Kształtowanie więzi po porodzie. Odruch poszukiwania piersi matki i ssania u noworodków – dr Lennart Righard
Niesamowity materiał filmowy o zdolnościach noworodków do pełzania w stronę piersi i przyssania się bez pomocy! Badania dr Righarda opublikowane w The Lancet (1990, tom 336, 1105-07), dotyczyły dwóch grup noworodków. W pierwszej grupie, noworodki umieszczono na brzuchu matki, a po 50 minutach większość noworodków samodzielnie dopełzła do piersi, znalazły brodawkę, przyssały się i zaczęły prawidłowo ssać. W drugiej grupie noworodki zostały usunięte z brzucha matki, wykąpane, zmierzone i ponownie położone na brzuchu. Noworodki w tej grupie z nie zmedykalizowanego porodu samodzielnie dostały się do piersi, ale połowa z nich miała nieprawidłowy sposób ssania piersi. Większość noworodków urodzonych podczas zmedykalizowanego porodu była zbyt senna, aby w ogóle móc ssać.
Dr Lennart Righard jest pediatrą i szanowanym na całym świecie badaczem w dziedzinie porodów i karmienia piersią. Ma wielkie zaufanie we wrodzone zdolności noworodków do samodzielnego radzenia sobie w zdobyciu pierwszego pokarmu. Uważa również, że noworodki mają wielką potrzebę miłości i nieszczęsnym jest rozdzielanie matki i dziecka.
Treść materiału filmowego: Pro Delivery Self Attachment
Materiał ten jest oparty na wynikach badań opublikowanych w czasopiśmie Lancet nr 336:1105-07, 1990 r., autorstwa lek. med. Lennarta Righarda oraz pielęgniarki dyplomowanej mgr Margaret Alande.
72 pary matek z dzieckiem podzielono na dwie równe grupy. W jednej były noworodki z porodu zmedykalizowanego a w drugiej grupie z nie zmedykalizowanego [bez znieczulenia, oksytocyny, itp.]. Noworodki z pierwszej grupy pozostawiono na brzuchu matki na co najmniej godzinę po porodzie. Noworodki te po około 20 minutach zaczęły aktywnie poszukiwać piersi matki, a po około 50 minutach swobodnie ssały mleko matki.
Materiał pokazuje noworodka, który przyszedł na świat podczas nie zmedykalizowanego porodu, pozostawionego po porodzie z matką, który instynktownie czołga się w stronę piersi i lokalizuje sutek, po czym zaczyna poprawnie ssać mleko z piersi matki!
Noworodki z drugiej grupy, które przyszły na świat podczas zmedykalizowanego porodu (znieczulenie, itp.) pozostawione na brzuchu matki nie szukały piersi, a jeśli już to czyniły, miały problem z poprawnym ssaniem mleka matki.
Oto materiał przedstawiający noworodka z grupy zmedykalizowanego porodu, oraz odsuniętego od matki po 20 minutach od narodzin celem obmycia i zważenia. Noworodek ten nie potrafił samodzielnie zlokalizować piersi nawet przy asyście matki. Noworodek ten ani razu nie przyssał się odruchowo do piersi matki.
Noworodki z grupy porodu niezmedykalizowanego, ale odsunięte od matki niedługo po rozwiązaniu, w połowie przypadków miały problemy z samodzielnym ssaniem mleka matki.
Jeśli dziecko przyszło na świat podczas porodu zmedykalizowanego i zostało odsunięte od matki to żadne z nich nie radziło sobie dobrze ze ssaniem.
Odruch pełzania pozwala noworodkom na czołganie się w stronę piersi matki. Odruch ten potrafi być aktywny przez kilka tygodni po narodzinach, po czym zanika.
Kształtowanie więzi
Kształtowanie więzi po porodzie – dr Lennart Righard
Abstrakt z publikacji “Effect of delivery room routines on success of first breast-feed/ Wpływ rutyny na sali porodowej na sukces pierwszego karmienia piersią” autorstwa dr Lennarta Righarda i położnej pielęgniarki Margaret Alande.
„72 noworodki, które przyszły na świat podczas normalnego porodu obserwowano przez 2 godziny po urodzeniu. W jednej grupie w której oddzielano noworodki (n = 34), umieszczano je na brzuchu matki zaraz po urodzeniu, ale po około 20 minutach zostały zabrane w celu zważenia i obmycia. W grupie kontaktowej (n = 38), kontakt między matką a dzieckiem był nieprzerywany przez co najmniej 1 godzinę. Po około 20 minutach noworodki zaczęły wykonywać pełzające ruchy w kierunku piersi; wkrótce zaczął uruchamiać się odruch ssania i średnio po 50 minutach od urodzenia większość noworodków ssała pierś. Więcej noworodków w grupie kontaktowej, niż w grupie separacyjnej wykazało prawidłowy sposób ssania (24/38 vs 7/34). 40 (56%) z 72 matek otrzymywało petydynę [środek przeciwbólowy o działaniu narkotycznym (odurzającym), opioid] podczas porodu; noworodki były również poddane sedacji i większość z nich (25/40) wcale nie ssała. Sugeruje się, aby kontakt między matką a noworodkiem był nieprzerwany w ciągu pierwszej godziny po urodzeniu lub do momentu, gdy zostanie ukończone pierwsze karmienie piersią oraz należy ograniczyć stosowanie leków takich jak petydyna.” – Lancet. 1990 Nov 3;336(8723):1105-7. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1977988
Szczepienie noworodków przeciw WZW typu B a opóźnienia w nabywaniu odruchu szukania i ssania piersi
W październiku 2009 roku w czasopiśmie Neurotoxicology opublikowano wyniki badań nad wpływem szczepionki przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Publikacja została wycofana na wniosek wydawcy. Opublikowano ją następnie rok później w czasopiśmie Journal of Toxicology and Environmental Health z pominięciem jednego z autorów. Tytuł publikacji to “Delayed acquisition of neonatal reflexes in newborn primates receiving a thimerosal-containing Hepatitis B vaccine: Influence of gestational age and birth weight” co po polsku będzie znaczyło „Opóźnione nabycie odruchów u nowonarodzonych noworodków naczelnych otrzymujących szczepionkę przeciw WZW typu B zawierającą tiomersal: wpływ na wiek ciążowy i masę urodzeniową.” W abstrakcie tej publikacji czytamy:
„W tym badaniu badano, czy nabywanie odruchów u nowonarodzonych noworodków makaków [Macaca mulatta] był zależny od otrzymania pojedynczej dawki szczepionki przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B zawierającej środek konserwujący tiomersal. Szczepionka przeciwko WZW typu B zawierająca dawkę tiomersalu dostosowaną do masy ciała była podawana samcom makakom w ciągu 24 godzin od urodzenia (n = 13). Zwierzęta w grupie kontrolnej otrzymywały placebo z solą fizjologiczną (n = 4) lub nic im nie wstrzykiwano (n = 3). Noworodki testowano codziennie pod kątem uzyskania dziewięciu odruchów przeżycia, motorycznych i czuciowo-ruchowych. U zwierząt poddanych ekspozycji [WZW typu B] zaobserwowano znaczne opóźnienie w nabywaniu odruchu szukania piersi, ssania i odruchu pyszczkowego w porównaniu z nienarażonymi zwierzętami. Żadne odruchy noworodków nie były istotnie opóźnione u zwierząt w grupie kontrolnej…” – J Toxicol Environ Health A. 2010;73(19):1298-313. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20711932
W Stanach Zjednoczonych przeprowadzono interesujące badanie, którego wyniki opublikowano w czasopiśmie medycznym Vaccine. Tytuł publikacji to „Suboptimal response following intradermal hepatitis B vaccine in infants” – Vaccine. 1994 Aug;12(11):984-7. Badanie przeprowadzono na 225 noworodkach, którym podano szczepionkę przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B [Heptavax] w różnych dawkach, aby sprawdzić czy zareagują na którąś z tych dawek lepiej niż na inną. U noworodków, które otrzymały dawkę 10 mikrogramów zaobserwowano statystycznie znaczące zahamowanie wzrostu. Autorzy badania stwierdzili, że dane dotyczące wzrostu i wagi przed i po szczepieniu prawie nigdy nie są podawane w badaniach dotyczących szczepionek.
„Dwieście dwadzieścia pięć niemowląt zostało losowo przydzielonych do otrzymania 2 mikrogramowej wersji szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (Heptavax) na bazie osocza, śródskórnie (ID-2), 10 mikrogramów domięśniowo (IM-10) lub 2 mikrogramów domięśniowo (IM-2) w okolicy naramiennej po urodzeniu, 2 i 4 miesiącach. W wieku 6 miesięcy u niemowląt grupie ID-2 rzadziej występowało > lub = 10 mIU ml-1 przeciwciał przeciwko antygenowi powierzchniowemu wirusa zapalenia wątroby typu B (anty-HBs) niż u niemowląt w grupie IM-10 (91 w porównaniu ze 100%; p = 0,02) i miały one niższe średnie geometryczne stężenie anty-HBs (312 mIU ml-1 w porównaniu z 2248 mIU ml-1; p < 0,01). W wieku 6 miesięcy niemowlęta otrzymujące szczepionkę w grupie IM-10 miały znacząco niższą średnią masę i długość ciała niż niemowlęta otrzymujące szczepionkę w dawce 2 mikrogramów. Domięśniowe podanie dawek 2 mikrogramów i 10 mikrogramów szczepionki Heptavax w mięsień naramienny u małych niemowląt było dobrze tolerowane i skuteczne; jednak śródskórne podanie szczepionki Heptavax nie przyniosło korzyści immunologicznych w porównaniu z podaniem domięśniowym i spowodowało znacznie wyższy odsetek stwardnień i trwałych przebarwień. Immunizacja domięśniowa po urodzeniu, w wieku 2 i 4 miesięcy jest akceptowalnym, skutecznym alternatywnym schematem immunizacji niemowląt.” – Źródło: Vaccine. 1994 Aug;12(11):984-7 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7975851
Zobacz na: Odporność niemowląt z dr Suzanne Humphries i Hilary Butler
Szkodliwość USG – 50 chińskich wewnątrzmacicznych badań na ludziach
Opóźnione zaciskanie pępowiny – Sally Fallon Moreli i dr Thomas S. Cowan
Karmienie piersią – pominięta szersza perspektywa – Hilary Butler
Dlaczego pozwolić gorączce spełniać swojej funkcje – dr Paul Offit
Breastcrawl
Porodowy Biznes (2007) – napisy PL
Czy ciąża to choroba? Czy porody w szpitalu są czymś normalnym, czy też kolejnym sposobem na wywoływanie traumy u przychodzących na świat nowych członków społeczeństwa?
Oto film o tym, jak porody mogą i powinny wyglądać. Porody naturalne, o których przeważnie zielonego pojęcia nie mają lekarze położnicy. Zwykle spodziewają się oni bowiem powikłań, a prawda jest taka, iż sami najczęściej do nich doprowadzają, by móc następnie nieść rodzącym kobietom pomoc.