2002; 5(3):149-157.
18. Cunnane SC, Francescutti V, Brenna T, Crawford MA. Breast-fed infants achieve a higher rate of brain and whole body docosahexanenoate accumulation than formula-fed infants not consuming dietary docosahexanenoate. Lipids, 2000; 35(1):105-111.
19. Crawford MA, Bloom M, Cunnane S, Holmsen H, Ghebremeskel, Schmidt, WS. Docosahexanenoic acid and cerebral evolution. World Rev Nutr Diet, 2001; 88:6-17.
20. Yavin ES, Glozman S, Green PN, Cunnane SC. Docosahexanenoic acid accumulation in the prenatal brain: prooxidant and antioxidant features. J Mol Neurosci, 2001, 16(2-3):229-235:279-284.
21. Larque EH, Demmelmair H, Koletzko B. Perinatal supply and metabolism of long-chain polyunsaturated fatty acids; importance for the early development the nervous system. Ann NY Acad Sci, 2002; 967:299-310.
22. Haynes RI, Borenstein NS, Desilva TM, Folkerth RD, Liu LG, Volpe JJ3 Kinney HC. Axonal development in the cerebral white matter of the human fetus and Infant, Journal of Comparative Neurology, 2005; 2005; 484:156-167.
23. See 1 Pourcyrous, et al. pp.167-172.
24. Ibid. p. 171.
25. Ibid. p. 170.
26. Iwasa S, Ishida S, Akama K. Swelling of the brain caused by pertussis vaccine: its quantitative determination and the responsible factors in the vaccine, Japan J Med Sci Biol, 1985; 38(2):53-65.
27. Levine S. Hyperacute encephalomyelitis, Amer J Pathol, 1973. 37:247-250.
28. Munoz JJ, Bernard CE, Mackay IR. Elicitation of experimental encephalomyelitis in mice with aid of pertussigen, Cellular Immunol.1984; 83:92-100.
29. Squier W, Mack J. The neuropathology of infant subdural hemorrhages. Forensic Science International, in press, doi:10.1016/j.forsciint.2009.02.005.
30. Orlin JR, Osen KK, Hovig T. Subdural compartment in pig: A morphologic study with blood and horseradish peroxidase infused subdurally. Anatomic Research, 1991; 230(1): 22-37.
31. Scheibner V. Adverse effects of adjuvants in vaccines, Nexus, Dec. 2000; 8(1).
32. http://www.cdc.gov/vaccines/pubs/pinkbook/downloads/appendices/B/excipient-table-1.pdf.
33. Blaylock RI, The danger of excessive vaccination during brain development, Medical Veritas, 2008; 5(1): 1727-1741.
34. Blaylock, RI. Chronic microglial activation and excitotoxicity secondary to excessive immune stimulation: possible factors in Gulf War Syndrome and autism. Journal American Physians and Surgeons, 2004; 9(2):46-52.
35. Blaylock RI. Vaccines, depression and neurodegeneration after age 50: Another reason to avoid the recommended vaccines. VRAN Newsletter, Vaccine Risk Awareness Network Inc. Spring, 2008; lead article. 1991; 230(1): 22-37.
36. Vargas, DL, Nascimbene C, Zimmerman, AW, Pardo CA. Brain inflammation Found in autism. Annals of Neurology, 2005; 57:67-81.
37. Lach B, Cupier EJ. Macrophage myofasciitis in children is a localized reaction to vaccination. Journal of Child Neurology, 2008; 23(6): 614-619.
38. Kalil FK, Monteiro A Jr., Lima MI, Sislviera EB et al, Macrophage myofasciitis in childhood: The role of scanning electron microscopy/energy dispersive spectroscopy for diagnosis. Ultrastruct Pathology, 2007; 31(1): 45-50.
39. Ryan AM, Bermingham N, Harrington HJ, Keohane C. Atypical presentation of macrophage myofasciitis 10 years post-vaccination. Neuromuscular Disorders, 2006; 16(12):867-869.
40. Authier F. Sauvat S, Christov C, Chariot P, Rasbac G, et al. ALOH3-adjuvant vaccine-induced macrophagic disorders in rats influenced by genetic background. Neuromuscular Disorders, 2006; 16(5): 347-353.
41. Shingde M, Hughes J, Goadle R, Wills RJ, et al, Macrophagic myofasciitis associated with vaccine-derived aluminum. Medical Journal of Australia, 2005; 183(3): 145-6.
42. Verdier F, Burnett R, Michelet-Habcht C et al, Aluminum assay and evaluation of the local reaction at several time points after intramuscular administration of aluminum-containing vaccines in the Cynomulgus monkey, Vaccine, 2005; 23(11): 1349-1367.
43. Good PF, Peri DP, Bierer LM, Schmeidler J. Selective accumulation of aluminum and iron in the neurofibrillary tangles of Alzheimer’s disease: a laser microprobe (LAMMA) study. Annals of Neurology, 1992; 31:286-292.
44. Campbell A. Becaria A, Lahiti DK, Sharman K, Bondy SC. Chronic exposure to aluminum in drinking water increases inflammatory parameters selectively in the brain. Journal of Neuroscience Research. 2004; 75: 565-572.
45. Petril MS, Wong MC, Tabata RC, Garry RF, Shaw CA. Aluminum adjuvant linked to Gulf War Syndrome. Neuromolecular Medicine. 2007: 9(1): 83-100.
46. Fraser, Heather, The History of the Peanut Allergy, First Published in Canada by Espresso Book Machine, McMaster University Innovative Press, Hamilton, Ontario, 2010.
47. Jones, SW. Peanut oil used in new vaccine; product patented for Merck said to extend immunity, New York Times, Business-Financial Section, Sept. 19, 1954.
48. Smith, JWG, Response to influenza vaccine in adjuvant 65-4. Journal of Hygiene, 1974; 74(2): 251-259.
49. Peanut Allergy and the Role of Vaccination, http://www.peanutallergy.com/boards/general-discussion/main-discussion-board/peanut-and-the-role-of-vaccination -150k accessed May 9, 2011.
50. P.Gecher (Editor), Encyclopedia of Emulsion Technology: Applications (Marcel Dekker, 1985), 191.
51. Langmuir AD, An epidemiologic and clinical evaluation of Guillan-Barre Syndrome reported in association with the administration of Swine influenza vaccines. American Journal of Epidemiology, 1984; 119(6): 841-879.
52. Frompovich, CJ. Our Chemical Lives And The Hijacking of Our DNA. CreateSpace, 2009.
53. West JR, Pamell SE, Cheri WJ. Alcohol-mediated Purkinje cell in the absence of hypoxemia during the third trimester in a bovine model system. Alcohol Clin Exp Res. 2001; 25(7): 1051-7.
54. Davis TL, Wiley RG. Immunotoxin, OX7-saporin, destroys cerebellar Purkinje after intravenous injection in rats. Brain Research. 1989; 504(2):216-222.
55. Purkinje cell loss by OX-saporin impairs acquisition and conditioning. http://learnmem.cship.org/content/13/3/359.full.
56. Levy LE. Arterial scurvy: A unified theory of the etiology, prevention, and reversal of coronary atherosclerosis. Townsend Letter for Doctors and Patients. May 2011; 47-58.
57. Johnston DS, Thompson MS. Vitamin C status of an out-patient population. American J Clinical Nutrition, 1998; 17:366-370.
58. National Autism Association on IACC Removal of Vaccine Safety Research.
59. Qutob S, Dixon S.J., and Wilson, J.X. Insulin stimulates vitamin C recycling and ascorbate accumulation in osteoblastic cells, Endocrinology, 1998; 139(1):51-56.
60. Stone N, Meister A. Function of ascorbic acid in the conversion of proline to collagen hydroxyproline, Nature, 1962; 194:555.
61. Olmsted, Dan and Mark Blaxil, The Age of Autism, Mercury, Medicine, and a Man-Made Epidemic. New York. Thomas Dunne Books, St. Martin Press. 2010: 252-253.
62. http://sz0062.we.mail.comcast.netzimbra/h/printmessage?id=243629&id=1.
63. Sources: Centers for Disease Control and Prevention, California Dep’t of Health and Human Services.
64. Miller NZ, Vaccine Safety Manual, 2008; Sante Fe, NM: New Atlantean Press, p.102.
65. Sanchez A et al. Role of sugars in human neutrophil phagocytosis, American Journal of Clinical Nutrition.1973; 26:1180.
66. Tomljenovic L and Shaw CA. Aluminum vaccine adjuvants: Are they Safe? Current Medicinal Chemistry. 2011; 18: 2630-2637.
67. Holland Mary, Louis Conte, Robert Krakow and Lisa Colin. Unanswered Questions From the Vaccine Injury Compensation Program: A Review of Compensated Cases of Vaccine-Induced Brain Injury. Pace Environmental Law Review, Vol.28, Issue 2, Winter 2011, pp.480-544. http://digitalcommons.pace.edu/peir/vol28/iss2/6
Źródło: Vaccines and Brain Inflammation
Zobacz na: Odporność niemowląt z Suzanne Humphries i Hilary Butler.
Jak szczepionki powodują mikrouszkodzenia układu krwionośnego – dr Andrew Moulden
Słowa Alergia i Anafilaksja zostały utworzone, aby opisać szkody po szczepionkach
Jak szczepionka może uszkodzić Twój mózg – dr Russell L. Blaylock
Syndrom dziecka potrząsanego, czy skutek szczepień?
Więcej przykładów poszczepiennego zapalenia mózgu Postvaccinal Encephalitis, Encephalomyopathy