Pierwiastki w szczepionkach – mikro i nano zanieczyszczenia w szczepionkach
Nowe włoskie badanie wykazało, że szczepionki są zanieczyszczone OŁOWIEM, wolframem, antymonem, cyrkonem, niklem i chromem. Dr Antonietta Gatti & Stefano Montanari opublikowali swoje odkrycia w “International Journal of Vaccines and Vaccination.” (23.01.2017) Naukowcy byli “zaskoczeni”, kiedy nieoczekiwanie odkryli duże ilości mikro i nano zanieczyszczeń we wszystkich badanych szczepionkach pediatrycznych:
“Ilość obcych ciał, jakie zostały wykryte w niektórych przypadkach oraz ich niezwykłe chemiczne właściwości, były dla nas zdumiewające. Cząsteczki nieorganiczne, które zostały zidentyfikowane nie są ani BIOKOMPATYBILNE, ani nie ulegają BIODEGRADACJI, co oznacza, że są one oporne na rozkład chemiczny (BIOPERSISTENT) i mogą wywoływać skutki, które mogą stać się oczywiste natychmiast po podaniu zastrzyku, lub po upływie pewnego czasu.”
“Po wstrzyknięciu, te mikrocząsteczki i nanocząsteczki mogą zatrzymać się wokół miejsca wkłucia i formować OBRZĘKI oraz ZIARNINIAKI. Ale mogą być również przenoszone przez KREW (…) w wielu przypadkach są rozprowadzane po całym organizmie, nie powodując żadnych widocznych reakcji, ale jest też prawdopodobne, że w pewnych okolicznościach, mogą dotrzeć do niektórych narządów, nie wykluczając mikroflory…”
“Jak to bywa w przypadku wszystkich ciał obcych, a zwłaszcza tak małych, wywołują one REAKCJĘ ZAPALNĄ, która jest PRZEWLEKŁA, ponieważ większość z tych cząstek NIE MOŻE ulec degradacji.”
“(…) cząsteczki tej wielkości obserwowane w szczepionkach mogą przedostać się do jąder komórkowych i oddziaływać na DNA.” – New Published Italian Study: MICRO and NANO-CONTAMINATION in VACCINES
“Wyniki tego nowego badania wykazują obecność mikro- i nanocząstek materii składającej się z nieorganicznych elementów występujących w próbkach szczepionek, które nie są zadeklarowane wśród składników, a których nadmierna obecność jest na razie niewytłumaczalna. Znaczna część tych cząsteczkowych zanieczyszczeń została już zweryfikowana w innych matrycach i jest opisywana w literaturze
jako nie ulegająca biodegradacji i niebiokompatybilna.
Zebrane dowody sugerują pewne hipotezy skorelowane z chorobami wymienionymi i pokrótce omówionymi…
W konkretnych badaniach stwierdzono istnienie objawów związanych z nigdy nie opisywanymi wcześniej zespołami powstałymi po podaniu szczepionki…
Przeprowadzone analizy wykazują, że we wszystkich próbkach sprawdzonych szczepionek występują niebiokompatybilne i bio-trwałe ciała obce, które nie są zadeklarowane przez producentów, wobec których organizm reaguje w każdym przypadku. To nowe dochodzenie reprezentuje nową kontrolę jakości, która może zostać przyjęta w celu oceny bezpieczeństwa szczepionek.
Naszym założeniem jest to iż odkryte zanieczyszczenie jest nieumyślne, ponieważ prawdopodobnie występuje z powodu zanieczyszczonych składników lub procedur procesów przemysłowych (np. filtracji) wykorzystywanych do produkcji szczepionek. Jako że nie badano pod tym kątem to producent tego nie wykrył. Jeśli nasza hipoteza jest prawdziwa to ścisła inspekcja miejsc pracy i pełna wiedza na temat całej procedury przygotowania szczepionek prawdopodobnie pozwolą wyeliminować problem.” – New Quality-Control Investigations on Vaccines: Micro- and Nanocontamination http://medcraveonline.com/IJVV/IJVV-04-00072.pdf
Pierwiastki w szczepionkach – Erste Ergebnisse der Impfstoffuntersuchungen
Wyniki testu szczepionek opublikowane w newsletterze Hansa Tolzina. W 2016 roku ofiarowano kilka tysięcy euro organizacji non-profit AGBUG e.V, aby zbadać zawartość obecnie używanych szczepionek. Pierwotnym zamiarem było sprawdzenie ich jedynie pod względem zawartości rtęci. Stowarzyszenie jednak rozszerzyło swoje dochodzenie, aby obejmowało ono wszelkie możliwe do wykrycia pierwiastki. Pierwsza analiza z dnia 8 lutego 2017 roku:
– Wszystkie 16 szczepionek zawierało małe ilości rtęci, niklu, arszeniku, uranu, aluminium
– Gardasil, Gardasil 9 i Synflorix zawierały dwukrotną ilość aluminium, niż wskazana w ulotce
– Zawartość aluminium w szczepionkach z tzw. atenuowanymi wirusami była ok. 1000-6000 wyższa, niż dopuszczalna ilość aluminium w wodzie pitnej – Źródło