Wirus SV40 w szczepionkach przeciw polio
“Główną, jeśli nie jedyną, przyczyną potwornego wzrostu zachorowań na raka jest szczepienie” – dr Robert Bell, Międzynarodowe Towarzystwo Badań nad Rakiem w British Cancer Hospital
Centrum ds. Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) po cichu przyznało, że SV40 – małpi wirus – znajdował się w szczepionkach p. polio, które podano 10-30 milionom Amerykanom w latach pomiędzy 1955 – 1963. To zostało opublikowane w sieci bez większego rozgłosu i następnie stronę usunięto, prawdopodobnie dlatego, że zainteresowały się tym alternatywne media.
Wirus SV40 w szczepionkach przeciw polio
Korzystając z „magicznej technologii” archiwizacji internetu, Truthstream Media odkryło, że CDC nie tylko miało kiedyś stronę informacyjną na temat szczepionek p. polio i SV40, ale również całą sekcję „Najczęściej zadawanych pytań” w tej sprawie::
http://web.archive.org/web/20120503021608/http://www.cdc.gov/vaccinesafety/updates/archive/polio_and_cancer.htm
Według CDC: “Większość dowodów naukowych sugeruje, że szczepionka zanieczyszczona SV40 nie powodowała raka; jednak niektóre wyniki badań nie są jednoznaczne i potrzebne są dalsze badania.” Więc tylko niektóre wyniki badań? Ciekawe stwierdzenie, zważywszy że w roku 2002 było już 61 solidnych zgłoszeń z 49 różnych laboratoriów z całego świata, gdzie wykryto szczep SV40 w wielu różnych typach ludzkich nowotworów. A tymczasem CDC powoływało się jedynie na badania dra Stricklera i dra Shah, jako dowód, że SV40 nie powodowało tej epidemii raka.
SV40 in human tumors: new documents shed light on the apparent controversy.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12552945
Dr Shah pracował na kontrakcie u doktora Stricklera i przeprowadzał badania nad SV40. Poniżej fragment z książki pt: „Wirus i Szczepionka. Prawdziwa historia małpiego wirusa powodującego raka.”
Jest w nim mowa o zeznaniach złożonych na piśmie przez dra Shah‘a z dnia 24.06.2002r, gdzie przyznał, że Strickler dostarczył mu pozytywne próbki kontrole i pozwolił mu, aby dostosował swoje metody wykrywania SV40 po rozpoczęciu badania, co według zeznań Shaha, było przekreśleniem wiarygodności badań, które powinny opierać się na ślepej próbie.
Dr Shah również najwyraźniej zakończył prace doradcze dla gigantów farmaceutycznych takich jak Merck (firma produkująca szczepionki polio, które zostały zanieczyszczone SV40) i Pfizer.
Ponadto, w 2003 roku odbyło się spotkanie Podkomitetu ds. Praw Człowieka i Zdrowia Izby Reprezentantów o temacie: „Wirus SV40 – czy zanieczyszczona szczepionka przeciwko polio spowodowała wzrost raka?” podczas którego pojawiły się poważne wątpliwości co do ustaleń dr Stricklera, który stwierdził, że tylko niecały 1% przypadków raka był związany z SV40 – co bardzo wyróżniało się na tle oświadczeń naukowców z całego świata, potwierdzających obecność SV40 w guzach nowotworowych tak często, że aż ostatecznie musieli uznać, że SV40 rzeczywiście był przyczyną raka.
Na przykład, niezależny naukowiec,
Michele Carbone przeprowadzał test u chomików i wykrył bardzo niewielką ilość SV40, która powodowała ten rzadki rodzaj raka, więc postanowił przyjrzeć się próbkom, które były magazynowane w NIH (Narodowym Instytucie Zdrowia) i odkrył, że z 48 próbek ludzkiego międzybłoniaka, aż 28 zawierało SV40! Więc zaczął przeprowadzać kolejne badania i w 1999 roku skontaktował się z nim były dyrektor Wydziału Zdrowia Publicznego w Oak Park, Illinois, który akurat miał 7 zamkniętych fiolek ze szczepionką p. polio z października 1955r. w lodówce w swojej piwnicy. I odkryli, że nie tylko były one zanieczyszczone SV40, ale Carbone odkrył drugi rodzaj wirusa: „archetypowy” szczep SV40, który umykał procedurom kontrolnym przez lata i zarażał ludzi, którym podawano tę szczepionkę jeszcze długo po 1962r.
„Uważam, że SV 40 jest rakotwórczy. Musimy tworzyć terapie dla ludzi, którzy mają te nowotwory, a teraz być może będziemy w stanie to wykonać, gdyż mamy cel – SV40.” Dr Michele Carbone
Strona informacyjna CDC nawet odwoływała się do badań, które wykazały, że SV40 może być potencjalnie przekazywany z matki na dziecko w czasie ciąży, ale że “konieczne są dalsze badania w tym obszarze”. Oczywiście, to było wtedy, jak CDC miało te strony u siebie, ale już je usunięto.
A ponieważ szczep wirusa małpiego jest ciągle znajdowany w tak wielu typach komórek nowotworowych u ludzi na całym świecie, to w tym momencie nie można już zaprzeczyć istnieniu takiej korelacji. Dlaczego nikt nie został pociągnięty do odpowiedzialności za te zaniedbania, czy nawet przestępstwa?
Być może dr Maurice Hilleman nam na to odpowie?
„I myślę, że szczepionki trzeba rozważyć jako technologię XX wieku, na której można zbić świetny interes.”
Aha. I wszystko jasne!
Posłuchajcie teraz głosu światowej sławy eksperta od szczepień, dra Maurica Hillemana, szefa działu szczepień firmy Merck. Lecz to, co usłyszycie, nie zostało nigdy publicznie ujawnione:
Rakotwórczy wirus SV40 w szczepionkach przeciw polio.
Dr Edward Shorter ( historyk medyczny): Powiedz mi, jak odkryłeś SV40 w szczepionkach p.polio?
Dr Maurice Hilleman: Cóż, to było w firmie Merck, kiedy u nich się zatrudniłem, aby opracowywać szczepionki. Przywiozłem małpy zielone z Afryki. Nie wiedziałem, że importujemy wirusa AIDS razem z nimi.
ES: Czyli to ty wprowadziłeś wirus AIDS do kraju! Mamy Cię! 
MH: Czego nie zrobi Merck, aby opracować szczepionkę…
(Niektórzy twierdzą, że ta część nagrania o AIDS jest tylko chorym żartem… Ale to, o czym dalej opowiada dr Hilleman już nie podlega wątpliwości. )
MH: Więc kurcze, ten cholerny SV40, czyli ten czynnik wakuolizujący, jaki tam mieliśmy i wybrałem akurat jego, bo on musiał znajdować się w szczepionkach, ten wirus musiał być w szczepionkach Sabina. Więc to szybko przetestowałem… i oczywiście, że tam był. Niech mnie szlak.
ES: Produkowałeś ją dla Sabina?
MH: Tak, ona była opracowana, zanim zacząłem u nich pracę. Więc podjąłem temat odkrycia utajonego wirusa i powiedziałem Albertowi..
ES: Ale w tym czasie odbywały się te intensywne badania terenowe Sabina?
MH: Tak, np. w Rosji. Powiedziałem: “Słuchaj Albert, jesteśmy dobrymi przyjaciółmi, ale chcę porozmawiać o czymś, co cię zmartwi. Chodzi o wirusa, który jest w Twojej szczepionce. Będziesz musiał się pozbyć tego wirusa i nie martw się, pozbędziesz się go, ale… Więc oczywiście Albert był bardzo zdenerwowany.
ES: Co powiedział?
MH: Cóż, powiedział po prostu, że to tylko kolejne zaciemnienie sprawy, która jest zła dla szczepionek. Powiedziałem: „Wiesz co, masz rację, ale mamy nową erę, erę wykrywania i ważne jest, aby pozbyć się tych wirusów.”
ES: Dlaczego miałby nazywać to zaciemnieniem sprawy, skoro był to wirus, który zanieczyszczał szczepionki?
MH: Ponieważ w tych szczepionkach jest już 40 różnych wirusów które dezaktywowaliśmy…
ES: Ale tego akurat nie dezaktywowałeś?
MH: Zgadza się, ale szczepionki przeciwko żółtej febrze zawierały wirusa białaczki i wiesz, że to było w czasach, kiedy nauka była jeszcze do tyłu. Powiedziałem: “Czuję to w kościach, że ten wirus jest inny, nie wiem dlaczego ci to mówię, ale zajmuję się tym już od dawna i myślę, że ten wirus będzie miał jakieś długoterminowe skutki.”
ES: Jakie?
MH: RAKA
Źródło: Did Vaccine Industry-Backed Researchers Hide SV40 Tainted Vaccine Links to Cancer?
Zobacz na: Małpy, wirusy i szczepionki – Tom Curtis
Zastrzyki i usuwanie migdałków a Prowokowanie Polio
Ameby w szczepionkach przeciw polio
Historia poliomyelitis – dr Suzanne Humphries
Polio w USA w kontekście środowiskowym – DDT i substancje podobne do DDT
Związek pestycydów z polio: Krytyka literatury naukowej – Jim West
Raport Klennera czyli czego (prawie) nikt nie wie o witaminie C
Szczepionka polio spowodowała 47,500 przypadków paraliżu u hinduskich dzieci w 2011 roku
Mało znane fakty o szczepieniach przeciwko Heinego-Medina – Dr Viera Scheibner
Choroba Heinego-Medina – 2 przypadki na Ukrainie – wrzesień 2015
http://profilaktykazdrowotna.pl/wirus-sv40-zabojca-doskonaly/
How SV40 Causes Cancer
The SV40 is a type of polyoma virus. The term “poly” means many and “oma” means tumor. Its very name designates its ability to cause many types of cancers. The specific biological mechanisms by which SV40 transforms (turns cancerous) cells have been well studied since its discovery in the early 1960’s. In fact, there are volumes of scientific publications on this subject. Below is a brief outline of some of the mechanisms. Supporting documentation can be found through Medline by simply entering the term SV40 with the appropriate mechanism.
1. Telomerase activity
The telomere is a repetitive stretch of DNA found at each end of a chromosome. Telomeres are shortened each time a cell divides. This is the reason that normal cells can only divide roughly 50 times. An enzyme, telomerase, extends the telomere. Tumors cells often have telomerase activity which allows the cancer cells to divide without limit. SV40 infection leads to telomerase activity.
2. Binding to and inhibition of cellular p53 and retinoblastoma (RB) proteins
The p53 gene and the retinoblastoma (Rb) gene are tumor suppressor genes. They promote cell-cycle arrest (stop cells from dividing) when the cells are injured or damaged. Their ability to function properly is critical because their respective proteins stop the formation of tumors. The major SV40 oncoprotein is the Large tumor antigen (Tag). Tag binds to and inactivates cellular p53 and Rb. Therefore, the presence of SV40 stops these tumor suppressor genes from doing their job.
3. Inhibition of protein phosphatase 2A (PP2A)
Protein Phosphatase 2A (PP2A) plays a role in the critical cellular processes of protein synthesis, DNA replication, transcription, and metabolism. Small t antigen of SV40 comprises 174 amino acids. The region between residues 97-103 interacts with the PP2A. This interaction reduces the ability of PP2A to inactivate ERK1 and MEK1 protein kinases, resulting in stimulation of proliferation of cells.
4. Inhibition of tumor suppressor gene RASSF1A
Loss or altered expression of the RASSF1A gene has been associated with the pathogenesis of a variety of cancers, which suggests the tumor suppressor function of this gene. SV40 large tumor antigen (Tag) blocks RASSF1A.
5. Upregulation of Notch-1
Notch-1 is a key cell regulatory gene. Notch can either suppress or promote tumors depending on the cell type and context. Aberrant Notch signaling has been linked to a wide variety of tumors and the involvement of Notch signaling in several cancers has been well studied. SV40 infection of human mesothelial cells directly causes overexpression of Notch-1 which promotes cell cycle progression.
6. Upregulation of the MET oncogene
The activation of hepatocyte growth factor (HGF) receptor (Met) leads to cell growth and motility in cells of different origin. SV40 infection can cause Met activation.
7. Upregulation of insulin-like growth factor (IGF-1)
The insulin-like growth factor (IGF) receptor (IGF-IR) mediates the mitogenic, transforming, differentiating, and anti-apoptotic effects of the IGF ligands. SV40 upregulates IGF.
http://www.sv40foundation.org/How-causes.html
Carcinogen
An increasing number of scientific reports have described evidence for a polyomavirus, simian virus 40, in a highly select group of human tumours. How did a simian virus infect humans and is the virus a passenger in tumours or is it important in their pathogenesis? This study states that SV40 should be considered a group 2A carcinogen.
— Gazdar AF, Butel JS, Carbone M., SV40 and human tumours: myth, association or causality? Nat Rev Cancer. 2002 Dec;2(12):957-64.
SV40 and Children
SV40 DNA was identified in samples from 4 of 20 children (1 Wilms’ tumor, 3 transplanted kidney samples). Sequence variation among SV40 regulatory regions ruled out laboratory contamination of specimens. This study shows the presence of SV40 infections in pediatric patients born after 1982.
— Butel JS, et al., Molecular evidence of simian virus 40 infections in children. J Infect Dis. 1999 Sep;180(3):884-7.
SV40 in Tumors and Blood from Blood Donors
SV40 large T-antigen sequences were detected at high prevalence, in human biopsies of primary brain (37-44%) and bone (21-37%) tumors, in cell cultures derived from brain (30-54%) and bone (53-80%) tumors. SV40 Tag sequences were detected in 29% of buffy coats of blood donors. However, only four brain tumor cell lines showed all the five regions of the SV40 genome investigated.
— Martini F, et al., Different simian virus 40 genomic regions and sequences homologous with SV40 large T antigen in DNA of human brain and bone tumors and of leukocytes from blood donors. Cancer. 2002 Feb 15;94(4):1037-48.
Human Exposure
Our data demonstrate that humans were exposed to SV40 viruses with both one 72-bp enhancer and two 72-bp enhancers SV40 through contaminated vaccines. Our data also suggest that instead of cytopathic tests, immunohistochemical and/or molecular studies should be used to screen poliovaccines for SV40 to completely eliminate the risk of occasional contamination.
— Rizzo P, et al., Unique strains of SV40 in commercial poliovaccines from 1955 not readily identifiable with current testing for SV40 infection. Cancer Res. 1999 Dec 15;59(24):6103-8.
Our data suggests that there may be an increased incidence of certain cancers among the 98 million persons exposed to contaminated polio vaccine in the U.S.; further investigations are clearly justified.
— Fisher SG, et al., Cancer risk associated with simian virus 40 contaminated polio vaccine. Anticancer Res. 1999 May-Jun;19(3B):2173-80.
Brain Cancers and Non-Hodgkin’s Lymphoma
This review examines the molecular biology, pathology, and clinical data implicating SV40 in the pathogenesis of primary human brain cancers and NHL.
— Vilchez RA, Butel JS., SV40 in human brain cancers and non-Hodgkin’s lymphoma. Oncogene. 2003 Aug 11;22(33):5164-72.
Lymphomas
This review examines the data implicating SV40 in the pathogenesis of human lymphomas and discusses future directions to define the causative role for SV40 in these malignancies.
— Vilchez RA, Butel JS. Simian virus 40 and its association with human lymphomas. Curr Oncol Rep. 2003 Sep;5(5):372-9.
Bone Tumors
These results indicate that SV40-like sequences are present in human bone tumors.
— Carbone M, et al., SV40-like sequences in human bone tumors. Oncogene. 1996 Aug 1;13(3):527-35.
Mesothelioma
A simian virus, SV40, has been associated with malignant mesotheliomas and is a probable cofactor in tumor development. The molecular changes caused by each of these major etiologic factors and their interrelationships are the focus of this review.
— Gazdar AF, Carbone M., Molecular pathogenesis of malignant mesothelioma and its relationship to simian virus 40. Clin Lung Cancer. 2003 Nov;5(3):177-81.
Various Cancers
Review of thirteen studies that establish that SV40 is associated significantly with brain tumors, bone cancers, malignant mesothelioma, and non-Hodgkin’s lymphoma.
— Vilchez RA, et al., Simian virus 40 in human cancers. Am J Med. 2003 Jun 1;114(8):675-84.
SV40 Strains
The regulatory region (RR) of simian virus 40 (SV40) contains enhancer/promoter elements and an origin of DNA replication. Natural SV40 isolates from simian brain or kidney tissues typically have an archetypal RR arrangement with a single 72-basepair enhancer element. A rare simpler, shorter SV40 RR exists that lacks a duplicated sequence in the G/C-rich region and is termed protoarchetypal. Occasionally, SV40 strain variants arise de novo that have complex RRs, which typically contain sequence reiterations, rearrangements, and/or deletions. These variants replicate faster and to higher titers in tissue culture; we speculate that such faster-growing variants were selected when laboratory strains of SV40 were initially recovered. SV40 strains with archetypal RRs have been found in some human brain tumors. The possible implications of these findings and a brief review of the SV40 RR structure are presented.
— Lednicky JA, Butel JS, Simian virus 40 regulatory region structural diversity and the association of viral archetypal regulatory regions with human brain tumors. Semin Cancer Biol. 2001 Feb;11(1):39-47.
Government Scientists Compromise SV40 Study
Presently there are over 61 reports from 49 different laboratories that have detected SV40 in human mesothelioma, lymphoma, brain and bone tumors, versus three reports, two from Dr. Shah’s laboratory who performed his study under contract from Dr. Strickler at the Viral Epidemiology Branch (VEB) National Cancer Institute (USA) that have failed to detect SV40 in some of these same tumor types. To address whether the negative reports were caused by lack of sensitivity of the technique used in Shah’s laboratory, or whether the positive reports were caused by contamination within the greater number of laboratories reporting SV40 detection, two multi-center studies were conducted. Dr. Shah’s laboratory technique used in 1996 was apparently not sufficiently sensitive to detect SV40 in human tumors. When this became apparent, during unilateral pre-trial testing of positive controls by Dr. Shah, the study coordinator of the VEB, Dr. Strickler, apparently compromised the blinded nature of the study and allowed Dr. Shah to modify and improve his technique. When one of the participating laboratories questioned irregularities in the data from Dr. Shah’s laboratory and directly questioned Dr. Strickler, the study organizer, about the potential irregularity, Dr. Strickler and Dr. Shah offered letters stating that such irregularities had not occurred and re-confirmed that they had not deviated from the standard protocol. The facts indicating that Dr. Shah’s laboratory technique was not sufficiently sensitive to detect SV40 were not made available to the other laboratories participating in the study and were not published. Instead, according to Dr. Shah’s testimony, Dr. Strickler, the VEB multi-center study coordinator, compromised the masked positive controls and knowingly permitted Dr. Shah to re-test and adjust his technique during pre-trial testing. The actual negative pre-trial test results were never published alongside the published trial results indicating Dr. Shah’s laboratory had the most sensitive technique to detect SV40 among the nine participating laboratories.
— MacLachlan DS, SV40 in human tumors: new documents shed light on the apparent controversy. Anticancer Res. 2002 Nov-Dec;22(6B):3495-9.
Consensus Meeting
Evidence in favor and against a possible association of SV40 with human cancer was reviewed at an international consensus meeting at the University of Chicago on 20, 21 April 2001, entitled “Malignant Mesothelioma: Therapeutic Options and the Role of SV40, 2001”. The main focus was the association of SV40 with mesothelioma and other human tumors.
— Klein G, et al., Association of SV40 with human tumors. Oncogene. 2002 Feb 14;21(8):1141-9.
http://www.sv40foundation.org/Articles.html