Izolacja społeczna związana jest z wyższym ryzykiem śmierci
Izolacja społeczna związana jest z wyższym ryzykiem śmierci
Maseczki na twarz stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia – dr Russell Blaylock
Przepis na zwiększenie popytu i zainteresowania szczepionkami przeciw grypie – Glen Nowak
“Cele: Zbadaliśmy związek między izolacją społeczną a umieralnością w reprezentatywnej na terenie USA próbie i porównaliśmy moc predykcyjną izolacji społecznej z mocą tradycyjnych klinicznych czynników ryzyka.
Metody: Wykorzystaliśmy dane dotyczące 16.849 osób dorosłych z trzeciego krajowego badania stanu? zdrowia i żywienia [Third National Health and Nutrition Examination Survey] oraz krajowego rejestru zgonów. Zmiennymi wskaźnikami zwiastującymi [predyktorami] były 4 czynniki izolacji społecznej i indeks złożony. Predyktory porównania obejmowały palenie, otyłość, podwyższone ciśnienie krwi i wysoki poziom cholesterolu. Do oszacowania śmiertelności zastosowano nieskorygowane tabele Kaplana-Meiera oraz modele regresji proporcjonalnych zagrożeń Coxa kontrolujące cechy socjodemograficzne.
Wyniki: Społecznie izolowani mężczyźni i kobiety mieli gorsze nieskorygowane krzywe przeżycia niż osoby mniej izolowane społecznie. Modele Coxa ujawniły, że izolacja społeczna jest czynnikiem mającym wpływ na przewidywalną śmiertelność dla obu płci, podobnie jak palenie tytoniu i wysokie ciśnienie krwi. Wśród mężczyzn indywidualne predyktory społeczne obejmowały bycie nieżonatym, rzadkie uczestnictwo w praktykach religijnych oraz brak przynależności do klubu lub organizacji; wśród kobiet znaczącymi predyktorami były bycie niezamężnym, rzadki kontakt społeczny i rzadki udział w praktykach religijnych.
Wnioski: Siła izolacji społecznej jako predyktora umieralności jest podobna do siły dobrze udokumentowanych klinicznych czynników ryzyka. Nasze wyniki wskazują na znaczenie oceny poziomu izolacji społecznej pacjentów.” – Am J Public Health. 2013 November; 103(11): 2056–2062; Social Isolation: A Predictor of Mortality Comparable to Traditional Clinical Risk Factors https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3871270/
Samotność jest cząsteczką
17 września 2007
Zmiany w układzie odpornościowym mogą wyjaśniać, dlaczego czynniki społeczne, takie jak samotność, są powiązane ze zwiększonym ryzykiem chorób serca, infekcji wirusowych i raka. Wiadomo już, że otoczenie społeczne danej osoby może wpływać na jej zdrowie, a ci, którzy są społecznie izolowani – to znaczy samotni, cierpią z powodu wyższej śmiertelności niż ludzie, którzy jej nie doświadczają. Naukowcy zidentyfikowali wyraźny wzór ekspresji genów w komórkach odpornościowych u osób, które doświadczają chronicznie wysokiego poziomu samotności. Odkrycia sugerują, że poczucie izolacji społecznej wiąże się ze zmianami w aktywności genów, które wywołują zapalenie, pierwszą reakcję układu odpornościowego.
Social regulation of gene expression in human leukocytes
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2375027/
Izolacja społeczna
W pierwszym tego rodzaju badaniu, opublikowanym w bieżącym numerze czasopisma Genome Biology, badacze z UCLA zidentyfikowali wyraźny wzorzec ekspresji genów w komórkach odpornościowych u osób, które doświadczają chronicznie wysokiego poziomu samotności. Odkrycia te sugerują, że poczucie izolacji społecznej wiąże się ze zmianami w aktywności genów, które wywołują zapalenie, pierwszą reakcję układu odpornościowego. Badanie zapewnia molekularne ramy dla zrozumienia, dlaczego czynniki społeczne są powiązane ze zwiększonym ryzykiem chorób serca, infekcji wirusowych i raka.
Po wcześniejszym ustaleniu, że samotni ludzie cierpią z powodu wyższej śmiertelności niż ludzie, którzy jej nie doświadczają, badacze starają się teraz ustalić, czy ryzyko to wynika z ograniczonych zasobów społecznych, takich jak pomoc fizyczna lub ekonomiczna, czy z biologicznego wpływu izolacji społecznej na funkcje ludzkiego ciała.
„To badanie pokazuje, że biologiczny wpływ izolacji społecznej obejmuje niektóre z naszych najbardziej podstawowych procesów wewnętrznych, aktywność naszych genów” powiedział Steve Cole, profesor nadzwyczajny w dziale hematologii-onkologii w David Geffen School of Medicine i członek UCLA Cousins Center for Psychoneuroimmunology.
Nauka o współczuciu – początki, środki i interwencje – dr Stephen Porges
„Odkryliśmy, że zmiany w ekspresji genów komórek odpornościowych były szczególnie związane z subiektywnym doświadczeniem dystansu społecznego”, powiedział Cole, który jest również członkiem Jonsson Comprehensive Cancer Center. „Obserwowane przez nas różnice były niezależne od innych znanych czynników ryzyka, takich jak stan zdrowia, wiek, waga i stosowanie leków. Zmiany były nawet niezależne od obiektywnej wielkości sieci społecznościowej konkretnej osoby.”
Steve Cole i współpracownicy z UCLA i University of Chicago wykorzystali mikromacierze DNA do zbadania aktywności wszystkich znanych genów ludzkich w białych krwinkach od 14 osób w Chicago Health, Aging and Social Relations Study [Badanie zdrowia, starzenia się i stosunków społecznych w Chicago]. Sześciu uczestników uzyskało najwyższe wyniki w 15 procentach skali samotności UCLA, powszechnie stosowanej miary samotności opracowanej w latach siedemdziesiątych; inni uzyskali wynik w dolnych 15 procentach.
Naukowcy odkryli, że 209 transkryptów genów (pierwszy krok w tworzeniu białka) ulegało ekspresji różnicowej między dwiema grupami, z czego 78 uległo nadekspresji, a 131 zredukowanej ekspresji. „Wydaje się, że ekspresja genu leukocytów (białych krwinek) została przebudowana u osób przewlekle samotnych”, powiedział Steve Cole.
Geny z nadekspresją u osób samotnych obejmowały wiele z nich zaangażowanych w aktywację układu odpornościowego i stanu zapalnego. Co ciekawe, kilka innych kluczowych zestawów genów uległo zredukowaniu ekspresji, w tym te zaangażowane w odpowiedzi przeciwwirusowe i produkcję przeciwciał. „Te odkrycia dostarczają molekularnych celów dla naszych wysiłków w celu zablokowania negatywnych skutków izolacji społecznej dla zdrowia” – powiedział Cole.
„Stwierdziliśmy, że na poziomie ekspresji genów liczy się nie to, ile osób znasz, tylko z iloma z nich czujesz się naprawdę blisko.” Dodał również, że w przyszłości zidentyfikowany przez nich transkrypcyjny odcisk palca może stać się przydatny jako „biomarker” do monitorowania interwencji mających na celu zmniejszenie wpływu samotności na zdrowie.
Źródło: Loneliness Is A Molecule
Relacje społeczne i zdrowie.
„Ostatnie prace naukowe przyczyniły się do powstania zarówno podstaw teoretycznych, jak i silnych dowodów empirycznych na przyczynowy wpływ relacji społecznych na zdrowie. Badania prospektywne, które kontrolują wyjściowy stan zdrowia, konsekwentnie wykazują zwiększone ryzyko śmierci wśród osób o niewielkiej ilości, a czasem niskiej jakości relacji społecznych. Eksperymentalne i quasi-eksperymentalne badania na ludziach i zwierzętach sugerują również, że izolacja społeczna jest głównym czynnikiem ryzyka śmiertelności z bardzo różnych przyczyn. Należy zbadać mechanizmy, poprzez które relacje społeczne wpływają na zdrowie oraz czynniki, które promują lub hamują rozwój i utrzymanie relacji społecznych.” – Science. 1988 Jul 29;241(4865):540-5. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3399889
Samotność ma znaczenie: Teoretyczny i empiryczny przegląd konsekwencji i mechanizmów
“Jako gatunek społeczny ludzie polegają na bezpiecznym otoczeniu społecznym, aby rozwijać się i przetrwać. Postrzeganie izolacji społecznej lub samotności zwiększa czujność oraz poczucie podatności na zagrożenia, jednocześnie zwiększając chęć ponownego połączenia. Implikowana nadmierna czujność wobec zagrożenia społecznego zmienia procesy psychiczne, które wpływają na funkcjonowanie fizjologiczne, obniżają jakość snu oraz zwiększają zachorowalność i śmiertelność. Celem tego artykułu jest przegląd cech i konsekwencji poczucia samotności w ramach kompleksowych ram teoretycznych, które informują o interwencjach mających na celu zredukowanie samotności. Analizujemy konsekwencje samotności dla zdrowia fizycznego i psychicznego, mechanizmy jej skutków oraz skuteczność istniejących interwencji. Cechy pętli regulującej samotność są wykorzystywane do wyjaśnienia jej poznawczych, behawioralnych i fizjologicznych konsekwencji oraz do omówienia interwencji mających na celu jej zmniejszenie. Samotność to nie tylko bycie samemu. Interwencje mające na celu ograniczenie samotności i jej konsekwencji zdrowotnych mogą wymagać uwzględnienia tendencyjnych, potwierdzających i upamiętniających uprzedzeń, a także skutków społecznych i behawioralnych.” – Ann Behav Med. 2010 Oct; 40(2) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3874845/
Przymusowe zatrzymanie: stosowanie kar odosobnienia w australijskiej sieci zatrzymań imigracyjnych
“W interdyscyplinarnym stypendium dotyczącym zatrzymywania imigrantów, dobrze udokumentowane są społeczne, polityczne i psychologiczne koszty uwięzienia. Jednak w ostatnich latach uczeni zwracali również uwagę na wymuszone formy przemieszczania się w niektórych systemach zatrzymań. W oparciu o trzydzieści dogłębnych, częściowo ustrukturyzowanych wywiadów z wolontariuszami odwiedzających australijskie ośrodki imigracyjne, artykuł ten stanowi dwa główne elementy wkładu w to stypendium. Po pierwsze, przedstawia dowody empiryczne dotyczące użycia przymusowego przemieszczenia w australijskim systemie przetrzymywania.
Dialog z ludźmi z innych krajów pokazuje w kontekście australijskim, w jaki sposób praktyki te wpływają na osoby zatrzymane i ich osoby je wspierające. Po drugie, opiera się i poszerza istniejące spostrzeżenia teoretyczne dotyczące celów takiego przemieszczania. Podczas gdy we wcześniejszych badaniach stwierdzono, że przesiedlenia służą do izolacji, karania i dezorientacji więźniów, ten artykuł posuwa ten argument o krok dalej, zakładając, że przymusowe przemieszczanie jest również wykorzystywane w celu zachęcania do tak zwanych „dobrowolnych” repatriacji, służąc tym samym nadrzędnym celom politycznym.” – Journal of Refugee Studies, fez069; Forced Relocations: The Punitive Use of Mobility in Australia’s Immigration-detention Network https://academic.oup.com/jrs/advance-article-abstract/doi/10.1093/jrs/fez069/5570305