Skuteczność szczepień przeciwko krztuścowi zmniejsza się wraz z czasem od podania ostatniej dawki szczepionki.
Szczepionka przeciwko krztuścowi z czasem staje się mniej skuteczna – Arman Azad, CNN
10 czerwiec 2019
(CNN) Z nowego badania wynika, że współczesna szczepionka przeciw krztuścowi staje się coraz mniej skuteczna wraz z dorastaniem dzieci, podkreślając potrzebę nowych szczepionek w celu ochrony dzieci przed wysoce zaraźliwą chorobą.
Niemowlęta i dzieci powinny otrzymać pięć dawek szczepionki DTaP przed 7 rokiem życia. Cztery szczepionki podaje się przed 18 miesiącem, a kolejną podaje się, gdy dziecko ma od 4 do 6 lat. Następny zastrzyk przypominający jest podawany gdy dziecko ma 11 lub 12 lat.
Jednak nowe badanie, opublikowane w poniedziałek w czasopiśmie Pediatrics, wykazało, że ryzyko zachorowania na krztusiec wzrasta z upływem czasu od podania ostatniej szczepionki, co sugeruje, że odporność [przeciwciała] zmniejsza się wraz z upływem czasu między dawkami.
Weźmy na przykład 5-letnie dziecko, które jeszcze nie dostało piątej dawki. To dziecko, które otrzymało ostatnią szczepionkę ponad trzy lata temu, byłoby pięciokrotnie bardziej podatne na zarażenie krztuścem niż to, które właśnie otrzymało dawkę szczepionki w ciągu ostatniego roku.
Szczepionka DTaP, która również zawiera komponent przeciw błonicy i tężcowi, okazała się skuteczna [w wytwarzaniu przeciwciał]: ryzyko zachorowania na krztusiec było 13 razy wyższe u osób nieszczepionych i prawie dwukrotnie wyższe u osób, które otrzymały niektóre, ale nie wszystkie zalecane dawki szczepionki.
Dr Nicola Klein, współautorka badania i dyrektor Centrum Badawczego Szczepionek w Kaiser Permanente podkreśliła, że szczepionka na ogół działa, ale „szersza perspektywa jest taka, że w ciągu ostatnich 9 lat mieliśmy w Kalifornii kilka ognisk krztuśca, a większość dzieci z krztuścem w naszych ogniskach była w pełni zaszczepiona.”
Skuteczność szczepień przeciwko krztuścowi
Badanie przeprowadzone przez naukowców z Centrum Badań nad Szczepionkami objęło prawie pół miliona dzieci urodzonych w latach 1999–2016 i wykazało, że większość przypadków krztuśca – 82% – wystąpiła u dzieci, które były w pełni zaszczepione lub nadmiernie zaszczepione.
Wyniki te, jak napisali naukowcy, sugerują, że „nieoptymalna skuteczność szczepionki odegrała główną rolę w ostatnich epidemiach krztuśca.” Ponad 13.000 osób zachorowało na tę chorobę w 2018 r., zgodnie z najbardziej aktualnym wstępnym raportem CDC, a zmarło dziesięć osób, z których cztery miały mniej niż rok.
Krztusiec, choroba układu oddechowego wywołana przez rodzaj bakterii zwanej Bordetella pertussis, może prowadzić do gwałtownego i niekontrolowanego kaszlu, który utrudnia oddychanie, zgodnie z tym co mówi CDC. Jest szczególnie niebezpieczna u małych dzieci, dla których może być śmiertelna.
Bezpieczniejsza, ale być może mniej skuteczna szczepionka
Przed 1997 r. w szczepionce przeciw krztuścowi wykorzystywano rzeczywiste komórki B. pertussis do wywołania odpowiedzi ze strony układu odpornościowego. Te komórki zostały inaktywowane, co oznacza, że nie mogą powodować choroby. Jednak w celu zwalczania skutków ubocznych związanych z tymi szczepionkami „pełno komórkowymi” Centrum Kontroli i Prewencji Chorób [CDC] zaleciło w 1997 roku użycie innego typu szczepionki: DTaP.
Krztusiec i Pierwotny Grzech Antygenowy.
Nowe szczepionki zmniejszyły skutki uboczne, takie jak napady związane z gorączką. Szczepionki zostały stworzone z małych kawałków bakterii – zwanych antygenami – zamiast całych komórek.
Ówczesne badania wykazały, że te nowe szczepionki są skuteczne w zapobieganiu krztuścowi, ale coraz więcej dowodów sugeruje, że ochrona zmniejsza się z czasem. Jedna z metaanaliz, na przykład, wykazała, że szanse zachorowania na krztusiec wzrastają o 33% z każdym rokiem po trzeciej lub piątej dawce szczepionki. Skuteczność szczepień przeciwko krztuścowi:
„WYNIKI: Nie stwierdziliśmy istotnej różnicy między rocznym prawdopodobieństwem wystąpienia krztuśca w przypadku podawania 3 lub 5 dawek szczepionki DTaP. Z każdym kolejnym rokiem od ostatniego podania szczepionki DTaP szanse zachorowania na krztusiec wzrosły o 1,33 razy (95% przedział ufności: 1,23-1,43). Zakładając 85% skuteczność szczepionki, oszacowaliśmy, że 10% dzieci zaszczepionych szczepionką DTaP byłoby odporna na krztusiec za 8,5 lat od ostatniej dawki. Ograniczenia obejmowały model statystyczny ekstrapolowany na podstawie danych i różnych uwzględnionych projektów badań, z których większość stanowiły projekty badań obserwacyjnych.” – Pediatrics. 2015 Feb;135(2):331-43. Duration of pertussis immunity after DTaP immunization: a meta-analysis.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25560446
Dr Nicola Klein odnosząc się do starszej wersji szczepionki stosowanej w niektórych krajach rozwijających się, powiedziała że:
„Istnieje powszechne przekonanie, że szczepionka pełnokomórkowa [DTP] ma dłuższą ochronę niż szczepionka bezkomórkowa.”
Nie oznacza to jednak, że Stany Zjednoczone powinny wrócić do jej stosowania, dr Nicola Klein dodała również:
„Myślę, iż prawdopodobnie kraje obecnie stosujące różnego rodzaju wersje (nowszej) szczepionki, które są bardziej akceptowalne, zawierają pewne zalety szczepionki pełnokomórkowej z mniejszą ilością skutków ubocznych.”
Dr Kathryn Edwards, profesor pediatrii na Uniwersytecie Vanderbilt, która nie była zaangażowana w badania, napisała w artykule redakcyjnym, że instytucje opieki zdrowotnej i CDC muszą „nadal monitorować obciążenie krztuścem w Stanach Zjednoczonych i współpracować z naukowcami w celu udoskonalenia istniejących szczepionek przeciwko krztuścowi.”
Badania są w toku. Jedna z obecnie badanych technik polega na zwiększeniu liczby antygenów – fragmentów komórek B. pertussis, które są rozpoznawane przez układ odpornościowy – aby lepiej naśladować starsze szczepionki pełnokomórkowe.
Inna opcja wykorzystuje żywe, ale osłabione bakterie, które są wstrzykiwane do nosa.
Źródło: Whooping cough vaccine becomes less effective over time, study says
Zobacz na: Zarażenie krztuścem – dr Suzanne Humphries
Leczenie krztuśca witaminą C – dr Suzanne Humphries
Film Szczepionka DPT: Szczepionkowa Ruletka [kwiecień 1982]
Krztusiec w Japonii – Hilary Butler
Zachorowali na krztusiec, a byli na niego zaszczepieni – doniesienia medialne
Skuteczność szczepień przeciwko krztuścowi w praktyce
Badano pawiany, które są podatne na krztusiec i przechodzą go podobnie jak ludzie. Pawiany podzielono na dwie grupy, jedna została zaszczepiona a druga nie. Następnie obie grupy zostały wystawione na działanie bakterii krztuśca. Zrobiono coś czego nie można było dokonać eksperymentalnie na ludziach, ale dostarczyło istotnych danych. Zgodnie z oczekiwaniami pawiany, które nigdy wcześniej nie zostały zainfekowane złapały krztuśca i zostały skolonizowane przez jego bakterie przez maksymalnie 38 dni. Pawiany, które zostały uprzednio zaszczepione zostały również skolonizowane przez bakterie krztuśca po ekspozycji przez okres 42 dni – a więc dłużej niż pawiany z grupy nieszczepionych.
Źródło: Acellular pertussis vaccines protect against disease but fail to prevent infection and transmission in a nonhuman primate model.;Proc Natl Acad Sci U S A. 2014 Jan 14;111(2):787-92. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24277828
Koniec kłamstw o epidemiach krztuśca wywoływanych przez nieszczepione dzieci
“WNIOSKI: Rutynowe podawanie szczepionki Tdap nie zapobiegało wystąpieniu ognisk krztuśca. Wśród nastolatków, którzy otrzymywali szczepionki DTaP w dzieciństwie, szczepionka Tdap zapewniała umiarkowaną ochronę przed krztuścem w pierwszym roku, a następnie szybko zanikała, tak że niewielka ochrona pozostawała 2-3 lata po [ostatnim] szczepieniu.” – Pediatrics. 2016 Mar;137(3):e20153326; Waning Tdap Effectiveness in Adolescents.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26908667
“WNIOSKI: Chociaż szczepienie szczepionką Tdap pozostaje najlepszą metodą zapobiegania krztuścowi u młodzieży, ochrona zmniejsza się w ciągu 2 lat, niezależnie od rodzaju pierwotnej szczepionki dziecięcej. Szczepionki o dłuższym okresie ochrony mogą zmniejszyć obciążenie krztuścem.” – J Adolesc Health. 2018 Jun;62(6):661-666; Assessment of Tdap Vaccination Effectiveness in Adolescents in Integrated Health-Care Systems.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29551624/
„Skuteczne [w wytwarzaniu przeciwciał] szczepionki zawierające toksoid błonicy, tężca oraz pełnokomórkowy komponent krztuścowy (DTwP) stały się dostępne w latach trzydziestych XX wieku i zostały wprowadzone do rutynowego stosowania w Stanach Zjednoczonych w latach 40. XX wieku. Ich zastosowanie zmniejszyło średni wskaźnik zgłaszanych przypadków krztuśca ze 157 na 100.000 w erze przed szczepionkowej do mniej niż 1 na 100.000 w latach 70. XX wieku. Z powodu rzekomych reakcji (encefalopatii i śmierci) kilka krajów zaprzestało stosowania (Szwecja) lub znacznie zmniejszyło (Zjednoczone Królestwo, Niemcy, Japonia) stosowanie tej szczepionki. W XX wieku bakteria Bordetella pertussis była szeroko badana na modelach zwierzęcych i opisano wiele „toksyn” i antygenów ochronnych. Liderem badań nad Bordetella pertussis była Margaret Pittman z Narodowego Instytutu Zdrowia [NIH]/Agencji ds. Żywności i Leków [FDA]. Opublikowała 2 artykuły sugerujące, że krztusiec jest chorobą wywołaną przez toksynę krztuścową (PT). Poglądy dr M. Pittman doprowadziły do wniosku, że można wytwarzać mniej reaktywne szczepionki bezkomórkowe. Pierwsze szczepionki przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi (DTaP) zostały opracowane w Japonii i tam rutynowo stosowane. Następnie w świecie zachodnim opracowano szczepionki DTaP, a w latach 90. przeprowadzono ostateczne próby skuteczności. Wszystkie te szczepionki były mniej reaktywne niż szczepionki z pełnokomórkowym komponentem krztuśca DTwP i pomimo faktu, że ich skuteczność była mniejsza niż szczepionek DTwP, zostały one zatwierdzone w Stanach Zjednoczonych i wielu innych krajach. Szczepionki z bezkomórkowym komponentem krztuśca DTaP zastąpiły szczepionki pełnokomórkowe DTwP w Stanach Zjednoczonych w 1997 roku. W ciągu ostatnich 13 lat w Stanach Zjednoczonych wystąpiły duże epidemie krztuśca, a liczne badania wykazały niedobory szczepionek z komponentem bezkomórkowym DTaP, w tym niewielką liczbę antygenów, które zawierają oraz rodzaj komórkowej odpowiedzi immunologicznej, którą wywołują. Rodzaj odpowiedzi komórkowej, głównie odpowiedź Th2 powoduje mniejszą skuteczność i krótszy czas trwania ochrony. Ze względu na niewielką liczbę antygenów (3-5 w szczepionkach DTaP w porównaniu do mniej niż 3.000 w szczepionkach DTwP) występuje supresja połączonych epitopów. Z powodu supresji połączonego epitopu, wszystkie dzieci, które były szczepione szczepionkami DTaP, będą bardziej podatne na krztusiec przez cały okres ich życia i nie ma łatwego sposobu na zmniejszenie tej zwiększającej się podatności na zachorowanie w ciągu całego życia.” – J Pediatric Infect Dis Soc. 2019 Feb 22; The 112-Year Odyssey of Pertussis and Pertussis Vaccines-Mistakes Made and Implications for the Future.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30793754
Skuteczność szczepień przeciwko krztuścowi – DTP
„W 1979 roku Szwecja porzuciła szczepionkę przeciwko krztuścowi. Z 5.140 przypadków w 1978 roku, okazało się, że 84% chorych było szczepionych trzy razy.” – Whooping cough in adults. BMJ 1981 Sep 12; 283(6293): 696697.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1506984/
„Badanie opublikowane w lipcowym The New England Journal of Medicine z 1994 wykazało, że ponad 80% dzieci poniżej 5 roku życia, które zachorowały na krztusiec, były w pełni zaszczepione.” – The 1993 Epidemic of Pertussis in Cincinnati – N Engl J Med 1994; 331:16-21
http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJM199407073310104