Szczepionki nie działają tak skutecznie, jak to jest reklamowane, a wbrew powszechnemu przekonaniu szkodzą częściej, niż ludzie zdają sobie z tego sprawę. Oto pomijane fakty.

„Kilka tygodni temu widziałam krążąca po sieci infografikę o szczepionkach (*infografika zamieszczona w sieci prawie 2 lata temu. W Polsce tłumaczenie opublikowała strona stopstopnop). Twierdzi, że szczepionki działają i obiecuje dać fakty, ale jak czytałam tą długą listę tak zwanych “faktów”, znalazłam się po kolana w dezinformacji.”

„Ta infografika twierdził, że żyjemy w świecie wolnym od chorób i zawdzięczamy to szczepionkom – wielki postęp medyczny. Przedstawia tylko jednostronną historię powstania pierwszej szczepionki, niedokładnie opisuje kampanię ospy prawdziwej, wychwala nieskuteczne szczepionki przeciw grypie, błędnie interpretuje badanie z czasopisma Lancet, obsmarowuje Wakefielda, oskarża Jenny McCarthy o “ruch anty-szczepionkowy”, który istnieje od około 1800 roku, przypisuje autyzm wszystkiemu byle nie szczepionkom, nieuczciwie twierdzi, że neurotoksyny i odpady niebezpieczne są bezpieczne i mówi, że nie powinniśmy mieć wyboru, czy szczepić czy nie, ponieważ zakłócamy odporność stada, która nie ma zastosowania do szczepionek.

“Wiem. Ręce mi opadły po tym jak to przeczytałam. Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego dzieła nikt nie wyparował z domu, żeby wstrzykiwać coś swoim dzieciom bez sprawdzenia faktów. Mam nadzieję, że nikt nie użył tej infografiki jako “broni” przeciwko tym, którzy nie szczepią, bez przeprowadzenia własnych badań tego tematu, ponieważ to po prostu niefajne (lub inteligentne).”

“Wbrew temu, do czego być może Cię przekonano, jesteś w pełni zdolny do używania swojego mózgu i zadawania pytań, nie wymaga to specjalnych kwalifikacji. Jeśli masz zamiar zaszczepić swoje dziecko to zasługujesz na fakty.

Zaczynajmy…”

Źródło: Vaccines don’t work. Here are the facts.

Szczepionki nie działają.

To czy działają czy nie, zależy od definicji tego co kryje się za słowem “działa”. Producent gdy mówi, że działa to znaczy, że po jej wstrzyknięciu organizm produkuje przeciwciała. Zapobieganie chorobie to już jest oddzielna kwestia…

O krzyczącej niedorzeczności i strasznej szkodliwości szczepienia ospy. – ks. Wincenty Pixa – 1904 rok

Szczepionki są “nieuniknienie niebezpieczne.” (sprawa Bruesewitz v. Wyeth)

Pochodzenie terminu ”odporność stada” nie miało nic wspólnego ze szczepionkami, zwalczaniem chorób, a nawet ochroną ludzi przed chorobami zakaźnymi.

Jednym z najbardziej niepokojących odkryć w medycynie klinicznej było stwierdzenie, że dzieci z wrodzoną agammaglobulinemia, których organizm nie mógł produkować żadnych przeciwciał i miał tylko nieznaczne ślady immunoglobuliny w obiegu, przechodziły odrę w normalny sposób, wykazywały taka samą sekwencję objawów, a następnie zyskiwały odporność.

Jak wcześniej wspomniałam, Ken Tsumiyama ze swoich eksperymentów doświadczeniach wywnioskował, że autoagresja systemowa wydaje się być konsekwencją nadmiernego stymulowania układu odpornościowego gospodarza przez wielokrotne uodparnianie antygenami.

„Choroba posurowicza, jak jest nazywana, to dolegliwość stworzona przez człowieka. Jeśli nie mielibyśmy leczniczej surowicy, ani czegoś takiego jak strzykawka, którą można wprowadzać materiał pod skórę, nie byłoby chorób posurowiczych. Zamiast tego tłumy nadal umierałyby z powodu błonicy i szczękościsku … Tak więc mamy pewnego rodzaju dylemat i stoimy przed koniecznością wyboru mniejszego z dwóch potencjalnych zagrożeń.”  – Warren Taylor Vaughan, Strange Malady (1941)

Immunolodzy twierdzą, że ta alergia jest nieprawidłowym działaniem układu odpornościowego.
Pogląd ten jest sprzeczny z dr Charlesem Richetem, który zidentyfikował i nazwał w 1901 roku stan o nazwie anafilaksja. Charles Richet udowodnił w doświadczeniach na zwierzętach, że anafilaksja jest nieuniknionym skutkiem ubocznym szczepienia. Jest to uniwersalna reakcja zwierząt na dowolne białko wstrzyknięte do krwiobiegu – pierwszy zastrzyk uczula, a drugi zastrzyk lub późniejsze spożycie białka wyzwala reakcję zagrażającą życiu.

Fragment z Anty-Szczepionkowca. Montreal, październik 1885 rok [Anti-Vaccinator, and Advocate of cleanliness. Montreal].
„Zgłaszanych jest setki przypadków śmierci dzieci, które były zdrowe aż do czasu szczepienia, po którym nastąpiły dłuższe, lub krótsze okresy ich cierpienia; cierpienie to miało przeważnie swój początek w dniu tej operacji, po czym stopniowo postępowała choroba. SZCZEPIENIOWCY ZAPRZECZAJĄ, ŻE ISTNIEJE ZWIĄZEK POMIĘDZY SZCZEPIENIAMI, A ICH ŚMIERCIĄ i orzekają ich śmierć jako następstwo innych przyczyn. Problem polega na tym, że świadkami ich śmierci są TYLKO MATKI I OJCOWIE, a ich zeznania nie mają wagi w naukowych rozważaniach. Co więcej, przez ten pogrom niewinnych żyjemy obecnie w epoce Jennera.”

W roku 1853 założony został ruch przeciw szczepionkom. To był zorganizowany ruch narodowy u podstaw sprzeciwu, do którego odnoszono się mianem „Our Babies Battle” (walka o nasze dzieci). Kampania mająca na celu zniesienie obowiązkowych szczepień niosła ze sobą lokalne demonstracje, ukrywanie dzieci, akty nieposłuszeństwa cywilnego i dobrowolne aresztowania. W książce doktor Durbach, opowiada ona nam historię o tym jak czasami wycinano w ścianach dziury, gdy do drzwi przychodzili lekarze mający zaszczepić dziecko, dziecko podawano przez ścianę do mieszkania obok, a gdy lekarz przechodził do mieszkania obok, przekazywano je z powrotem. Była jeszcze jedna historia, którą opowiedziała, o kobiecie, która gdy przyszedł do niej lekarz ze szczepieniem, pogoniła go z tasakiem przez ulicę. To pewnie byłam ja, to pewnie ja byłam tą, która to zrobiła. To pewnie była jakaś moja pra pra prababka, albo coś takiego. Widzę siebie jak robię coś takiego, odejdź od mojego dziecka. Rozległy opór był prowadzony przez osoby, których dzieci ucierpiały lub zmarły z powodu szczepionek.

Prawdziwa historia Andrew Wakefielda. Czy dr Wakefield stwierdził w artykule „The Lancet”, iż istnieje związek między szczepionką MMR, a autyzmem? Czy tylko postawił hipotezę, którą należy zbadać? Czy był opłacany przez prawników dzieci, których sprawa toczyła się w sądzie? Z jakiego powodu i dlaczego akurat jemu odebrano prawo do wykonywania zawodu, skoro było 13 autorów tego artykułu? I czy zgłosił apelację? A co z pobieraniem próbek krwi od dzieci zaproszonych na urodziny jego syna? Czy planował wprowadzenie swojej własnej szczepionki na rynek? Na te i inne zarzuty, które są tak często powtarzane przez pro-szczepionkowych ignorantów odpowiada sam oskarżony.

“…wszelkie ewentualne wątpliwości odnośnie bezpieczeństwa szczepionek bez względu na to, czy są zasadne czy nie, nie mogą ujrzeć światła dziennego z uwagi na potrzebę zapewnienia ciągłości ich wykorzystania do maksymalnego stopnia w zgodzie z celami ochrony zdrowia publicznego narodu” – stwierdzenie z 1 czerwca 1984  przez  FDA-Federal-Register

“Do czego zmierzam to, czy chcemy po prostu tak na oko, patrząc powiedzmy na znaczenie dzikiej choroby, przed którą chronicie, i poważny i potencjalny związek ze szczepionką – ponieważ nigdy nie przyznamy, że to [autyzm] jest prawdziwy efekt uboczny – czy to będzie wystarczające dla Ciebie, aby ocenić wpływ na zdrowie publiczne.” ( Immunization Safety Review Committee, 2001 str. 97 ) – Dr Marie McCormick, pediatra

„Myślę, że rozpowszechnianie pewnych informacji przedwcześnie, nie służy społeczeństwu. I tak już jest aż za bardzo i niepotrzebnie straszone. Och, waszym dzieciom wstrzykiwano wirusa, który powoduje raka.” – Albert Sabin, wynalazca doustnej szczepionki przeciw polio

“spośród 3723 dzieci, które na Ukrainie w latach 1992—1997 zachorowały na błonicę, 80,4 procent miało wszystkie wpisy w książeczce szczepień. Wśród 1920 chorych w wieku od 16 do 19 lat odsetek ten wyniósł nawet 81,5 procent.”

„Po blisko 8 latach obserwacji stwierdzono, że częstotliwość występowania gruźlicy jest większa u szczepionych niż u nie szczepionych. Nie znaleziono dowodu na ochronne działanie szczepionki”.

„Pomimo wysokiego poziomu pokrycia szczepieniami przeciw krztuścowi, jego cyrkulacja w środowisku nie może być sterowana w ogóle. Wyniki kwestionują skuteczność obecnych programów szczepień.”

“Przeszukując bazę MEDLINE/PubMed (wpisując “polio” i “poison”) znajdziemy około 45 współczesnych artykułów w których chorobom polio podobnym przypisuje się trucizny. To ujęcie relacji między polio i truciznami ogranicza się tylko do rolnictwa przemysłowego – zwierzęta nie mogą pociągnąć przemysł do odpowiedzialności.”

“Szczepienie przeciw ospie jest mniej skuteczne niż naturalna odporność, która istniała w społecznościach zanim nastała era szczepień. Powszechne szczepienia przeciw ospie okazały się nie opłacalne. Bo zwiększają zachorowalność na półpasiec co niewspółmiernie przesuwa koszty oszczędności związanych ze zmniejszeniem występowania ospy wietrznej. Powszechne szczepienia przeciw ospie poległy w zapewnieniu długo trwałej ochronie przed chorobą wywoływaną wirusem ospy wietrznej-półpaśca.”

„Wiek osób chorujących na świnkę we Francji, a także w innych krajach, przesunął się z dzieciństwa do wieku dojrzewania i wczesnej dorosłości po wprowadzeniu szczepionki MMR do rutynowego kalendarza szczepień. Większość przypadków w badanej populacji była szczepiona w dzieciństwie i miała niską szczątkową ochronę jako młodzi dorośli, z niewielką różnicą między tymi, którzy otrzymali jedną lub dwie dawki.” „Efektywność szczepionek przeciw śwince u osób które otrzymały jedną dawkę wynosi 49% i 55% przy dwóch dawkach w porównaniu do osób nieszczepionych.”

Crone & Reder (1992) udokumentowali ciekawy przypadek ciężkiego tężca u 29-letniego mężczyzny bez historii narkomanii, typowego delikwenta wśród współczesnych ofiar tężca w USA. Oprócz regularnego cyklu szczepień przeciwko tężcowi i dawek przypominających dziesięć lat wcześniej podczas swojej służby wojskowej, ten pacjent był poddany hiper  immunizacji (uodpornienie anatoksyną tężcową i osiągnięcie ekstremalnie wysokiego poziomu antytoksyny surowicy) jako ochotnik w celu komercyjnej produkcji TIG. Monitorowano jego poziom antytoksyny w jego surowicy i zgodnie z oczekiwaniami, rozwinięto ekstremalnie wysoki poziom antytoksyny po zabiegu hiper immunizacji. Niemniej jednak rozwinął się u niego poważny tężec  51 dni po zabiegu, pomimo wyraźnie udokumentowanej obecności antytoksyny surowicy przed chorobą. W rzeczywistości po przyjęciu do szpitala na leczenie jego poziom antytoksyny w surowicy wynosił około 2500 razy więcej niż poziom uznawany za ochronny. Jego tężec był tak ciężki, że wymagał ponad pięciotygodniowej hospitalizacji ze środkami ratującymi życie. Przypadek ten zademonstrował, że antytoksyna surowicy poległa w zapobiegnięciu poważnego tężca, nawet w ilościach 2500 razy większych niż to, co jest uznawane za wystarczające do zapobiegania tężcowi u dorosłych.

U.S. Department of Health and Human Services otwarcie przyznaje, że formaldehyd to substancja rakotwórcza. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem w 2012 roku opublikowała raport dotyczący formaldehydu, a w nim “istnieje wystarczająca ilość dowodów u ludzi na potwierdzenie rakotwórczego działania formaldehydu. Formaldehyd powoduje raka nosogardzieli i białaczkę.

“Karta charakterystyki bezpieczeństwa (MSDS) Tiomersalu dostarczona przez firmę Eli Lilly potwierdza, że ekspozycja płodów i dzieci na działanie Tiomersalu może spowodować „od łagodnych po ciężkie formy upośledzenia umysłowego i zaburzeń motorycznych.” Karta charakterystyki bezpieczeństwa dostarczona przez koncern Sigma Aldrich wymienia poronienie i śmierć płodu, jako możliwe skutki działania po ekspozycji w stanie prenatalnym.”

W listopadzie 2013 roku Francuska Agencja Bezpieczeństwa Lekarstw i Produktów Higieny (ANSM) zaleciła, aby nie używać fenoksyetanolu w produktach aplikowanych bezpośrednio na pupę dzieci (chodzi tu o maści na odparzenia i chusteczki perfumowane do przecierania pośladków) oraz ograniczyć prawnie dozwolone stężenie w innych kosmetykach z 1% do 0,4%.
Fenoksyetanol to konserwant szeroko stosowany w kosmetykach, choć od dłuższego czasu podejrzewano, że może on mieć toksyczny wpływ na rozwój i rozmnażanie.

Ja: “Czy mogę prosić o ulotkę do szczepionki przeciwko grypie?”
Aptekarz: “Z jakiego powodu??”
Ja: “Abym mogła ją przeczytać.”
Aptekarz:: “O którą chodzi?”
Ja: “O tą, która jest reklamowana na małych transparentach, na każdym przejściu.”
Aptekarz:: “Wydrukuję pani arkusz informacyjny”.
Ja: “Nie, to nie jest to samo.”
Aptekarz: “Co chce pani wiedzieć? Mogę to pani powiedzieć?”.
Ja: “Chciałabym przeczytać całość przed rozważeniem przyjęcia szczepienia…. skutki uboczne, przeciwwskazania, skuteczność, listę składników, takich jak rtęć.”
Aptekarz: “Nie sądzę, abym jakąkolwiek miał. Niech sprawdzę (sprawdza). Niestety, nie mogę pani jej dać, aż do momentu, kiedy skrzynka będzie pusta, ponieważ musi w niej pozostać. I szczepionka już nie zawiera tiomersalu w pojedynczej dawce. Mogę pani wydrukować arkusz informacyjny “.
Inny pracownik apteki, z wielkim uśmiechem do mnie: “Witam, proszę bardzo, znalazłem jedną.” (Wręcza mi ulotkę).