Niemożliwe jest stworzenie szczepionki, która nie zatruwałaby organizmu – Sasha Latypova
„Przy omawianiu roli potencjalnych zanieczyszczeń wirusowych w aspekcie bezpieczeństwa szczepionek należy nadmienić, że do potencjalnych niewirusowych zanieczyszczeń zalicza się grzyby i bakterie, w tym mykoplazmy, spiroplazmy, prątki, riketsje, a nawet przedstawicieli pierwotniaków i innych pasożytów. Do zanieczyszczeń zalicza się także białka prionowe powodujące pasażowalne encefalopatie gąbczaste TSE (Transmissible Spongiform Encephalopathy).” – Wykrywanie zanieczyszczeń czynnikami zewnątrzpochodnymi w ocenie bezpieczeństwa szczepionek
Dokument w formie prezentacji FDA o problemach związanych z resztkami DNA w szczepionkach z 2005 roku. Z ciekawostek mamy np. na stronie nr 3 o tym, jak w 1986 roku WHO ustanowiło limit DNA w szczepionkach na ≤100 pg na dawkę, a w 1996 został on podniesiony do ≤10 ng na dawkę (producenci nie byli w stanie sprostać poprzednim wymaganiom). Potem na str. 8 o nowotworowych właściwościach jako konsekwencji integracji obcego DNA do genomu odbiorcy i zaburzaniu genów supresorowych, zdolności do generowania czynników zakaźnych jak retrowirusy (i podane są badania na ten temat od str. 14) i na koniec stwierdzają, że brakuje długoterminowych badań bezpieczeństwa na ludziach, więc wraz z upływem czasu i zbieraniem nowych danych mogą nastąpić zmiany w zaleceniach ( = eksperymenty na dzieciach).
Źródło: Issues Associated With Residual Cell-Substrate DNA – dr Keith Peden
DLACZEGO niemożliwe jest „zaszczepienie” przeciwko czemukolwiek.
DLACZEGO „szczepionki” są IDEALNYMI TRUCIZNAMI.
DLACZEGO eugenicy tacy jak Bill Gates kochają „szczepionki”.
Była dyrektor ds. badań i rozwoju w przemyśle farmaceutycznym, Sasha Latypova, opisuje Jamesowi Delingpole’owi , jak „szczepionki” działają w sposób dokładnie przeciwny do tego, co nam się mówi – co oznacza, że stworzenie szczepionki, która nie zatruwałaby organizmu, jest dosłownie niemożliwe.
Choć mówi się nam, że „szczepionki” działają poprzez podanie niewielkiej ilości toksycznej substancji — np. bakterii lub wirusa — co ma umożliwić wytworzenie odporności na przyszłe infekcje, to w rzeczywistości zastrzyki te czynią nas podatnymi na wspomniane toksyny. Co więcej, „szczepionki” uczulają nasz organizm na reagowanie w negatywny sposób na jakąkolwiek substancję wstrzykniętą do ciała, w tym na nieszkodliwe składniki, takie jak białka mleka czy jaj. Stąd rozprzestrzenienie się alergii, takich jak uczulenia na mleko, jajka, pszenicę, orzeszki ziemne itd.
Co zadziwiające, Latypova wyjaśnia, że zjawisko to było znane już od 1913 roku, kiedy to Charles Richet — francuski fizjolog i samozwańczy eugenik — otrzymał Nagrodę Nobla za odkrycie, że wstrzykiwanie toksyn zwierzętom uczula je na szkodliwe lub śmiertelne reakcje po ponownym kontakcie z tymi samymi toksynami w środowisku, nawet w bardzo małych ilościach. Nazwał te reakcje „reakcjami anafilaktycznymi”, ale zaznaczył też, że obejmują one również alergie.
Po zbadaniu tego tematu i przeanalizowaniu pracy Charlesa Richeta, Sasha Latypova stwierdza, że doszła do wniosku, iż „każdy, kto… dobrze zna tę historię i tę pracę, nie może wierzyć, że szczepienie [jako koncepcja] jest możliwe”. Osoba z wewnątrz przemysłu farmaceutycznego dodaje: „Nie da się zaszczepić przeciwko czemukolwiek. A Richet to jednoznacznie udowodnił i dostał za to Nagrodę Nobla… ponieważ odkrył, jak zatruwać wszystkich, uczulając ich na najczęściej występujące rzeczy w ich otoczeniu”.
„To najbardziej pomysłowy sposób trucia,” mówi Latypova.
„Eugenicy nigdy nie zniknęli. Wciąż myślą w ten sam sposób. Wciąż uważają, że powinni nas truć i ograniczać naszą prokreację, bo, wiecie, teraz zanieczyszczamy planetę. Powodujemy zmiany klimatu,” dodaje Latypova. „Oni sami siebie i swoich zwolenników poddają praniu mózgu, by wierzyć, że to wszystko jest w porządku. Że można truć ludzi. Że można ludzi sterylizować. Że można okłamywać ludzi, bo to przecież w imię większego dobra. To, co zaczęło się od Richeta, trwa do dziś.”
Częściowa transkrypcja fragmentu nagrania:
„Jednym z historycznych przykładów, na które natknęłyśmy się z Katherine [Watt], i które stały się dla mnie ogromnym objawieniem, był Charles Richet — francuski badacz z tamtego okresu. Pracował na początku XX wieku. W 1913 roku otrzymał Nagrodę Nobla za swoją pracę i jest uznawany za autora badań nad anafilaksją — chociaż nie był jedyny, który się tym zajmował, ale to on otrzymał Nagrodę Nobla. I to otworzyło mi oczy, pomyślałam: oczywiście! Dlaczego wcześniej tego nie zauważyłam? Ale zasadniczo, kiedy przyjrzy się tej pracy, a potem temu, co ją poprzedzało i co nastąpiło później, zaczyna się rozumieć kilka rzeczy.
Po pierwsze, każdy, kto — powiedzmy — dobrze zna tę historię i tę pracę, nie może wierzyć, że szczepienie jest możliwe. Nie da się zaszczepić przeciwko czemukolwiek. A Richet to jednoznacznie udowodnił i otrzymał za to Nagrodę Nobla… ponieważ odkrył, jak zatruwać wszystkich, uczulając ich na najczęściej występujące substancje w ich otoczeniu. To najbardziej pomysłowy sposób trucia.”
„Był zagorzałym eugenikiem. A w tamtym czasie, jak wiadomo, eugenika była modnym poglądem społecznym. Cała klasa wyższa się z nią utożsamiała. Dobre pochodzenie, dobre geny, to było zawsze promowane. A ówczesne nastawienie brzmiało mniej więcej tak: jak możemy pomóc biednym, by byli mniej brudni i mniej liczni? Żeby byli mniej ‘poirytowani’, czyli inaczej mówiąc: zabić ich. Bo ta ich strona była dla nas obraźliwa, kiedy przejeżdżaliśmy konno przez park, a tam — oni. Co z tym zrobić? I to ‘co z tym zrobić’ przerodziło się w: spróbujmy kontrolować ich nadmierne rozmnażanie, bo mają tendencję do życia w zatłoczonych warunkach, do braku higieny i życia bez urządzeń sanitarnych.
Więc zamiast zająć się tymi problemami, zdecydowali: zaszczepmy ich. I w rzeczywistości to samo dzieje się dzisiaj — Bill Gates robi to samo w Afryce i Indiach, z tych samych powodów. A wszystkie te idee rozszerzyły się teraz również na nas, na zwykłych ludzi.”
„Teraz wszyscy globaliści i te, no wiesz, elity, nie nazywam ich elitami, ale oni wszyscy tak o nas myślą. To, no wiesz, to właśnie ludzie muszą zrozumieć. Eugenicy nigdy nie odeszli. Wszyscy nadal tak myślą. Wszyscy [mentalni maltuzjanie] nadal uważają, że powinni nas zatruwać i ograniczać naszą prokreację, bo, no wiesz, zanieczyszczamy teraz Ziemię. Powodujemy zmiany klimatu. Jakiekolwiek są te idee, ale oni piorą mózgi sobie i swoim zwolennikom, wmawiając, że to jest w ogóle akceptowalne.
Zatruwanie ludzi jest akceptowalne. Sterylizacja ludzi jest akceptowalna. Okłamywanie ludzi jest akceptowalne, bo to dla dobra ogółu. Rozumiesz? Więc to, co zaczęło się od Richeta, trwa do dziś”.
„W badaniach z udziałem psów… Richet w 1902 roku wykazał przeciwny efekt. Po początkowej, niskiej dawce substancji, nowa dawka podana kilka tygodni później mogła wywołać silną reakcję.”
„W 1913 roku [Richet] otrzymał Nagrodę Nobla za swoje badania nad anafilaksją. To on stworzył to słowo, aby określić wrażliwość rozwijającą się u organizmu po podaniu mu pozajelitowej iniekcji substancji koloidalnej, białkowej lub toksyny (1902).”
(Podanie pozajelitowe oznacza podanie leku dożylnie, domięśniowo lub podskórnie.)
Zobacz na: Słowa Alergia i Anafilaksja zostały utworzone, aby opisać szkody po szczepionkach
Aluminium jest stosowane do tworzenia alergii na modelach zwierzęcych
Epidemia alergii na orzeszki ziemne, stworzona rękami ludzi – odkrywanie tajemnicy medycznej
Alergia na orzeszki ziemne, a adjuwant 65 w szczepionkach…
Allergie – Clemens von Pirquet
Przerażające amerykańskie korzenie nazistowskiej eugeniki – Edwin Black
Maltuzjanie powrócili
Pomiędzy jakością a ilością: Rada Populacyjna a polityka „tworzenia nauki” w eugenice i demografii, 1952-1965, Edmund Ramsden [2001]
Biografia Charlesa Richeta
Charles Richet urodził się 26 sierpnia 1850 roku w Paryżu. Był synem Alfreda Richeta, profesora chirurgii klinicznej na Wydziale Medycznym w Paryżu, oraz jego żony Eugenie z domu Renouard. Studiował w Paryżu, uzyskując tytuł doktora medycyny w 1869 roku, doktora nauk w 1878 roku, a od 1887 roku był profesorem fizjologii na Wydziale Medycznym w Paryżu.
Przez 24 lata (1878–1902) był redaktorem czasopisma Revue Scientifique, a od 1917 roku współredaktorem Journal de Physiologie et de Pathologie Générale. Opublikował prace z zakresu fizjologii, chemii fizjologicznej, patologii doświadczalnej, psychologii normalnej i patologicznej oraz liczne badania wykonane w laboratorium fizjologicznym Wydziału Medycznego w Paryżu, gdzie starał się badać zjawiska normalne i patologiczne równolegle.
W dziedzinie fizjologii opracował mechanizm termoregulacji u zwierząt stałocieplnych. Przed jego badaniami (1885–1895) dotyczącymi przyspieszonego oddychania (polypnoea) i dreszczy wywołanych temperaturą, niewiele było wiadomo o metodach, dzięki którym zwierzęta pozbawione możliwości parowania przez skórę chronią się przed przegrzaniem oraz jak oziębione organizmy mogą się ponownie ogrzać.
W zakresie terapii eksperymentalnej Richet wykazał, że krew zwierząt zaszczepionych przeciwko danej infekcji chroni przed tą infekcją (listopad 1888). Stosując tę zasadę wobec gruźlicy, przeprowadził pierwszą w historii seroterapeutyczną iniekcję u człowieka (6 grudnia 1890).
W 1900 roku Charles Richet wykazał, że karmienie mlekiem i surowym mięsem (zomoterapia) może leczyć psy chore na gruźlicę.
W 1901 roku ustalił, że zmniejszenie ilości chlorku sodu w diecie powoduje, iż bromek potasu staje się tak skuteczny w leczeniu padaczki, że dawka terapeutyczna spada z 10 g do 2 g.
W 1913 roku otrzymał Nagrodę Nobla za swoje badania nad anafilaksją. To on ukuł to pojęcie, aby określić nadwrażliwość rozwijającą się u organizmu po podaniu pozajelitowej iniekcji substancji koloidalnej, białkowej lub toksyny (1902). Później wykazał zjawisko anafilaksji biernej oraz anafilaksji in vitro. Zastosowania anafilaksji w medycynie są niezwykle liczne. Już w 1913 roku opublikowano ponad 4000 prac naukowych na ten temat, a obecnie odgrywa ona ważną rolę w patologii. Richet wykazał, że pozajelitowe wprowadzenie substancji białkowej głęboko i trwale zmienia skład chemiczny płynów ustrojowych.
Większość prac fizjologicznych Charles’a Richeta, rozproszonych po różnych czasopismach naukowych, została opublikowana w serii Travaux du Laboratoire de la Faculté de Médecine de Paris (Alcan, Paryż, 6 tomów, 1890–1911; Prace Laboratorium Fizjologicznego Wydziału Medycyny w Paryżu).
Wśród innych jego dzieł znajdują się: Suc Gastrique chez l’Homme et chez les Animaux, 1878 (Sok żołądkowy u człowieka i u zwierząt); Leçons sur les Muscles et les Nerfs, 1881 (Wykłady o mięśniach i nerwach); Leçons sur la Chaleur Animale, 1884 (Wykłady o cieple zwierzęcym); Essai de Psychologie Générale, 1884 (Esej o psychologii ogólnej); Souvenirs d’un Physiologiste, 1933 (Wspomnienia fizjologa). Był również redaktorem Dictionnaire de Physiologie, 1895–1912 (Słownik fizjologii), z którego ukazało się dziewięć tomów.
Do jego zajęć rekreacyjnych należały zainteresowanie spirytyzmem oraz pisanie kilku utworów dramatycznych.
W 1877 roku Charles Richet poślubił Amélie Aubry. Mieli pięciu synów: Georgesa, Jacques’a, Charles’a (który, podobnie jak ojciec, był profesorem Wydziału Medycyny w Paryżu i został później zastąpiony przez swojego syna Gabriela), Alberta i Alfreda oraz dwie córki: Louise (późniejszą panią Lesné) i Adèle (późniejszą panią le Ber).
Zmarł w Paryżu 4 grudnia 1935 roku.
Źródło: Charles Richet, Biographical
„Nasz układ odpornościowy chroni nas przed atakami mikroorganizmów i substancji trujących. Po ataku układ odpornościowy uczy się bronić przed kolejnymi atakami – stajemy się odporni. Jednym ze sposobów wykorzystania tej funkcji są szczepienia, gdzie niska dawka substancji zakaźnej zapewnia odporność. W badaniach z udziałem psów Charles Richet wykazał odwrotny efekt w 1902 roku. Po początkowej niskiej dawce substancji, kolejna dawka kilka tygodni później mogła wywołać silną reakcję. Nazwał to zjawisko anafilaksją. Wynik ten miał istotne implikacje dla naszej wiedzy o alergiach.” – Źródło: Charles Richet, Facts
„[Richet] wierzył w niższość czarnych ludzi, był zwolennikiem eugeniki, a pod koniec życia przewodniczył Francuskiemu Towarzystwu Eugenicznemu”.
„Richet był zwolennikiem eugeniki, opowiadając się za sterylizacją i zakazem zawierania małżeństw przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną. Swoje idee eugeniczne wyraził w swojej książce z 1919 roku pt. „La Sélection Humaine”. W latach 1920–1926 przewodniczył Francuskiemu Towarzystwu Eugenicznemu”.
Psycholog Gustav Jahoda zauważył, że Richet „był głęboko przekonany o niższości czarnych”, porównując ich do małp, a pod względem intelektualnym do imbecyli.” – Źródło: Charles Richet, Wikipedia
Sasha Latypova
https://rumble.com/v5gnghp-sasha-latypova.html?e9s=src_v1_ucp