„Bezpieczny” poziom glinu/aluminium opiera się na przestarzałych informacjach, nieuzasadnionych założeniach i błędach – dr James Lyons-Weiler

„Bezpieczny” poziom glinu opiera się na przestarzałych informacjach, nieuzasadnionych założeniach i błędach – dr James Lyons-Weiler

 

[Ten list otwarty pierwotnie pojawił się na Medium.com. Jednak ze względu na cenzurę został usunięty i opublikowany na linkedin.com – James Lyons-Weiler]

Przez większą część mojego dorosłego życia nigdy nie poddawałem w wątpliwość bezpieczeństwa szczepionek. Oczywiście zwiększyłem odstęp między szczepieniami moich synów i żaden pediatra w trzech stanach nie robił nam trudności. Nigdy nie wyrzucono nas z gabinetu lekarskiego, bo korzystaliśmy z naszego prawa do wyboru czy i w jaki sposób chcemy przyjmować szczepionki.

Ale po napisaniu rozdziału na temat szczepień w jednej z moich książek, zacząłem coraz bardziej martwić się, że coś jest bardzo nie tak – być może więcej niż jedna rzecz – z moją wiedzą o szczepionkach i o tym jak powstają.

Jedną z przyjemnych rzeczy, jakie wiążą się z funkcją dyrektora wykonawczego i prezesa instytutu badawczego typu not-for-profit działającego wyłącznie jako organizacja charytatywna jest to, że mogę wyznaczać kierunek prowadzonych przez nas badań niezależnie od jakichkolwiek wpływów korporacyjnych czy rządowych. Inną jest fakt, że nie kierujemy się chęcią zysku, więc lubimy myśleć, że nasze próby znalezienia odpowiedzi na zadane przez nas pytania cechuje od początku tylko nieznaczna stronniczość.

Bezpieczny poziom glinu

Jedno z pytań, które postanowiliśmy postawić w zeszłym roku brzmiało:

„W jaki sposób Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) określa bezpieczny poziom glinu w szczepionkach?”

PROBLEMY:

Okazuje się, że cała seria błędów doprowadziła do ogólnego założenia, że 850 mcg glinu to dawka bezpieczna dla dorosłej osoby.

W 2007 roku Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. dodatków do żywności (JECFA) wyznaczył tymczasowe dopuszczalne tygodniowe spożycie (PTWI) glinu ze wszystkich źródeł na poziomie 1 mg/kg (na tydzień) masy ciała (FAO/WHO, 2007).

Pierwszy poważny problem (Problem nr 1) jest taki, że tymczasowo dopuszczalny tygodniowy limit uznany za bezpieczny został, za sprawą całej serii błędów i mylnych założeń, zmieniony w limit dzienny, który zdawał się mieć poparcie w wynikach badań. Wykorzystane badania były przestarzałe, a do określenia limitu FDA użyła błędnych kalkulacji, aby zmienić informacje dotyczące bezpieczeństwa z badań żywieniowych dorosłych myszy w bezpieczny dla ludzkich niemowląt limit wstrzykniętej substancji. Błędy te zostały popełnione po części w ustaleniu limitu dla dzieci dokonanym przez FDA, która wykorzystała przestarzałe informacje niezgodne z danymi innych organizacji takich jak Światowa Organizacja Zdrowia.

Jakby za mało jeszcze było zamieszania, dawka 1 mg/kg/tydzień została następnie zmieniona na 2 mg/kg/tydzień. Agencja Substancji Toksycznych i Rejestru Chorób (ATSDR) użyła informacji z jednego badania i przyjęła limit 1 mg/kg/tydzień skorygowany z wykorzystaniem arbitralnych funkcji, które bez wątpienia są złym pomysłem.

Pochodzenie tych błędów zostało omówiona poniżej, a także w opublikowanych niedawno wynikach przeprowadzonego przez nas badania.

Reconsideration of the immunotherapeutic pediatric safe dose levels of aluminum;
Journal of Trace Elements in Medicine and Biology, Volume 48, July 2018, Pages 67-73
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0946672X17300950

W badaniu tym ustalamy, przy wykorzystaniu założenia operacyjnego, że dawka szczepionki 850 mcg dla dorosłych – czy nawet dla noworodka – jest w rzeczywistości bezpieczna dla osoby dorosłej o wadze 68 kg. Jak wyglądałby bezpieczny poziom od pierwszego dnia życia do osiągnięcia dorosłości? Czy dawka wodorotlenku glinu 250 mcg w szczepionce przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B podawanej noworodkom tuż po urodzeniu stanowi problem dla większości tych dzieci lub dla któregokolwiek z nich? A co z wcześniakami?

Natychmiast dostrzegliśmy problem, ponieważ toksyczności dawki w stosunku do wagi ciała nie oblicza się jako proporcji 850/250. Pełen wątpliwości co do bezpieczeństwa dawki 850 mcg dla dorosłego, zaprogramowałem badania przeprowadzone w Institute for Pure and Applied Knowledge (IPAK), które miały się skupić na tym, jaka byłaby bezpieczna ilość glinu gdyby – i jest to założenie operacyjne – gdyby wstrzyknięta dawka 850 mcg była bezpieczna dla osób dorosłych. W przypadku dawkowania pediatrycznego istnieje wiele zasad, do których można się stosować, toteż wykorzystaliśmy je do ustalenia „bezpiecznego” poziomu glinu/aluminium dla niemowląt i dzieci. Wzięliśmy pod uwagę odpowiednie zmiany dawki ze względu na wagę ciała, aby określić nowe „bezpieczne” minimalne poziomy ryzyka [MRL].

Innym równie poważnym problemem (Problem nr 2) jest to, że prawie wszystkie badania dotyczące bezpieczeństwa kontaktu z glinem pochodziły z badań żywieniowych przeprowadzonych na osobach dorosłych – nie były to badania nad glinem wstrzykniętym młodym myszom czy szczurom (niemowlętom), co oznacza, że nawet nasze minimalne poziomy ryzyka są niepełne. Wrócimy jednak do Problemu nr 2 później.

NASZA PRÓBA UDZIELENIA ODPOWIEDZI (LEPSZE OSZACOWANIE)

W naszym badaniu przeprowadzonym w IPAK (Lyons-Weiler i Ricketson, 2018) wykorzystaliśmy tabele rozkładu wagi ciała i obliczyliśmy prowizoryczne „bezpieczne” poziomy. Odkryliśmy, że poziom obecny w szczepionkach podawanych w dzieciństwie jest problematycznie wysoki, nawet dla wątpliwego sposobu przyjętego założenia dotyczącego bezpieczeństwa wstrzykniętego glinu w oparciu o spożywaną dawkę referencyjną, do której odnosi się FDA. Przykładowo szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B zawiera 250 mcg wodorotlenku glinu. Dla noworodka płci męskiej o średniej wadze (około 3,4 kg) oznacza to, że w dniu narodzin otrzymuje dawkę 73.5 mcg/kg w dniu szczepienia – a więc 73.5 mcg/kg/dzień z samych tylko szczepionek oprócz wszystkich innych źródeł takich jak dieta.

Rozważyliśmy toksyczność dawki w stosunku do wagi ciała dla najmniejszego wcześniaka w inkubatorze, dla którego FDA rekomenduje szczepienie, i ustaliliśmy, że noworodek o wadze 2 kg otrzymałby dawkę nawet 150 mcg/kg/dzień.

Pamiętając jednak, że „bezpieczny” poziom opiera się na spożywanym/połykanym, a nie wstrzykniętym glinie, poszliśmy o krok dalej w naszej analizie i porównaliśmy ilość glinu, którą organizm dziecka musi przetworzyć – coś, co powinno nazywać się „metabolicznie dostępnym” glinem – ze źródeł żywieniowych ze źródłami pochodzącymi z iniekcji i odkryliśmy, że niemowlęta otrzymują więcej glinu ze szczepionek niż drogą pokarmową. A ponieważ szybkość usuwania wstrzykniętego glinu/aluminium nie została dobrze scharakteryzowana,  bo w badaniu na królikach raportowano o 94% niewydalonego glinu w ciągu 28 dni od iniekcji – zmuszeni jesteśmy wywnioskować, że dawka, która stanowi „bezpieczny poziom” glinu w szczepionkach dla niemowląt i małych dzieci nie jest znana.

In vivo absorption of aluminium-containing vaccine adjuvants using 26Al.
Vaccine. 1997 Aug-Sep;15(12-13):1314-8.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9302736

A zatem czy istnieje bezpieczny poziom wstrzykniętego glinu? To dobre pytanie. Moja odpowiedź brzmi: „Nie wiemy”. ”My” to również FDA. Pierwotnie WHO przyjęła tygodniowy bezpieczny poziom spożycia glinu – dla dorosłych myszy – to 1 mg/kg/tydzień. Jednak nie ten poziom wykorzystuje się do usprawiedliwienia dawek glinu wstrzykiwanego w szczepionkach. Korzystanie z przestarzałych badań doprowadziło ATSDR do wniosku, że 1 mg/kg/dzień jest w porządku, a co gorsza w przypadku dawek szczepionek utracony zostaje wymiar czasowy plus dawka nie powinna być wyrażona jako 850 mcg/dawkę – powinno się ją zawsze wyrażać jako mcg/kg/dzień oraz uwzględniać ilości ze wszystkich źródeł, czyli szczepionek, żywności i wody w danym dniu. Na oddziale noworodków jest wiele innych źródeł glinu.

W naszej opublikowanej analizie szacujemy minimalne poziomy ryzyka na 10.31 μg/kg/dzień tuż po narodzinach i 37.48 μg/kg/dzień w wieku dwóch lat, unikamy jednak stanowczego zalecenia z powodu różnic między glinem pochodzącym z diety a wstrzykniętym, a także między dorosłymi a młodymi osobnikami.

Establishment medyczny myli się sądząc, że niemowlęta otrzymują więcej glinu w pożywieniu i wodzie niż ze szczepionek i polega na założeniu szybkiego usuwania, które jest założeniem niepotwierdzonym. W badaniu na królikach zgubiono próbki mózgu.

Co wiemy? Wiemy, że kontakt z glinem/aluminium to poważny problem dla wielu dzieci – kumuluje się w mózgach dzieci autystycznych, a dzieci z autyzmem i wysokim poziomem agresji mają dużą ilość prekursora białka amyloidowego, które w połączeniu z glinem tworzy blaszki amyloidu – te same, które występują w chorobie Alzheimera, zaś wodorotlenek glinu powszechnie stosuje się do wywoływania zaburzeń autoimmunologicznych u zwierząt.

Aluminium w mózgu osób autystycznych – prof. Chris Exley
Aluminium jest stosowane do tworzenia alergii na modelach zwierzęcych
Tworzenie się ziarniniaków w wyniku podskórnego wstrzyknięcia owcom produktów zawierających glin jako adiuwant – doktorant Javier Asín i inni.

Wiemy, że toksyczność wstrzykniętych dawek soli glinu ma niewiele wspólnego ze spożytymi dawkami glinu w innej postaci. Permanentny kontakt z glinem w spożytych dawkach znacznie mniejszych niż ilości, o których wspominają Keith i Mitkus skutkuje poważniejszą neurotoksycznością niż duża dawka, o której mówi Golub, co było podstawowym badaniem chronicznego kontaktu z glinem na drodze doustnej wykorzystanym w badaniach mających na celu stwierdzenie przez analogię, że wstrzyknięte dawki glinu w innej postaci są prawdopodobnie bezpieczne (Diagram 1). Innymi słowy, dostępna wiedza naukowa na temat toksyczności glinu przyjmowanego doustnie została zignorowana.

Nawet Golub i inni dostrzegli problemy w swojej “dużej” dawce 62 mg/kg/dzień, ale FDA błędnie twierdziła, że przyjęcie tej dawki nie spowodowało żadnych niekorzystnych zdarzeń.

Minimalna spożyta dawka glinu (mg/kg/dzień)

Golub i in., 1989 –       nieregularne cykle karmienia

Cao i in., 2016  –          zapalenie układu nerwowego, utrata kolców dendrytycznych, ekscytotoksyczność immuno-neurologiczna

Bilkei-Gorzo, 1993  –   upośledzenie zdolności uczenia się i pamięci

Sethi i in., 2009  –        upośledzenie zdolności nauki przestrzennej

Sethi i in., 2008  –        neurotoksyczność

Dera, 2016  –                nieprawidłowa praca nerek

Borai i in., 2017  –        śmierć komórek włókna Purkiniego, uszkodzenie móżdżku

Alawdi i in., 2016   –    stan zapalny mózgu, upośledzenie zdolności uczenia się i pamięci

Minimalna dawka doustna (mg/kg/dzień)

Linki do głównych źródeł: [Golub i in.; Bilei-Gorzo, 1993; Sethi i in., 2008; Dera, 2016; Borai i in., 2017; Alawdi i in., 2016]

Jeśli chodzi o względny kontakt – który daje niewielką gwarancję, ponieważ toksyczność uzależnia – jedynie 0.03% glinu z żywności i wody jest metabolicznie dostępne w porównaniu ze 100% ze szczepionek, który musi być przetworzony (usunięty lub zmagazynowany).

Kontakt wewnątrzustrojowy (w organizmie) według nieprawidłowych minimalnych poziomów ryzyka skutkuje narażeniem dzieci na 666 razy większą ilość wewnątrzustrojowego glinu niż uznana za bezpieczną w 2007 roku.

Niemal na pewno mamy do czynienia z globalną neurotoksyczną katastrofą.

Nawet jeśli włączymy współczynnik bezpieczeństwa 10x FDA, to ten współczynnik bezpieczeństwa 10x powinien być zastosowany przy dawce 1 mg/kg/tydzień (lub mniejszej, Diagram 1), co prowadziłoby do dawki 4.3 mcg/kg/dzień jako „bezpiecznego” poziomu. Zamiast tego mamy nieprawidłowe minimalne poziomy ryzyka, jakie niesie wstrzyknięty glin dla ważącego 3.4 kg niemowlęcia (implikowane bezpośrednio z obliczeń), oparte na błędnych założeniach, jak również na ignorancji badań wykazujących neurotoksyczność dużo mniejszych spożytych dawek niż dawka referencyjna spożytego glinu ustalona przez FDA.

Nie jesteśmy osamotnieni w naszych poglądach. Wielu naukowców ustaliło, że w dowodach na bezpieczeństwo glinu istnieją poważne braki, za to przybywa dowodów, że odsetek osób może być bardziej podatny (patrz

• The putative role of environmental aluminium in the development of chronic neuropathology in adults and children. How strong is the evidence and what could be the mechanisms involved?https://link.springer.com/article/10.1007/s11011-017-0077-2

• Critical analysis of reference studies on the toxicokinetics of aluminum-based adjuvants. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29307441

• Non-linear dose-response of aluminium hydroxide adjuvant particles: Selective low dose neurotoxicity. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27908630

• Aluminum Vaccine Adjuvants: Are they Safe?https://www.researchgate.net/publication/51123484_Aluminum_Vaccine_Adjuvants_Are_they_Safe

• Biopersistence and Brain Translocation of Aluminum Adjuvants of Vaccines https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4318414/

• Aluminum hydroxide injections lead to motor deficits and motor neuron degeneration. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19740540

• Aluminium in brain tissue in autism https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0946672X17308763

 

CZY ODPOWIEDŹ JEST W MATEMATYCE?

Idąc naprzód, odpowiedzią nie jest racjonalizacja ani jeszcze bardziej nieklarowne obliczenia jak te, których dokonali Keith i inni oraz Mitkus i inni, charakteryzujące się bezpodstawnymi założeniami na temat toksykokinetyki wstrzykniętego glinu oraz matactwami wcześniejszych badań.

W badaniu Keitha, na którym częściowo opierają się modele dynamicznej eliminacji, wspomina się, że wcześniejsze badanie autorstwa Xu i innych wykazało, iż 66-70% glinu zostaje wydalone po 24 godzinach. W rzeczywistości Xu i współpracownicy poinformowali, że dla dwóch dawek glinu (0.1 i 1 mg/kg) tylko 38% i 28% zostało usunięte przed upływem 13 i 22 dni oraz że 66-70% tej ilości zostało wydalone w ciągu pierwszych 23 godzin. W rzeczywistości maksymalna ilość, jaka mogła być usunięta w ciągu pierwszych 24 godzin to zaledwie 26%. Priest i inni ustalili, że po upływie trzech lat 15% glinu nadal pozostaje w organizmie. Mitkus i inni rozpowszechnili błędne tymczasowe dopuszczalne tygodniowe spożycie [PTWI] glinu w dawce 1 mg/kg ustalone przez ATSDR (Problem nr 1), które opierało się na ekspozycji z diety u dorosłych myszy (Problem nr 2), a następnie wykorzystali błędne interpretacje z wcześniejszych badań oparte na modelach toksykokinetycznych (Problem nr 3). W dalszej kolejności rozdzielili glin na trzy przypadkowe grupy (Problem nr 4) i podzielili jednorazowy kontakt przez 365 dni – tak jakby dzieci otrzymywały tylko jedną szczepionkę rocznie (Problem nr 5).

„Ale przecież zastosowaliśmy współczynnik bezpieczeństwa 10x!”

Użycie współczynnika bezpieczeństwa 10x nie jest wystarczającym rozwiązaniem tych problemów, gdyż margines bezpieczeństwa należałoby zastosować dla dawki 2 mg/kg/tydzień, nie zaś dla pochodzącej z badania Goluba i in. dawki 2 mg/kg/dzień, lub nawet dla poziomów w badaniach przedstawionych na Diagramie 1. Stąd margines bezpieczeństwa byłby znacznie niższy niż ilość uznawana za dopuszczalną w dawce. Zakładając, że dane Goluba mówiące o wysokim poziomie bezpieczeństwa są trafne, a nie są, dawka 1 mg/kg/tydzień oznaczałaby 142 mcg/dzień. Zastosowanie współczynnika bezpieczeństwa x10 w stosunku do pierwotnego PTWI dałoby dawkę 14.2 mcg/kg/dzień. Ale znów, w pierwszej kolejności spożycie to nie wstrzyknięcie, w dalszej zaś należy wziąć poprawkę na różnice międzygatunkowe i pochodzenie z żywności w porównaniu z pochodzeniem z iniekcji.

[Współczynnik bezpieczeństwa – margines bezpieczeństwa – admin]

Nasze dane szacunkowe, podobnie jak innych, dotyczą zalecenia minimalnego poziomu ryzyka, jakie niesie glin (wstrzyknięty) <20 mcg/kg/dzień dla noworodków (być może <5 mcg/kg/dzień) i <60 mcg/kg/dzień dla dwumiesięcznych niemowląt. Ale nawet to obliczenie opiera się na odniesieniach FDA dotyczących spożytego, nie wstrzykniętego glinu u Goluba i współpracowników. Inne badania na Diagramie 1 pokazują, że założenie to jest błędne.

FDA, czas wziąć pod uwagę fakt, że nie istnieje żadna wiarygodna wiedza naukowa dotycząca bezpiecznych poziomów glinu wstrzykniętego w szczepionkach.

Zgodnie z tym, co ja, a także inni, jasno przedstawiliśmy, problem w olbrzymiej części polega na tym, że badania dotyczące chronicznego kontaktu z glinem pochodzącym z żywności nie odzwierciedlają schematów gwałtownego kontaktu z glinem pochodzącym z iniekcji. Brak wystarczających dowodów to wasz problem, FDA. Osłabia on cały harmonogram Centrum Zwalczania Chorób [CDC], zaś brak danych naukowych wyraźnie wskazuje na potrzebę przeprowadzenia większej liczby badań. Rozpoczęły się jednak niezależne badania i wiemy, że rozsądny szacunek biorąc pod uwagę literaturę dotyczącą zwierząt jest taki, że 15% wstrzykniętego glinu/aluminium dostaje się do mózgu, gdzie pozostaje przez lata. Co tam robi? Wywołuje stres retikulum endoplazmatycznego, blokując odpowiedź na nieprawidłowo sfałdowane białka  [UPR – Unfolded protein response] tak bardzo, że u ludzi, którzy urodzili się z białkiem w mózgu wywołującym nieprawidłowo sfałdowane białka [UPR], komórka doświadcza apoptozy. Komórka umiera wyzwalając cytokiny, glutaminian i ekscytotoksyny – a także glin, który zatruwa inne komórki. Szczepionka powoduje encefalopatię, z którą wiąże się przewlekły stan zapalny mózgu, przewlekła aktywacja komórek mikrogleju (aktywowanych częściowo przez IL-6), zniekształcona ekspresja białek oraz reakcja autoimmunologiczna przeciwko komórkom w mózgu.

Inaczej mówiąc, autyzm. Tłumienie detoksykacji komórek zmienia nasze dzieci w gąbki dla zwykłych toksyn środowiskowych. Przeciążenie retikulum endoplazmatycznego wyjaśnia w jaki sposób tak wiele genów może odpowiadać za powstawanie spektrum autystycznego i dlaczego dzieci ze spektrum autyzmu stają się coraz bardziej chore bez detoksykacji biomedycznej.

Jak szczepionka może uszkodzić Twój mózg – dr Russell L. Blaylock

Więcej matematycznego, nieuczciwego manipulowania danymi na korzyść glinu w oparciu o błędne założenia modelowe oraz informacje źródłowe dotyczące żywienia dorosłych myszy mija się z celem, zaś wyciąganie wniosków naukowych z zaprzeczenia przez dowodzenie byłoby nieodpowiedzialne. Czy możemy rozmawiać? Pewnie, że tak, ale tylko jeśli wy i społeczność lekarzy naprawdę nas wysłuchacie i dostrzeżecie te problemy.

Jedynym rozsądnym rozwiązaniem jest uzyskanie szerszej wiedzy – przeprowadzenie odpowiednio zaplanowanych badań obejmujących zwiększanie dawki wstrzykniętego glinu – tego rodzaju analizy, jaką prowadzi dr Chris Shaw na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej (UBC) w celu określenia jak duża dawka wstrzykniętego wodorotlenku glinu i amorficzny hydroksyfosforanosiarczan aluminium [AAHS] – adiuwantu stosowanego w szczepionce przeciwko HPV [i innych] – prowadzi do problemów zdrowotnych u myszy. Dr Shaw i jego zespół zdążyli już odkryć anomalia zachowania oraz problemy rozwojowe na skutek wstrzyknięcia glinu. FDA mogłaby go wynająć już teraz do przeprowadzenia potrzebnych badań.

Związki aluminium w szczepionkach i brudny sekrecik Mercka (AAHS) oraz błędne ulotki – dr Suzanne Humphries

Wiemy na pewno, że glin wiąże się z dwutlenkiem krzemu tworząc boksyt przez 99.99999…% ewolucji organicznej, a zatem żaden żywy organizm nie wykorzystuje go jako substancji odżywczej. Co gorsza, glin jest szkodliwy dla systemów detoksykacji komórkowej – stąd tytuł naszego artykułu opublikowanego w tym tygodniu w Journal of Trace Elements in Medicine and Biology.

FDA, przemyślcie proszę dawkowanie glinu/aluminium w szczepionkach dla dzieci i wydajcie wytyczne dla rodziców w jaki sposób mogą chronić niemowlęta przed dawkami glinu, które – jak wszyscy wiemy – mogą być toksyczne. I proszę natychmiast wycofajcie poparcie dla szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B w pierwszym dniu życia – z całą pewnością dla dzieci na intensywnej terapii noworodków. To niewątpliwie powód do niepokoju, że bezpieczeństwo szczepionki przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B nigdy nie zostało przetestowane na populacji noworodków, zaś szereg szwindli przy określaniu bezpiecznych poziomów glinu bez dwóch zdań naraża je na ryzyko, w szczególności zaś noworodki z zaburzeniami czynności nerek.

Odwołajcie się proszę się do swojej publikacji Code of Federal Regulations Title 21, który zaleca nie więcej niż 4-5 mcg/kg/dzień dla osób z chorobami nerek.

Zauważcie proszę, że nawet u zdrowych noworodków czynność nerek nie jest wystarczająca, a u większości wcześniaków nerki nie funkcjonują właściwie, jak również, że szkodliwość glinu dla nerek zależy od dawki i wagi ciała, przy czym duże dawki mogą spowodować poważne szkody.

 

Narodowy Instytucie Zdrowia, sfinansuj proszę badania nad insuliną podawaną donosowo, aby rozbić blaszkę amyloidu oraz nad deferoksaminą, by wychwycić glin w mózgach osób, u których chelatacja medyczna wpłynęłaby znacząco na poprawę jakości życia. Badanie przeprowadzone prze dra Richarda Frey’a wykazało, że jest to wysoce obiecujący kierunek. Proszę, sfinansuj także badania nad dietą ketogeniczną i zastosowaniem kwasu krzemowego, kwasu jabłkowego oraz innymi związkami chemicznymi, które mogą pomóc uwolnić mózg od ciężaru, jakim jest glin ze wszystkich źródeł uregulowanych i nieuregulowanych. Bezpieczny poziom glinu.

Dieta ketogeniczna daje nadzieję na leczenie zaburzeń ze spektrum autyzmu – Paul Fassa

Dieta w Zespole Psychologiczno – Jelitowym (GAPS) w leczeniu Autyzmu i Zespołu Aspergera – dr Natasha Campbell-McBride

Więcej informacji:

Nowe badanie: Lyons-Weiler, J. and R. Ricketson. 2018.
Reconsideration of the Immunotherapeutic Pediatric Safe Dose Levels of Aluminum. Journal of Trace Elements in Medicine and Biology
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0946672X17300950

Strona Projektu: http://ipaknowledge.org/Pediatric-Dosing-of-Aluminum.php

Nowy artykuł przekrojowy: Lyons-Weiler, J. 2018. Autism is an Acquired Cellular Detoxification Deficiency Syndrome with Genetic Heterogeneity (w prasie, data zostanie ogłoszona)

Patrz również:

Masson JD, Crépeaux G, Authier FJ, Exley C, Gherardi RK. 2017. Critical analysis of reference studies on the toxicokinetics of aluminum-based adjuvants. J Inorg Biochem. pii: S0162–0134(17)30338–0. doi: 10.1016/j.jinorgbio.2017.12.015.
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0162013417303380

Streszczenie. Omówiliśmy trzy referencyjne badania toksykokinetyczne wykorzystywane często jako dowód na nieszkodliwość adiuwantów opartych na glinie (Al). Przeprowadzone zostało jedno badanie eksperymentalne z użyciem izotopu 26Al (Flarend i inni, Vaccine, 1997). W badaniu tym wykorzystano sole glinu przypominające te stosowane w szczepionkach, ale zignorowano wchłanianie adiuwantu przez komórki, które nie było w pełni udokumentowane w tamtym czasie. Badanie trwało krótko (28 dni) i użyto w nim tylko dwóch królików na adiuwant. Na końcu eliminacja glinu z moczem stanowiła 6% całego wodorotlenku glinu i 22% fosforanu glinu – oba wyniki niezgodne z szybkim usuwaniem wraz z moczem glinu pochodzącego ze szczepionki. W dwóch badaniach teoretycznych oceniono potencjalne niebezpieczeństwo, jakie glin w szczepionkach może stanowić dla niemowląt, przez odniesienie do ”minimalnego poziomu ryzyka” (MRL) dawki przyjętej doustnie ekstrapolowanego z badań na zwierzętach. Keith i in. (Vaccine, 2002) zastosowali wysoki MRL (2 mg/kg) i niewłaściwy model 100%-procentowej, natychmiastowej absorbcji glinu ze szczepionki, a także nie uwzględnili niedojrzałości nerek oraz bariery krew-mózg. Mitkus i in. (Vaccine, 2011) wzięli pod uwagę jedynie rozpuszczony glin i błędnie obliczyli czas wchłaniania. Ogólnoustrojowa dyfuzja cząsteczek glinu i potencjał neurozapalny zostały pominięte. Zastosowany przez nich MRL był zarówno niewłaściwy (glin przyjęty doustnie w porównaniu do wstrzykniętego adiuwantu), jak i wciąż zbyt wysoki (1mg/kg/d) uwzględniając najnowsze badania na zwierzętach. Tak niedostateczna liczba, jak i poważne niedociągnięcia badań referencyjnych zdecydowanie wskazują na potrzebę przeprowadzenia w długiej perspektywie nowatorskich badań eksperymentalnych toksykokinetyki glinu jako adiuwantu, które objęłyby zarówno noworodki, jak i dorosłych w celu zwiększenia ich bezpieczeństwa oraz odbudowania wiary społeczeństwa w szczepionki zawierające glin. – Journal of Trace Elements in Medicine and Biology; Volume 48, July 2018, Pages 67-73

Źródło: Dear FDA: Please Reconsider “Safe” Levels of Aluminum, Current Levels Based on Outdated Information, Unwarranted Assumptions, and Errors