Dr Moulden zrozumiał, że szczepionki i toksyny (w powietrzu, w naszej wodzie, domach i żywności) tworzą syndrom blisko powiązanych chorób i mikrouszkodzenia. Powiedział, że nadszedł już czas, aby zacząć myśleć w kategoriach wielu przyczyn dla zespołu, który miał wiele zestawów objawów.

Jak szczepionki powodują mikrouszkodzenia układu krwionośnego –  Dr Andrew Moulden

Jak szczepionki i toksyny tworzą Syndrom blisko powiązanych chorób

 

 

Wiele czynników może razem współpracować, aby wywołać jeden typ reakcji w organizmie, która następnie wytworzy różne zestawy objawów. Choć istnieją różne zestawy objawów chorobowych i różne nazwy są podawane do każdego z nich, to w rzeczywistości wszystkie są częścią spektrum chorób, które nazwał Zespół Spektrum Niedotlenienia Mouldena.

Trudności w uczeniu się, autyzm, Alzheimer, zespół jelita drażliwego, choroby jelita grubego, alergie pokarmowe, zespół dziecka potrząsanego, nagła śmierć niemowlęcia, idiopatyczne zaburzenia napadowe, syndrom Zatoki Perskiej, działania niepożądane po Gardasilu, schizofrenia, zespół Tourette’a, zespół przewlekłego zmęczenia, fibromialgia, afazja ekspresyjna, obniżone zdolności mowy, zaburzenia deficytu uwagi, nieme udary niedokrwienne, zakrzepy, małopłytkowość samoistna, choroba Parkinsona oraz inne współczesne zaburzenia neurorozwojowe, które są blisko powiązane na wiele sposobów i są częścią większego zespołu.

Sprzeciw wobec medycyny alopatycznej

 

Jeśli wyjdziemy z pudełka konwencjonalnej teorii zarazka, w którym każda choroba ma jedną przyczynę, tak jak zrobił to dr Moulden, to możliwym stanie się dostrzeganie tego całego zestawu chorób jako jednego zespołu. Oznacza to także, że leczenie pierwotnej przyczyny całego spektrum chorób, które składają się na ten zespół, można traktować w sposób jednolity.

Dr Moulden głęboko szukał przyczyn współczesnych syndromów i chorób. Opracowywał metodę leczenia, która miała potencjał w leczeniu współczesnych chorób, takich jak autyzm, choroba Alzheimera, trudności w uczeniu się, syndrom chronicznego zmęczenia, syndrom wojny w Zatoce Perskiej i inne.

Jego niefarmaceutyczna kuracja była tania. Sprowokowało to przemysł farmaceutyczny oraz stowarzyszenia alopatycznych lekarzy do silnej reakcji przeciwko niemu i jego badaniom. Widział coś ważnego, a dominujące elementy systemu opieki zdrowotnej nie chcą, aby ludzie dowiedzieli się o tym.

Profesor Paul Davies prowadzi wykłady na University of Bristol. “Ta strona ma na celu wprowadzenie do podstaw chemii koloidów, a także pokazać niektóre z ich praktycznych zastosowań. http://www.chm.bris.ac.uk/webprojects2002/pdavies/

Jeśli ktoś jest zainteresowany chemią koloidów to na amazonie jest sporo pozycji na ten temat.

Potencjał Zeta i Chemia Koloidów: Odkrywanie prawie zapomnianej nauki

Lekarze nie są już dłużej uczeni na temat potencjału zeta [potencjał elektrokinetyczny] i chemii koloidów, ale w latach 40-tych było kilku doktorów, którzy byli badaczami w tej dziedzinie. Ta wiedza medyczna ostatecznie popadła w zapomnienie. Jednak z pomocą dr Franka Hartmana Andrew Mouldenowi udało się ją zastosować i zrozumieć dzięki niej jakie uszkodzenia powodują szczepionki.

W oświadczeniu złożonym przez dr Hartmana w serii filmów „Utracona Tolerancja”, wyjaśnił, że zarówno potencjał zeta jak i chemia koloidów są niezbędne dla zrozumienia aktywności krwi. Chemia koloidów jest bardzo dobrze udokumentowaną dziedziną, ale w tej gałęzi nauki jest bardzo niewiele osób, które są lekarzami lub zajmują się badaniem zdrowia.

Badacze medyczni mogliby użyć tej dziedziny nauki, aby przyjrzeć się przyczynom chorób i znaleźć rozwiązania, które faktycznie leczą choroby. To otworzyło drzwi doktorowi Mouldenowi dzięki czemu mógł wyjść poza stosowanie leków farmaceutycznych tłumiących objawy chorób i zacząć szukać prawdziwych lekarstw.

Ten artykuł omówi potencjał zeta i chemie koloidów. Koncepty te pomogą nam zrozumieć, jak szczepionki powodują uszkodzenia i choroby. W poprzednim artykule dostarczyłem biograficzne informacje na temat dr Andrew Mouldena –  osoby i jego życia. Omówiłem dlaczego teoria zarazka o chorobach sama nie jest w stanie wyjaśnić epidemię współczesnych chorób neurorozwojowych, które nękają nas dzisiaj. Opisałem atak na wiarygodność doktora Mouldena oraz to w jaki sposób system medyczny go uciszył.

Zobacz część 1: Dr. Andrew Moulden: Every Vaccine Produces Harm

Potencjał zeta i uszkodzenia spowodowane szczepieniami

 

Potencjał zeta jest pierwszym z dwóch głównych mechanizmów, które dr Moulden używa do opisania procesu, który jest rezultatem uszkodzeń wywołanym przez szczepionki. W następnym artykule opiszę drugi mechanizm, którym jest Zespół Spektrum Niedotlenienia Mouldena  – Moulden Anoxia Spectrum Syndromes (MASS) . Czwarty artykuł opisuje techniki, które mogą być użyte do wykrywania uszkodzeń wywołanych szczepionkami poprzez ocenę funkcjonowania nerwów czaszkowych.

Podsumowuję odkrycia doktora Mouldena z nadzieją, że pomoże to przyszłemu pokoleniu obudzić się na powszechnie występujące szkody po szczepionkach i choroby z nimi związane. Będę opierał się na materiałach z serii „Utracona Tolerancja”, wyprodukowanej w 2009 roku. A w nich obrazowo opisuje problem, z którym mamy do czynienia w dobie szczepionek i zachęca nas do zachowania swojego  zdrowia poprzez unikanie stosowania szczepionek. Wykorzystałem również kilka fragmentów z wywiadów oraz będę opierał się na informacjach z trzech rozdziałów niedokończonej książki, którą pisał.

Artykuły te pisane są jako podsumowanie pracy dr Mouldena. Tak więc, nie będę używał cytatów. Jeśli chcesz zdobyć dodatkowe informacje i zobaczyć setki zdjęć, które są dostępne w celu zilustrowania tych informacji, to proszę obejrzeć na YouTube serię filmów „Utracona Tolerancja”.  Stenogramy z filmów są również dostępne on-line.

Posłuchaj dr Mouldena, swoimi  własnymi słowami opisuje mechanizmy jakie są spowodowane uszkodzeniami poszczepiennymi w “Utracona Tolerancja”. Zobacz dowody uszkodzeń poszczepiennych na twarzach dzieci.

Posłuchaj prezentacji dr Mouldena, na której  podsumowuje główne zasady z jego badań.

Vaccine injuries, Dr. Andrew Moulden, Conférence Liberté de Choix en Santé, Montréal, 12 sept. 2009

„Utracona Tolerancja” – Stenogramy

 

Fizjologia krwi i układu naczyniowego: Zrozumienie tego jak nowoczesne choroby neurorozwojowe rozwijają się

 

Abym mógł opisać podstawowe zasady dr Mouldena i zrozumienie tego jak rozwijają się współczesne choroby neurorozwojowe, koniecznym jest, aby posiadać podstawową znajomość fizjologii krwi oraz strukturę układu naczyniowego, który rozprowadza krew po całym organizmie. Podam niezbędne informacje o przepływie krwi, krzepnięciu krwi, a także uszkodzeniach wynikających z udaru i  niedostatku tlenu, aby pomóc nam zrozumieć epidemię zaburzeń rozwoju układu nerwowego, które widzimy wokół nas dzisiaj.

Nie będzie to prezentacja bardzo naukowa, ponieważ potrzebna jest tylko podstawowa wiedza, aby zrozumieć, to o czym dr Moulden mówi.

 

Krążenie krwi

 

Naczynia krwionośne są jak drogi jednokierunkowe. Mają kształt rurowy a krew w zamierzeniu ma płynąć tylko w jednym kierunku. Płynie z serca poprzez duże naczynia krwionośne zwane tętnicami. Tętnice przenoszą krew bogatą w tlen, która jest czerwona.

Tętnice dzielą się na coraz mniejsze i stają się bardzo małe. W końcu przechodzą w naczynia

włosowate, kapilary. Kapilary są tak małe, że nie widać ich za pomocą ludzkiego oka. Chociaż kapilary stanowią 95% naczyń krwionośnych w całym organizmie, zawierają jedynie 5% krwi krążącej w dowolnym danym czasie.

Podczas gdy krew jest w naczyniach włosowatych, oddaje tlen i zbiera dwutlenek węgla oraz inne produkty odpadowe.

 

Istnieje około 100.000 kilometrów kapilar w organizmie człowieka.

 

Kiedy krew opuszcza kapilary, zbiera się w większych naczyniach krwionośnych zwanych żyłami. Krew ma teraz kolor niebieski, ponieważ oddała tlen w naczyniach włosowatych. Żyły łączą się ze sobą, tworząc coraz większe i większe naczynia krwionośne, w miarę jak przenoszą niebieską krew w kierunku płuc i serca.

Kiedy pojawi się zakrzep lub inny rodzaj niedrożności tętnicy lub w kapilarze, a krew przestaje poruszać się do przodu w tym miejscu. Powoduje to, że komórki i tkanki w tym obszarze, które powinny przyjmować krew bogatą w tlen zaczynają się dusić. Wszystkie komórki wymagają stałego dopływu świeżej krwi, aby pozostać przy życiu. Jeśli przerwanie dopływu krwi i w dalszej kolejności  brak tlenu przedłuża się to komórki zaczynają umierać.

Niedokrwienie i udary

 

 

Pojęciem opisującym stan braku tlenu w grupie komórek nazywamy niedokrwieniem. Gdy niedokrwienie dzieje w mózgu, nazywany to wtedy udarem. Udar  jest najczęściej kojarzony z mózgiem, ale udar może zdarzyć się w każdym narządzie organizmu.

Zawał serca to zatkanie naczyń krwionośnych, które dostarczają tlen do serca. Niedokrwienie  serca jest udarem serca. Jest to poważny stan zagrażający życiu.

Niedokrwienie w jelicie również jest udarem. Udar może przydarzyć się zarówno w dopływie krwi do jelita grubego jak i cienkiego. Udar jelita jest niedokrwieniem krezkowym.

Niedokrwienie może wystąpić w nerkach, wątrobie, skórze oraz w dowolnym miejscu organizmu. Każda część organizmu człowieka wymaga dopływu krwi i stałej dostawy tlenu do utrzymania życia. Bez tlenu nie jesteśmy w stanie zachować zdrowia i dobrostanu. Kiedy mózg jest pozbawiony tlenu nawet na kilka minut stajemy się nieprzytomni, a mózg zaczyna powoli umierać po 4 minutach.

Strefy graniczne mózgu i ciała

 

Strefy graniczne są to bardzo małe fragmenty tkanki (grupa komórek), które są obsługiwane tylko przez pojedyncze naczynie krwionośne (kapilary). W innych obszarach tkanki, może być kilka naczyń krwionośnych, które dostarczają czerwone krwinki bogate w tlen bezpośrednio do tych samych komórek. Może również występować równoległe naczynia krwionośne, które poruszają się po niewielkiej powierzchni tkanki. W tych tkankach, które posiadają wiele źródeł krwi bogatej w tlen, może wystąpić udar w jednym naczyniu krwionośnym, lecz ta część tkanki nie dozna uszczerbku, gdyż krew bogata w tlen może dotrzeć do komórek poprzez trasy alternatywne.

W sytuacji strefy granicznej występuje tylko jeden rurociąg krwi bogatej w tlen do tego obszaru. Jeśli rurociąg zostanie zablokowany, to komórki z tego obszaru nie mają absolutnie żadnego innego sposobu na uzyskanie tlenu. Powoduje to, że komórki zaczynają umierać, jeżeli dopływ krwi nie zostanie szybko przywrócony. Ostatecznie cała strefa graniczna może umrzeć.

Strefy graniczne mogą dosłownie zakręcać lub zaginać się w naczyniach włosowatych, gdzie krew zmienia kierunek i zaczyna swoją podróż powrotną do serca i płuc. Jest to widoczne na czubkach palców stóp i rąk. Widoczne jest również na czubku nosa i koniuszkach uszu. Strefy graniczne są podatnymi obszarami. Odmrożenia są powszechne w każdym z tej stref granicznych, ponieważ przepływ krwi w naczyniach włosowatych jest bardzo wrażliwy i łatwo jest go zakłócić.

Strefy graniczne są również obecne w mózgu i innych narządach. Są to obszary bardzo wrażliwe. W mózgu strefy graniczne często są w obszarach krytycznych procesów sterowania.

Przykład uszkodzenia strefy granicznej w mózgu jest widoczny w transkorowej afazji ruchowej, który obejmuje obszar mózgu, pozwalający nam na tworzenie mowy. Osoba z uszkodzeniem tego typu obszaru może być w stanie rozumieć mowę, ale utraciła zdolność do tworzenia mowy po tym jak doszło do uszkodzenia mózgu.

Nazywamy ten rodzaj uszkodzenia udarem, gdy widzimy go u osób w podeszłym wieku.

Jednak to samo uszkodzenie strefy granicznej gdy wystąpi u małego dziecka nie jest nazywane udarem, ale nadaje się mu etykietę zaburzenie ze spektrum autyzmu.

Niezależnie od tego, czy dana osoba jest młoda czy stara, transkorowa afazja ruchowa jest zawsze spowodowana udarem – śmiercią komórek w danym obszarze mózgu.

 

Opis krwi

 

Istnieje wiele składników ludzkiej krwi. Jednak, aby zrozumieć odkrycia dr Mouldena wystarczy posiadać podstawową wiedzę na temat najczęstszych aspektów fizjologii krwi.

Osocze

 

Większa część naszej krwi składa się z elektrycznie naładowanej wodnistej substancji zwanej osoczem. Różne typy komórek, są zawarte w wodnistym osoczu. Komórki krwi są przenoszone w osoczu z jednej części ciała do następnej. Jeśli  w osoczu występuje wysoki ujemny ładunek elektryczny, to komórki zawieszone w wodzie będą się wzajemnie odpychać. Krwinki mają wzajemnie się odpychać i poruszać swobodnie bez wzajemnego dotykania się. Krew ze zdrowym wysokim ujemnym ładunkiem elektrycznym pozwala komórkom  w osoczu swobodnie przepływać bez zlepiania się ze sobą. Komórki krwi przepływają swobodnie, ponieważ mają ujemny ładunek elektryczny, który umożliwia im wzajemnie odpychanie się i dzięki temu są rozdzielone.

 

Laminarny przepływ krwi

 

Swobodnie płynąca krew nazywa się przepływem laminarnym. Krew, która ma niewystarczający ładunek elektryczny będzie miała krwinki, które tworzą grudki i trzymają się razem. Zagęszczone  krwinki spowalniają przepływ krwi co w rezultacie powoduje zagęszczenie krwi i przepływ laminarny zostaje utracony.

 

Czerwone krwinki

 

Najczęściej występujące komórki w krwi to krwinki czerwone. Podczas podróży przez organizm przenoszą tlen do naczyń włosowatych i odprowadzają z nich dwutlenku węgla. Niektóre z naczyń włosowatych są tak małe, że czerwone krwinki muszą się ścisnąć, aby się przez nie przedostać. W naczyniach włosowatych, czerwone krwinki muszą przez nie przechodzić jednym strumieniem (gęsiego).

 

Białe krwinki

 

Białe krwinki są częścią układu immunologicznego, który jest przeznaczony do niszczenia nadciągających patogenów takich jak wirusy i bakterie. Większość białych krwinek jest znacznie większa niż krwinki czerwone i mogą przedostawać się tylko przez większe naczynia włosowate. Białe krwinki są w przybliżeniu dwukrotnie większe od czerwonych krwinek, ale różnią się w zależności od danego typu komórki. W normalnych warunkach, około 1% komórek, które unoszą się w krwiobiegu to białe krwinki. Gdy organizm staje się zagrożony przez obce substancje lub patogeny to duża liczba białych krwinek zostaje uwolniona do krwiobiegu.

Kiedy osoba otrzymuje szczepionkę białe krwinki są uwalniane do krwiobiegu jako część odpowiedzi układu odpornościowego na zastrzyk z obcymi substancjami.

Jeśli w obiegu występuje zbyt wiele białych krwinek to mogą one blokować wejścia do dużej liczby najmniejszych naczyń włosowatych przez to, że nie są wystarczająco duże, aby się przez nie przedostać.  Kiedy to nastąpi, dostawa tlenu może zostać ograniczona do strefy granicznej.

Płytki krwi

 

Płytki krwi to trzeci typ komórek. Pomagają one w zakrzepnięciu, gdy pojawi się uszkodzenie tkanki i krew zaczyna wyciekać z naczyń krwionośnych. Płytki krwi mają około jednej piątej wielkości czerwonych krwinek.

 

Trzy historyczne mechanizmy, które pogarszają normalny przepływ krwi

 

Historycznie dr Rudolf Virchow ma swoją zasługę w odkryciu zatoru płucnego lub zakrzepach krwi, które tworzą się w żyłach nóg i przechodzą do płuc gdzie powodują uszkodzenia. Dr Virchow zrozumiał, że przepływ krwi, krzepnięcie krwi i uszkodzenia przepływu krwi są bardzo istotne dla zrozumienia chorób.

Triada Virchowa, jak teraz jest nazywana, jest punktem wyjścia do zrozumienia całej masy epidemii zaburzeń rozwoju układu nerwowego, które są następstwem szczepień. Praca dr Mouldena jest przedłużeniem jego triady.

Dr Virchow opisał trzy procesy, które utrudniają dopływ krwi do komórek ciała. Procesy te prowadzą do powstawania skrzepów krwi i/lub zagęszczania krwi. Skrzepy krwi są zatorami w naczyniach krwionośnych, o których można myśleć jak o korku w rurze. O zagęszczeniu krwi można myśleć jak o problemie z krzepnięciem/koagulacją. Zagęszczenie krwi spowalnia jej przepływ, co może powodować niedożywienie, ponieważ natężenie przepływu jest zbyt niskie, aby wspierać zdrowe oddychanie komórkowe.

Dr Virchow zmarł w 1902 roku, a od tego czasu zostały odkryte dodatkowe mechanizmy krzepnięcia i zagęszczania krwi. Jednak punktem wyjścia dla zrozumienia przepływu krwi oraz tego jak jest osłabiony spoczywa na Triadzie Virchowa. Dwa dodatkowe mechanizmy, które upośledzają przepływ krwi zostały opisane przez dr Hartmana i dr Mouldena. Te nowe mechanizmy zwane Zeta i MASS zostaną omówione po Triadzie Virchowa. Zeta i MASS są kluczem do zrozumienia współczesnych chorób wg modelu dr Mouldena.

Każdy z tych trzech czynników Triady Virchowa zwiększają tendencję do tworzenia skrzepów krwi. Utworzone skrzepy mogą być duże lub mikroskopijne. Jeśli zakrzep zajmuje więcej niż 75% wewnętrznej średnicy naczynia krwionośnego to w następstwie dostarczanie tlenu staje się ograniczone, a ryzyko udaru jest zwiększone.

Udar niedokrwienny to ogólny termin, który kojarzy się z tym, że zapotrzebowanie na tlen przewyższa podaż tlenu i może zdarzyć się w dowolnym miejscu ciała, a nie tylko w mózgu.

 

1. Jak szczepionki i toksyny wpływają normalny przepływ krwi

 

Zmiany w normalnym przepływie krwi odnoszą się do kilku sytuacji. Zaliczamy do nich turbulencje w przepływie krwi, zastój (słaby przepływ krwi do przodu i zlepianie się), zablokowanie przepływu (skrzeplina) oraz żylaki. Normalny przepływ krwi nazywa się przepływem laminarnym.

Dr Moulden odkrył, że laminarny przepływ krwi zmieniany jest przez szczepionki, choroby zakaźne, toksyny, metale ciężkie oraz dodatki do żywności i leków na które dana osoba jest immunologicznie nadwrażliwa.

Zastój jest zmianą w normalnym przepływie krwi. Opisuje stan, w którym krew zbiera się i zaczyna tworzyć zakrzepy w naczyniach krwionośnych.

Klasycznym tego przykładem jest to gdy osoba lecąca w samolocie siedzi przez długi czas. Gdy siedzimy długo naczynia z tyłu nóg mogą zostać zablokowane co uniemożliwia prawidłowy odpływ krwi z nóg. Skrzep krwi może powstać w miejscu ściśniętych naczyń krwionośnych. Czasami, gdy ludzie opuszczają samolot po wylądowaniu skrzep zerwie się  ze ściśniętego obszaru i trafi do płuc i wytworzy zator tętnicy płucnej (wtyczka). Ten rodzaj dużego skrzepu krwi może być  zagrożeniem dla  życia.

Zastój może wystąpić w dużych naczyniach krwionośnych, takich jak te w nogach. Może wystąpić w średnich i dużych naczyniach, takich jak tętnice szyjne, które prowadzą krew poprzez szyję do mózgu lub może to wystąpić w naczyniach włosowatych, które są najmniejsze ze wszystkich naczyń krwionośnych.

Zastój jest normalnym zjawiskiem w naszym ciele. Przytrafia się nam podczas każdego dnia naszego życia. W rzeczywistości często występuje w najmniejszych naczyniach krwionośnych we wszystkich częściach ciała, wiele razy dziennie.

Ponieważ skrzepy są wynikiem normalnego funkcjonowania organizmu to organizm dysponuje środkami w celu usunięcia tego upośledzenia, dzięki czemu krew może dalej płynnie płynąć. Krzepnięcie krwi jest częścią mechanizmu, który organizm wykorzystuje w celu doprowadzenia do gojenia uszkodzonej tkanki.

 

2. Uszkodzenie wewnętrznej warstwy komórek w naszych naczyniach krwionośnych

 

Uszkodzenia wewnętrznej warstwy komórek w naszych naczyniach krwionośnych również powodują zaburzenia przepływu krwi. Najbardziej wewnętrzna warstwa komórek wewnątrz naczyń krwionośnych nazywana jest śródbłonkiem naczyniowym. Ta cienka warstwa komórek wyścieła wszystkie naczynia krwionośne w całym organizmie.

Pod mikroskopem możemy zobaczyć, że śródbłonek naczyniowy składa się z maleńkich komórek, które są ciasno upakowane, podobnie jak łuski ryby. Ułożone są obok siebie i tworzą kompletną rurę przez którą przepływa krew. Rurki kapilarne są dość elastyczne i mogą rozciągnąć się gdy czerwona krwinka przez nie przepływa.

Uszkodzenie i/lub uraz śródbłonka może być spowodowany uszkodzeniem naczyń z powodu stresu, nadciśnienia, niedokrwienia, toksyn, zwyrodnień metabolicznych oraz odpowiedzi układu immunologicznego na substancje obce, które są we krwi, w tkance lub w ściance naczynia krwionośnego. Szczepionki mogą powodować uszkodzenie śródbłonka.

Gdy uraz ma miejsce w wewnętrznej wyściółce ścian naczyń krwionośnych, nazywamy to uszkodzeniem śródbłonka lub uszkodzeniem śródbłonka naczyniowego. Gdy śródbłonek naczynka jest uszkodzony, może to prowadzić do zakrzepu lub koagulacji w tym obszarze.

 

3. Jak szczepionki i toksyny powodują “zagęszczanie” krwi

 

Trzeci sposób w jaki zakrzep może się rozwinąć i tkanka może mieć niedobory  tlenu wiąże się ze zmianami w składzie krwi. Krew może rozwinąć tendencję do krzepnięcia nawet, jeśli nie ma zmian w przepływie krwi, ani gdy nie występują uszkodzenia śródbłonka w wyściółce naczyń krwionośnych. Gdy krew ma skłonność do nieprawidłowego krzepnięcia oznacza to, że krew stała za bardzo krzepliwa i proces ten występuje w nadmiernej ilości we krwi całego organizmu.

Wiele czynników może spowodować, że krew stanie się  nadmiernie krzepliwa. Możliwe czynniki ryzyka to: nadlepkość krwi, niedobór antytrombiny III, niedobór białka C & S, niewydolność nerek i wątroby, skutek ciężkiego urazu, zmiany poziomu estrogenów, rozsiany nowotwór, późny okres ciąży i poród, rasa, wiek, palenie tytoniu, otyłość, cukrzyca, stosowanie pigułek antykoncepcyjnych u dziewcząt oraz wymiana jonów metali ciężkich, które obniżają potencjał zeta we krwi.

Innym termin jaki dr Moulden używana do opisania nadmiernej krzepliwości krwi jest zagęszczanie krwi. Zagęszczanie krwi może być spowodowane przez szczepionki i różne czynniki środowiskowe. Możemy zmniejszyć zagęszczenie krwi poprzez ograniczenie narażania się na toksyny środowiskowe oraz przez zmianę stylu życia.

 

Potencjał Zeta [elektrokinetyczny] dla zdrowia i dobrego samopoczucia

 

Osłabienie potencjału zeta we krwi również powoduje udary. Potencjał Zeta [elektrokinetyczny]  jest to ładunek elektryczny, który istnieje wokół wszystkich cząstek w krwi. Negatywne pola elektryczne powodują, że cząstki, substancje i komórki we krwi odpychają się od siebie.

Na przykład, jeśli weźmiesz negatywne końce dwóch magnesów i przyłożysz je do siebie to będą się wzajemnie odpychać. W taki sam sposób, jeśli wszystkie krwinki mają wysoki ładunek ujemny to wtedy będą wzajemnie się odpychać i poruszać się swobodnie poprzez naczynia krwionośne bez wzajemnego dotykania się. Ten niezależny ruch komórek we krwi jest oznaką zdrowia. Gdy silny ujemny ładunek elektryczny we krwinkach jest utracony to w następstwie takiego stanu rzeczy komórki zaczynają zbijać się razem. Widać to gdy ładunek elektryczny jest, albo bardzo niski lub neutralny. Prowadzi do złego stanu zdrowia i chorób.

Jeśli niemowlę rodzi się bez narażenia na toksyny i choroby tego świata to komórki krwi dziecka nie będą trzymać się razem, ponieważ normalny wysoki ujemny ładunek elektryczny krwinek będzie utrzymywał  je oddzielnie od siebie. Komórki będą poruszać się swobodnie tak jak zostało to zaprojektowane. Poruszają się w stanie zawieszenia, który nazywany jest zawiesiną koloidalną.

Gdy istnieje właściwa zawiesina koloidalna, komórki krwi przesuwają się gładko przez najmniejsze naczynia krwionośne. Przepływ krwi jest laminarny – płynie bez żadnych ograniczeń.

Jak tylko ładunek elektrostatyczny wokół tych cząstek w krwi spadnie do neutralnego to cząstki zaczynają się zlepiać ze sobą. To tworzy skrzepy i konkrecję cząstek. Trudno jest transportować takie zlepki przez małe rurki, które zostały zaprojektowane tak, aby umożliwić przejście tylko jednej czerwonej krwince w danym momencie.

W chemii i fizyce ten elektryczny ładunek nazywamy “wartościowością”. Jest to zewnętrzny ładunek elektryczny wokół cząstek. Z punktu widzenia ludzkiego zdrowia i dobrego samopoczucia jest to bardzo ważne, aby unikać problemu zagęszczenia krwi, ponieważ powoduje poważne problemy zdrowotne. Dla komórek krwi ważnym jest, aby miały bardziej ujemny ładunek elektryczny niż dodatni.

 

Krew z wysokim ładunkiem ujemnym jest pożądana

 

Krew z ładunkiem dodatnim prowadzi do zlepiania się i koagulacji. Krew z wysokim ładunkiem ujemnym powoduje rozproszenie, utrzymuje rzeczy oddzielnie i zapobiega zlepianiu i koagulacji.

Na przykład cząsteczki kurzu unoszące się w powietrzu pomieszczenia w jasny słoneczny dzień trzymają się w powietrzu i unoszą dzięki ich wysokiemu ujemnemu ładunkowi. To ujemny ładunek utrzymuje je zawieszone  w powietrzu i nie pozwalana łączyć się ze sobą. Cząsteczki, cząstki, zawiesiny i komórki wewnątrz krwi będą zachowywać się jak kurz w powietrzu gdy mają ładunek ujemny.

Krwinki czerwone przenoszą ładunek elektryczny, który jest życiem. Krwinki czerwone są głównym nośnikiem. Aminokwasy, białka, pierwiastki śladowe, metale i składniki mineralne nie tworzą takiego roztworu jak cukier i woda. Trzymane są w zawiesinie jako malutkie koloidy (drobne cząstki) [1], których rozmiary zaczynają się od jednego mikrona i schodzą aż do tak małych rozmiarów jak sześć angstremów.

(Mikron to jedna milionowa metra. Angstrem to znacznie mniej niż mikron. Sześć angstremów to najmniejszy rozmiar cząstki jaki mógł być zmierzony w 2009 roku)

Poniższa tabela pokazuje jak potencjał zeta wpływa na krew i jaki to ma wpływa na zdrowie człowieka. Wysoki ujemny ładunek związany jest z laminarnym przepływem krwi i ogólnie dobrym zdrowiem.

 

STABILNOŚĆ (wpływ na krew)                                                 ŚREDNI POTENCJAŁ ZETA (w mV)

Ekstremalna po bardzo dobrą stabilność                              -100 do -60 mV.

Rozsądna stabilność                                                       -60 do -40 mV.

Średnia stabilność                                                           -40 do -30 mV.

Próg rozproszenia światła                                                           -30 do -15 mV.

Próg zlepiania                                                                                   -15 do -10 mV.

Silne zlepianie i wytrącanie                                                         -5 do +5 mV. [2]

 

Utrata ujemnego ładunku we krwi prowadzi do zagęszczania krwi, niedotlenienia i udarów

 

Gdy czerwone krwinki zaczynają tracić potencjał zeta to rozpoczynają tworzenie rulonu . Oznacza to, że ujemny ładunek elektryczny wokół nich, który utrzymywał komórki odseparowane od siebie, zmniejszył się i komórki sklejają się ze sobą. Określenie “rulon” opisuje sytuację w której czerwone krwinki zlepiają się lub tworzą stos jak monety. Gdy pojawiają się rulony, płynnie poruszający się laminarny przepływ krwi jest upośledzony. Wynikiem tego jest zagęszczenie krwi, niedotlenienie (niska podaż tlenu) i udary. Te skupiska komórek nie są w stanie przedostać się przez większość naczyń włosowatych, ponieważ są one zbyt duże, a zwłaszcza w miejscach gdzie naczynka skręcają i zamieniają kierunek – zwłaszcza na zagięciach 90 stopniowych.

Rulon jest widoczny w ciemnym polu podczas mikroskopowego badania żywej kropli krwi.

Niestety amerykańska FDA zakazała stosowania badania żywej kropli krwi w ciemnym polu widzenia do celów diagnostycznych. Oznacza to, że nie chcą, żeby ktokolwiek przeprowadzał porównanie krwi [przed i po], aby zobaczyć co się dzieje po przyjęciu szczepionki.

 

Uszkodzenie układu pokarmowego pozostawia ciało w nieustającym stanie infekcji

 

Jednym z obszarów w ciele, który dostaje niezłego kopa poprzez obniżony potencjał zeta jest przewód pokarmowy. Zmniejszony przepływ kapilarny w układzie pokarmowym skutkuje uszkodzeniem procesów trawienia, chorymi tkankami oraz licznymi nietypowymi zespołami i chorobami trawiennymi.

Zmniejszony przepływ krwi oznacza, że białe krwinki nie mogą dostać się do niektórych obszarów w celu zwalczania wirusów i bakterii, które organizm potrzebuje zniszczyć na przykład takie jak wirus odry, świnki czy różyczki. Konsekwencją tego jest to, że ciało traci możliwość eliminacji tych chorób zakaźnych z przewodu pokarmowego. To sprawia, że ciało znajduje się w stanie ciągłej infekcji. Organizm nie może pozbyć się tych chorób zakaźnych, ponieważ zaburzenia przepływu krwi powstrzymują układ odpornościowy przed dotarciem do patogenów w celu ich zniszczenia.

Jeżeli przepływ krwi do danego obszaru jest zablokowany to białe krwinki nie są w stanie dotrzeć do patogenów, które zadomowiły się w danym obszarze, pomimo tego, że liczba białych krwinek jest podwyższona.

Szczepionki są słomką, która łamie grzbiet wielbłąda, jeśli chodzi o zniszczenie potencjału zeta.

 

Szczepionki są słomką, która łamie grzbiet wielbłąda, jeśli chodzi o zniszczenie potencjału zeta [elektrokinetycznego]. Szczepionki zawierają wszystko w jednym zestawie, co jest potrzebne do zmniejszenia potencjału zeta we krwi oraz wytworzenia warunków w organizmie przyjaznych do rozwoju  wszelkiego rodzaju współczesnych chorób.

Szczepionki zawierają kombinację zakaźnych patogenów, aluminium, rtęci, linii komórkowych z abortowanych płodów, materiału genetycznego pochodzącego od zwierząt np. małp, konserwantów, formaldehydu i wiele innych substancji toksycznych. Składniki szczepionek mogą powodować zlepianie się komórek krwi, zaburzenia przepływu krwi, niedokrwienie, śmierć komórek oraz zaburzenia w funkcjonowania układu immunologicznego bez innego rodzaju ekspozycji.

Szczepionki zawierają wszystko, co jest potrzebne do zniszczenia laminarnego przepływu krwi, powodują krzepnięcie i zagęszczenie krwi, pozbawiają komórki tlenu, powodowania śmierci komórek, powodowania uszkodzeń neurologicznych jak i pojedynczych organów oraz mogą prowadzić do ciężkiego kalectwa, a nawet śmierci.

Aluminium niszczy negatywny potencjał zeta

 

Szczepionki oraz zanieczyszczenia środowiskowe wystawiają ludzi na aluminium. Nagromadzone aluminium w organizmie ma silny szkodliwy wpływ na potencjał zeta. Aluminium gromadzi się w organizmie i ma tendencję do zmniejszenia potencjału zeta wraz z wiekiem. 4 cząstki aluminium na milion w ludzkiej krwi mogą prowadzić do koagulacji krwi. [3]

Zatem, szczepienie osób starszych lub osób ze stanami nadmiernej krzepliwości, mogą zmniejszać potencjał zeta do punktu krytycznego w którym nawet zdenerwowanie emocjonalne może doprowadzić do zakrzepu w mikronaczynkach mózgu (udar) – lub zawału serca.

Wnioski: Szczepionki zmniejszają negatywny potencjał zeta

 

Potencjał zeta może być wykorzystywany jako wskaźnik stanu zdrowia. Wysoki ujemny potencjał zeta w zakresie od -100 mV do -60 mV związany jest z silną zawiesiną koloidalną. Krwinki oraz inne cząstki koloidalne są odseparowane do siebie i nie zlepiają się ze sobą. Zapewnia to laminarny przepływ krwi w którym zmniejszone jest prawdopodobieństwo zagęszczenia i krzepnięcia krwi. Zagęszczenie i sklepianie się krwi może być spowodowana również przez inne czynniki, ale gdy ujemny potencjał zeta jest wysoki, wówczas główny czynnik zagęszczania i krzepnięcia jest znacznie zmniejszony, a ogólny stan zdrowia będzie wysoki.

Gdy podawane są szczepionki lub gdy inne toksyny środowiskowe dostają się do organizmu to następstwem tego jest spadek ujemnego potencjału elektrokinetycznego. Powtarzające się ekspozycje na działanie szczepionek i toksyn środowiskowych z czasem popchną ujemny potencjał zeta w kierunku dodatniego zakresu. Jeżeli zeta spada do zakresu od -30 mV do -15 mV, to komórki i cząstki w krwi zaczynają się zbliżać do siebie. Jeżeli zeta jest w zakresie od -15 mV do -10 mV, to pojawiają się już zagęszczenia i zlepianie się.

Jeśli szczepionka zostanie przyjęta w tym momencie to ma ona możliwość do obniżenia potencjału  zeta do neutralnego, gdzie intensywne zagęszczanie krwi jest możliwe. Może to prowadzić do mikronaczyniowych udarów i niedotlenienia w pewnych obszarach granicznych ciała.

Za każdym razem gdy przyjmowana jest szczepionka ujemny potencjał zeta obniża się. Ponieważ zdrowie związane jest ze stosunkowo szerokim zakresem ujemnego potencjału zeta, pojedynczy zastrzyk szczepionką może nie dać natychmiastowego lub widocznego uszkodzenia, tak długo jak ujemny potencjał zeta jest w wysokim zakresie. Jednak aluminium gromadzi się w organizmie i nie jest łatwo wydalane co oznacza, że sole aluminium ze szczepionek nadal będą spychały w dół potencjał zeta do punktu, w którym mogą pojawiać się uszkodzenia.

Uszkodzenia poszczepienne nie są przewidywalne. Wiele czynników wpływa na potencjał elektrokinetyczny i ciężkość uszkodzeń, które będą spowodowane po przyjęciu szczepionki. Nie mamy formuły do oszacowywania tego jakie szkody potencjałowi  zeta wyrządzi pojedyncza dawka szczepionki. Wiemy, że aluminium w szczepionkach jest potężnym czynnikiem, który ściąga zeta dół w kierunku neutralnego zakresu.

W następnym artykule omówię drugie główne zagadnienie pozwalające na zrozumienie tego  jak pojawiają się uszkodzenia poszczepienne.  Będę omawiał Zespół Spektrum Niedotlenienia Mouldena  – Moulden Anoxia Spectrum Syndromes (MASS) oraz wyjaśniał jak Zeta i MASS współpracują razem w powodowaniu choroby. W czwartym artykule omawiam system nieinwazyjnych metod, które mogą być używane przez kogokolwiek w celu określenia tego czy nastąpiło uszkodzenie poszczepienne.

John P. Thomas
Health Impact News

O autorze:
John P. Thomas jest pisarzem zdrowotnym dla Health Impact News. Posiada licencjat z psychologii zdobyty na University of Michigan oraz magistra w dziedzinie zdrowia publicznego, zdobyty na wydziale administracji zdrowia w University of North Carolina w Chapel Hill.

 

Przypisy:
[1] “Understanding Colloidal Suspensions,” Frank Hartman & Thomas Riddick, Retrieved 12/15/2014.http://customers.hbci.com/~wenonah/info/colloid.htm

[2] “Vaccination / Infection / Toxicity,” by Dr. Frank Hartman, Webpage: Vaccination Hazards – Nanobacteria + some additives in vaccines are extremely harmful, Published 2002, Chart: “Control of Colloidal Stability through Zeta Potential,” from Thomas Riddick, Retrieved 12/15/14. http://customers.hbci.com/~wenonah/riddick/vaccine.htm

[3] “Al = Aluminum – a Toxic Element – Linked to many diseases in humans,” Dr. Frank Hartman, Retrieved 12/12/2014. http://customers.hbci.com/~wenonah/hydro/al.htm#toxic

Źródło: http://vaccineimpact.com/2015/dr-andrew-moulden-every-vaccine-produces-microvascular-damage/

 

Zobacz na: Zespół Spektrum Niedotlenienia Mouldena
Niebezpieczeństwa nadmiernych szczepień w trakcie rozwoju mózgu
Słowa Alergia i Anafilaksja zostały utworzone, aby opisać szkody po szczepionkach