Mertiolat i tajemniczy kruczek prawny Ely Lilly – Steven Higgs

Wśród konserwantów największe znaczenie pod względem właściwości alergizujących ma mertiolat – występujący w lekach do stosowania miejscowego oraz szczepionkach.

Każdy orientujący się w mijających kulturach politycznych i biznesowych w stanie Indiana nie będzie  zaskoczony tym, że przywódcy tego stanu odegrali dużą rolę w jednym z pierwszych wielkich skandali związanych z administracją George’a W. Busha. Ten epizod stał się częścią chyba największej katastrofy ekologicznej we współczesnych czasach  – chodzi o dożylną ekspozycję całego pokolenia dzieci na potężną neurotoksynę.

Po wszystkim “przywódcy” tacy jak Dan Quayle, Evan Bayh i Mitch Daniels obniżyli pozycję stanu w rankingu magazynu Forbes do 49 miejsca w 2007 roku – ranking dotyczy jakości środowiska. W magazynie tym przeczytać możemy;

“Wszyscy cierpią z powodu mieszanki odpadów toksycznych, dużej ilości zanieczyszczeń i zużycia oraz braku wyraźnych planów jak temu zaradzić. Spodziewamy się, że nic się nie zmieni w tej kwestii. ” Odnosi się to zarówno do stanu Indiana [miejsce 49] jak i Wirginia [miejsce 50].

W rzeczy samej wiceprezes Eli Lilly and Company, następnie dyrektor ekonomiczny odpowiedzialny za budżet (OMB) w admistracji Busha, teraz gubernator stanu Indiana pojawił się na 5 stronie bestsellerowej książki (2005) Davida Kirby pod tytułem „Evidence of Harm: Mercury in Vaccines and the Autism Epidemic: A Medical Controversy [Dowód szkodliwości: Rtęć w szczepionkach i autyzm: Medyczna kontrowersja].” Podobnie jak ówczesny dyrektor wykonawczy firmy Eli Lilly Sidney Taurel. W dużej mierze, gracze z Indiana zainspirowali Davida do napisania tej książki, były reporter New York Timesa, tak mówił podczas ostatniego wywiadu w swoim domu w Brooklynie:

“Po raz pierwszy zainteresowałem się szczepionkami, autyzmem i całą tą kontrowersją w listopadzie 2002 roku, kiedy Izba Reprezentantów przegłosowała ustawę  Homeland Security Bill, która utworzyła Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego” (…)

“Głęboko schowany w tej ustawie, w środku nocy, był umieszczony i zakamuflowany „kruczek prawny”, który oddalał wszystkie pozwy sądowe przeciwko producentowi szczepionek za dodawanie substancji o nazwie tiomersal [mertiolat] – konserwantu na bazie rtęci – do szczepionek podawanych dzieciom, z takiego powodu, że może być przyczyną autyzmu.”

***

Chemik i pracownik Eli Lilly dr Morris Kharasch opracował tiomersal i złożył wniosek o patent w czerwcu 1929 roku. Cztery miesiące później, firma z Eli Lilly z siedzibą w Indianapolis zarejestrowała tą substancję pod nazwą „ Mertiolat ”. Gigant farmaceutyczny zatrzymał produkcję tiomersalu w 1974 roku, ale utrzymał prawa patentowe i licencyjne.

Podczas gdy mertiolat był wykorzystywany w szczepionkach od dziesięcioleci, jego zwiększone wykorzystanie nastąpiło do pod koniec 80-tych lat i na początku 90-tych co zbiegło się w czasie z pojawieniem się epidemii autyzmu w Ameryce. Wyczerpujący przegląd literatury naukowej dokonany przez Institute of Medicine w 2001 roku pod tytułem „Immunization Safety Review: Thimerosal-containing Vaccines and Neurodevelopmental Disorders – Przegląd bezpieczeństwa szczepień: szczepionki zawierające mertiolat oraz kwestia schorzeń neurorozwojowych”  w którym stwierdzono, że nie znaleziono związku przyczynowego pomiędzy tiomersalem i rosnącą częstością występowania zaburzeń ze spektrum autyzmu, zespołem nadpobudliwości z deficytem uwagi oraz opóźnieniem mowy wśród amerykańskich dzieci. Ale autorzy jasno określili, że go nie wykluczyli.

Autorzy raportu piszą w podsumowaniu:

“Komisja stwierdza, że choć nie potwierdzono tego, że hipoteza mówiąca o tym, że narażanie na szczepionki zawierające tiomersal może być związane z zaburzeniami rozwoju układu nerwowego co opiera się ona na informacjach pośrednich i niepełnych, … hipoteza jest biologicznie prawdopodobna”

Zanim Izba Reprezentantów i Senat głosowali nad raportem komisji przy ustawie  Homeland Security Act z 2002 roku, Eli Lilly i inne firmy farmaceutyczne stały się przedmiotem rosnącego sporu ze strony rodziców, którzy uważali, że ich dzieci nabawiły się autyzmu w wyniku szczepionek zawierających  tiomersal [ mertiolat ]. Potajemny szczepionkowy zabieg, który przykuł uwagę Kirby’ego i innych dziennikarzy nazwano  „kruczkiem prawnym Eli Lilly [Lilly Rider] “.

***

David Kirby pisał dla Times w 2002 roku i nigdy nie słyszał o tiomersalu. Ani nie wiedział, że rtęć znajduje się w szczepionkach. Ale wiedział wystarczająco dużo o metalach ciężkich, aby kwestionować mądrość stojącą za wstrzykiwaniem tych metali w ramiona niemowląt.

Pomyślałem: “Cóż, rząd musi to dobrze monitorować, a jeśli używają rtęci w szczepionkach to musi być bardzo, bardzo dobry powód, aby to robić. A także ilość musi być w takich małych, maleńkich ilościach, które nie mogą być szkodliwe.” Powtarzał również, że “nie wiedział za wiele” na temat rtęci lub autyzmu w tamtym czasie.

Jednak dziennikarski instynkt Kirby’ego zaiskrzył. “Co tak naprawdę mnie uderzyło to to, że establiszment medyczny z całym przekonaniem mówił, że ‘Tiomersal [ mertiolat ] jest całkowicie bezpieczny’. Firmy farmaceutyczne mówiły: ‘Jest całkowicie bezpieczny’. Politycy mówili, że: ‘Jest całkowicie bezpieczny’.” Rozumował, że gdyby to było prawdą to dlaczego, aż takie zabezpieczenia prawne są potrzebne? Dlaczego po prostu publicznie nie przyznali, że firmy farmaceutyczne mają ochronę przed odpowiedzialnością cywilną?

Ponieważ „Kruczek prawny Eli Lilly” został wprowadzony do ustawy podczas konferencji komisji i żaden ustawodawca za wyjątkiem tych bezpośrednio zaangażowanych w temat o tym nie wiedział, że tam jest, kiedy oddawali swoje głosy na końcową ustawę. Kirby zapytał:

“Dlaczego w tajemnicy w środku nocy, tak, żeby nikt nie wiedział, że tam jest, dołożono taki  przepis prawny?”

Historia stała się “prawdziwym kryminałem” w Waszyngtonie. Lider większości parlamentarnej Dick Armey reprezentujący stan Texas, powiedział, że “jeżdziec Ely Lilly” został wprowadzony na prośbę Białego Domu [Busha], który miał długie i bliskie relacje polityczne z Eli Lilly. Były prezydent George Bush Senior pracował w zarządzie Eli Lilly w latach 70-tych. Bush Junior wyznaczył Sidney’a Taurela do elitarnego Zespołu Doradczego ds. Bezpieczeństwa Wewnętrznego. A Mitch Daniels oczywiście był wśród jego nominatów najwyższego poziomu.

 

Kirby powiedział, że “okazało się, że to lider większości Dick Armey z Teksasu przyznał się do tego. Ale chciałem wiedzieć dlaczego? Chciałem wiedzieć o co chodzi z tiomersalem, że byli o niego aż tak bardzo zaniepokojeni.”

***

Kirby początkowo pomyślał, że historia z tiomersalem była idealna dla New York Times Magazine lub innego czasopisma jako artykuł. Niestety magazyn wypuścił już artykuł pod tytułem „Not-so-crackpot autism theory [Hipoteza autyzmu nie taka zwariowana].” Nie spotkał się z dużym zainteresowaniem gdziekolwiek indziej i doszedł do wniosku, że to co naprawdę miał to książkę. Jego przedstawiciel zgodził się i w marcu 2005 roku opublikowano „Evidence of Harm [Dowód szkodliwości]”. Rok później wygrał „Investigative Reporters and Editors 2005 za wybitny raport śledczy w książce.”

Kirby mówi, że połączenie pomiędzy Waszyngtonem a Indianapolis jest “bardzo, bardzo rozległe.” W dodatku zapewnia jeden z najlepszych przykładów tego, co kiedyś w jednym z e-maili nazwał “wiariackim światem” polityki autyzmu. “Zupełnie przypadkowo, bardzo konserwatywny członek kongresu, republikanin Dan Burton z okręgu w którym znajduje się Eli Lilly w stanie Indiana, który niewątpliwie jest jednym z najbardziej konserwatywnych członków Izby Reprezentantów.”

Burton zazwyczaj jest pro-biznesowy i popiera George’a W. Busha i Mitcha Danielsa. Ale jego wnuk doznał autyzmu po otrzymaniu siedmiu szczepionek w jednym dniu i popędził na pogotowie z napadami, gorączką itp. Kirby mówił, że “Dan Burton całkowicie obwinia szczepionki, tak samo jak  wielu rodziców i dziadków po tym gdy widzą co się dzieje z dzieckiem.”

Burton był przewodniczącym potężnej komisji „House Government Reform Committee”, a Henry Waxman liberalny demokrata z Los Angeles, był najwyższym członkiem mniejszościowym w komisji. Ich największe starcie między sobą dotyczyło właśnie kwestii związku autyzmu ze szczepionkami.

“Mieliśmy  tego liberalnego demokratę z Los Angeles, który nieustannie walczył z tym konserwatywnym republikaninem z Indianapolis, ciągle darli ze sobą koty w kwestii tiomersalu.” I podczas gdy można by pomyśleć, że konserwatywny republikanin z okręgu Eli Lilly będzie walczył w obronie swojego wyborcy i firmy, która zatrudnia tak wielu ludzi w jego okręgu i zrobiła tak wiele dobrego, a ten liberalny demokrata by protestował przeciwko Wielkiej Pharmie, złej Pharmie, to ich role były całkowicie odwrócone.

W charakterze przewodniczącego Government Reform Committee, Dan Burton przez trzy lata przeprowadzał rozprawy i śledztwo w sprawie związku tiomersalu z autyzmem. W maju 2003 roku podkomisja Human Rights and Wellness w której również był przewodniczącym, wydała raport zatytułowany  “Mercury in Medicine: Taking Unnecessary Risks [ Rtęć w medycynie: podejmowanie niepotrzebnego ryzyka]”, które skutecznie oskarżał Eli Lilly i innych producentów szczepionek o oszukiwanie narodu od dziesięcioleci i zanieczyszczanie całych pokoleń dzieci.

W raporcie stwierdzono, że do czasu gdy rząd federalny przeprowadził kompleksowy przegląd rtęci w szczepionkach w 1999 roku i zalecił zaprzestania jej używania, więcej niż 50 zatwierdzonych szczepionek zawierało tiomersal [ mertiolat ].

“W lipcu 2000 roku, szacuje się, że 8.000 dzieci dziennie  było narażonych na kontakt z rtęcią w ilościach przekraczających federalne wytyczne poprzez obowiązkowe szczepionki.”

Burton w raporcie pisze, że pomimo powszechnego stosowania tiomersalu w większej części  XX wieku, literatura naukowa była przepełniona ostrzeżeniami związanymi z jego bezpieczeństwem. “W licznych publikacjach, naukowcy sugerują, że należy podjąć dużą ostrożność podczas narażania na niego ludzi. Na przykład w pracy opublikowanej w 1934 roku zauważono: “Niewiele wiadomo o związkach rtęci wszczepianych ludziom. W związku z tym lepiej stosować minimalną ilość tego środka konserwującego.”

W części zatytułowanej „Valid Concerns About Mercury In Vaccines Were Ignored by Federal Policymakers and Vaccine Manufacturers for Decades [Aktualne wątpliwości dotyczące rtęci w szczepionkach były ignorowane przez federalnych decydentów i producentów szczepionek przez dziesięciolecia]” raport wymienia różne ostrzeżenia, wydawane od początku lat 30-tych do końca lat 70-tych o braku wiedzy na temat jego bezpieczeństwa lub o niekorzystnych skutkach jaki miał na ludzi i zwierzęta.

Wśród nich był list z 1935 roku od dyrektora Usług Biologicznych w firmie Pittman-Moore Company do dr Jamieson w Eli Lilly. Pisał: “Uzyskaliśmy znaczącą miejscową reakcję u około 50 procent psów, którym wstrzyknięto surowicę zawierającą rozcieńczony Mertiolat.” “… Mertiolat jest niezadowalający jako środek konserwujący surowicę przeznaczoną do stosowania u psów.”

***

Raport Burtona wybiera Eli Lilly do kontroli. Były pracodawca Danielsa nie był jedynym producentem tiomersalu lub innych produktów zawierających rtęć. Jednak historia mertiolatu Eli Lilly przyćmiła wszystkie inne firmy. Raport mówi, że:  “W związku z tym należy dokonać przeglądu listy osiągnięć Eli Lilly, aby upewnić się co do bezpieczeństwa i niezawodności tego produktu”.

Przegląd mówi również, że firma Eli Lilly ignorowała wielokrotne ostrzeżenia i używała wątpliwej jakości dowodów w celu obrony dalszego wykorzystywania mikstury zawierającej rtęć przez te wszystkie lata. “Przegląd dokumentów wewnętrznych Eli Lilly sięga do 70 lat wstecz i sugeruje, że jedyne badanie tiomersalu z udziałem ludzi zostało przeprowadzone przed 1930 rokiem”. “Przez kolejne siedem dekad rzecznicy Eli Lilly odnosili się do tego pierwotnego badania jako dowodu na bezpieczeństwo tiomersalu.”

Historia jednak pokazała, że to “niekontrolowane badanie było zdecydowanie niewystarczające”.  Spróbowano dożylnego roztworu zawierającego tiomersal [mertiolat ] jako eksperymentalnej kuracji dla 22 mężczyzn, którzy byli poważnie chorzy na zapalenie opon mózgowych. Jak się okazało, kuracja była nieskuteczna, jednak lekarz, który przeprowadził to badanie sformułował wniosek, że roztwór nie spowodował żadnych szkodliwych skutków ubocznych.

Raport Burtona stwierdza, że: “Jest oczywistym dzisiaj, że tak ograniczona liczba badanych cierpiąca z powodu tej samej poważnej choroby, nie mogłaby być uznana za wystarczającą wielkość próby losowej, a badanie takie jak to miałoby bardzo niewielką wartość jak na dzisiejsze standardy”.

W 1974 roku na krótko przed tym jak Eli Lilly zaprzestała produkcji tiomersalu, komisja doradcza amerykańskiej Agencji Żywności i Leków określiła tiomersal [mertiolat ] jako produkt w sprzedaży zza lady, że nie jest już “ogólnie uznawany za bezpieczny”. A do połowy lat 80-tych roku firma Eli Lilly wypadła z biznesu sprzedaży wyrobów zawierających tiomersal.

Ale Mertiolat w dalszym ciągu stosowano. “W 1990 roku, tiomersal był wytwarzany przez wiele firm w tym Sigma-Aldrich, Inc.; EM Industries, Inc. (teraz EMD Chemicals Inc., the North American extension of Merck KGaA); Dow Chemical Company; Spectrum Laboratory Products, Inc. (wcześniej Spectrum Quality Products, Inc.); oraz GDL International, Inc.”

***

Dołączenie „Kruczku prawnego Eli Lilly” do ustawy Homeland Security Act [Bezpieczeństwa Wewnętrznego] zostało zadenuncjowane przez polityków z obu stron sceny politycznej. W książce „Evidence of Harm” David Kirby cytuje matkę autystycznego dziecka, która była blisko Dan Burtona. Powiedziała, że notorycznie ognisty temperament kongresmena wziął górę po tym jak dowiedział się, że głosował na „Kruczek Prawny Eli Lilly” i skonfrontował się z liderem większości parlamentarnej Dickiem Armey. Matka mówiła, że “Powiedziano mi, że tych dwóch prawie pobiło się na pięści”.

Podczas gdy Dick Armey szybko odwołał swoje roszczenie, że Biały Dom stał za „Kruczkiem Prawnym Eli Lilly”, kontrowersje jakie to wywołało zmusiło Mitcha Danielsa oraz firmę do publicznego zaprzeczenia winie.

Daniels wyraża ignorancję odnośnie „kruczku” i niemal z niedowierzaniem odnosi się do tiomersalu. W wywiadzie dla The Washington Post z 28 listopada 2002 roku powiedział, że: “Osobiście nie brałem jakiegokolwiek udziału w tych przepisach.” “Nie rozmawiałem z nikim, zarówno wewnątrz jak i zewnątrz administracji. Nie komunikowałem się z nikim z Eli Lilly odnośnie tej kwestii. W rzeczywistości nawet nie słyszałem o tiomersalu [do teraz], co nie jest zaskakujące bo Eli Lilly przestało go produkować dekadę wcześniej zanim zacząłem tam pracować.”

Gdy publiczne oburzenie w sprawie tiomersalu wybuchło w 1999 roku po tym jak Amerykańska Publiczna Służba Zdrowia [US PHS] i Amerykańska Akademia Pediatrii [AAP] zaleciła stopniowe jego wycofywanie z użytku to Daniels był wtedy starszym wiceprezes Eli Lilly ds. strategii korporacji.

Firma Eli Lilly również przyjęła postawę „kto-ja?” w stosunku do tej sprawy.

Rzecznik firmy powiedział, że “absolutnie nie kontaktowaliśmy się z Mitchem Danielsem, ani kimkolwiek z jego biura w tym temacie”. „Jest dla nas tajemnicą, jak ten wpis w ustawie się tam znalazł.”

W obliczu dwupartyjnego charakteru autyzmu i rosnącej burzy medialnej przewodniczący Izby Reprezentantów  Dennis Hastert, (reprezentujący Illinois) oraz lider Większości Parlamentarnej w Senacie Bill Frist (reprezentujący Tennessee ) uzgodnili przed końcem 2002 roku usunięcie „Kruczku prawnego Eli Lilly” z ustawy Homeland Security Act podczas kolejnej sesji Kongresu. Bill Frist bronił tych samych przepisów, „kruczku prawnego Eli Lilly” w innej legislacji przed głosowaniem w sprawie Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

W oświadczeniu cytowanym przez Dow Jones Business News w dniu 10 stycznia 2003 roku, rzecznik Eli Lilly mówi, że firma jest rozczarowana kapitulacją kierownictwa Republikanów w tej sprawie oraz,  że “proces w którym ten akt prawny został uchwalony nie był pożądany”.

14 stycznia 2003 reporter biznesowy Thomasa P. Wyman w kolumnie gazety Indianapolis Star podsumował szkody wyrządzone Eli Lilly and Company, napisał, że wyłoniła się z afery “z niewiele więcej jak podbitym marketingowym okiem. …Te ustawodawcze zręczne sztuczki zachęciły korporacyjne oblicze Eli Lilly.”

Kirby pisze, że patent Eli Lilly na Mertiolat niedługo się kończy i nadal jest używany w szczepionkach przeciw grypie, podawanej dzieciom w dawkach, które “zawierają 25 mikrogramów rtęci co jest ilością większą niż może wytrzymać osoba ważącą 226 kg zgodnie z wytycznymi Agencji Ochrony Środowiska [EPA].”

Steven Higgs jest redaktorem The Bloomington Alternative, pisze również “Autism and the Indiana Environment Blog.”  Można się z nim skontaktować pod adresem

ed****@Bl********************.com

Źródło: http://www.counterpunch.org/2010/01/22/the-mystery-of-the-eli-lilly-rider/

 

Zobacz na: Tiomersal

10 kłamstw wypowiadanych przez tych którzy mówią, że rtęć w szczepionkach jest bezpieczna.