Aluminium w mózgu osób autystycznych – prof. Chris Exley
Nano-cząsteczki metali niszczą DNA mózgu – Trinity College w Dublinie
Tworzenie się ziarniniaków w wyniku podskórnego wstrzyknięcia owcom produktów zawierających glin jako adiuwant – doktorant Javier Asín i inni.
Aluminium w tkance mózgowej osób cierpiących na autyzm (Journal of Trace Medicine and Biology – Volume 46, March 2018, Pages 76–82 )
Prof. Chris Exley o aluminium w mózgu osób autystycznych – lektor PL
Badanie przez nas przeprowadzone umożliwiło zmierzenie zawartości aluminium w mózgach zmarłych osób, u których zdiagnozowano autyzm. Udało nam się dokonać dwóch rzeczy: dokonaliśmy pomiaru ilości aluminium w mózgach zmarłych osób cierpiących na autyzm oraz przyjrzeliśmy się aluminium obecnym w tkankach posługując się techniką badań mikroskopowych zwaną fluorescencją.
Aluminium w mózgu
„Zaburzenia ze spektrum autyzmu są zaburzeniem neurorozwojowym o nieznanej etiologii. Sugeruje się udział zarówno podatności genetycznej, jak i czynników środowiskowych, w tym toksyn środowiskowych. Ekspozycja ludzi na toksynę środowiskową jaką jest aluminium zostało wstępnie powiązane z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. W tym celu po raz pierwszy wykorzystaliśmy absorpcyjną spektrometrię atomową z atomizacją w piecu grafitowym (GFAAS), aby zmierzyć zawartość glinu w tkance mózgowej od dawców ze zdiagnozowanym autyzmem. Zastosowaliśmy również fluor selektywny względem aluminium do identyfikacji tego pierwiastka w tkance mózgowej za pomocą mikroskopii fluorescencyjnej. Zawartość glinu w tkance mózgowej osób z autyzmem była konsekwentnie wysoka. Średnia (odchylenie standardowe) zawartość glinu u wszystkich 5 osób dla każdego płata wynosiła 3,82(5,42), 2,30(2,00), 2,79(4,05) i 3,82(5,17)μg/g suchej masy, odpowiednio dla płatów potylicznych, czołowych, skroniowych i ciemieniowych.
Są to jedne z najwyższych wartości dla aluminium w ludzkiej tkance mózgowej, które zostały do tej pory zarejestrowane i należy zadać pytanie dlaczego, na przykład zawartość aluminium w płacie potylicznym 15-letniego chłopca wynosiłaby 8,74 (11,59) μg/g suchej masy? Mikroskopia fluorescencyjna została wykorzystana do identyfikacji glinu w tkance mózgowej u 10 dawców. Podczas obrazowania aluminium związanego z neuronami wydaje się, że jest ono obecne wewnątrzkomórkowo, w komórkach podobnych do mikrogleju i innych zapalnych nieneuronalnych komórkach w oponach mózgowych, układzie naczyniowym, substancji szarej i białej. Prymat wewnątrzkomórkowego glinu związanego z komórkami nieneuronowymi jest wyjątkową obserwacją w tkance mózgowej autyzmu i może dostarczyć wskazówek dotyczących zarówno pochodzenia glinu mózgowego, jak i przypuszczalnej roli w zaburzeniach ze spektrum autyzmu.” – Volume 46, March 2018, Pages 76–82; Aluminium in brain tissue in autism
http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0946672X17308763
Odnotowana przez nas ilość aluminium w tkankach mózgowych okazała się być na poziomie, który ja bym to określił jako zadziwiająco wysoki. Były to bardzo duże ilości. Moja grupa badała poziom aluminium w ponad 100 ludzkich mózgach.
Tkanki te, pobrane od zmarłych osób, u których zdiagnozowano autyzm, zawierały aluminium w ilości tak dużej, że była ona porównywalna z rekordowymi ilościami odnotowanymi kiedykolwiek w historii. Podobne ilości odnotowano w przypadku prowadzonych ostatnio badań nad dziedziczną chorobą Alzheimera.
“Wykonaliśmy pierwszy w historii pomiar aluminium w tkance mózgowej od 12 dawców, u których zdiagnozowano rodzinną chorobę Alzheimera. Stężenie glinu było wyjątkowo wysokie, na przykład wartości przekraczały 10 μg/g w suchej masie tkankowej u 5 z 12 osób. Ogólnie stężenia były wyższe niż wszystkie wcześniejsze pomiary glinu w mózgu, z wyjątkiem przypadków znanej encefalopatii wywołanej przez glin.” – Aluminium in brain tissue in familial Alzheimer’s disease; J Trace Elem Med Biol. 2017 Mar;40:30-36. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28159219
Tak więc, w tej grupie złożonej z relatywnie młodych osób – niektórzy mieli 13, 14 i 15 lat – w mózgach tych osób odnotowaliśmy większą zawartość aluminium, niż w każdym innym znanym medycynie przypadku.
To już samo w sobie jest bardzo ważnym odkryciem. Równie istotne wyniki – jeśli nawet nie bardziej – to badania mikroskopowe. Badania przy użyciu mikroskopii pozwoliły nam zlokalizować miejsca odkładania się aluminium w mózgu.
Przyglądając się mózgom osób cierpiących na autyzm odkryliśmy coś zupełnie nowego, coś, czego nigdy wcześniej nie obserwowaliśmy w jakimkolwiek badanym wcześniej mózgu ludzkim.
Odkryliśmy, że znaczna część tego aluminium znajduje się wewnątrz komórek mózgowych, pewna ilość znajdowała się także w neuronach, ale największa część zlokalizowana była w komórkach nie będących neuronami. Odkryliśmy, że właśnie te komórki zawierały ogromne ilości aluminium.
Również wykazaliśmy, że komórki te poprzez naczynia limfatyczne i krew dostawały się do mózgu, a więc przekazywały dalej swój “ładunek” aluminium – z ciała do mózgu.
Jest to pierwsza tego typu obserwacja w historii badań nad tkankami ludzkiego mózgu. Obserwacja ta jest unikalna w skali światowej, jeśli chodzi o badania nad mózgiem osób cierpiących na autyzm.
Moim zdaniem daje to poważne przesłanki odnośnie roli aluminium w etiologii autyzmu. Nie oznacza to, że aluminium jest przyczyną autyzmu – sugeruje raczej, że odgrywa ono dużą rolę w tej chorobie.
Zanim przystąpiliśmy do naszego badania, istniało kilka wskazówek sugerujących powiązanie aluminium z autyzmem. Według mnie podbudowa naukowa tych sugestii nie była wystarczająco mocna, aby wykazać dodatnią relację pomiędzy nimi. Nie dostrzegałem wystarczających przesłanek, aby powiązać aluminium z autyzmem, a także nie dostrzegałem roli aluminium w szczepionkach jako czynnika rozwoju autyzmu.
Obecnie jednak muszę zrewidować moje poglądy w obu tych kwestiach. Muszę zmienić zdanie odnośnie roli aluminium w autyzmie – obecnie uważam, że takową rolę odgrywa. Często będąc pytanym o konieczność zaprzestania stosowania adiuwantów na bazie aluminium w szczepionkach odpowiadałem, że raczej nie ma takiej konieczności, gdyż nie sądziłem, że istnieje jakaś bezpieczna alternatywa. Nie mówię “bezpieczniejsza” alternatywa, ale “bezpieczna” alternatywa. Nie oznacza to jednak, że nie uważam, iż aluminium może być odpowiedzialne za szereg niepożądanych efektów poszczepiennych.
Obecnie jednak, po ujrzeniu na własne oczy tych samych komórek, które pojawiają się w miejscu podania szczepionki transportujących ładunek aluminium do tkanek mózgu osób, które zmarły mając zdiagnozowany autyzm, powiedziałbym, że musimy bardzo mocno zastanowić się nad tym, komu i w jakich okolicznościach powinniśmy podawać szczepionki zawierające adiuwanty na bazie aluminium. Należy się porządnie zastanowić nad tym, kiedy szczepionka jest niezbędna do ocalenia życia, a kiedy nie.
Jeśli dana szczepionka nie służy ocaleniu komuś życia, nie dodawajmy do niej adiuwantów na bazie aluminium. Niekoniecznie mam tu na myśli wyłącznie natychmiastowe efekty, mam na myśli bardziej długofalowe skutki szczepień, jak to ma miejsce np. w przypadku autyzmu. To nie jest przypadłość, która objawia się od razu, jest to choroba, która może rozwinąć się w ciągu miesięcy, lat czy nawet dekad. Tak więc, obecnie musimy być niezmiernie ostrożni odnośnie tego, kiedy, komu i w jakiej sytuacji podajemy szczepionki z adiuwantem w postaci aluminium. Teraz, już po przejrzeniu wyników badań, jestem bardzo zaniepokojony tą sytuacją, choć wcześniej, jak wspomniałem, nie dostrzegałem powodów do niepokoju.
Przeprowadzanie tego typu badań jest niezmiernie trudne, żaden rząd nie wyraża chęci fundowania takich badań. Badanie przez nas przeprowadzone mogło zostać przeprowadzone dzięki pomocy filantropów, powstało dzięki osobom, które pragnęły poznać odpowiedzi na pytania i gotowe były w tym celu poświęcić swoje pieniądze.
Płacimy przecież podatki i to rząd właśnie powinien finansować tego typu badania.
Aluminium w mózgu osób autystycznych – prof. Chris Exley – napisy PL
Zobacz na: Film Wstrzykiwanie Aluminium – Jak toksyczne są szczepionki?
Odporność niemowląt – część 2 – Ciąża, aluminium, płodowy rozwój mózgu – dr Suzanne Humpries
Związki aluminium w szczepionkach i brudny sekrecik Mercka (AAHS) oraz błędne ulotki – dr Suzanne Humphries
Aluminium jest stosowane do tworzenia alergii na modelach zwierzęcych
Niebezpieczeństwa nadmiernych szczepień w trakcie rozwoju mózgu – dr Russell Blaylock
Synergiczne, toksyczne działanie glifosatu i aluminium – Dr Stephanie Seneff
Kongresmen Bill Posey pyta dr Coleen Boyle z CDC o badania na temat autyzmu
Dieta w Zespole Psychologiczno – Jelitowym (GAPS) w leczeniu Autyzmu i Zespołu Aspergera – dr Natasha Campbell-McBride
Silicon-rich mineral water as a non-invasive test of the ‘aluminum hypothesis’ in Alzheimer’s disease.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22976072