Uczono nas, iż szczepienia w dzieciństwie dają dożywotnią odporność… jednak nie – Russell Blaylock

W oryginalnym opisie koncepcji odporności stada, ochrona populacji w ogóle miała miejsce tylko wtedy, gdy ludzie naturalnie przeszli przez infekcję. Powodem tego jest fakt, że naturalnie nabyta odporność trwa przez całe życie. Zwolennicy szczepionek szybko uczepili się tej koncepcji i zastosowali ją do odporności wywołanej szczepieniem. Jednak jest jednym duży problem – odporność wywołana szczepionką trwała tylko przez stosunkowo krótki okres czasu od 2 do co najwyżej 10 lat, a następnie odnosi się tylko do odporności humoralnej. To dlatego po cichu zaczęli sugerować szczepienia przypominające, nawet u powszechnych chorób wieku dziecięcego takich jak ospa wietrzna, odra, świnka czy różyczka.

Następnie odkryli jeszcze większy problem, że utrzymywanie się efektów szczepionek przypominających trwa zaledwie 2 lat lub mniej. To dlatego teraz widzimy nakazy na młodzież rozpoczynającą edukację w szkołach średnich aby dostawała kolejne szczepionki i to nawet te przy których wcześniej upierano się, że dają odporność na całe życie, jak na przykład MMR. To samo zaczyna się sugerować w pełni dorosłym ludziom. Jak na ironię, nikt w środkach masowego przekazu lub kręgach medycznych nie pyta co się dzieje. Oni po prostu zaakceptowali, że to tak musi być.

Szczepienia w dzieciństwie

Odporność stada  indukowana szczepionką jest w większości mitem co można bardzo łatwo udowodnić. Kiedy byłem w szkole medycznej, uczono nas, że odporność zdobyta dzięki szczepionkom przeciw wszystkim chorobom wieku dziecięcego trwa przez całe życie. To myślenie istnieje w obiegu od ponad 70 lat. Dopiero stosunkowo niedawno odkryto, że większość z tych szczepień straciła swoją skuteczność od 2 do 10 lat po zastrzyku. Oznacza to, że co najmniej połowa populacji z wyżu demograficznego, nie miała odporności wywołanej szczepieniami przeciwko którejkolwiek z tych chorób na które zostali zaszczepieni na bardzo wczesnym etapie życia. W istocie co najmniej 50% lub więcej ludzi z populacji była niechroniona przez dziesięciolecia.

Jeśli będziemy słuchać dzisiejszych mądrości, wszyscy jesteśmy narażeni na odradzające się masowe epidemie jeśli poziom stopy wyszczepialności spadnie poniżej 95%. Jednak wszyscy żyliśmy od co najmniej 30 do 40 lat z 50% lub mniejszą ochroną po szczepienną wśród całej populacji. Oznacza to, że odporność stada nie istniała w tym kraju od wielu lat i nie wystąpiły odradzającą się epidemie. Po szczepienna odporność stada jest  kłamstwem wykorzystywanym do straszenia lekarzy, urzędników zdrowia publicznego, innych pracowników medycznych oraz całych mas ludzkich do przyjmowania szczepień.

Kiedy przejrzymy literaturę naukową, znajdziemy w niej dane mówiące,  że dla wielu szczepionek odporność poszczepienna wynosi od 30 do 40%, co oznacza, że od 70% do 60% społeczeństwa było bez ochrony poszczepiennej. Ponownie, oznaczałoby to, że wskaźnik skuteczności szczepień jest na poziomie od 30% do 40% a w połączeniu z faktem, że większość ludzi utraciła ochronę immunologiczną w ciągu od 2 do 10 lat od momentu zaszczepienia to większość z nas była bez magicznej liczby 95%  potrzebnej do wytworzenia odporności stada. To dlatego obrońcy szczepień upierają się, że szczepionki mają 95% wskaźnik efektywności.

Bez mantry odporności stada, urzędnicy od zdrowia publicznego nie będą w stanie uzasadnić masowych przymusowych szczepień. Zazwyczaj lekarzom, którzy kwestionują moje oświadczenie, że odporność stada jest mitem daje prosty przykład. Kiedy byłem studentem medycyny prawie 40 lat temu, uczono mnie, że odporność po szczepionce przeciw tężcowi będzie trwać przez całe życie. Następnie 30 lat po tym, jak została wprowadzona do kalendarza szczepień obowiązkowych, odkryliśmy, że jej ochrona trwała nie więcej niż 10 lat. Następnie pytam wątpiącego lekarza czy on lub ona kiedykolwiek widział przypadek tężca? Większość z nich nie. Wtedy mówię im, aby spojrzeli na statystyki rocznych zakażeń tężcem –  nie widać na nich wzrostu ilości przypadków tężca. To samo można powiedzieć o odrze, śwince i innych chorobach wieku dziecięcego. Wszystko to było i nadal jest mitem.”

– Russell Blaylock, MD, neurochirurg

Zobacz na: Szczepionki i odporność Przeciwciała = Odporność?
O agammaglobulinemii – Roman Bystrianyk
„Mały brudny sekret” immunologii Skąd się wzięło to 95% ?
Odporność zbiorowa na przykładzie odry i ospy wietrznej
Szczepienie nie jest synonimem odporności – Michael Bennese
Naturalna odporność jest prawdziwym modelem dla odporności grupowej – Speed The Shift
Wysoki poziom wyszczepialności nie zapobiega wybuchom chorób – Lucija Tomljenovic
Szczepionki i mit „odporności grupowej” – dr Russell Blaylock
Odporność zbiorowiskowa – Iluzja poparcia społecznego i Uzależnienie od szczepień – Justyna Socha
Szczepionkowa pokrętna logika – Mike Adams

Badania w Indiach, które miały potwierdzić skuteczność szczepień BCG (gruźlica) wykazały kompletną nieskuteczność i przy braku jakichkolwiek zastrzeżeń co do sposobu i metodologi badania zostało uznane przez WHO. Mimo tego szczepienia były nadal kontynuowane.
„Po blisko 8 latach obserwacji stwierdzono, że częstotliwość występowania gruźlicy jest większa u szczepionych niż u nie szczepionych. Nie znaleziono dowodu na ochronne działanie szczepionki”. 
Trial of BCG vaccines in south India for tuberculosis prevention: first report

„Komisja parlamentarna ogłosiła, że „rodzice w Australii nie będą już otrzymywać bezpłatnych szczepionek przeciw krztuścowi, ponieważ jest nie skuteczna w ochronie noworodków wobec potencjalnie śmiertelnej choroby”.  Profesor Brook powiedział „PBAC (Pharmaceutical Benefits Advisory Committee), który jest całkowicie niezależny i bardzo fachowy stwierdził, że nie ma klinicznej skutecznośi dla tej strategii „. Powiedział również, że strategia tworzenia sztucznej ochrony (kokonu) nie powinna być dłużej kontynuowana. „Tak, więc wszystkie jurysdykcje biorące udział w tym programie efektywnie zaprzestaną tej strategii do końca czerwca tego roku”.  „Zwołano krajowy komitet, aby przyjrzeć się bliżej tej sprawie i podjąć decyzję w oparciu o najlepsze dowody naukowe… dowody są takie, że ta strategia jest nieskuteczna”.  – States ending free parent whooping vaccine

„Pomimo wysokiego poziomu pokrycia szczepieniami przeciw krztuścowi, jego cyrkulacja w środowisku nie może być sterowana w ogóle. Wyniki kwestionują skuteczność obecnych programów szczepień.”
Pertussis epidemic despite high levels of vaccination coverage with acellular pertussis vaccine. NCBI

Szczepienie przeciw ospie jest mniej skuteczne niż naturalna odporność, która istniała w społecznościach zanim nastała era szczepień. Powszechne szczepienia przeciw ospie okazały się nie opłacalne, bo zwiększają zachorowalność na półpasiec co niewspółmiernie przesuwa koszty oszczędności związanych ze zmniejszeniem występowania ospy wietrznej. Powszechne szczepienia przeciw ospie poległy w zapewnieniu długo trwałej ochronie przed chorobą wywoływaną wirusem ospy wietrznej-półpaśca.
Review of the United States universal varicella vaccination program: Herpes zoster incidence rates, cost-effectiveness, and vaccine efficacy based primarily on the Antelope Valley Varicella Active Surveillance Project data.

„Wiek osób chorujących na świnkę we Francji, a także w innych krajach, przesunął się z dzieciństwa do wieku dojrzewania i wczesnej dorosłości po wprowadzeniu szczepionki MMR do rutynowego kalendarza szczepień. Większość przypadków w badanej populacji była szczepiona w dzieciństwie i miała niską szczątkową ochronę jako młodzi dorośli, z niewielką różnicą między tymi, którzy otrzymali jedną lub dwie dawki.”
„Efektywność szczepionek przeciw śwince u osób które otrzymały jedną dawkę wynosi 49% i 55% przy dwóch dawkach w porównaniu do osób nieszczepionych.”
„Nasze wyniki są zgodne z obserwacjami ognisk świnki wśród młodych osób dorosłych o wysokim stopniu wyszczepialności w wielu krajach w ostatnich latach, co sugeruje wtórną porażkę szczepień: w Irlandii (2004-05), USA (2006 i 2009-10), Anglia i Walia (2011), Serbii (2012) i Holandii (2013). Słabnąca odporność po-szczepienna w przypadku braku naturalnej ekspozycji na wirusa w otoczeniu u osób, które otrzymały ostatnią dawkę MMR wiele lat wcześniej zanim zaczęto sugerować, że jest jednym z najważniejszych czynników, które przyczyniają się do występowania ognisk chorobowych w wysoce zaszczepionych populacjach. Wśród innych możliwych przyczyn sugeruje się niższą skuteczność szczepionki, niż oczekiwano…”
Eurosurveillance, Volume 21, Issue 10, 10 March 2016

Crone & Reder (1992) udokumentowali ciekawy przypadek ciężkiego tężca u 29-letniego mężczyzny bez historii narkomanii, typowego delikwenta wśród współczesnych ofiar tężca w USA. Oprócz regularnego cyklu szczepień przeciwko tężcowi i dawek przypominających dziesięć lat wcześniej podczas swojej służby wojskowej, ten pacjent był poddany hiper  immunizacji (uodpornienie anatoksyną tężcową i osiągnięcie ekstremalnie wysokiego poziomu antytoksyny surowicy) jako ochotnik w celu komercyjnej produkcji TIG. Monitorowano jego poziom antytoksyny w jego surowicy i zgodnie z oczekiwaniami, rozwinięto ekstremalnie wysoki poziom antytoksyny po zabiegu hiper immunizacji. Niemniej jednak rozwinął się u niego poważny tężec  51 dni po zabiegu, pomimo wyraźnie udokumentowanej obecności antytoksyny surowicy przed chorobą. W rzeczywistości po przyjęciu do szpitala na leczenie jego poziom antytoksyny w surowicy wynosił około 2500 razy więcej niż poziom uznawany za ochronny. Jego tężec był tak ciężki, że wymagał ponad pięciotygodniowej hospitalizacji ze środkami ratującymi życie. Przypadek ten zademonstrował, że antytoksyna surowicy poległa w zapobiegnięciu poważnego tężca, nawet w ilościach 2500 razy większych niż to, co jest uznawane za wystarczające do zapobiegania tężcowi u dorosłych.