Dieta oparta tylko na kukurydzy powoduje niedobór witaminy B3, co zagraża wyginięciu chomika europejskiego.
Zespół badawczy kierowany przez profesora Masilda Tissiera z Uniwersytetu w Strasburgu, we Francji, początkowo prowadził badania koncentrujące się na tym, w jaki sposób rolnictwo wykorzystujące chemikalia i maszyny rolnicze wpływa na zamieszkiwanie chomików w ziemi.
Źródło: Proc Biol Sci. 2017 Jan 25; 284(1847): 20162168; Diets derived from maize monoculture cause maternal infanticides in the endangered European hamster due to a vitamin B3 deficiency
Poniżej kilka fragmentów z publikacji:
W latach 1735-1940 dieta oparta na kukurydzy doprowadziła do śmierci setek tysięcy ludzi z powodu pellagry, złożonej choroby spowodowanej niedoborem tryptofanu i witaminy B3. Obecny trend monokultury zbóż ogranicza zwierzęta hodowlane do podobnie monotonnej diety. Jednak niewiele badań odróżniało wpływ właściwości odżywczych upraw na reprodukcję tych gatunków od innych szkodliwych czynników, takich jak toksyczność pestycydów lub orka rolnicza. Niniejsze badanie pokazuje, że dieta oparta na kukurydzy powoduje wysoki wskaźnik dzieciobójstw matek u chomika europejskiego, gatunku rolniczego na skraju wyginięcia w Europie Zachodniej. Wykazano, że suplementacja witaminą B3 skutecznie przywraca sukces reprodukcyjny u samic karmionych kukurydzą. Badanie to wskazuje, w jaki sposób niedobory żywieniowe spowodowane monokulturą kukurydzy mogą wpływać na reprodukcję zwierząt gospodarskich, a tym samym na ich kondycję.
Wprowadzenie
W ostatnich dziesięcioleciach nastąpiły poważne zmiany w praktykach rolniczych, bezpośrednio związane z rosnącym popytem na żywność, tworzywa sztuczne i biopaliwa. Ten zwiększony popyt jest obecnie zaspokajany przez intensywnie zarządzaną monokulturę upraw zbóż. Monokultura zbóż wiąże się ze wzrostem śmiertelności gatunków rolniczych z powodu toksyczności pestycydów, mechanizacji rolnictwa lub wyższych wskaźników drapieżnictwa. Wynikający z tego spadek różnorodności biologicznej doprowadził do drastycznego ograniczenia “usług ekosystemowych”, które obecnie zagrażają bezpieczeństwu i wyżywieniu ludzi na całym świecie. Te zagrożenia żywieniowe powstają w szczególności w wyniku ograniczenia dostępu zapylaczy do mikroelementów (minerałów, aminokwasów i witamin).
Intensywna monokultura została również powiązana ze wzrostem wielkości działek, utratą stref brzegowych i zielonych korytarzy związanych z wyraźną stochastycznością środowiska w agroekosystemach. Równolegle intensywne stosowanie środków produkcji zmniejsza różnorodność i liczebność gatunków przygodnych, fauny glebowej i zbiorowisk drobnoustrojów. Łącznie zjawiska te sprawiają, że dostępność żywności jest nieprzewidywalna i słabo zróżnicowana dla dzikich zwierząt gospodarskich, które w ten sposób ograniczają się do bardziej monotonnej i stochastycznej diety. Goulson i in. stwierdzili niedawno, że “wydaje się pewne, że pszczoły zamieszkujące intensywnie użytkowane grunty rolne mają bardziej monotonną dietę niż doświadczyłyby w swojej ewolucyjnej przeszłości, ale to, jak wpływa to na ich kondycję, pozostaje niejasne”. Rzeczywiście, brak różnorodności kwiatów na intensywnie zarządzanych gruntach rolnych z przewagą kwiatów w postaci masowo kwitnących upraw, takich jak pszenica, kukurydza lub rzepak, silnie ogranicza zapylacze w ich diecie. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie gatunki o małych zasięgach domowych, które żyją w krajobrazach rolniczych, wydają się być ograniczone w swojej diecie przez tysiące hektarów zdominowanych przez jedną lub dwie intensywnie uprawiane rośliny. Wciąż jednak brakuje badań nad tym, w jaki sposób diety oparte na uprawach o różnej zawartości makroskładników odżywczych, minerałów lub witamin oraz składzie aminokwasów wpływają na fizjologię, zachowanie lub kluczowe cechy historii życia – takie jak rozmnażanie – zwierząt gospodarskich. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku gatunków o małych zasięgach domowych, wyraźnym cyklu sezonowym lub w przypadku rzadkich lub zagrożonych gatunków, których monitorowanie na wolności jest skomplikowane i nie zagraża ich przetrwaniu. Rzeczywiście, badania obejmujące wpływ diety opartej na uprawach na dziką przyrodę w krajobrazach rolniczych są nadal rzadkie i ograniczone do bezkręgowców lub ssaków o dużych zasięgach domowych.
Chomik europejski (Cricetus cricetus) – krytycznie zagrożony w Europie – jest szczególnie zagrożony ekspansją monokultur pszenicy i kukurydzy w Europie Zachodniej. Bardzo zmienna dostępność pożywienia (z płodozmianem i zbiorami) związana z silną sezonowością gatunku (który hibernuje od października do kwietnia i rozmnaża się od kwietnia do września) naraża go na wysokie ryzyko wystąpienia okresów niedoboru pożywienia, nawet w okresie rozrodczym (np. po zbiorach). Chomik europejski należy do gatunków hibernujących, o których wiadomo, że gromadzą bardzo duże ilości pożywienia w swoich norach, aby odżywiać się podczas zimowych przebudzeń, ale także w okresie aktywności (do 11 miesięcy u niektórych gatunków), kiedy żerowanie na powierzchni ziemi nie jest możliwe. Biorąc pod uwagę, że gatunki o wysokim ryzyku wystąpienia okresów niedoboru żywności to te, które w największym stopniu polegają na zgromadzonym pożywieniu, przetrwanie i sukces reprodukcyjny dzikich chomików mogą w dużej mierze zależeć od wartości odżywczej ich zapasów. Brakuje jednak aktualnych danych na temat związku między odżywianiem a kondycją dzikich chomików w agroekosystemach Europy Zachodniej, a większość aktualnych badań dotyczących tego aspektu dotyczy chomików żyjących w siedliskach miejskich. Najnowsze dane dotyczące żywienia tego gatunku w agroekosystemach pochodzą z lat 1970-1980 i ujawniły, że chomiki żywią się głównie roślinami zbożowymi (pszenica, kukurydza, rzepak), bulwami i bezkręgowcami. W związku z tym zaprojektowaliśmy to badanie eksperymentalne specjalnie w celu przeanalizowania wpływu naturalnej diety złożonej ze zbóż uzupełnionych naturalnymi produktami bogatymi w białko na inwestycje reprodukcyjne i ostatecznie na sukces reprodukcyjny samic chomików żyjących w niewoli. Projekt ten opiera się na badaniach Goreckiego i Grygielskiej oraz na postulacie Nechaya, który twierdzi, że dzikie samice chomików nie wychodzą z nory przed pierwszą ciążą. W związku z tym polegają na pożywieniu, które zgromadziły poprzedniego lata (głównie nasionach) do momentu zajścia w ciążę, a następnie uzupełniają swoją dietę świeżymi produktami spożywczymi, w tym roślinami dostępnymi wiosną, takimi jak koniczyna lub bezkręgowcami, takimi jak dżdżownice podczas ciąży i laktacji.
Kukurydza wydaje się być nieco bogatsza w energię niż pszenica, ale zawiera marginalnie mniej białka, podczas gdy dżdżownice są znacznie bogatsze w białka niż koniczyna.W związku z tym i biorąc pod uwagę znaczenie dostaw białka i energii podczas rozmnażania u kręgowców, spodziewaliśmy się zaobserwować (i) nieco większe mioty lub większe szczenięta przy porodzie u samic karmionych dietami opartymi na kukurydzy, (ii) nieco wyższe tempo wzrostu młodych od samic karmionych dietą opartą na pszenicy w porównaniu z dietą opartą na kukurydzy, oraz (iii) znacznie większe tempo wzrostu młodych od samic karmionych dietami uzupełnionymi dżdżownicami niż tych karmionych dietami uzupełnionymi koniczyną. Podążając za wynikami badania z 1945 roku, w którym stwierdzono, że niedobór witaminy B3 (tj. niacyny lub nikotynamidu) w kukurydzy był odpowiedzialny za opóźniony wzrost szczurów, zaprojektowaliśmy drugi eksperyment, w którym chomiki były karmione dietą kukurydziano-dżdżownicową, z których jedna zawierała suplement witaminy B3. Biorąc pod uwagę pozytywny wpływ tej witaminy na parametry wzrostu u zwierząt gospodarskich i szczurów, spodziewaliśmy się (iv) znacznie większego tempa wzrostu i masy ciała młodych przy odsadzeniu w grupie karmionej dietą suplementowaną witaminą B3. Koncentrując się na bezpośrednim wpływie diety opartej na uprawach na reprodukcję, a nie na pośrednim wpływie monokultury na śmiertelność, zapewniamy nowy wgląd w wpływ żywności na cechy historii życia zwierząt gospodarskich. Może to zatem pomóc wyjaśnić, w jaki sposób ekspansja intensywnej monokultury wpływa na kondycję dzikich zwierząt w agroekosystemach.
Wnioski
Wykazaliśmy, że – niezależnie od zawartości makroskładników odżywczych i energii – niedobór witaminy B3 w ziarnach kukurydzy jest odpowiedzialny za niepowodzenia reprodukcyjne i nieprawidłowe zachowania macierzyńskie u chomików europejskich karmionych w niewoli. Potrzebne są dalsze badania ekofizjologiczne, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób monokultura może wpływać na kondycję gatunków rolniczych poprzez modyfikację ich diety, a zwłaszcza w jaki sposób niedobory witamin mogą wpływać na reprodukcję, długowieczność [żywotność], a tym samym ewolucję dzikich zwierząt rolniczych. Biorąc jednak pod uwagę intensyfikację monokultury kukurydzy na całym świecie – związaną ze zmniejszeniem zarówno różnorodności, jak i obfitości innych roślin, fauny glebowej i społeczności drobnoustrojów – twierdzimy, że nadmiar kukurydzy w porównaniu z innymi produktami spożywczymi w diecie zwierząt gospodarskich może być szczególnie szkodliwy dla ich kondycji. Wiedząc, że gatunki te już teraz stoją w obliczu wielu zagrożeń i że większość z nich jest zagrożona wyginięciem, pilne jest przywrócenie zróżnicowanej gamy roślin w systemach rolniczych, aby zapewnić zwierzętom gospodarskim dostęp do bardziej zróżnicowanej diety.
Zobacz na: Składniki odżywcze
Film SEKRETNE SKŁADNIKI – Glifosat, RoundUp i GMO
Brudne sekrety przemysłu spożywczego – Sally Fallon Morell
„Nasz organizm potrzebuje dziennie 90 składników odżywczych, które powinien pobierać z codziennego pożywienia. W tym powinno się znajdować: 60 minerałów, 16 witamin, 12 podstawowych aminokwasów i 3 podstawowe tłuszcze. Dłuższy niedobór któregoś z tych składników może prowadzić do różnego typu chorób. Nie wszystkie z nich, pożywienie dostarcza organizmowi w optymalnych ilościach.” – Joel Wallach
„Jest tylko jedna choroba: nieprawidłowo funkcjonujące komórki ciała i są dwie jej przyczyny: niedobory witamin, mikroelementów i enzymów niezbędnych do prawidłowego metabolizmu oraz zanieczyszczenie organizmu toksynami” – Raymond Francis