Kwestie prawne

1. Jakakolwiek interwencja profilaktyczna, diagnostyczna i terapeutyczna może być podjęta wyłącznie po uzyskaniu uprzedniej, dobrowolnej i świadomej zgody osoby, której ma dotyczyć, udzielonej w oparciu o dostateczne informacje.W odpowiednich przypadkach zgoda powinna być wyraźna i może być wycofana przez zainteresowaną osobę w dowolnym czasie oraz z dowolnej przyczyny, bez stawiania takiej osoby w niekorzystnej sytuacji bądź powodowania jakichkolwiek niedogodności po jej stronie.

2. Badania naukowe powinny być wyłącznie prowadzone po uzyskaniu uprzedniej, dobrowolnej, wyraźnej i świadomej zgody osoby zainteresowanej, udzielonej w oparciu o informacje, które powinny być dostateczne i przekazane w zrozumiałej formie oraz wskazywać na sposoby wycofywania zgody.Zgoda może zostać wycofana przez zainteresowaną osobę w dowolnym czasie oraz z dowolnej przyczyny, bez stawiania takiej osoby w niekorzystnej sytuacji bądź powodowania jakichkolwiek niedogodności po jej stronie…” – Artykuł 6 – Zgoda, Powszechnej Deklaracji w sprawie Bioetyki i Praw Człowieka UNESCO https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000146180_pol

„W systemach totalitarnych życie ludzi podporządkowane jest wszechobecnej kontroli ze strony władzy. Wyznacza ona standardy i normy zachowania, określa status socjalny obywateli, ustala kierunki, obszary i granice aktywności publicznej oraz kształtuje wzorce życia osobistego” (Wikipedia, Totalitaryzm).

“Podwładny powinien przed obliczem przełożonego mieć wygląd lichy i durnowaty, tak, by swoim pojmowaniem sprawy nie peszyć przełożonego.” – Piotr I Wielki

 

Oświadczenie na porodówkę polecane przez STOP NOP
Wzory pism – odwołania w sprawie szczepień
Grupa na FB – Nie szczepimy – aspekty prawne.

Skarga na przychodnię do GIODO dot. bezprawnego przekazania danych sanepidowi
Żłobki i przedszkola tylko dla zaszczepionych? Sąd: uchwały radnych nieważne

Wezwanie do przychodni na szczepienie – przykład rozmowy z lekarzem
Odporność i bezkarność: korupcja w relacjach Państwo-Farmacja – dr Paddy Rawlinson
Wybraliście Ich Aby Pisali Nowe Prawa Zamiast Tego Pozwalają To Robić Korporacjom – Public Integrity

Kodeks Norymberski a szczepienia – świadoma i dobrowolna zgoda
Deklaracja Helsińska. Etyczne zasady prowadzenia eksperymentów medycznych z udziałem ludzi
(Szczepionkowy) Eksperyment Milgrama – kto ponosi odpowiedzialność?
Kolektywizm: Rodzina czy państwo? Esej o obowiązkowych szczepieniach – dr Russell Blaylock

Deklaracja Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej w ramach ustawy PREP o zapewnieniu immunitetu za działania związane z medycznymi środkami zaradczymi przeciwko COVID-19
Czy odmowa szczepień powinna być przestępstwem, za które grozi kara przez powieszenie? – Marco Cáceres

Jakie przepisy prawne stanowią o prawie do wyrażenia zgody na zabieg medyczny?
– art. 23 kodeksu cywilnego, który udziela ochrony takim dobrom prawnym jak wolność i zdrowie;
– art. 5 Europejskiej Konwencji Bioetycznej stanowi, iż każdej interwencji w dziedzinie służby zdrowia dokonać można jedynie po udzieleniu przez osobę zainteresowaną swobodnej i świadomej zgody na taką interwencję;
– art. 15 i nast. ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz art. 32, 33 i 35 ustawy o zawodzie lekarza stanowią iż pacjent ma prawo do wyrażenia zgody na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych lub ich odmowy;
– art. 192 Kodeksu karnego stanowi, że wykonywanie zabiegu leczniczego bez zgody pacjenta zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 2.
– art. 3 ust. b. kodeksu etyki zawodowej położnej oraz art. 15 Kodeksu etyki lekarskiej.

Wybrane cytaty z Kodeksu Etyki Lekarskiej:
– Lekarz powinien życzliwie i kulturalnie traktować pacjentów, szanując ich godność osobistą, prawo do intymności i prywatności.
– Lekarz powinien poinformować pacjenta o stopniu ewentualnego ryzyka zabiegów diagnostycznych i leczniczych i spodziewanych korzyściach związanych z wykonywaniem tych zabiegów, a także o możliwościach zastosowania innego postępowania medycznego.
– W przypadku popełnienia przez lekarza poważnej pomyłki lub wystąpienia nieprzewidzianych powikłań w trakcie leczenia, lekarz powinien poinformować o tym chorego oraz podjąć działania dla naprawy ich następstw.

Film Nauka i Swastyka: Biologiczni Żołnierze Hitlera

“(…) Polska nie ratyfikowała Europejskiej Konwencji Bioetycznej – przyjętej przez 29 krajów europejskich – która zakazuje jakichkolwiek eksperymentów na ludziach, i która mówi, że życie
i zdrowie jednostki nie mogą być poświęcane dla ogółu społeczeństwa, bo są dobrem najwyższym. W naszym kraju regularnie prowadzi się ogromną liczbę badań klinicznych szczepionek na noworodkach i niemowlętach, na przykład
szczepionek poliwalentnych, przeciwko meningokokom czy pneumokokom. Na przykład od 2003 roku nielegalnie podawano
dzieciom w wieku 1,5 miesiąca szczepionkę Pentaxim, podczas gdy preparat był zarejestrowany do szczepienia dzieci, które ukończyły 2 miesiące. Dopiero w 2011 roku decyzją Ministra Zdrowia, po tym, jak producent przedłożył dokumentację z nowych badań klinicznych, wiek podawania preparatu został formalnie obniżony do co najmniej 6. tygodnia życia.(…)” – Bezlitosna immunizacja. Prawda o szczepionkach

Stanowisko Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w kwestii obowiązku szczepień wyrażone w orzecznictwie:

„Trybunał jednak przypomina, że życie prywatne obejmuje integralność fizyczną i psychiczną osoby (nr 32647/96 , decyzja 07.01.98 , DR 94 , s. 91-93 ). W związku z tym Trybunał zbadał wniosek na podstawie artykułu 8 Konwencji, który stanowi co następuje:
1. Każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji.
2. Władza publiczna nie może ingerować w korzystanie z tego prawa, z wyjątkiem przypadków, zgodnie z prawem i koniecznych w demokratycznym społeczeństwie z uwagi na bezpieczeństwo państwowe, bezpieczeństwo publiczne lub dobrobyt gospodarczy kraju, na ochronę porządku i zapobieganie przestępstwom, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób. Trybunał uważa, że obowiązkowe szczepienia jako przymusowe zabiegi medyczne oznaczają ingerencję w prawo do poszanowania życia prywatnego, gwarantowanego przez art. 8 § 1.Prawo do decydowania o swoim życiu i zdrowiu mamy zagwarantowane w konstytucji. Prawo do świadomej ZGODY (nie „odmowy”!) na poddanie się zabiegowi medycznemu jest gwarantowane nie tylko przez przepisy krajowe, ale też międzynarodowe, do których przestrzegania zobowiązała się Polska. Uprawnienie do wyrażenia zgody lub odmowy zgody na zabieg medyczny, wynika przede wszystkim z Karty Praw Człowieka i Konwencji Bioetycznej, czyli aktów międzynarodowych, które Polska podpisała i ma obowiązek przestrzegać. Jest to więc podstawowe prawo człowieka. Europejski Trybunał Praw Człowieka definiuje „obowiązek” szczepień w orzeczeniach równoznaczni z przymusowym leczeniem, czyli jako łamanie art.8 Konwencji o ochronie praw człowieka. W Polsce w związku z przymusem szczepień łamane są jeszcze inne prawa – prawo do pełnej informacji o ryzyku wynikającym z zabiegu medycznego.”

Szkoła nie może żądać oświadczeń o chorobach czy szczepieniach uczniów

“Informacje medyczne należą do grupy danych wrażliwych. Co do zasady nie można ich żądać i przetwarzać poza wypadkami wskazanymi w przepisach. Podobnie zresztą jest w przypadku wszystkich danych osobowych, ich przekazywanie jest zwykle dobrowolne, a przetwarzanie uzależnione od zgody przekazującego te dane – wyjaśnia Robert Kamionowski, radca prawny, partner w Kancelarii Peter Nielsen & Partners Law Office.” – Szkoła nie może żądać oświadczeń o chorobach czy szczepieniach uczniów, 19 stycznia 2019 https://serwisy.gazetaprawna.pl/edukacja/artykuly/1392528,szkola-bezprawnie-zada-oswiadczen-o-chorobach-uczniow.html

 

Jakie macie doświadczenia z pielęgniarkami z przychodni, które próbują was nakłonić do szczepień? Nękanie telefonami, nachodzenie w domu, zaczepianie rodziny i sąsiadów, szantażowanie brakiem wydania recepty czy skierowania, powoływanie się na kończący się termin ważności serii szczepionki, głośne krytyczne uwagi wygłoszone przy pełnej poczekalni, nasłanie na rodziców dzielnicowego czy policji – to tylko niektóre przykłady, które znamy od rodziców. Czy macie pomysł jak rozwiązać ten problem? Skargę możesz złożyć do: – kierownika lub dyrektora placówki medycznej – wojewódzkiego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. – Biura Rzecznika Praw Pacjenta, – Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izby Lekarskiej (gdy skarga dotyczy lekarza), – Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych, – Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych.

Medyczny totalitaryzm – napisy PL

Do kogo należy twoje ciało?
O wolności mówi się tylko wtedy, gdy służy celom politycznym.
Raczej nie jest czymś, w co władza wierzy.

 

W Polsce widać nie ma ani jednego działacza na rzecz praw człowieka, bo inaczej jak by polski(?) Minister (tfu!) Zdrowia mógł wydać rozporządzenie, w którym czytamy:

§ 3. W badaniach klinicznych z udziałem małoletnich należy uwzględnić poniższe grupy wiekowe:
1) noworodki urodzone przedwcześnie;
2) noworodki urodzone o czasie (od 0 do 27 dnia życia);
3) niemowlęta i małe dzieci (od 28 dnia życia do 23 miesiąca życia);
Źródło: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu prowadzenia badań klinicznych z udziałem małoletnich

 

To trzeba łączyć, to dziś wiem z doświadczenia. Pracując przez lata w biznesie, sporo się napatrzyłem na patologie. I widziałem na przykład umowę na wprowadzenie na listę leków refundowanych przez państwo pewnej szczepionki. Potraktowano to jako usługę, wynagrodzenie opisano jako 1 procent od obrotu. A więc jeżeli w jakimś roczniku szczepi się dana szczepionką 400 tys. dzieci, każda kosztuje 300 zł, to daje 1 mld 200 mln zł. Zysk pośrednika wynosi 12 mln. I to się robi, takie interesy się spina. To niemoralne”. – Źródło: “Tusk stworzył kosztowna sieć uzależnionych” Uważam Rze nr 39(86)/2012 24-30 wreśnia 2012″

 

Oświadczenie woli na gruncie polskiego prawa cywilnego może przybierać różne formy, najważniejsze jest jednak, aby polegało na uzewnętrznieniu wewnętrznej woli człowieka w celu powstania, ustania bądź modyfikacji stosunku prawnego. Ustawodawca przewiduje jednak, że złożone oświadczenie woli w niektórych sytuacjach nie będzie mogło zostać uznane za skuteczne i prawnie wiążące.

“Zgodnie z treścią art. 61 i n. Kodeksu cywilnego, oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej. Oświadczenie woli wyrażone w postaci elektronicznej jest złożone innej osobie z chwilą, gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby osoba ta mogła zapoznać się z jego treścią. Oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, nie traci mocy wskutek tego, że zanim do tej osoby doszło, składający je zmarł lub utracił zdolność do czynności prawnych, chyba że co innego wynika z treści oświadczenia, z ustawy lub z okoliczności. Oczywiście nie jest konieczne, dla skuteczności złożenia oświadczenia woli innej osobie, by adresat tego oświadczenia zapoznał się z treścią pisma zawierającego oświadczenie. Uznaje się za wystarczające to, że miał możliwość zapoznania się z treścią pisma. Fakt, że z własnej woli z tego zrezygnował, pozostaje bez wpływu na skuteczność złożenia oświadczenia woli.

Ustawodawca przewidział szereg sytuacji, których zajście podczas składania oświadczenia woli uprawnia do uchylenia się od skutków naszej czynności. Zgodnie z art. 82 KC, nieważne jest oświadczenie woli złożone przez osobę, która z jakichkolwiek powodów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Dotyczy to w szczególności choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego, chociażby nawet przemijającego, zaburzenia czynności psychicznych. Ciekawostką może być to, że niedojrzała osobowość, jak i uzależnienie od alkoholu, nie stanowią realizacji przesłanki z powyższego przepisu.

Nieważne jest także oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności. Pozorność oświadczenia woli nie ma wpływu na skuteczność odpłatnej czynności prawnej, dokonanej na podstawie pozornego oświadczenia, jeżeli wskutek tej czynności osoba trzecia nabywa prawo lub zostaje zwolniona od obowiązku, chyba że działała w złej wierze.

W razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej. Można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści. Zniekształcenie oświadczenia woli przez osobę użytą do jego przesłania ma przy tym takie same skutki, jak błąd przy złożeniu oświadczenia. Jeżeli błąd wywołała druga strona podstępnie, uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu może nastąpić także wtedy, gdy błąd nie był istotny, jak również wtedy, gdy nie dotyczył treści czynności prawnej. Podstęp osoby trzeciej jest jednoznaczny z podstępem strony, jeżeli ta o podstępie wiedziała i nie zawiadomiła o nim drugiej strony albo jeżeli czynność prawna była nieodpłatna. Skuteczne jest nie tylko odwołanie oświadczenia woli, jeżeli doszło do adresata jednocześnie z oświadczeniem lub wcześniej, ale także odwołanie późniejsze – za zgodą drugiej strony. Na nieważność czynności prawnej dokonanej pod wpływem błędu, wywołanego podstępnie przez drugą stronę, nie można powoływać się skutecznie tylko przez wskazanie na fakt samego uchylenia się od skutków prawnych złożonego oświadczenia woli, ale przede wszystkim przez wykazanie, że były podstawy do uchylenia się od złożonego oświadczenia.

Z kolei art. 87 KC wskazuje, iż każdy kto złożył oświadczenie woli pod wpływem bezprawnej groźby drugiej strony lub osoby trzeciej, ten też może uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia, jeżeli z okoliczności wynika, że mógł się obawiać, iż jemu samemu lub innej osobie grozi poważne niebezpieczeństwo osobiste lub majątkowe. Jak odkreśla Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 czerwca 2012 r. (sygn. akt I BP 9/11), Kodeks cywilny nie definiuje pojęcia groźby bezprawnej, lecz określa jedynie przesłanki, które nadają jej charakter normatywny. Są nimi: bezprawność, powaga groźby i normalny związek przyczynowy między groźbą a złożeniem oświadczenia woli określonej treści, przy czym przesłanki te muszą wystąpić łącznie. Groźba w rozumieniu powołanego przepisu jest zawsze działaniem celowym, skierowanym na zmuszenie zagrożonego, wbrew jego woli, do złożenia określonego oświadczenia. Zmuszenie polega na tym, że grożący zapowiada spełnienie przez siebie “zła” wobec zagrożonego, jeżeli on nie złoży oświadczenia określonej treści. Groźbą bezprawną może być także zapowiedź wykonania prawa podmiotowego niezgodnie z jego przeznaczeniem, wyłącznie w celu spowodowania obawy u składającego oświadczenie woli, czyli groźba nadużycia prawa podmiotowego. Może to być też takie zachowanie, które jest formalnie zgodne z prawem, jednakże zmierza do wymuszenia złożenia oświadczenia woli. W ramach więc interpretacji pojęcia bezprawności groźby odróżnia się powszechnie bezprawność środka od bezprawności celu. Pierwsza występuje wówczas, gdy grozi się środkami, do użycia których nie miało się prawa, druga natomiast, gdy grożącemu służyło wprawdzie prawo, jednakże przyznane mu było w innym celu niż ten, w jakim z niego skorzystał Ocenie podlega zawsze całokształt zachowania sprawcy, a nie poszczególne jego elementy, środki, do jakich się ucieka, czy też cel, do jakiego dąży, w oderwaniu od pozostałych składników stanu faktycznego. Prawo cywilne operuje szerokim pojęciem bezprawności. Groźba ma charakter bezprawny wówczas, gdy następuje wkroczenie w cudzą sferę prawną w sposób naruszający element wolności składania oświadczeń woli. Przekroczenie dozwolonej granicy zachodzi, jeżeli grożący – stawiając alternatywę oświadczenie woli albo realizacja groźby.

Uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli, które zostało złożone innej osobie pod wpływem błędu lub groźby, następuje przez oświadczenie złożone tej osobie na piśmie. Uprawnienie do uchylenia się wygasa: w razie błędu – z upływem roku od jego wykrycia, a w razie groźby – z upływem roku od chwili, kiedy stan obawy ustał. Skuteczne złożenie powyższego oświadczenia jest formą pozasądowego unieważnienia czynności prawnej z mocy woli samej strony tej czynności. W jego wyniku czynność prawna staje się nieważna od początku, ponieważ oświadczenie o uchyleniu działa z mocą wsteczną od momentu dokonania czynności prawnej. Czynność ta nie może zatem wywierać żadnych skutków, zaś te, które powstały, zostają z mocą wsteczną przekreślone, co dotyczy zarówno skutków o charakterze obligacyjnym, jak i prawnorzeczowym”. – Źródło: www.sprawnik.pl

Dean Clifford: Twoje prawa, Powiernictwa i jak je egzekwować – cz.1 i 2

Jeden z wykładów Deana Clifforda na temat prawa i powiernictw, pomimo, że materiał odnosi się głównie do Kanadyjskiego podwórka to można się z niego sporo dowiedzieć na temat prawa powierniczego, w jakiej roli można występować w relacji z rządem, jak te role są odwracane z powodu naszej niewiedzy, jak władza operuje na domniemaniu, o co chodzi z imieniem, jak zgadzamy się na wiele rzeczy poprzez domniemanie.