„Twierdzenie, iż ospa prawdziwa została pokonana dzięki szczepionkom jest żałosne i śmieszne, podczas gdy tylko 10% ludności było na nią kiedykolwiek zaszczepione.” – dr Glen Dettman
„W ciągu mojego długiego życia bezwzględnie egzekwowane [prawa] w całej Europie zakończyło się dwiema z najgorszych odnotowanych epidemii ospy prawdziwej, przy czym nasze dawne, bardziej przerażające epidemie tyfusu i cholery zostały w międzyczasie zakończone przez urządzenia sanitarne. Po tym niepowodzeniu zaufanie do szczepień zostało na chwilę podratowane dzięki wprowadzeniu izolacji, która od razu dała lepsze wyniki. Obecnie inteligentni ludzie nie szczepią swoich dzieci, ani prawo ich do tego nie zmusza. Rezultatem tego nie jest, jak prorokowali wyznawcy Jennera, eksterminacja rasy ludzkiej przez ospę; wręcz przeciwnie, więcej ludzi ginie obecnie na skutek szczepień niż ospy.” – George Bernard Shaw, Irish Times, 1944
Szczepienia: Historia mitu – Roman Bystrianyk i dr Suzanne Humphries
Wątpliwości związane ze szczepieniami – dr Charles Cyril Okell [1938]
Termin Szczepienia w 9 wydaniu Encyklopedii Britannica – Dr Charles Creighton
Antyszczepionkowa Liga z Leicester – 1869 rok
Metoda Leicester – ospa prawdziwa i nieszczepieni
Fakty dowodzące, że SZCZEPIENIA są zbędne i niebezpieczne. Na przestrzeni czterdziestu pięciu lat prowadzenia statystyk rejestracji – Alfred R. Wallace
O krzyczącej niedorzeczności i strasznej szkodliwości szczepienia ospy [1904] – Wincenty Pixa
Szczepionkowe błędne rozumowanie – John Pitcairn – 1911
O szczepieniu przeciw ospie prawdziwej [1912] – dr med. Anna Fischer-Duckelmann
Przymus szczepień – historia szczepień obowiązkowych – dr Sherri Tenpenny
Prezentacja dr Toma Macka dla CDC w sprawie ospy prawdziwej, 19 – 20 czerwca 2002 roku
Dwulatek przeżył reakcję na szczepionkę przeciwko ospie prawdziwej ojca [USA, 2007]
Leczenie chorób wirusowych: czy prawdę ukrywano przez dziesięciolecia? – dr Lee D. Merritt
„W czwartek Centrum Zapobiegania i Kontroli chorób powiadomiło, że dwuletni chłopczyk, u którego rozwinęła się ostra reakcja na szczepienie jego ojca przeciwko ospie prawdziwej wyzdrowiał, ale śledczy odkryli zakaźnego wirusa w całym jego domu…
Dr John Marcinak z Uniwersytetu Chicago, ekspert CDC informuje, że u chłopczyka rozwinęła się rzadka wysypka znana jako wyprysk krowiankowy po zabawie ze swoim ojcem, żołnierzem zaszczepionym przed wyjazdem do Iraku.” – Toddler survives smallpox vaccine reaction https://www.reuters.com/article/us-smallpox-boy-idUSN1744524120070518
„Pośród całej tej szalonej pracy, której lekarze, po tym jak stwierdzili, że jest daremna, by się opierać, prawdziwa ospa prawdziwa w najgorszej postaci wybuchła w mieście RINGWOOD w HAMPSHIRE i zabrała, jak sądzę (nie mam przy sobie sprawozdania), ponad sto osób, młodych i starych, z których każda przeszła ospę krowią „tak ładnie!”. I co teraz powiedziano? Czy szarlataneria wybuchła, a darczyńcy dwudziestu tysięcy funtów wstydzili się tego, co zrobili? Wcale nie: niepowodzenie przypisywano nieumiejętnym operatorom; nieświeżości materiału; jego nieautentycznej jakości.Przyznając to wszystko, plan został potępiony; ponieważ wielkie zalety, które przedstawiano, to to, że każdy mógł wykonać operację, a materiał był wszędzie obfity i bezpłatny. Ale były to marne wymówki; zwykłe szarlatanerstwo; bo co teraz wiemy? Dlaczego, w setkach przypadków, osoby zarażone ospą krowią przez SAMEGO JENNER’A, później zachorowały na prawdziwą ospę i albo zmarły z powodu choroby, albo cudem uniknęły śmierci!Wymienię dwa przypadki, w których strony były żywe i dobrze znane, jeden z nich całemu narodowi, a drugi bardzo licznemu kręgowi w wyższych sferach życia. Pierwszym jest Sir RICHARD PHILLIPS, tak dobrze znany ze swoich zdolnych pism, a równie dobrze znany ze swojego wzorowego postępowania jako szeryfa Londynu i z jego dożywotnich wysiłków w sprawie prawdziwej dobroczynności i ludzkości.Sir Richard miał, jak sądzę, dwóch synów, których żyły zostały zapłodnione przez samego obdarowanego. W każdym razie miał jednego, który kilka lat po tym, jak Jenner dał mu ubezpieczenie, stoczył bardzo ciężką walkę o życie, z rąk dobrej, staromodnej, dającej szwy i zanurzającej dołeczki ospy.Drugim jest PHILIP CODD, Esq., dawniej z Kensington, a teraz z Rumsted Court, niedaleko Maidstone, w hrabstwie Kent, który ma syna, który cudem uniknął prawdziwej ospy, około cztery lata temu, a który również został zarażony ospą krowią przez samego Jennera. Tego ostatniego wspomnianego dżentelmena znałem i szczerze szanowałem, odkąd obaj mieliśmy około osiemnastu lat.Kiedy młody dżentelmen, o którym teraz mówię, był bardzo młody, pewnego dnia, mając go na kolanach, zapytałem jego miłą i znakomitą matkę, czy był szczepiony. „Och, nie!” powiedziała, „zamierzamy go zaszczepić”. Po czym, idąc do ogrodu do ojca, powiedziałem: „Mam nadzieję, Codd, że nie zamierzasz wstrzyknąć tej obrzydliwej krowiej substancji temu pięknemu chłopcu”. „No cóż”, powiedział, „widzisz, Cobbett, to ma zostać zrobione przez samego Jennera”. Jaką odpowiedź udzieliłem, jakimi określeniami i epitetami obrzuciłem Jennera i jego szarlatanerstwo, pozostawiam do wyobrażenia czytelnikowi.Oto wystarczająco dużo przykładów; ale każdy czytelnik słyszał, jeśli nie widział, to dziesiątki innych. Młody pan Codd zaraził się ospą w szkole; i jeśli dobrze pamiętam, było kilku innych „zaszczepionych” młodzieńców, którzy zrobili to samo, w tym samym czasie. Jednakże szarlataneria zawsze miała swoje miejsce. Teraz, gdy ospa krowia okazała się nie być gwarancją przeciwko ospie, staje się ona „łagodniejsza”, gdy nadchodzi! To naprawdę ładne przetasowanie! Musicie się jej bać przez całe życie, mając jako jedyną pociechę to, że gdy nadejdzie (a może cię dopaść w obozie lub na morzu), będzie „łagodniejsza!” Nie była zbyt łagodna, by zabić w RINGWOOD; a jej łagodność, w przypadku młodego pana Codda, nie powstrzymała jej przed oślepieniem go na odpowiednią liczbę dni. Nie zapomnę łatwo niepokoju i lęku ojca i matki w tej sytuacji; oboje najlepsi z rodziców, oboje teraz ukarani za uleganie tej modnej szarlatanerii. Nie powiem, że sprawiedliwie ukarani; ponieważ uczucie do dzieci, pod którym nie prześcignęli ich żadni rodzice na ziemi, było powodem, dla którego słuchali tej szarlatanerii, która zapobiegała niebezpieczeństwu. Tak samo jest w przypadku innych rodziców; ale rodzice powinni być pod wpływem rozumu i doświadczenia, a także pod wpływem uczucia; a teraz, w każdym razie, powinni zignorować tę naprawdę niebezpieczną szarlatanerię.” – Advice to Young Men, by William Cobbett, 1829, str. 263-264 http://www.gutenberg.org/files/15510/15510-h/15510-h.htm
„Tak więc to w rzeczywistości społeczeństwo, a nie środowisko medyczne, z nieodpartą wiarą poparła szczepienia, wyrywając wynalazek z rąk Jennera i ustanawiając go w formie, którą sam odrzucił. Jenner nie był człowiekiem nauki, ale też nie był głupcem; i kiedy odkrył, że ludzie, którzy przeszli krowiankę, czy to przez zakażenie w oborze podczas dojenia, czy przez szczepienie, nie byli, jak przypuszczał, odporni na ospę prawdziwą, przypisał przypadki odporności, które wcześniej go zmyliły, chorobie koni, która być może dlatego, że nie pijemy końskiego mleka ani nie jemy końskiego mięsa, jest w naszej wyobraźni trzymana na większy dystans niż nasza matka-karmicielka, krowa. W każdym razie społeczeństwo, które było bezgranicznie ufne wobec krowy, nie chciało mieć nic wspólnego z koniem; i po dziś dzień prawo nakazujące szczepienie jennerowskie jest realizowane poprzez inokulacje antyjennerowskie, ponieważ społeczeństwo tak chciało, wbrew Jennerowi.
Wszystkie najohydniejsze kłamstwa i przesądy, które zhańbiły szał szczepionkowy, zostały wpojone lekarzom przez społeczeństwo. To nie lekarze pierwsi zaczęli głosić, że wszyscy nasi starsi ludzie pamiętają czasy, kiedy prawie każda twarz, którą widzieli na ulicy, była okropnie poorana ospą, i że całe to oszpecenie zniknęło po wprowadzeniu szczepień. Sam Jenner wspominał o tym wyimaginowanym zjawisku przed wprowadzeniem szczepień i przypisywał je starszej praktyce inokulacji ospy, dzięki której Wolter, Katarzyna II oraz Lady Mary Wortley Montagu z takim przekonaniem oczekiwali, że choroba stanie się nieszkodliwa. To nie Jenner skłonił ludzi do twierdzenia, że ospa prawdziwa, jeśli nie została wyeliminowana przez szczepienia, to przynajmniej stała się dużo łagodniejsza: przeciwnie, opisał on epidemię sprzed szczepień, w której żaden z zaatakowanych nie kładł się do łóżka ani nie uważał siebie za poważnie chorego. Ani Jenner, ani żaden inny lekarz, o ile wiem, nigdy nie wpajał popularnego poglądu, że przed wynalezieniem szczepień każdy przechodził ospę prawdziwą jako coś oczywistego. Że lekarze zarażają się tymi urojeniami i w swojej nieprofesjonalnej roli jako członkowie społeczeństwa podlegają im jak inni ludzie, to prawda; ale gdybyśmy mieli rozstrzygnąć, czy szczepienia zostały najpierw narzucone społeczeństwu przez lekarzy, czy lekarzom przez społeczeństwo, musielibyśmy orzec przeciwko społeczeństwu.” – Źródło: The Doctor’s Dilemma: Preface On Doctors, Bernard Shaw, 1909 https://www.gutenberg.org/files/5069/5069-h/5069-h.htm
„Nie ma wątpliwości, że idealne warunki sanitarne prawie zatarły tą chorobę (ospę prawdziwą) i prędzej czy później zniknie całkowicie. Oczywiście kiedy ten czas nadejdzie najprawdopodobniej zasługa ta zostanie przypisana szczepieniom.” – John Tilden M.D (1851-1940)
„To nonsens sądzić, że można wstrzykiwać ropę, która zwykle pobierana jest z krost na ciele zmarłych na ospę; to jest podstawa tego; myśleliśmy, że pochodzi to z ospy krowiej, ale producenci
zaprzeczają temu i mówią, że najbardziej rzetelna forma pochodzi z krost kogoś kto umarł na ospę prawdziwą.
Nie do pomyślenia jest fakt, że można coś takiego wstrzykiwać małym dzieciom i uważać, że to polepszy ich stan zdrowia.” – Dr William Howard Hay (1937)
Dr Louis Parkes przewodniczący Rady Królewskiego Instytutu Sanitarnego w 1922 roku zadeklarował:
Nasze uwolnienie od ospy, nie może być przypisywane szczepieniom. W dużym stopniu stało się to dzięki środkom zapobiegawczym w portach, izolacji chorych w szpitalach i działaniom podejmowanym w celu kontroli ludzi, którzy mieli styczność z infekcją.” – M. Beddow Bayly
Georg Bernard Shaw i jego wypowiedzi z czasów szczepień przeciw ospie prawdziwej:
„Każdy lekarz prędzej pozwoli koledze zdziesiątkować cala okolice, niż naruszy wieź zawodowej lojalności odwracając się od niego.”
„W chwili obecnej, inteligentni ludzie nie szczepią swoich dzieci, a nawet prawo nie zmusi ich do zmiany decyzji. Jenner prorokował eksterminacje rasy ludzkiej przez ospę. Przeciwnie więcej osób zabiły szczepienia niż ospa. „- (1944) https://www.publichealthjrnl.com/article/S0033-3506(14)00164-4/fulltext#sec5.3
„Szczepienie jest odwróceniem najbardziej zdegradowanych i ohydnych form plemiennego rytuału, które powinny być uznane za przestępstwo po wielkiej epidemii w 1871 roku.” (1906)
„Nic, tylko naturalna ignorancja społeczeństwa, błędności zwykłych lekarzy medycznych sprawia, ze takie barbarzyństwo jak szczepienie jest możliwe. Ostatnie wydarzenia pokazały, ze prości lekarze wesoło szczepią bez żadnej wiedzy na temat stanu zdrowia pacjenta, szczepienie jest niczym usiłowanie zabójstwa.” (1906)
„W czasie ostatniej dużej epidemii na przełomie wieków byłem członkiem Komitetu ochrony Zdrowia w okręgu londyńskim i widziałem , w jaki sposób statystyka wspiera wiarę w szczepionki. Robi się to przypisując wszystkim chorym poddanym ponownemu szczepieniu diagnozy pęcherzykowego zapalenia skóry i łagodnej odmiany ospy lub czegokolwiek innego, byleby nie samej ospy.”
Fragment z książki „Leicester: Sanitation versus Vaccination” autorstwa J.T. Biggsa
[Pobierz całą książkę jako pdf 43 Mb – lub czytaj online]
TABELA 21 – str. 291
Współczynnik śmiertelności z powodu ospy prawdziwej, przypadki zachorowań wśród szczepionych i ponownie zaszczepionych populacji w porównaniu z „nie chronionym” Leicester w latach od 1860 do 1908.
Biggs napisał: „W tym porównaniu podałem liczbę przypadków ponownie zaszczepionych, zgonów oraz każdego współczynnika śmiertelności oddzielnie i razem, aby można je było porównać z Leicesterem. Mam pytanie do zwolenników szczepień, jeśli nadmierna śmiertelność z powodu ospy prawdziwej w Japonii, w armii i marynarce brytyjskiej nie jest następstwem szczepienia oraz ponownego doszczepienia, to co jest przyczyną takiego stanu rzeczy? Próba odpowiedzi na to pytanie okazałaby się ciekawym studium psychicznym, dowiedzielibyśmy się do jakiego stopnia wzniosła by się elokwentna gloryfikacja sir George Buchanana*podczas objaśniania tych wyników – ale w przeciwnym kierunku.”
*Jego praca nad szczepieniem przeciwko ospie prawdziwej doprowadziła do uchwalenia Compulsory Vaccination Act z 1867 roku, która zmuszała do szczepień poprzez grzywny, zajmowanie własności oraz aresztowanie rodziców, którzy się nie stosowali do przymusu szczepienia.
TABELA 29 – str.492
Porównanie epidemii ospy prawdziwej, kosztów i śmiertelności
Anglia i Walia – wskaźnik śmiertelności z powodu ospy prawdziwej i szkarlatyny w latach 1838-1890
Ponad sto lat temu, Mahatma Gandhi opublikował książkę, w której omawia niebezpieczeństwa i brak skuteczności szczepionek.
Cała książka jest dostępna do przeczytania online tutaj: A Guide to Health by Mahatma Gandhi
http://www.gutenberg.org/ebooks/40373?msg=welcome_stranger
„Szczepienie to barbarzyńska praktyka i jedna z najbardziej zgubnych urojeń naszych czasów, nie spotykana nawet wśród tak zwanych dzikich ras świata. Jej zwolennicy nie zadowalają się jej przyjęciem przez tych, którzy nie mają do niej zastrzeżeń, ale dążą do narzucenia jej wszystkim ludziom z pomocą kodeksu karnego i surowych kar. Praktyka szczepień nie jest bardzo stara, datuje się bowiem dopiero od 1798 r. n.e. Jednak w tym stosunkowo krótkim okresie, który upłynął, miliony padły ofiarą urojenia, że ci, którzy się szczepią, są bezpieczni przed atakiem ospy prawdziwej. Nikt nie może powiedzieć, że ospa prawdziwa koniecznie zaatakuje tych, którzy nie zostali zaszczepieni; zaobserwowano bowiem wiele przypadków, gdy nieszczepieni ludzie byli wolni od jej ataku. Z faktu, że niektórzy ludzie, którzy nie są zaszczepieni, zapadają na [str. 107] chorobę, nie możemy oczywiście wnioskować, że byliby odporni, gdyby tylko się zaszczepili.
Ponadto szczepienie to bardzo brudny proces, ponieważ surowica wprowadzana do ludzkiego ciała obejmuje nie tylko tę z krowy, ale także z samego pacjenta chorego na ospę prawdziwą. Przeciętny człowiek zwymiotowałby na sam widok tej substancji. Jeśli ręka przypadkiem jej dotknie, zawsze myje się ją mydłem. Sama sugestia skosztowania jej wypełnia nas oburzeniem i obrzydzeniem. Ale jak niewielu z tych, którzy się szczepią, zdaje sobie sprawę, że w efekcie jedzą tę obrzydliwą substancję! Większość ludzi wie, że w przypadku kilku chorób leki i płynne pokarmy wstrzykuje się do krwi i że są one przyswajane przez organizm szybciej niż gdyby były przyjmowane doustnie. Jedyna różnica między wstrzykiwaniem a zwykłym procesem jedzenia przez usta polega na tym, że w pierwszym przypadku przyswajanie jest natychmiastowe, podczas gdy w drugim jest powolne. A jednak nie wzdragamy się przed szczepieniem! Jak dobrze powiedziano, tchórze umierają za życia, a nasze szaleństwo na punkcie szczepień wynika wyłącznie ze strachu przed śmiercią lub oszpeceniem przez ospę prawdziwą.
Nie mogę też nie czuć, że szczepienie jest naruszeniem nakazów religii i moralności. [Str. 108] Picie krwi nawet martwych zwierząt jest postrzegane z przerażeniem nawet przez nawykłych mięsożerców. A czymże jest szczepienie, jeśli nie przyjmowaniem zatrutej krwi niewinnego żywego zwierzęcia? O wiele lepiej byłoby dla bogobojnych ludzi, gdyby tysiąc razy stali się ofiarami ospy prawdziwej i nawet umarli straszną śmiercią, niż mieliby być winni takiego aktu świętokradztwa.
Kilku z najbardziej myślących ludzi w Anglii pracowicie zbadało liczne zła szczepień, a także powstało tam Towarzystwo Antyszczepionkowe. Członkowie tego stowarzyszenia wypowiedzieli otwartą wojnę szczepieniom, a wielu z nich trafiło nawet do więzienia w tej sprawie. Ich zastrzeżenia wobec szczepień można streścić następująco:
(1) Przygotowanie szczepionki z wymion krów lub cieląt pociąga za sobą niewypowiedziane cierpienie tysięcy niewinnych istot, czego nie da się w żaden sposób usprawiedliwić nawet potencjalnymi korzyściami płynącymi ze szczepień.
(2) Szczepienie, zamiast przynosić korzyści, wyrządza znaczne szkody, wywołując wiele nowych chorób. Nawet jego zwolennicy nie mogą zaprzeczyć, że po jego wprowadzeniu pojawiło się wiele nowych schorzeń.
(3) Szczepionka przygotowana z krwi chorego [osobnika] na ospę prawdziwą prawdopodobnie zawiera i przenosi zarazki wszystkich chorób, na które ten mógł równocześnie cierpieć.
(4) Nie ma żadnej gwarancji, że osoba zaszczepiona nie zachoruje na ospę. Dr Jenner, twórca szczepień, pierwotnie zakładał, że całkowitą odporność można uzyskać przez pojedyncze wkłucie w jedno ramię. Gdy okazało się to nieskuteczne, zaczęto twierdzić, że szczepienie obu ramion wystarczy. Gdy i to zawiodło, uznano, że należy szczepić oba ramiona w kilku miejscach i powtarzać zabieg co siedem lat. W końcu okres odporności skrócono do trzech lat! Wszystko to jasno pokazuje, że sami lekarze nie mają jednoznacznych poglądów na ten temat. Prawda jest taka, jak już wspomniano, że nie można twierdzić, iż ospa nie zaatakuje zaszczepionych, ani że każda odporność musi wynikać ze szczepienia.
(5) Szczepionka jest substancją nieczystą, a oczekiwanie, że jeden rodzaj brudu usunie inny, jest po prostu głupotą.” – Część 2, rozdział 6, A Guide To Health by Mahatma Gandhi, 1921
Hamowanie replikacji wirusa krowianki przez nitazoksanid (nitazoxanide)
— Nitazoksanid hamuje replikację wirusa krowianki.
— Hamowanie następuje po wejściu, ale przed późną ekspresją genów.
— Mechanizm prawdopodobnie wynika z tego, że nitazoksanid zakłóca adaptacje metaboliczne potrzebne do wydajnej replikacji wirusa.
Nitazoksanid (NTZ) jest zatwierdzonym przez FDA lekiem przeciwpierwotniakowym, który hamuje również kilka bakterii i wirusów. Jednak jego wpływ na wirusy ospy nie jest znany. Dlatego zbadaliśmy wpływ NTZ na wirusa krowianki (VACV). Stwierdziliśmy, że NTZ hamuje wytwarzanie wirusa krowianki z EC50 ~2μM, siłą porównywalną do tej zgłaszanej dla kilku innych wirusów. Blokada hamująca pojawia się na wczesnym etapie cyklu życiowego wirusa, przed replikacją wirusowego DNA. Mechanizm hamowania wirusa prawdopodobnie nie jest spowodowany aktywacją wewnątrzkomórkowych szlaków odporności wrodzonej, takich jak kinaza białkowa R (PKR) lub sygnalizacja interferonu, w przeciwieństwie do tego, co sugerowano, aby pośredniczyć w działaniu NTZ przeciwko niektórym innym wirusom. Nasze odkrycie, że dodatek egzogennego palmitynianu częściowo ratuje produkcję wirusa krowianki przed hamującym działaniem NTZ sugeruje, że NTZ utrudnia adaptacje w metabolizmie komórkowym, które są potrzebne do skutecznego zakończenia cyklu replikacji wirusa krowianki.” – Virology. 2018 May; 518: 398–405; Inhibition of vaccinia virus replication by nitazoxanide https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0042682218301028