Manifest z Davos 1973

Witamy w 2030 roku: nic nie posiadam, nie mam prywatności, a moje życie nigdy nie było lepsze. [Światowe Forum Ekonomiczne]
Klaus Schwab: Pandemia COVID-19 przyspieszyła pewne trendy

Podczas trzeciego Europejskiego Sympozjum Zarządzania, Forum poszerzyło swoją europejską tematykę, wybierając temat „Kształtowanie Twojej przyszłości w Europie”. Jego Królewska Wysokość Książę Bernhard z Holandii był honorowym sponsorem, a Komisja Wspólnot Europejskich odnowiła swój patronat.

Dwa wydarzenia wyróżniły to spotkanie w Davos. Najpierw Aurelio Peccei, włoski przemysłowiec, wygłosił przemówienie podsumowujące raport Granice Wzrostu (ang. Limits to Growth), książkę opublikowaną pod egidą Klubu Rzymskiego, globalnego think tanku, który założył. Kiedy opublikowano ten raport w 1972 roku, publikacja ta wywołała sensację, kwestionując trwałość globalnego wzrostu gospodarczego, [podkreślając niektóre z tych samych obaw dotyczących demografii, które wyraził XVIII-wieczny uczony Thomas Malthus – ocenzurowany fragment, str. 15, A Partner in Shaping History]. Autorzy nakreślili wybory, jakich musiało dokonać społeczeństwo, aby pogodzić rozwój gospodarczy z ograniczeniami środowiskowymi. Przełomowa publikacja sprzedała się w ponad 12 milionach egzemplarzy i została przetłumaczona na ponad 30 języków.

 

Następnie, uczestnicy podjęli inicjatywę stworzenia kodeksu etycznego opartego na koncepcji interesariuszy Klausa Schwaba. Wszyscy uczestnicy przy jednym głosie wstrzymującym się zatwierdzili tekst w końcowej sesji sympozjum.

[Światowe] Forum [Ekonomiczne] od samego początku wyznaczyło zasadę, że nie powinno działać jako grupa rzecznicza ani wyrażać opinii w imieniu swoich członków lub uczestników. Manifest z Davos był rzadkim wyjątkiem od tej polityki.

W 1973 roku Fundacja zaczęła rozszerzać swoją działalność poza organizację corocznego spotkania w Davos. Aby zwiększyć wartość swoich usług, Forum uruchomiło trzy inicjatywy mające na celu gromadzenie i rozpowszechnianie wiedzy poprzez publikacje, rozwijanie działań na poziomie regionalnym i krajowym oraz tworzenie społeczności w celu poszerzenia i pogłębienia dyskusji na temat palących problemów globalnych.

Było to:
–    uruchomienie Synops [streszczeń], usługi dokumentacyjnej, która zapewnia europejskim liderom biznesu informacje na temat polityki publicznej i strategii rządu.
–    zorganizowanie dwóch okrągłych stołów – pierwszego na temat Europy w Komisji Europejskiej w Brukseli w maju i drugiego w Niemczech w Bonn w listopadzie – w celu promowania interakcji między środowiskiem biznesu a rządami europejskimi, w tym Komisją Europejską.
–    utworzenie Europejskiego Klubu Zarządzania Spółdzielczego, pierwszej społeczności wysokiego szczebla Forum.

Dzięki tym inicjatywom i Manifestowi z Davos Europejskie Forum Zarządzania celowo dążyło do zbudowania szerszej, bardziej znaczącej platformy dla biznesu, rządu, społeczeństwa obywatelskiego i innych zainteresowanych stron do współpracy w celu rozwiązania ważnych globalnych problemów. Klaus Schwab, który został mianowany profesorem zarządzania strategicznego na Uniwersytecie Genewskim, gdzie wykładał do 2003 roku, później rozszerzył swoją zasadę dotyczącą interesariuszy na szerszą koncepcję globalnego obywatelstwa korporacyjnego, zgodnie z którą korporacje, wraz z rządem i społeczeństwem obywatelskim, sami są udziałowcami w światowym dobru wspólnym. Rozwój własny Forum odzwierciedlałby ewolucję pierwotnego pomysłu Klausa Schwaba.

Źródło: The Davos Manifesto [1973]

 

Zobacz na: Fragmenty z książki „Planowanie zaludnienia” autorstwa Walentego Majdańskiego
Szczepienie Przeciwko Ciąży – Cud czy zagrożenie? – Judith Richter
Kenijscy lekarze znajdują hormon hCG w szczepionce przeciw tężcowi.
Przerażające amerykańskie korzenie nazistowskiej eugeniki – Edwin Black

 

Fragment z książki Klausa Schwaba z 1995 roku pt. “OVERCOMING INDIFFERENCE, Ten Key Challenges in Today’s Changing World”, str. 155, 156 – A Laborious Future:

 

Opis zmian

Przez wiele dziesięcioleci gospodarka wolnorynkowa cechowała się pomyślnym rozwojem gospodarczym wśród jednej piątej populacji świata. W tym samym czasie życie najbiedniejszych, około 5,6 miliarda ludzi było zupełnie inne. Teraz jednak znaki ostrzegawcze zwiastują trudniejsze czasy nawet dla krajów zamożnych. Obejmują one minimalny postęp we wdrażaniu konwencji z Rio i Agendy 21, eksplozję bezrobocia, pustynnienie, wyczerpanie zasobów oraz quasi generalizowanie konfliktów na tle etnicznym, plemiennym i religijnym.

Ostateczne zwycięstwo wolnego handlu nad gospodarką planową znacznie wyolbrzymiło naszą arogancję i zaufanie do systemu, który jest daleki od doskonałości. Nieuchronnie świat musi się zmienić. Nie możemy dłużej tolerować dyskryminacji między krajami bogatymi i biednymi, zwłaszcza gdy mniejszości w krajach bogatych rozrastają się i stają się coraz bardziej bez środków do życia.

Powody zmian

Radykalne zmiany w strukturze naszego globalnego społeczeństwa wkrótce staną się obowiązkowe z dwóch głównych powodów – przeludnienia i nieadekwatności gospodarki rynkowej. Za nie więcej niż czterdzieści lat światowa populacja osiągnie co najmniej 10 miliardów, z czego trzy czwarte będzie mieszkać w najbiedniejszych obszarach Ziemi, takich jak Afryka. Żaden światowy przywódca, żaden poważny geopolityk, nigdy nie mówił o tej fali pływowej; nawet Komisja przygotowawcza Konferencji na rzecz Ludności i Rozwoju w Kairze stara się ominąć tę kwestię. Unikamy realistycznych dyskusji na temat zbliżającej się eksplozji populacji, na którą nasz system gospodarczy nie oferuje rozwiązania. Wszelkie aluzje do problemu są ironicznie określane jako teoria maltuzjańska, tak jakby Malthus był anachroniczny.

W międzyczasie gospodarka rynkowa nadal wycenia towary wyłącznie na podstawie popytu. Kamufluje to rzeczywistą wartość, do której zalicza się również koszt zużytej energii oraz odnawialność lub rzadkość surowców i zasobów wykorzystywanych podczas produkcji.

Prawdopodobne konsekwencje

Bierna postawa naszych przywódców może mieć doprowadzić do dwóch niedopuszczalnych konsekwencji – albo dojdzie do straszliwego ludobójstwa wywołanego głodem, zazdrością i przemocą, które mogą być zwieńczone użyciem broni atomowej, albo stopniowe zaakcentowanie podziału między bogatymi i biednymi – dwóch różnych grup ludzkości dzielących tę samą planetę i nieustannie walczące o przetrwanie.

Jeśli żadna z tych możliwości jest nie do przyjęcia, to co jest? Dzisiaj każde proponowane rozwiązanie jest utopijne. Ale, jak mówi Federico Mayor: „Dzisiejsza Utopia, jest jutrzejszą rzeczywistością. A więc śnijmy o utopii”.

Proponowane działania

Najpierw musimy odpowiedzieć sobie na trudne pytanie: po co jesteśmy na ziemi? Odpowiedź jest prosta: Życie jest warte życia, jeśli każdy człowiek ma dostęp do godności i radości życia. Te dwa cele można osiągnąć tylko w przypadku braku potrzeb, przy przyzwoitej opiece zdrowotnej i wysokiej jakości edukacji. Nie ma to nic wspólnego z bogactwem, marnotrawstwem i zmartwieniami, a wręcz osłabia je. Jakikolwiek zrównoważony rozwój gospodarczy jest niemożliwy dla świata składającego się z dwóch, pięciu lub dziesięciu miliardów ludzi. Musimy dokładnie zdefiniować zrównoważony rozwój społeczny. Musimy mieć nadzieję, że zbliżający się Światowy Szczyt Rozwoju Społecznego, zaplanowany na marzec 1995 roku w Kopenhadze, pomoże radykalnie zmienić strukturę naszej cywilizacji gospodarczej.”

 

Manifest z Davos

 

MANIFEST Z DAVOS

A. Zawodowym zadaniem kierownictwa przedsiębiorstwa jest służyć klientom, współpracownikom, kapitałodawcom i społeczeństwu oraz równoważyć ich sporne interesy.

B.1. Kierownictwo przedsiębiorstwa ma służyć klientom. Powinno ono zadowalać potrzeby klientów w moż-liwie najlepszy sposób. Należy dążyć do czystej konkurencji pomiędzy przedsiębiorstwami, która zapewnia największą wiarygodność cen, jakość i różnorodność produktów. Kierownictwo przedsiębior-stwa powinno próbować przekształcać nowe idee i postęp technologiczny w rynkowe produkty i usługi.

B.2. Kierownictwo przedsiębiorstwa ma służyć współpracownikom, ponieważ kierownictwo jest w wolnymspołeczeństwie akceptowane przez współpracowników tylko wtedy, gdy równocześnie broni ich interesów. Kierownictwo przedsiębiorstwa powinno dbać o zapewnienie miejsc pracy, regulację dochodówrealnych i przyczyniać się do humanizacji pracy.

B.3. Kierownictwo przedsiębiorstwa ma służyć kapitałodawcom. Powinno im zapewnić dywidendy, które sąwyższe niż stopa procentowa pożyczek państwowych. To wyższe oprocentowanie jest konieczne, ponieważ musi być w nim zawarta premia za wyższe ryzyko. Kierownictwo przedsiębiorstwa jest powier-nikiem dawcy kapitału

B.4. Kierownictwo przedsiębiorstwa ma służyć społeczeństwu. Kierownictwo przedsiębiorstwa powinno za-pewnić przyszłym generacjom warte życia środowisko. Kierownictwo przedsiębiorstwa powinno wyko-rzystać wiedzę i środki, jakie są mu powierzone dla dobra społeczeństwa. Musi ono udostępnić nauko-wemu kierownictwu przedsiębiorstwa nowości poznawcze i popierać postęp techniczny. Ma ono, poprzez kierowniczą rolę przedsiębiorstwa, umożliwić wspólnocie wypełnianie jej zadań. Zarządzanie powinno swoją wiedzę i doświadczenie postawić w służbę społeczeństwu.

C. Świadczenie usług kierownictwa przedsiębiorstwa wobec klientów, współpracowników, kapitałodawcówi społeczeństwa jest tylko wtedy możliwe, gdy egzystencja przedsiębiorstwa jest długoterminowo zapew-niona. Konieczne są tu wystarczające zyski przedsiębiorstwa. Zysk przedsiębiorstwa jest zatem koniecznym środkiem, a nie ostatecznym celem kierownictwa przedsiębiorstwa.”

Źródło: H. Steinmann, G. Schreyogg Zarządzanie. Podstawy kierowania przedsiębiorstwem. Koncepcje, funkcje, przykłady, OW PWr,Wrocław 2001, s. 78-79