Wybrane momenty z Wydarzenia 201
Wydarzenie 201 miało miejsce18 października 2020 roku. Warto nakreślić mały kontekst do tych pandemicznych ćwiczeń, bo na 2020 rok były zaplanowane dwa ćwiczenia.
We wrześniu 2019 Globalna Rada Monitorowania Gotowości [Global Preparedness Monitoring Board] opublikowała co roczne sprawozdanie o nazwie „A world at risk” na temat globalnej gotowości na wypadek katastrof zdrowotnych. W rozdziale „Wymagane działania” czytamy:
Organizacja Narodów Zjednoczonych musi wzmocnić mechanizmy koordynacji.
Wskaźniki postępu do września 2020 roku.„Organizacja Narodów Zjednoczonych (w tym WHO) przeprowadza co najmniej dwa ogólnosystemowe ćwiczenia szkoleniowe i symulacyjne, w tym jedno obejmujące celowe uwolnienie śmiertelnego patogenu układu oddechowego.” – str. 39, A world at risk: annual report on global preparedness for health emergencies.
https://apps.who.int/gpmb/assets/annual_report/ GPMB_annualreport_2019.pdf
Organizatorzy tych ćwiczeń, o nazwie Wydarzenie 201 zrobili podsumowanie poruszanych kwestii. Poniżej tłumaczenie tego materiału filmowego.
Wydarzenie 201 [Event 201] – ćwiczenia symulacyjne [18 październik 2019]
Wybrane momenty z Wydarzenia 201
WHO reaguje średnio na 200 epidemii każdego roku. Musimy przygotować się na wydarzenie, które stanie się pandemią.
Rozpoczęło się u zdrowo wyglądających świń, miesiące a może lata temu. Nowy koronawirus rozprzestrzeniał się po cichu, wewnątrz trzód. Stopniowo zaczęli chorować rolnicy. Osoby zakażone zachorowały na chorobę układu oddechowego z objawami wahającymi się od łagodnych, grypopodobnych objawów do ciężkiego zapalenia płuc. Najbardziej chorzy wymagali intensywnej opieki medycznej, wielu zmarło. Eksperci zgadzają się, że jeśli wirus nie zostanie szybko opanowany to doprowadzi do poważnej pandemii. A epidemia krąży po świecie i dotyka ludzi w każdym jego zakątku. Zwołano nadzwyczajną komisję ds. pandemii w celu zareagowania na szczyt pandemii.
Anita Cicero: Misją nadzwyczajnej komisji ds. pandemii jest przedstawienie zaleceń w celu sprostania poważnym globalnym wyzwaniom pojawiającym się w odpowiedzi na rozwijającą się pandemię. Komisja składa się z bardzo doświadczonych liderów, przedstawicieli świata biznesu, zdrowia publicznego oraz osób pochodzących ze społeczeństwa obywatelskiego.
Dr Caitlin Rivers: Jeśli nie będziemy w stanie zatrzymać rozprzestrzeniania się wirusa możemy spodziewać się podwojenia liczby przypadków w ciągu jednego tygodnia i szesnaście razy więcej w ciągu miesiąca. Liczba ta sięgałaby rzędu pół miliona przypadków i gwałtownie by rosła, wykładniczo. W ciągu trzech miesięcy możemy zbliżyć się do liczby 10 milionów przypadków.
Tom Inglesby: Cóż, jesteśmy na początku czegoś, co zmierza w kierunku stania się w poważną pandemią. Pojawiają się problemy, które mogą zostać jedynie rozwiązane przy pomocy ogólnoświatowego biznesu i rządów, które będą ze sobą współpracowały.
Dr Yabani Bello: Od dekad wiemy o podobnych do “CAPS wirusów”, które występują wśród zwierząt i ludzi. Jednakże nie udało się nam stworzyć szczepionki, która weszła powszechnie na rynek. Jestem pewien, że istnieją nowe technologie, które mogą nam w tym pomóc, ale będzie to trudny proces. Nie jestem optymistycznie nastawiony do twierdzenia, że stworzenie na czas szczepionki, w czasie tej pandemii, jest istotną kwestią.
Leki przeciwwirusowe i niezbędne środki medyczne muszą być dystrybuowane na całym świecie.
Tom Inglesby: Zatem kwestią do rozpatrzenia dla tej komisji jest polityka w czasie kryzysu. A to spotkanie dotyczy tego, w jaki sposób rządy, przedsiębiorstwa i organizacje międzynarodowe powinny w czasie pandemii alokować i dystrybuować leki przeciwwirusowe i zasoby medyczne wśród ludzi, którzy potrzebują ich najbardziej.
Adrian Thomas: To co bardzo dobrze sprawdzało się w przypadku Globalnego Funduszu, to posiadanie scentralizowanego mechanizmu, który byłby w stanie zaopatrywać się w zasoby finansowe w imieniu dotkniętych krajów i ta kwestia będzie miała kluczowe znaczenie. Myślę, że drugą ważną rzeczą dla sektora biznesowego i wytwórców leków przeciwwirusowych, które posiadamy, bardzo istotną rzeczą będzie objaśnienie czego potrzebujemy, kto tego potrzebuje i kto będzie podejmował decyzje w tej sprawie.
Sofia Borges: Myślę, że biorąc pod uwagę fakt, że najbardziej dotknięte są kraje posiadające niski lub średni dochód, z nierównym dostępem do technologii, do finansów, istotne jest to, że ONZ posiada na całym świecie powszechnie uznawaną pozycję i uniwersalne członkostwo.
Christopher Elias: Światowy zapas z pewnością pomógłby zapewnić bardziej racjonalną i strategiczną alokację, ale tak naprawdę nie posiadamy potencjału logistycznego, nawet wewnątrz ONZ, by sprowadzić to wszystko do jednego miejsca i operować tym. Zatem jest to miejsce, w którym według mnie, potrzebna jest współpraca między organizacjami międzynarodowymi takimi jak Światowa Organizacja Zdrowia a sektorem prywatnym, który zarządza łańcuchami dostaw w różnych celach. Każdego dnia wie gdzie znajdują się zapasy, podejmuje mądre decyzje dotyczące tego w jaki sposób przydzielać je ludziom, którzy ich potrzebują, w miejscach, gdzie potrzebują ich najbardziej i współpracują z przemysłem, by przetransportować te zapasy z miejsca, w którym znajdują się obecnie do miejsca, w którym muszą się znaleźć.
Eduardo Martinez: Pragnę podkreślić, że współpraca między dostawcami w łańcuchu dostaw lub przedsiębiorstwami posiadającymi ogromne łańcuchy dostaw może przyczynić się do zwiększenia efektywności całego procesu.
Avril Haines: Pytanie brzmi: czy za pośrednictwem tych międzynarodowych mechanizmów można naprawdę podejmować zobowiązania do jak najszybszego podjęcia tych działań i dać ludziom poczucie, że jeśli wniosą większy wkład, będą mieli większe szanse na ochronę własnej ludności oraz bezpieczeństwa i zdrowia w ich kraju?
Jane Halton: Żeby było jasne. Większa część tej produkcji musiałaby być realizowana w ramach umów.
-Tak.
Prawie nie słyszy się o tym, że ludzie wytwarzają produkt bez uprzedniego zobowiązania się do jego konsumpcji. Tak więc, jest to pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, ponieważ nie jest to coś, co kraje obecnie kontrolują, a kraje te doprowadzą do sytuacji kryzysowych i będą współpracować w ramach istniejącego łańcucha dostaw.
Stephen Redd: Myślę, że jest to mało prawdopodobne, i zgadzam się z tym, że te kraje nie kupią czegoś w rodzaju udziałów w globalnych zapasów, nie odzyskując przy tym dużej części tego zasobu dla siebie.
GNN: Agencje zdrowia publicznego wydały poradniki dla podróżnych, a niektóre kraje zakazały podróżowania z obszarów najbardziej dotkniętych epidemią. W związku z tym sektor turystyczny przeżywa ogromny kryzys. Liczba rezerwacji spadła o 45%, a wiele lotów zostało odwołanych. Efekt domina „pruje” przez sektor usług. Rządy, które w dużej części swojej gospodarki opierają się na turystyce i podróżach, są szczególnie mocno dotknięte tym problemem.
Ograniczenia w podróżach i handlu mają dotkliwe konsekwencje gospodarcze.
Tom Inglesby: W jaki sposób krajowi przywódcy, przedsiębiorstwa i organizacje międzynarodowe powinny zrównoważyć ryzyko zaostrzenia się choroby, które byłoby spowodowane ciągłym przemieszczaniem się ludzi na całym świecie, z ryzykiem dotkliwych ekonomicznych konsekwencji zakazów podróży i handlu.
Tim Evans: Jeśli istnieje jakieś poczucie, że posiadamy instytucję ONZ, która może tego wszystkiego dokonać, to obawiam się, że cierpimy na zaburzenia urojeniowe co do władzy ONZ. Naprawdę ważne jest to, by powołać w tych gałęziach przemysłu i ich stowarzyszeniach handlowych skuteczne przywództwo, które jest zdecentralizowane, ale posiada zbiorową odpowiedzialność i rozliczalność za swoje działania. I to musi być poparte przez przywódców publicznych.
Martin Knuchel: Musimy ustalić co jest niezbędną sprawą/kwestią, a co nią nie jest jeśli chodzi o podróżowanie. W przeciwnym razie, jeśli ilość rezerwacji spadnie do 20% w niedługim okresie czasu, to firma upadnie. Oto skutek tej sytuacji.
Christopher Elias: W wysoce współzależnym świecie istnieje cały złożony zestaw zagadnień dotyczących łańcuchów dostaw na czas. Musimy zastanowić się nad tym, jak duża jest elastyczność w tym systemie łańcucha dostaw na czas i upewnić się, że będzie on nadal działał. Myślę, że będzie to wymagało szczegółowości i wiedzy, którą posiada wyłącznie sektor prywatny. ONZ może odgrywać ważną rolę w ułatwianiu koordynacji, ale przedsiębiorstwa wiedzą gdzie znajdują się te towary, gdzie się przemieszczają, jak je przenieść i to właśnie tam należy dość szybko stworzyć rodzaj współpracy publiczno-prywatnej, z którą zazwyczaj nie mamy do czynienia, a w czasie tego kryzysu musimy to ogarnąć dosyć szybko.
Dr Dave Gamble: Jeszcze nie skończyły się nam pieniądze. Jednakże faktem jest to, że zmierzamy w niebezpiecznym kierunku i coś musi się zmienić.
Pandemia powoduje pogłębiający się światowy kryzys finansowy.
Tom Inglesby: Tak więc, w tym momencie pytanie do tej komisji brzmi: w jaki sposób zasoby finansowe powinny stać się priorytetem? Czy istnieją zasoby, na których utratę nie możemy sobie pozwolić? Jakie są wasze priorytety? Nie mamy pieniędzy, żeby zapłacić za rozwiązanie tych wszystkich pilnych problemów.
George Gao: Zatem w tej chwili chcemy tych funduszy, prawda? Potrzebujemy pieniędzy. Więc gdzie są pieniądze? Zatem rząd może dostarczyć trochę pieniędzy. Następnie sektor prywatny. Niektórzy z ich przedstawicieli siedzą tutaj. Macie pieniądze, no nie? Teraz naprawdę potrzebujecie skoordynowanych, scentralizowanych wysiłków.
Latoya Abbott: To czego doświadczamy, to paraliż branży hotelarskiej w czasie kiedy się tym zajmujemy. Wiemy, że biznes hotelowy na Południu tworzy te 5% PKB.
Stephen Redd: Rządy muszą być chętne do robienia rzeczy, które odbiegają od ich historycznej perspektywy. W dużej mierze musimy się opierać na zasadach jakie panuje w czasie działań wojennych.
Brad Connett: Nie powinniśmy bagatelizować siły przedsiębiorczości. Musimy to podkreślać, niezależnie od tego, czy odbywa się to za pośrednictwem rządów, które pomagają nam przez ulgi podatkowe, czy subwencje tego typu w celu zwiększenia produkcji tego typu produktów. To może się stać szybko. Coś w rodzaju realizacji planu podobnego do Planu Marshalla. Nie mówię, że chodzi dosłownie o to samo, ale o to, że Plan Marshalla, który może wejść w życie, może pobudzać zmiany bardzo szybko.
GNN: Kraje reagują w różny sposób na kwestię tego jaki jest najlepszy sposób na zarządzanie przytłaczającą ilością dezinformacji i błędnych informacji krążących w Internecie. W niektórych przypadkach wprowadzane są ograniczone przerwy w dostępie do Internetu w celu stłumienia paniki.
Mylne, wprowadzające w błąd informacje podkopują wysiłki zmierzające do opanowania pandemii.
Tom Inglesby: Jak duża powinna być kontrola nad informacjami i kto powinien ją sprawować? Jak można skutecznie radzić sobie z fałszywymi informacjami? A co jeśli te fałszywe informacje pochodzą od firm lub rządów?
Hasti Taghi: Uważam, że bardzo ważne jest to abyśmy zapewnili odpowiednią komunikację ze wszystkimi placówkami opieki zdrowotnej, w których ci pacjenci są leczeni, aby nie doszło do masowej paniki.
Matthew Harrington: Tkwimy w punkcie, w którym czas na zrobienie kroku naprzód przez platformy mediów społecznościowych, i rozpoznanie przez nie odpowiedniej chwili na to, by stwierdzić, że są platformami technologicznymi, a nie nadawcami informacji, skończył się. W rzeczywistości muszą one uczestniczyć w nadawaniu rzetelnych informacji i współpracować ze środowiskami naukowymi i zdrowotnymi, by zdobyć przewagę, jeśli nie zalać teren/strefy dokładnymi informacji, ponieważ umieszczenie dżina mylnych informacji lub dezinformacji z powrotem w butelce nie jest niemożliwe.
Lavan Thiru: Rzeczą o jakiej nie rozmawialiśmy i zastanawiam się, czy nie nadszedł czas, by o tym porozmawiać, jest wkroczenie rządów i i podjęcie działań egzekucyjnych przeciwko fałszywym doniesieniom [fake news].
Jane Halton: Osobiście nie wierzę w to, że próby ukrócenia tego co się dzieje jeżeli chodzi o informacje, są praktyczne czy też pożądane. I mamy, jak sądzę, kilka strategii, które są dostępne, jedną z których jest strategia “zalania terenu”. Drugą jest poleganie, informowanie i zaopatrywanie zaufanych źródeł informacji, biorąc pod uwagę fakt, że mogą je później przekazać dalej. Musimy również pomyśleć o technologicznej reakcji na tę sytuację.
Epilog scenariusza
Rezultat pandemii “CAPS” w przypadku ‘Wydarzenia 201’ był katastrofalny. Zmarło 65 milionów ludzi w pierwszych 18-stu miesiącach pandemii. Na początku epidemia była mała i na początku wydawała się do opanowania, ale później zaczęła się rozprzestrzeniać w gęsto zaludnionych i zubożałych okolicach i w miastach o populacji miliona lub więcej ludzi. Od tego momentu, rozprzestrzenianie się choroby było gwałtowne. W ciągu sześciu miesięcy, przypadki zachorowań pojawiały się w niemal każdym kraju.
Gospodarka światowa doświadczała nagłego upadku. PKB spadło o 11% Indeksy rynków papierów wartościowych [giełdy] na całym świecie runęły w dół i obniżyły się o 20-40% i kierowały się ku spadkowemu cyklowi strachu i niskich oczekiwań. Przedsiębiorstwa nie pożyczały, banki nie udzielały kredytów, każdy po prostu miał nadzieję na przeczekanie tej sytuacji i przetrwanie burzy. Ekonomiści mówią, że zawirowania gospodarcze wywołane przez taką pandemię będą się utrzymywały przez lata, być może przez dekadę. Skutki społeczne: utrata zaufania do rządów, brak zaufania do nadawców informacji i załamanie spójności społecznej mogą utrzymywać się nawet dłużej. Musimy odpowiedzieć sobie na pytanie – czy musi być aż tak źle? Czy są jakieś rzeczy jakie mogliśmy zrobić, pięć lub dziesięć lat przed pandemią, które zmniejszyłyby jej katastrofalne skutki? Wierzymy w to, że odpowiedź na to pytanie brzmi „tak”. Zatem czy my, jako globalna społeczność, jesteśmy w końcu gotowi na wykonanie ciężkiej pracy potrzebnej do tego, by przygotować się na kolejną pandemię?
Wybrane momenty z Wydarzenia 201 – napisy PL
Zobacz na: Fraza „teoria spiskowa” – broń w walce informacyjnej rozpowszechniona przez CIA po 1967 roku
Tak wygląda sterowanie umysłami… w imię demokracji
Myślenie pojęciowe, a myślenie stereotypowe – Andrzej Wronka, Kazimierz Ajdukiewicz
Wojna Informacyjna – Rafał Brzeski
Film Wojna, której nie widać – John Pilger
Prawda o firmach farmaceutycznych. Jak nas oszukują i co z tym robić – dr Marcia Angell
Jak pisać o szczepionkach – poradnik dla dziennikarzy i felietonistów – Jefferey Jaxen
„Świadoma i inteligentna manipulacja zorganizowanych przyzwyczajeń i przekonań mas jest ważnym elementem demokratycznego społeczeństwa. Kto manipuluje ukryte mechanizmy społeczne, tworzy niewidzialny rząd, który jest prawdziwym władcą naszego kraju. Jesteśmy rządzeni, nasz rozum jest kształtowany, nasze gusta i guściki kreowane, nasze idee są w większości sugerowane przez mężczyzn, o których myśmy nigdy nic nie słyszeli. To jest logiczny wynik sposobu organizacji naszego demokratycznego społeczeństwa.
Duże masy społeczne muszą w ten sposób kooperować, jeżeli chcą żyć w zrównoważonym, funkcjonującym społeczeństwie. W prawie, że każdym postępowaniu naszego życia, w naszym społecznym zachowaniu i naszym etycznym myśleniu jesteśmy zdominowani przez względnie małą ilość osób, które rozumieją wzory myślenia i zachowania mas. To oni są tymi, którzy pociągają za sznurki, kontrolujące myśli i zachowania społeczeństwa.” – Propaganda, Edward Bernays