Zapalenie jelit po odrze i śwince w krótkim odstępie czasu – Royal Free Hospital w Londynie
Źródło: Health Discovery could re-open MMR debate, 1 czerwca 1999 roku
Zapalenie jelit po odrze i śwince w krótkim odstępie czasu
Naukowcy mówią iż dzieci, które zachorują na odrę i świnkę w tym samym roku, są bardziej narażone na rozwój zaburzeń jelit w późniejszym życiu.
Chociaż zespół badawczy nie przyjrzał się żadnym bezpośrednim powiązaniom między szczepionką MMR (odrą, świnką i różyczką) a zapaleniem jelit, to ich odkrycie może ponownie otworzyć debatę nad tym, czy szczepionka może być odpowiedzialna za niektóre przypadki.
Szczepionka “infekuje” dzieci osłabioną formą żywych wirusów, aby pobudzić odpowiedź immunologiczną, która chroni przed prawdziwą chorobą.
Tak więc szczepione dzieci mają styczność ze znacznie mniej potężną postacią tych dwóch chorób w krótkim odstępie czasu.
Mimo to organizacja charytatywna Sense zajmująca się głuchoniewidomymi nalegała, aby rodzice nadal szczepili swoje dzieci szczepionką MMR. Ostrzegali, że nieszczepienie może doprowadzić do większej liczby przypadków różyczki (niemieckiej odry) i wzrostu liczby dzieci niepełnosprawnych.
Różyczka u niemowląt i kobiet w ciąży – Hilary Butler
Odkrycie tego związku przez zespół badaczy z Royal Free Hospital w Londynie zostało okrzyknięte “dużym krokiem naprzód” w znalezieniu lekarstwa na nieuleczalne choroby zapalne jelit (IBD), takie jak choroba Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
Inny zespół z Royal Free otworzył pierwotną kontrowersję MMR dzięki raportom opublikowanym w Lancet w 1997 roku, które łączyły szczepionkę MMR z nieswoistym zapaleniem jelit. Zespół z Royal Free przebadał dane 16.000 osób urodzonych w jednym tygodniu w 1970 roku.
Okazało się, że dzieci w wieku od czterech do sześciu lat, które zachorowały na odrę i świnkę w tym samym roku, były o cztery razy bardziej narażone na rozwój choroby Leśniowskiego-Crohna oraz siedem razy bardziej narażone na wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
Choroba Leśniowskiego-Crohna stała się pięciokrotnie częstsza u młodych dorosłych od lat 70. XX wieku i chociaż można ją kurować, to nie można jej wyleczyć. Członek zespołu, dr Scott Montgomery powiedział że: “To naprawdę bardzo ważny krok, ponieważ do tej pory nie mieliśmy pojęcia co powoduje te choroby. Teraz mamy jakieś pojęcie na temat przyczyn, nad którymi możemy pracować w kierunku lepszych terapii i leczenia.”
Trudne do wykrycia
Dr S. Montgomery dodał że: “W przypadku chorób takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna często występuje długa przerwa między zakażeniem, na przykład odrą, a wystąpieniem objawów nieswoistego zapalenia jelit, co sprawia że przyczyna jest trudniejsza do wykrycia. Musimy teraz wykonać więcej prac na ten temat. Obecnie więcej osób zajmuje się chorobą Crohna i innymi zapalnymi chorobami jelit niż w latach 70., więc musimy zacząć szukać możliwych lekarstw.”
Dr Scott Montgomery powiedział, że łączny wpływ dwóch infekcji [odry i świnki] u dzieci w krótkim odstępie czasu może skłonić układ odpornościowy do zwrócenia się przeciwko sobie, prowadząc w dłuższej perspektywie do rozwoju zapalnych chorób jelit.
Wiadomo, że zarówno odra, jak i świnka zmniejszają moc układu odpornościowego.
Nieswoiste zapalenia jelit to bolesne schorzenia dotykające jelita. Chorzy często spędzają życie przechodząc okresy remisji, a następnie nawrót choroby.
Choroba Leśniowskiego-Crohna zwykle powoduje owrzodzenia (otwarte rany) na całej długości jelita cienkiego i grubego. Może również powodować stan zapalny lub infekcję w obrębie odbytnicy. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego zwykle powoduje owrzodzenia w dolnej części jelita grubego, często zaczynające się od odbytnicy.
Zarówno choroba Leśniowskiego-Crohna, jak i wrzodziejące zapalenie jelita grubego mogą być kontrolowane za pomocą leków, a niektórzy pacjenci muszą przejść operację usunięcia części jelita.
Zobacz na: Tłumaczenie artykułu Andrew Wakefielda z Lancet – zaburzenia rozwojowe i zapalenie jelit
Deregulacja układu odpornościowego i pokarmowego związane z autyzmem – Del Bigtree
Autyzm, choroba zapalna jelit i szczepionka MMR – D.R. Walker, Andrew Wakefield i Richard Barr
Jelita – fundament ludzkiego zdrowia – dr Zachary Bush
Poniżej kilka abstraktów przed pojawieniem się powyższego doniesienia:
„Transmisyjna mikroskopia elektronowa została wykorzystana do zbadania mikronaczyń tkanek z utrwaloną perfuzją u pacjentów z chorobą Crohna oraz pacjentów kontrolnych. Cząstki podobne do paramyksowirusów i inkluzje składające się z kondensacji nukleokapsydu, w komórkach olbrzymich i śródbłonku w ogniskach uszkodzenia naczyń zostały zidentyfikowane u wszystkich 9 pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Tkanki od pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna badano również przez hybrydyzację in situ (n = 10) lub immunohistochemię (n = 15) i porównano z próbkami kontrolnymi zapalnymi i niezapalnymi (n = 22). Hybrydyzacja dla białka N wirusa odry była dodatnia we wszystkich przypadkach choroby Leśniowskiego-Crohna, która lokowała się w ogniskach ziarniniakowatego zapalenia naczyń i pęcherzyków limfatycznych. Pozytywne barwienie immunohistochemiczne dla białka nukleokapsydu wirusa odry było dodatnie u 13 z 15 pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna, co doprowadziło do ognisk zapalnych ziarniniaków. Hybrydyzacja RNA wirusa odry była pozytywna w przypadku mniejszości kontrolnych tkanek jelitowych; inkluzje wirusowe nie były widoczne ultrastrukturalnie. Immunobarwienie było negatywne wśród próbek kontrolnych gruźlicy jelitowej. Obserwacje te sugerują, że wirus odry może wywoływać trwałą infekcję jelit oraz że choroba Crohna może być wywołana ziarniniakowatym zapaleniem naczyń w odpowiedzi na ten wirus.” – J Med Virol. 1993 Apr;39(4):345-53; Evidence of persistent measles virus infection in Crohn’s disease.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8492105
“Wirus odry może przetrwać w tkance jelitowej, szczególnie w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna, a wczesne narażenie na odrę może być czynnikiem ryzyka rozwoju choroby Leśniowskiego-Crohna. Choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie okrężnicy występują w tych samych rodzinach i mogą mieć wspólną etiologię. W świetle rosnącej zapadalności na choroby zapalne jelit (choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie okrężnicy), zbadaliśmy wpływ szczepienia przeciwko odrze na te stany chorobowe. Częstość występowania choroby Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejącego zapalenia okrężnicy, celiakii i choroby wrzodowej określono u 3.545 osób, które otrzymały żywą szczepionkę przeciwko odrze w 1964 roku w ramach badań klinicznych. Kohortacja urodzeniowa 11.407 pacjentów była jedną nieszczepioną grupą porównawczą, a 2.541 partnerów osób zaszczepionych było drugą. W porównaniu z kohortą urodzeniową względne ryzyko wystąpienia choroby Leśniowskiego-Crohna w grupie szczepionej wynosiło 3.01 (95% Cl 1.45-6.23), a rozwój wrzodziejącego zapalenia jelita grubego wyniósł 2.53 (1.15-5.58 ). Nie było istotnej różnicy między tymi dwoma grupami pod względem częstości występowania celiakii. W zaszczepionej kohorcie stwierdzono zwiększoną częstość występowania choroby zapalnej jelit, ale nie celiakii i choroby wrzodowej w porównaniu z nieszczepioną grupą. Te odkrycia sugerują, że wirus odry może odgrywać rolę w rozwoju nie tylko choroby Leśniowskiego-Crohna, ale także wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.” – Lancet, Volume 345, Issue 8957, P1071-1074, April 29, 1995; Is measles vaccination a risk factor for inflammatory bowel disease?
https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(95)90816-1/fulltext
“CEL: Sugerowano, że szczepienie przeciwko odrze stanowi ryzyko jako potencjalna przyczyna rozwoju zapalenia jelit. Nietypowy wiek zarażenia odrą był również związany z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Badanie to ma na celu zbadanie związku szczepienia przeciw odrze [pojedynczą szczepionką] i wieku szczepienia przeciw odrze z późniejszą chorobą zapalną jelit.
METODY: Przyjęto prospektywną narodową kohortę urodzeniową, urodzoną w 1 tygodniu kwietnia 1970 roku w Wielkiej Brytanii. Dane pochodzą od 7.616 osób z Badania Brytyjskiej Kohorty z 1970 roku wraz z kompletnymi danymi na temat szczepień, których śledzono w wieku 26 lat. Rozpoznanie choroby Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i cukrzycy (choroba kontrolna) uzyskano na podstawie ankiety w wieku 26 lat i potwierdzenia przez lekarzy. Dane dotyczące szczepień pochodzą z ankiety przeprowadzonej w wieku 5 lat. Dane o zachorowaniach na odrę i świnkę uzyskano z ankiety przeprowadzonej w wieku 10 lat. Dokonano dostosowania ze względu na płeć, stłoczenia gospodarstw domowych w dzieciństwie i klasę społeczną ojca w chwili urodzenia.
WYNIKI: Nie stwierdzono statystycznie istotnego związku między statusem zaszczepienia przeciwko odrze w wieku 5 lat a chorobą Crohna (skorygowany iloraz szans [OR] 0,67, przedział ufności 95% [CI] 0,27-1,63], wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (skorygowany OR 0,57, 95% CI 0,20-1,61 ) lub cukrzycy (skorygowany iloraz szans 0,75, 95% CI 0,33-1,74). Wystąpił statystycznie istotny trend (p = 0,040) dotyczący rosnącego wieku zaszczepienia przeciwko odrze z wystąpieniem choroby Leśniowskiego-Crohna, chociaż opierał się on na bardzo niewielu przypadkach zaszczepionych osób po 2 roku życia.
WNIOSKI: W tej kohorcie status zaszczepienia przeciwko odrze szczepionką monowaletną nie jest związany z chorobą zapalną jelit w wieku 26 lat. Osoby starsze muszą zostać zbadane w innych badaniach w celu potwierdzenia, czy szczepienie przeciw odrze stanowi rzeczywiste ryzyko choroby Leśniowskiego-Crohna.” – Am J Gastroenterol. 2000 Dec;95(12):3507-12; Measles vaccination and inflammatory bowel disease: a national British Cohort Study.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11151885
“Autoimmunizacja ośrodkowego układu nerwowego (OUN), zwłaszcza podstawowego białka mieliny (MBP), może odgrywać rolę przyczynową w autyzmie, zaburzeniu neurorozwojowym. Ponieważ wiele dzieci z autyzmem przenosi podwyższone poziomy przeciwciał przeciw odrze, przeprowadziliśmy serologiczne badanie autoprzeciwciał przeciwko odrze-śwince-różyczce (MMR) i MBP. Wykorzystując próbki surowicy 125 autystycznych dzieci i 92 dzieci kontrolnych, przeciwciała testowano za pomocą ELISA lub metod immunoblottingu. Analiza ELISA wykazała znaczący wzrost poziomu przeciwciał MMR u dzieci autystycznych. Analiza immunoblotów wykazała obecność niezwykłego przeciwciała MMR w 75 na 125 (60%) autystycznych surowicach, ale nie w surowicach kontrolnych. To przeciwciało specyficznie wykrywało białko o wielkości 73-75 kD MMR. To pasmo białka, analizowane za pomocą przeciwciał monoklonalnych, był immunopozytywny dla białka hemaglutyniny (HA) odry, ale nie dla białek wirusowych przeciw odrze nukleoproteiny i różyczki lub świnki. Tak więc przeciwciało MMR w surowicy autystycznej wykryło białko HA odry, które jest unikalne dla podjednostki szczepionki przeciwko odrze. Ponadto ponad 90% autystycznych przeciwciał pozytywnych względem przeciwciał MMR było również dodatnich w stosunku do autoprzeciwciał MBP, co sugeruje silny związek między autoimmunologią MMR i CNS w autyzmie. W oparciu o te dowody sugerujemy, że niewłaściwa odpowiedź przeciwciał na MMR, w szczególności jej składnik odry, może być związana z patogenezą autyzmu.“ – J Biomed Sci. 2002 Jul-Aug;9(4):359-64. Abnormal measles-mumps-rubella antibodies and CNS autoimmunity in children with autism.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12145534