Naukowe obalenie duńskiego badania kohortowego [MMR i autyzm] – dr Brian S. Hooker

Ostatnio opublikowane badanie szczepionki MMR przez Hviid i innych (Annals of Internal Medicine, 2019 Mar 5. ), zatytułowane „Szczepienie przeciw odrze, śwince i różyczce a autyzm: ogólnokrajowe badanie kohortowe [Measles, Mumps, Rubella Vaccination and Autism: A Nationwide Cohort Study]”, stawia o wiele więcej poważniejszych pytań niż ostatecznych odpowiedzi.

Autorzy twierdzą, że ich praca „zdecydowanie wspiera twierdzenie, że ​​szczepionka MMR nie zwiększa ryzyka autyzmu, nie wywołuje autyzmu u podatnych dzieci i nie wiąże się z grupowaniem [tworzeniem klastrów] przypadków autyzmu po szczepieniu.”

Jest to niezwykle szerokie stwierdzenie, które niestety nie jest poparte przedstawionymi  przez nich dowodami. Istnieje osiem podstawowych wad tego badania prowadzących do pytań o dokładność przedstawionych wniosków.

Naukowe obalenie duńskiego badania kohortowego [MMR i autyzm]

1. Przede wszystkim brakuje dzieci w próbie badawczej

Przede wszystkim niedoszacowanie ilości przypadków autyzmu w ich próbce danych. Autorzy badania wykorzystali rejestry duńskiej populacji dzieci urodzonych w Danii z matek o duńskim pochodzeniu, co powinno odzwierciedlać aktualną zgłaszaną częstość występowania autyzmu w Danii na poziomie 1,65% (Schendel i in. JAMA. 2018 Nov 6;320(17):1811-1813. ). Jednak częstość występowania autyzmu w publikacji Andersa Hviida i innych wynosi 0,98%, co oznacza, że ​​w tym badaniu brakuje około 4.400 dzieci autystycznych. Autorzy nie omawiają rozbieżności w liczbie przypadków.

2. Wiele dzieci w próbie było zbyt młodych na diagnozę autyzmu

Najbardziej prawdopodobną przyczyną rozbieżności w ilości przypadków autyzmu jest to, że badana próbka w publikacji Hviid et al. jest zbyt młoda, aby w pełni ustalić diagnozę autyzmu. Średni wiek próbki wynosi 8,64 lat przy odchyleniu standardowym 3,48 roku. Średnio, diagnozę wieku autyzmu podaje się na 7,22 roku z odchyleniem standardowym 2,86 roku. Zakładając, że wiek diagnozy jest zgodny ze standardowym rozkładem normalnym [krzywą dzwonową], oznaczałoby to, że 31,5% próbki było zbyt młode, aby uzyskać diagnozę autyzmu. Mogłoby to stanowić aż 3.400 dodatkowych przypadków autyzmu nieuwzględnionych w analizie, co wpłynęłoby na wyniki, na korzyść nie znalezienia związku pomiędzy szczepionką MMR i autyzmem.

3. Nie wyeliminowanie z próbki, osób z autyzmem związanym z czynnikami genetycznymi

Ponadto osoby, u których zdiagnozowano genetyczne choroby współistniejące (o których wiadomo, że prowadzą do autyzmu) po 1. roku życia, zostały „ocenzurowane”, co oznacza, że ​​były śledzone do czasu uzyskania diagnozy autyzmu, ale nie zostały usunięte z badania. W związku z tym zostały one zaliczone do próby, z których wiele najprawdopodobniej jest autystycznych z powodu czynników genetycznych. Powinny one zostać odpowiednio wyeliminowane z badanej próby.

4. Zastosowanie dwóch (2) różnych szczepionek MMR

W badaniu wykorzystano także dwie różne szczepionki MMR. Preparat firmy GlaxoSmithKline o nazwie Prolix był stosowany od 2000 do 2007 roku, a preparat MMR II firmy Merck był stosowany od 2008 do 2013 roku. Szczepionka Prolix zawiera wirus odry (szczep Schwarz), a MMR II zawiera szczep Enders Edmonston. W związku z tym dzieci u których zastosowano szczepionkę firmy Merck były zbyt młode, aby otrzymać diagnozę autyzmu, ponieważ najstarsze dzieci, jakie byłyby w momencie badania, mają 6 lat lub są młodsze. Jest to ważne podczas porównywania  z doświadczeniami w innych krajach, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie tylko szczepionka firmy Merck była stosowana przez cały okres badania.

5. Brak kontroli „efektu dawkowania”

Ponadto wiek, w którym duńskie dzieci w próbce otrzymały drugą dawkę szczepionki MMR, spadł z 12 do 4 roku życia w 2008 roku. Oznacza to, że dzieci urodzone po 2004 roku otrzymałyby dwie szczepionki MMR przed osiągnięciem średniego wieku otrzymania diagnozy autyzmu, podczas gdy dzieci urodzone przed 2004 rokiem otrzymałyby tylko jedną szczepionkę MMR. Jeśli rzeczywiście istnieje „efekt dawkowania” w przypadku szczepionki MMR (to znaczy, gdy obie dawki były przyczynowo związane z autyzmem), to nie można tego wyjaśnić w próbce, i znowu błędnie doprowadziłoby to do wyników, wskazujących na brak związku.

6. Metoda statystyczna nie pozwoliła na wychwycenie dzieci z opóźnioną diagnozą autyzmu

Autorzy wykorzystali również nieprzejrzystą metodę statystyczną, w której rozważano „osobo-lata” po podaniu szczepionki MMR do uzyskania diagnozy autyzmu, w której dzieci, które otrzymały diagnozę wkrótce po otrzymaniu pierwszej szczepionki MMR, byłyby jak ciężar dowodowy liczone w większym stopniu niż dzieci z opóźnioną diagnozą. Nie ma to sensu, biorąc pod uwagę fakt, że wiek w którym otrzymuje się diagnozę autyzmu różni się znacznie wśród populacji, w oparciu o dostęp do usług i ciężkość konkretnego przypadku autyzmu, jak i wielu innych czynników. Ten rodzaj metody jest „zapożyczony” z epidemiologii chorób zakaźnych, gdzie ekspozycja bezpośrednio i dość szybko prowadzi do stanu chorobowego, jak na przykład w przypadku ospy wietrznej. Jednak metoda ta nie ma miejsca w ocenie przewlekłych następstw szczepień, które mogą wymagać kilku lat, aby uzyskać dokładną diagnozę.

7. Zaszczepione męskie rodzeństwo dzieci z autyzmem wykazuje więcej diagnoz autyzmu

Warto zwrócić uwagę na zwiększoną częstość występowania autyzmu u chłopców autystycznego rodzeństwa w zaszczepionej grupie, przedstawionej na ryc. 2 w uzupełnieniu do artykułu.  Wzrost pod koniec „krzywej przeżycia” pokazuje, że u większej liczby chłopców zaszczepionych MMR (wśród autystycznego rodzeństwa) zdiagnozowano autyzm niż u chłopców nieszczepionych. Różnica nie jest istotna statystycznie, ale może to być artefakt bardzo małego podzbioru chłopców uwzględnionych w tej analizie.

Autorzy badania cytują także publikację CDC Destefano i innych. Badanie z 2004 roku, które w rzeczywistości pokazuje statystycznie istotny związek między czasem podania szczepionki MMR a występowaniem autyzmu. Jest to omówione w ponownej analizie danych CDC w Journal of American Physicians and Surgeons (Hooker, 2018). http://www.jpands.org/vol23no4/hooker.pdf

8. Konflikt interesów autorów badania

Należy zauważyć, że trzech autorów tej publikacji jest obecnie zatrudnionych w Statens Serum Institut, który jest producentem szczepionek dla zysku w Danii. Ponadto praca ta została sfinansowana z dotacji fundacji Novo Nordisk. Novo Nordisk jest duńskim międzynarodowym producentem farmaceutycznym. Są to dwa poważne konflikty interesów.

Główny autor, Anders Hviid, był drugim autorem artykułu dotyczącego autyzmu i szczepionki MMR w czasopiśmie New England Journal of Medicine z 2002 roku (Madsen et al. N Engl J Med. 2002 Nov 7;347(19):1477-82. ). Badanie zostało zakończone pomimo faktu, że autorzy badania nigdy nie otrzymali odpowiedniej zgody etycznej na ukończenie badania. Szczegółowa analiza na ten temat jest opisana przez Children’s Health Defense.

W tych kwestiach nie można powoływać się na tą publikację jako dowód, że szczepionka MMR nie powoduje autyzmu.

Źródło: A Scientist’s Rebuttal to the Danish Cohort Study

Zobacz na: Zaburzenia mitochondrialne u osób z autyzmem
Zapalenie mózgu cechą autyzmu, wykazują wyniki badania z Johns Hopkins University
Czy chińscy naukowcy odkryli brakujący fragment układanki autyzmu? – J.B. Handley
Niebezpieczeństwa nadmiernych szczepień w trakcie rozwoju mózgu – dr Russell Blaylock
Synergiczne, toksyczne działanie glifosatu i aluminium – dr Stephanie Seneff
Małpy doznały powikłań podobnych do autyzmu po MMR & innych szczepionkach