Jak instalacje wodno-kanalizacyjne (nie szczepionki) wyeliminowały choroby – Joel Edwards

“W związku z tym, szczepienia nie miały wpływu na imponujący spadek śmiertelności obserwowany w pierwszej połowie XX wieku…
Po raz kolejny, prawie 90% spadek śmiertelności z powodu chorób zakaźnych wśród dzieci w Stanach Zjednoczonych miał miejsce przed 1940 rokiem, kiedy dostępnych było mało antybiotyków lub szczepionek.” – Źródło: Annual Summary of Vital Statistics: Trends in the Health of Americans During the 20th Century Bernard Guyer, Mary Anne Freedman, Donna M. Strobino and Edward J. Sondik, Pediatrics 2000; 106; 1307 http://vaccinesafetycommission.org/pdfs/45-2000-Pediatrics-Vital-Statistics.pdf

 

Szczepienia to barbarzyńska praktyka i jest jedną z najbardziej zgubnych i śmiercionośnych iluzji naszych czasów. Świadomy odmawiający szczepienia, jeśli taka jest potrzeba powinien przeciwstawić się całemu światu w obronie swoich przekonań. – Mahatma Gandhi

Szczepionki zbierają całą chwałę, ale większość hydraulików powie ci, że to dzięki węzłom sanitarnym – kanalizacji i czystej wodzie – choroby zostały wyeliminowane i to oni będą mieć rację.

Choroby przed powstaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych.

Higiena w Średniowieczu była bardzo podstawowa, żeby czasem nie powiedzieć kiepska w zakresie unieszkodliwiania odpadów i śmieci. Jednakże, higiena osobista była lepsza niż nam się może wydawać. Ludzie myli się, brali kąpiele i czyścili zęby. W dużej mierze podejście do higieny i zdrowia publicznego zależało od samych ludzi, czasu i miejsca.

Wydaje się, że po wybuchu niszczycielskiej epidemii Czarnej Śmierci w Anglii (1348–1350), powiązano wreszcie sprawę zdrowia z czynnikami higienicznymi. W ramach próby oczyszczenia Anglii i poprawy standardów średniowiecznej higieny w 1388 roku angielski parlament wprowadził następującą ustawę:

„Jako że tak wiele łajna, wnętrzności i śmieci do rowów, rzek i wód innych się wyrzuca … przez co powietrze wielce zepsute się staje i morowe, a bolączek i chorób na porządku dziennym bywa wiele, znosić których dłużej nie przystoi… uchwalono i prawem podparto, by ogłosić wszem i wobec w Londynie, jak i grodach innych, a także gminach i miasteczkach Królestwa Anglii całej, i wszędzie tam, gdzie potrzebę taką widać, że ci wszyscy, co nieczystości wyrzucają i składują, takie jak gnój, śmieci, wnętrzności i odpadki wszelkie do rowów, rzek, wód i miejsc innych wymienionych wyżej, do cna mają bezeceństwa te usunąć i praktyk takich na przyszłość unikać. Na tego zaś, kto prawa owego wypełnić nie zechce, na rzecz naszego miłościwie nam panującego króla karę się nakłada w wysokości funtów dwudziestu…” – LINK

Poniższy fragment został zaczerpnięty z listu Erasmusa, holenderskiego podróżnika odwiedzającego Anglię w 1524 roku, opisującego podłogi wewnątrz budynków.

“Prawie wszystkie podłogi są z gliny i sitowia z bagien, do tego niedbale odnawiane, że podstawa czasem pozostaje nawet przez dwadzieścia lat, będąc w dolnych warstwach przechowalnią śliny, wymiocin, moczu psów i ludzi, rozlanego piwa, resztek ryb i brudu nie do opisania.”

W 1835 roku w Filadelfii prawie przeszedł zakaz zabraniający kąpieli zimą. 10 lat później Boston zakazał kąpieli z wyjątkiem przypadków nakazanych przez lekarzy (choć prawo to nie było powszechnie egzekwowane to ukazuje amerykańską niechęć do kąpieli aż do połowy XIX wieku).

Jak instalacje wodno-kanalizacyjne wyeliminowały choroby.

Przed powszechnym wprowadzeniem węzłów sanitarnych, wewnętrzne wyposażenie sanitarne składało się z umywalki, miednicy, dzbanka, nocnika i sedesu. Ludzkie odchody były wyrzucane wprost na ulicę lub w najbliższe dogodne miejsce.

Ten całkowity brak warunków sanitarnych na obszarach miejskich wypełnionych szczurami i robactwem dostarczył idealnego środowiska do rozprzestrzeniania się chorób. Czarna zaraza [dżuma] uśmierciła według szacunkowych danych od 75 do 200 milionów ludzi – co stanowiło 1/3 ludności Europy. Choć choroba ta nie została do dziś zupełnie wyeliminowana to zarażenie nią jest rzadkością. Ostatnia epidemia w Ameryce miała miejsce na początku XX wieku.

Polio i instalacje wodno-kanalizacyjne.

Choroba polio rozwija się w fekaliach i jest łatwo przenoszona poprzez ludzkie odchody. Instalacje wodno-kanalizacyjne i stan sanitarny wody w Indiach jest daleko w tyle za resztą krajów uprzemysłowionych. Na terenach gdzie warunki sanitarne i higieniczne są dobre polio jest rzadkością a tam gdzie są one kiepskie, polio może szybko się rozprzestrzenić.

Szczepionkowe wysiłki w celu zapobieżenia tej chorobie w Indiach zyskały wiele rozgłosu i zebrały wiele uznania po ogłoszeniu przez Światową Organizację Zdrowia (WHO – World Health Organization) tego kraju „wolnym od polio”. Jeszcze w 2009 roku w Indiach odnotowano 762 przypadki polio i w tym czasie czyniło to Indie krajem gdzie było najwięcej przypadków zachorowań na tę chorobę. W 2014 r. nie było żadnych „oficjalnie” udokumentowanych przypadków polio, ale bez odpowiednich urządzeń sanitarnych nie ma sposobu by ten stan utrzymać.

Wylęgarnia polio.

Indie są drugim najliczniejszym krajem na świecie o szacowanej populacji w wysokości 1,2 miliarda ludzi. Obecnie 780 milionów hindusów nie ma toalet, a 96 milionów nie ma dostępu do czystej wody pitnej. Na obszarach wiejskich pozbywanie się fekaliów poprzez ich zwykłe wylanie wciąż jest bardziej powszechne niż usuwanie ich w bardziej sanitarny sposób jak np. poprzez ich zakopanie.

Historia poliomyelitis – dr Suzanne Humphries

Podejmowane były pewne wysiłki na rzecz poprawy warunków sanitarnych, ale bledną one w porównaniu z intensywnymi wysiłkami szczepienia ludności Indii. Wydano ponad 9 miliardów na szczepienia w kampaniach zdrowia publicznego. W niektórych rejonach Indii dzieci do swych piątych urodzin otrzymały nawet do 30 dawek doustnej szczepionki przeciwko polio. Bill Gates, WHO i GAVI [The Global Alliance for Vaccines and Immunizations] usilnie wciskali szczepionki ludziom, którzy wciąż nie mają dostępu do czystej wody, ani urządzeń sanitarnych do odprowadzania nieczystości.

Gierki semantyczne – Nieistotne różnice

Obecna kampania szczepionkowa przeciwko polio w Indiach jest bardzo kontrowersyjna z powodu wysokiego wskaźnika niepożądanych odczynów poszczepiennych i zgonów. Wśród osób szczepionych było 53 tysiące przypadków NPAFP – ostrego porażenia wiotkiego (Acute Flacid Paralysis). NPAFP jest chorobą, która klinicznie jest nie do odróżnienia od polio i o dwukrotnie większym wskaźniku śmiertelności spowodowanym przez żywe, osłabione wirusy polio ze szczepionki. Częstość występowania tej choroby wzrasta i spada wraz z ilością podawanych dawek szczepionki. Nazwanie tej choroby czymś innym niż polio jest semantycznym wybiegiem, bielidłem dla poprawienia obrazu Big Pharmy.

„W ciągu ostatnich 13 miesięcy w Indiach zarejestrowano 53.563 przypadki NPAFP co w skali kraju daje wskaźnik 12 na 100 tysięcy dzieci – a więc powyżej globalnego wzorca wyznaczonego przez WHO, który wynosi 2 na 100 tysięcy dzieci” – doniósł 13 stycznia 2014 roku dziennik LiveMint Newpaper – druga co do nakładu gazeta biznesowa w Indiach.

Byłoby mniej kosztowne pod względem ludzkiego zdrowia i życia i daleko bardziej efektywne gdyby poprawiono wodną infrastrukturę w Indiach polepszając w ten sposób warunki sanitarne i higieniczne.

Angielski Londyn i cholera.

Na początku XIX wieku odsetek śmiertelności niemowląt w Europie był bardzo wysoki – wynosił od 25 do 70%.  We wczesnych latach aż do połowy XIX wieku Londyn miał bardzo mało wodnej infrastruktury. Większość ludności korzystała z pomp miejskich i studni do uzyskania wody pitnej. Usuwanie nieczystości było dalekie od odpowiedniego. Większość londyńczyków pozbywała się nieoczyszczonych ścieków i odpadków zwierzęcych do otwartych dołów chłonnych zwanych „szambami” lub wprost bezpośrednio do Tamizy. Niestety przepływająca przez Londyn Tamiza była także źródłem wody pitnej dla wielu londyńczyków.

Cholera rozprzestrzenia się bardzo łatwo poprzez skażoną wodę oraz żywność i uśmiercała bardzo szybko; często okazywała się śmiertelna w ciągu kilku godzin od pojawienia się pierwszych objawów, którymi są wymioty i biegunka.

W 1854 r. kolejny wybuch tej choroby spustoszył Londyn, pochłaniając dziesiątki tysięcy Europejczyków. W Soho, przedmieściu Londynu było ponad 500 śmiertelnych przypadków cholery w ciągu 10 dni.

Dr John Snow, który mieszkał w pobliżu Soho był w stanie bezpośrednio zbadać co było przyczyną wybuchu epidemii. Pięć lat wcześniej dr Snow napisał artykuł o tym co według niego było przyczyną cholery. Argumentował, że to coś znajdowało się w wodzie. Pomysł ten musiał stawić czoło „mądrości” tamtych czasów. W latach 50-tych XIX wieku lekarze wierzyli, że szkodliwe opary lub miazmaty (wyziewy pochodzące z rozkładu organizmów roślinnych lub zwierzęcych) były przyczyną choroby. Dr Snow odważył się wierzyć w coś innego, próbował znaleźć inne wyjaśnienie wierząc, że może zobaczyć inne wyniki.

Dr John Snow wytropił cholerę u jej źródła.

Dr Snow wytropił ognisko rozprzestrzeniania się cholery przy pompie na Broad Street. Przekonał urzędników miejskich by usunęli uchwyt pompy i epidemia cholery nagle się skończyła. Jakiś czas później ognisko kolejnej epidemii zostało wytropione, doprowadzając do kobiety piorącej brudne i zakażone pieluchy w studni.

Choć zajęło to trochę czasu, dr Snow przekonał władze miejskie, że to fekalia zanieczyszczają źródła wody pitnej. Dziś dr Snow jest powszechnie uważany za ojca epidemiologii.

Obozy uchodźców, epidemia dezynterii i złe warunki sanitarne.

Obozy uchodźców dla Rwandyjczyków założone w Zairze w 1994 roku zmagały się z epidemią dezynterii. Warunki sanitarne były bardzo kiepskie; uchodźcy powszechnie załatwiali potrzeby fizjologiczne w powszechnie dostępnych miejscach. Ludzkie odchody gromadziły się w tych samych miejscach z których czerpano wodę do gotowania i picia. Duże opady deszczu zalały ten teren i przypadki dezynterii stały się epidemią, która w szczytowym okresie uśmiercała 2.000 ludzi dziennie.

[dezynteria (czerwonka) – ostra choroba zakaźna jelit, w szczególności jelita grubego, której objawem jest uporczywa biegunka i krew w śluzie i stolcu. Nieleczona prowadzi do śmierci.]

Obozy uchodźców od zawsze były rajem dla chorób powiązanych ze złymi warunkami sanitarnymi. Po tym jak wysłannicy z USA i ONZ dostarczyli oczyszczoną wodę i zachęcili ludzi do korzystania z latryn i toalet, zapadalność na dezynterię spadła.

Populacja Chicago wzrosła z zaledwie 350 ludzi w 1835 r. do ponad 60 tysięcy w 1850 roku.

Rewolucja przemysłowa doprowadziła do gwałtownego wzrostu ludności, który w USA został dodatkowo spotęgowany przez imigrację z innych krajów. Infrastruktura wodno-kanalizacyjna w Chicago nie była zaprojektowana do obsłużenia tak szybko wzrastającej populacji. Chicago zmagało się z wieloma różnymi chorobami, ale wskaźnik zachorowań na dur brzuszny był szczególnie wysoki. Źródłem gwałtownie zwiększonej zapadalności na tę chorobę była woda i złe warunki sanitarne panujące w mieście.

Większość miejskich ścieków było kierowanych do rzeki Chicago, która wpływała do Jeziora Michigan skąd miasto czerpało wodę pitną. Oczywiście woda pitna w Chicago była zanieczyszczona co powodowało cykl zachorowań.

Rozwiązanie tego problemu zajęło wiele lat, ale na początku XX wieku Chicago zmodernizowało swą infrastrukturę wodno-kanalizacyjną. Zmieniono bieg kilku rzek i strumieni w wyniku czego zapadalność na dur brzuszny i inne choroby zakaźne wyraźnie spadła.

Wniosek.

Dobre warunki sanitarne zapobiegają chorobom usuwając przyczynę przenoszenia chorób, ale bynajmniej nie są to nowe informacje. W Biblii możemy przeczytać, że już Mojżesz, który przeszło 1.200 lat p.ne. wyprowadził Izraelitów z niewoli egipskiej przekazał swoim ziomkom usłyszane od Boga określone zasady dotyczące dopełnienia zasad higienicznych. Ustanowił reguły dotyczące rozbijania obozowisk. Starożytni Grecy i Rzymianie stworzyli rozbudowane systemy akweduktów, łaźni, melioracji i osuszania terenów. Kiedy imperium upadło, dbanie o warunki sanitarne stało się zagubioną sztuką. Ludzka cywilizacja zapłaciła za to wysoką cenę: zaraza po zarazie uderzały w gęsto zaludnione tereny.

Ospa prawdziwa wciąż zarażała ludność Europy  dopóki infrastruktura wodno-kanalizacyjna nie stała się powszechnie stosowana. I mimo, że dobre warunki sanitarne zakończyły tę chorobę to wielu zasługę przypisuje szczepionkom przeciwko ospie.

Kiedy większość z nas myśli o świadomym odmawiającym [Obdżektor], to myślimy o kimś kto np. odmawia służby wojskowej ze względów moralnych lub religijnych. Na początku XIX wieku termin ten wszedł do użytku dla kogoś kto odmawiał zaszczepienia swoich dzieci. Panowała wtedy duża niechęć i opieranie się szczepieniom.  Niektóre statystyki wykazywały wskaźnik zgonów poszczepiennych w ilości 1 do 200.

W dzisiejszych czasach przypadki sprzeciwu wobec szczepień są coraz liczniejsze. Jednak odmowa zaszczepienia jest dziś uważana za równie kontrowersyjną  jak wtedy gdy brytyjscy obywatele byli zmuszani do pierwszych szczepień prawie 200 lat temu.

Szczepionki często zawierają substancje toksyczne jak aluminium i rtęć, a wiele szczepionek zawiera szczątki komórek pochodzące z ludzkich linii komórkowych, które pobrane były kiedyś z abortowanych płodów. Rzeczywistość niepożądanych odczynów poszczepiennych i śmierci przebija się do wiadomości ludzi, mimo że propaganda i kłamstwa firm farmaceutycznych powodują wyraźny podział pomiędzy tych którzy są za i przeciw szczepionkami.

Jeśli czytasz ten tekst to prawdopodobnie masz dostęp do bieżącej wody i działającą toaletę. Należy pamiętać, dobrze jest zadbać o  dodatkowe zabezpieczenie by uniknąć zarażenia chorobami. Ćwiczenia fizyczne, umiejętność rozładowania stresu i naprawdę zdrowa dieta są bardzo istotne by układ immunologiczny działał z optymalną sprawnością.

Podczas gdy lekarze i firmy farmaceutyczne spieszą by przypisać sobie zasługę za zwiększoną długość życia, to prawda jest taka, że wcale nie są bohaterami. Czy dziękowałeś ostatnio hydraulikowi?

Na podstawie:

• Taps and Toilets Essential to Maintain India’s Polio Free Miracle– The Lancet
• Polio Vaccine Fails in India Due to Polluted Drinking Water– The Refusers
• John Snow and the Broad Street Pump: On the Trail of an Epidemic –UCLA
• Sanitation, Not Vaccination The True Protection Against Small-Pox –William Tebb
• The End of Smallpox– History Today
• 53,000 Paralysis Cases in India From Polio Vaccine In A Year – NPAFP Identical to Polio But Twice as Deadly –Child Health Safety
• Understanding Your Western European Ancestors: Demographics: Death and Illness – Understanding Your Ancestors

Źródło: HOW PLUMBING (NOT VACCINES) ERADICATED DISEASE

Zobacz na: Kalendarz szczepień w XIX i XX wieku.
Oczekiwana dalsza długość trwania życia – J. I. Rodale

Wzrost oczekiwanej długości życia: Wpływ współczesnej medycyny na przedłużenie średniej długości życia – dr Peter Dingle.
Jak wymierały epidemie – Józef Słonecki
O krzyczącej niedorzeczności i strasznej szkodliwości szczepienia ospy. – ks. Wincenty Pixa
Przymus szczepień – historia szczepień obowiązkowych – dr Sherri Tenpenny