Eksperyment Johna Calhouna, Wszechświat 25 – Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego (NIMH)

John B. Calhoun przez 40 lat był psychologiem badawczym w Narodowym Instytucie Zdrowia Psychicznego. Jednym z jego obszarów badań były skutki przeludnienia. Dr Calhoun skonstruował „wszechświaty” kolonii myszy, w których mieszkające gryzonie miały mnóstwo pożywienia i wody oraz zapewnione bezpieczeństwo przed drapieżnikami. To, czego nie miały gryzonie, to przestrzeń. W tym materiale filmowym są przedstawione skutki długotrwałego przeludnienia wśród zwierząt.

Witamy w 2030 roku: nic nie posiadam, nie mam prywatności, a moje życie nigdy nie było lepsze. [Światowe Forum Ekonomiczne]
Manifest z Davos [1973] – Światowe Forum Ekonomiczne
Klaus Schwab: Pandemia COVID-19 przyspieszyła pewne trendy
Eugenika w Ameryce: Dziedzictwo Margaret Sanger i Billa Gatesa
Jak Magnaci Naftowi podbili świat w XIX i XX wieku
Dlaczego Magnaci Naftowi podbili świat [eugenika, ekologia]

Eksperyment Johna Calhouna, Wszechświat 25

Praca dr Johna Calhouna w placówce NIH (Narodowy Instytut Zdrowia) w Waszyngtonie miała na celu znalezienie odpowiedzi na to pytanie. W ramach unikalnego eksperymentu, który trwał kilka lat, dr Calhoun wykorzystał białe myszy w celu przestudiowania procesu ewolucji populacji i wpływu tego procesu na zachowania indywidualnych osobników. Poza jego cenionymi artykułami naukowymi dotyczącymi tego doświadczenia, niektóre ze swoich obserwacji zarejestrował on na filmie.

Zamknięty obszar podzielony na 16 bloków zapewniał utopijne warunki w zakresie dostępu do pożywienia, komfortu i materiałów do budowy gniazd, wystarczające dla populacji składającej się z ponad 3 tysięcy osobników.

Jednakże pomimo idealnych warunków do życia, populację myszy spotkała katastrofa. Indywidualne osobniki identyfikowano na podstawie umieszczonych na ich futrach markerach.

Czynniki, które zazwyczaj wpływają na proces wzrostu populacji, takie jak obecność drapieżników jak koty czy sowy, zostały wyeliminowane. Zredukowano również czynnik w postaci chorób zakaźnych.

W założeniach “mysi wszechświat” miał stanowić przybliżenie i symulację wciąż powiększającej się populacji ludzkiej.

Aby przeanalizować proces wzrostu mysiej populacji, skorzystamy ze znanego wykresu ewolucji populacji. W ciągu pierwszych 100 dni populacja znajdowała się w fazie nazwanej przez Calhouna “fazą przystosowania”.

Był to okres dostosowania się myszy do środowiska. Myszy w tym etapie dokonały podziału terytorium i zakłady pierwsze gniazda. Kolejny etap trwał ok. 250 dni.

Populacja myszy podwajała się co 60 dni. Fazę tę nazwano “fazą gwałtownego rozwoju”.

W tej fazie dało się zaobserwować nierówności w korzystaniu z zasobów. Choć każdy z osobników był niemal identyczny i miał dostęp do takich samych zasobów, więcej pożywienia i wody było konsumowane w wybranych obszarach populacji.

Wraz ze wzrostem liczebności populacji myszy chętniej żywiły się i przebywały w towarzystwie innych osobników.

W niektórych sektorach klatki zaobserwowano zjawisko zatłoczenia. Faza trzecia, trwająca 300 dni, to okres stabilizacji wzrostu liczebności. Fazę tę nazwano “fazą stagnacji”.

Dr Calhoun zaobserwował, że nowe pokolenia myszy były ograniczane rozwojowo, ponieważ większa część przestrzeni została już społecznie zdefiniowana.

Na tym etapie zaobserwowano pewne zaskakujące zachowania. Zachowania agresywne były coraz częstsze. Samce desperacko starają się wywalczyć akceptację u samic, ale zostają odrzucane i wycofują się. Odrzucone samce walczą pomiędzy sobą w grupach.

Efekty narastającej przemocy stają się wyraźnie widoczne. Niektóre osobniki stają się stałymi celami ataków.

Osobniki te cechują się okaleczonymi od ugryzień ogonami. Inne dorastające osobniki wykazują jeszcze inne zachowania. Dr Calhoun nadał im nazwę “pięknisiów”. Osobniki te poświęcały swój czas wyłącznie na pielęgnację futra, odżywianie się i sen. Nie utrzymywały kontaktów z innymi osobnikami, nie angażowały się w zachowania seksualne czy walkę z innymi samcami.

Wydawały się być pięknym przykładem osobnika tego gatunku, o bystrych oczach i zadbanym ciele. Osobniki takie jednak miały problem z radzeniem sobie z reagowaniem na niestandardowe bodźce. Choć osobniki te wyglądały na bystre, choć w rzeczywistości były bardzo głupie.

Jak branża medyczna zarabia na osobach transpłciowych (to maszynka do robienia pieniędzy)

Ostatnią fazę dr Calhoun nazwał “fazą wymierania”, która zakończyła się wymarciem populacji.

Choć klatka mogła pomieścić ponad 3 tys. osobników, populacja zatrzymała się na poziomie 2200 osobników. Przejście od fazy stagnacji do fazy wymierania cechowało się zanikiem zainteresowania interakcjami społecznymi, choć myszy dzieliły coraz mniejszą przestrzeń.

Dr Calhoun skonkludował, że myszy nie były w stanie poradzić sobie tak intensywnymi kontaktami społecznymi. Zachowania agresywne był do tego stopnia powszechne, że większość osobników miała w jakimś stopniu poranione ogony.

W końcu cała populacja myszy wyginęła. Eksperyment dr Calhouna to klasyczny przykład typowej populacji i procesu jej ewolucji, gdy nie jest on kontrolowany. Badania w tym kierunku są nadal prowadzone pod jego kierownictwem. Dr James Seal przyjął podstawowe założenia eksperymentu Calhouna i wykorzystał je do wnikliwszego badania zachowań społecznych.

W swoich eksperymentach wykorzystuje szczury w miejsce myszy. Do swojej populacji eksperymentalnej wybiera najzdrowsze osobniki. Szczury są znieczulane i wykonuje się na nich drobny zabieg konieczny do przeprowadzenie tego eksperymentu.

Każdemu szczurowi wszczepia się specjalne urządzenie elektroniczne. Urządzenie to umożliwia śledzenie ruchów i lokalizację każdego osobnika w populacji. Po zabiegu szczury są umieszczane jednocześnie w wielopoziomowej klatce.

Szczury natychmiast zaczynają eksplorować swoje nowe środowisko, a następnie wyznaczają sobie terytoria i tworzą gniazda. Dr Seal monitoruje zachowania szczurów w sytuacji zatłoczenia. Ruchy szczurów śledzone są za pomocą specjalnych bramek.

Za każdym razem, kiedy osobnik przekroczy bramkę, jego obecność jest rejestrowana. Cały proces nadzorowany jest przez komputer. Obserwuje się również proces zakładania gniazd.

Zaobserwowano, że im większa populacja, tym mniej uwagi matka poświęca swemu potomstwu. Ten sam typ osobnika, który zaobserwowano w myszy pojawia się w populacji szczurów. Są to osobniki agresywne, antyspołeczne, wykluczone.

Badania te są prowadzone na zwierzętach, ale zaobserwowane schematy populacyjne i zachowań osobniczych są porównywalne z populacjami ludzkimi. Podobnie jak w przypadku każdej populacji istniejącej na naszej planecie, wielu naukowców uważa, że rasa ludzka osiągnęła kluczowy etap w fazie gwałtownego rozwoju.

Punkt, w którym należy podjąć kluczową decyzję i zaplanować dalsze działania, jeśli mamy przetrwać. Badania populacji zwierzęcych i roślinnych pozwalają nam podejmować decyzje odnośnie populacji ludzkich tak, abyśmy mogli podtrzymać naszą gatunkową równowagę z naturą.

Eksperyment Johna Calhouna, Wszechświat 25 – napisy PL